Valse profeten en leraren als roofzuchtige wolven in schaapskleren #6 Valse leraren en geestelijke hoererij

Erg genoeg en spijtig genoeg moeten wij vast stellen dat de grote meerderheid van christenen ver afgeweken zijn van het Ware Geloof.

Als men weet dat Dé Allerhoogste Goddelijke Schepper zich aan de mens openbaar heeft gemaakt, zich zelf een volk heeft gekozen en hen duidelijk heeft gemaakt dat Hij hun Enige God hoort te zijn, waar geen afbeeldingen van mogen gemaakt worden en die niet duld dat andere godheden aanbeden worden of zaken worden afgesmeekt, dan zien wij bepaalde kerken waar men wél beelden van hun god aan de muur heeft hangen en waar ook beelden van mensen hangen, die ze heiligen noemen en waar zij wél dingen van afsmeken of hopen dat zij bepaalde dingen voor hen kunnen verwezenlijken, ook al zijn ze al lang geleden gestorven. Aan die kerkgemeenschappen kunnen wij zien dat zij afgeweken zijn van de teksten die zijn overgeleverd door de mannen van God, de profeten en Bijbelschrijvers of Schriftstellers.

Opmerkelijk is ook dat wij vele kerkgemeenschappen zien waar men eerder de woorden van de schrift heeft aangepast aan hun leven en hun tijd in plats van zich aan te passen aan de woorden van de Bijbel en hun leven op te bouwen zoals de eerste christenen probeerden naar Jezus leerstellingen te leven en God te dienen op de wijze dat God verlangt.

Uit de Schrift komen wij te weten dat er een tijd zal komen waar het kaf en het koren duidelijk zichtbaar zullen worden en van elkaar gescheiden zullen worden. Valse leraren zullen ontmaskerd worden. Het onderscheid tussen de groepen zal steeds duidelijker worden (Openb. 18:1, 4) De Universele Kerk zal meer en meer haar ware gezicht gaan laten zien. De Bijbel spreekt van Babylon de hoer en van de duivel die meer en meer heviger te keer zal gaan. De satans of tegenstrevers van God zullen meer en meer gepikeerd geraken dat er meer verkondigers opduiken die Gods Waarheid verkondigen. De Schrift vertelt ons namelijk dat het één van de tekenen der eindtijd zal zijn dat er meer verkondigers het Goede Nieuws zullen komen te verkondigen en alle moeite zullen doen om anderen ook heet licht der waarheid te laten zien.

Die instelling die zogezegd de ware kerk moest zijn zal ontmantelt worden door vele schandalen, waarbij het letterlijk hoereren ook blootgelegd zal worden. De laatste jaren doken er dan ook meer en meer schandalen in de Rooms Katholieke Kerk op.

Sinds de 19de eeuw gingen veel meer gewone mensen bewust de bijbel onderzoeken en zich aan te sluiten bij andere Bijbelonderzoekers. Deze Studenten van de bijbel vormden geloofsgemeenschappen met namen als Bijbelstudenten of Bible Students of wensten te verwijzen naar hun broederschap met Christus of aan te tonen dat zij onderdeel maakten van de Stad van Jezus Christus, Christadelphia of van een broederschap als Filadelphia of Christadelphians of Broeders in Christus.

Onder de Bijbelonderzoekers waren er die de leiding namen om te sturen en ondersteuning te geven aan diegenen die er bewust van waren van de noodzaak en belangrijkheid van het predikingswerk. Zij gingen de nadruk leggen op een persoonlijk aandeel aan de prediking van het Koninkrijk. Getrouwe christenen vonden het belangrijk om van deur tot deur te gaan om de Waarheid te verkondigen.

Naar de jaren zestig toe van de vorige eeuw werden vele christelijke leiders zo bang voor de naam van God dat zij er zelfs op stonden om die Heilige naam beter weg te laten. Zij die van God hielden en beseften hoe belangrijk die Naam wel is gingen verder om die Naam te verkondigen. Meerdere groepen zetten zich in om Gods Naam uit te dragen. Zo zijn de Getuigen van Jehovah wel de meest gekende groep van Bijbelonderzoekers. Die uitdragers van de Naam van God werden als om meer geschoffeerd. Op allerhande manieren wenst men ze nog steeds zwart te maken. Hiertoe worden vele leugens uit de kast gehaald om hen zwart te maken en om met hen te spotten. Andere niet-trinitarische bewegingen worden te samen met hen op dezelfde lijst van ongewenste ‘sekten’ geplaatst.

In het Christendom zitten de Universele Kerken, van het katholicisme en Protestantisme, nog lekker hoog op hun troon. Zo hoog gezeten en aanzien als de Grote Kerk en als Rijke Kerk en Politiek sterke kerk, zien zij zich nog onaantastbaar. Als koningen en koninginnen kunnen hun leiders nu nog zetelen, zoals in de Schrift vermeld.

„Ik zit als koningin, en ik ben geen weduwe, en ik zal nooit rouw zien” (Openb. 18:7).

Die grote instellingen in het christendom voelen zich inderdaad nog erg zeker. Zij zijn zelfs in de veronderstelling dat ze ’als een koningin zitten’ op de klasse van politieke leiders. Op dit moment zijn degenen die door het onkruid worden afgebeeld in Jezus parabels niet bepaald aan het wenen. Maar daar komt binnenkort verandering in.

Aan de hechte samenwerking tussen diegenen die leiding hebben in het christendom en de politieke leiders komt binnenkort een eind

Eeuwenlang hadden protestantse denominaties verwezen naar het Babylon uit Bijbelse profetieën, met de vinger wijzend naar de Rooms Katholieke Kerk. De vele Bijbelonderzoekers kunnen ook als een strekking in het protestantisme aanschouwd worden, maar in tegenstelling tot vele protestanten houden zij niet aan een drievoudige godheid maar aanbidden zij slechts één Ware God, de God van Israël. Met de jaren gingen meer Bijbelonderzoekers geleidelijk beseffen dat vele kerken van het christendom bij het hedendaagse Babylon horen. Dit omdat ze allemaal leugens onderwijzen zoals o.a. de leer van de Drie-eenheid.

Al in 1891 werd bijvoorbeeld in het derde deel van Millennial Dawn over Gods verwerping van het hedendaagse Babylon gezegd:

„Het hele systeem — een systeem van systemen — is verworpen.”

Er werd aan toegevoegd dat iedereen

„die het niet eens is met haar valse leerstellingen en gebruiken nu opgeroepen wordt om zich van haar af te scheiden”.

Die afscheiding is ook waar Jezus en zijn apostelen naar wezen … het niet van de wereld zijn … het durven afstand nemen van populaire maar valse leerstellingen. Dat afstand nemen van die kerken waar niet kosher wordt geleefd is voor zeer veel mensen zeer moeilijk. Het grotendeel van de mensen wil ook vasthouden aan de gangbare tradities en is ook bang om anderen te laten merken dat zij zich hebben aangesloten bij een kleine kerkgemeenschap die er de voorkeur aan geven om constant met dat Woord van God bezig te zijn.

De Bijbelonderzoekers leerden en leren nog steeds, dat geloofsgenoten waar mogelijk voor aanbidding bij elkaar moeten komen. Voor ware christenen is het niet genoeg om valse religie te verlaten zij moeten zich ook gaan verenigen met anderen die het Ware Geloof willen aanhouden. Zij moeten beseffen dat men niet op zichzelf moet blijven en in zijn eentje moet zitten de Bijbel te lezen of te studeren. Men moet beseffen dat het belangrijk is om ook samen te komen om deel te nemen aan ware aanbidding.

In de Nieuwe Wereld beseften vele uitwijkelingen van Europa hoe kerken hen misleid hadden en hoe zij meerdere dingen hadden moeten aan nemen omdat het zogezegd onbegrijpbaar was voor een mens en omdat het een dogma was. De in de 19de eeuw rondtrekkende bijbelonderzoekers voelden aan hoe opbouwend hun bijeenkomsten waren die zij in de verschillende nederzettingen konden bijwonen.

In juli 1880 bracht broeder Russell bijvoorbeeld verslag uit van een rondreis die hij had gemaakt om lezingen te houden. Hij vertelde hoe opbouwend alle bijeenkomsten waren geweest. Vervolgens spoorde hij de lezers aan om briefkaarten op te sturen over hun vooruitgang. Sommige daarvan zouden in het tijdschrift gepubliceerd worden. Het doel?

„Laat ons allemaal weten (…) hoe de Heer jullie voorspoed geeft, en of jullie geregeld samenkomen met hen die hetzelfde kostbare geloof hebben.”

Russell met een groep Bijbelonderzoekers in Kopenhagen (1909)

De Bijbel bestuderend kwamen meerdere mensen tot meer inzicht dat de beschrijving die de bijbel van Babylon de Grote geeft, past bij de valse religie als geheel, als een collectief lichaam. Hoewel de duizenden godsdiensten die de wereld telt niet officieel één wereldorganisatie vormen, zijn ze wat hun doel en daden betreft onafscheidelijk verbonden. Zoals door de immorele vrouw in Openbaring wordt afgebeeld, heeft de valse religie een reusachtige invloed op regeringen. Net als een vrouw die zich niet aan haar huwelijksgeloften houdt, heeft de valse religie zich geprostitueerd door verbintenissen aan te gaan met de ene politieke macht na de andere.

„Overspeelsters, weet gij niet dat de vriendschap met de wereld vijandschap met God is?”,

schreef de discipel Jakobus.

„Al wie daarom een vriend van de wereld wil zijn, maakt zich tot een vijand van God.” — Jakobus 4:4.

Op vele plaatsen waar Bijbelonderzoekers kwamen verkregen zij weerstand en werden zij regelmatig beschimpt. Vandaag zijn zij nog steeds een bespotte groep, waarvoor velen graag een ommetje maken of de deuren niet openen, om niet te moeten spreken met zulk iemand.

Johannes 15:19: 19 Als jullie een deel van de wereld zouden zijn, zou de wereld aan jullie gehecht zijn als iets van haarzelf. Omdat jullie geen deel van de wereld zijn+ maar ik jullie uit de wereld heb uitgekozen, daarom haat de wereld jullie.+

Geen deel uit makend van de wereld is voor de Bijbelonderzoekers of Bijbelstudenten belangrijker dan ongehoorzaamheid aan God Zijn Woord. Voor ons is de liefde voor God het voor op liggende.

1 Johannes 2:15: 15 Heb de wereld niet lief en ook de dingen in de wereld niet.+ Als iemand de wereld liefheeft, is de liefde voor de Vader niet in hem.+

Wij beseffen dat onze weg niet altijd makkelijk zal zijn doordat onze voorkeur voor de vriendschap met God niet zo veel vrienden van deze wereld zal opleveren. Wij beseffen dat wij om vrienden van God te zijn, ons moeten losmaken van elke emotionele gehechtheid aan de huidige goddeloze wereld, en dat wij ons moeten ontdoen van al de valse leerstellingen.

God houd niet van valse aanbidding en zij die van God houden willen God niet tegen de borst stoten. Naleven van God Zijn geboden is veel belangrijker dan het na leven van mensen hun leringen en regels.

De diverse „christelijke” en heidense sekten die deze wereld rijk is maken er aanspraak op organisaties te zijn die de ware aanbidding beoefenen. Maar in haar zucht naar macht en materieel gewin heeft ze vriendschappelijke betrekkingen aangeknoopt met de heersers van deze wereld, en „de koningen der aarde hebben hoererij met haar bedreven”. Haar onreine, smerige handelwijze in verband met haar hoererij is in Gods ogen verfoeilijk en heeft tot veel bloedvergieten en grote benauwdheid op aarde geleid (Opb 17:1-6; 18:3). Derhalve zal God het voor hoereerders bestemde oordeel aan haar voltrekken: vernietiging. (Opb 17:16; 18:8, 9).

Laat iedereen beseffen dat wij best de valse leraren links laten liggen en dat wij de woorden in de Bijbel nemen zoals zij er staan. Als er dus “zoon van God” staat, laat ons dan ook lezen en denken “zoon van God” en niet zoals velen u proberen diets te maken dat u (zou) moeten geloven dat het om een “god de zoon” gaat. Als u volgeling van Christus wil zijn, dus een christen zijn, moet u de zelfde God aanbidden als Jezus en moet u zijn leerstellingen volgen en niet deze van die zo vele mensen die als zogenaamde theoloog de bijbel duidelijker zouden kunnen maken dan God Zijn woord zelf.

Besef ook dat als u zich laat dopen en opgenomen wordt in het Lichaam van Christus, dat dit inhoud dat u zich bereid voelt om onder Christus Jezus te staan. Bij zulk een overgave in een doop hebt u dan ook als christen aan Jehovah opgedragen om zodoende onder de Gave van Genade in het nieuwe verbond te zijn opgenomen. Zij die zich als christen uit geven en valse leerstellingen aanhouden en zich met het huidige samenstel van dingen verontreinigen, plegen geestelijk overspel.  (Jakobus 4:4.)

+

Voorgaande

Valse profeten en leraren als roofzuchtige wolven in schaapskleren #1 Stromen van gelovigen

Valse profeten en leraren als roofzuchtige wolven in schaapskleren #2 Een Zoon als gids en Geschriften als leidraad

Valse profeten en leraren als roofzuchtige wolven in schaapskleren #3 Van een bepaalde wereld zijnde

Valse profeten en leraren als roofzuchtige wolven in schaapskleren #4 Ambitieuze mannen, verdraaide woorden en akkoorden met wereldleiders

Valse profeten en leraren als roofzuchtige wolven in schaapskleren #5 Valse leraren en afvalligen

Andere aanpak in de organisatie van de diensten # 3

++

Aanverwante lectuur

1. Wetenschappers, filosofen hun zeggen, geloven en waarheden
2. Filosofen, theologen en ogen naar de ware kennisgever van bestaan van God
3. Bedenkingen: Gods eigen Volk
4. Joodse Wetten en Wetten voor Christenen
5. Kerkshoppen: “Arrogant tegenover kerklidmaatschap”
6. Benedictus XVI treedt af
7. Christelijke, geestelijke zaken kunnen leiden tot hoogmoed
8. Kerkzijn in een ik-gerichte tijd
9. Jongmense wil nie meer sit en luister nie
10. De Ware Kerk
11. Kleine gemeenschap in ongeïnteresseerde wereld
12. Intenties van de ecclesia
13. Stichter van een beweging
14. Wie kan zich beroepen op C.T. Russell
15. Biblestudents & T.C.Russell
16. Bijbelonderzoekers en Russelism
17. Bijbelonderzoekers, Bijbelstudents, Jehovah Getuigen, Russell en denominaties
18. Bijbelonderzoekers niet steeds Getuigen van Jehovah
19. Volharding en Bijbelstudenten
20. Christadelphia
21. Is uitleg over christadelphians op Katholieke website correct
22. Goed Nieuws brengen met en door voorbeeld
23. Is de Beleidvolle Slaaf van de Getuigen van Jehovah Gods enige instrument
24. Niet alle Getuigen behorend tot Getuige van Jehovah
25. De naam van Jehovah gebruikend maar geen getuigen met die naam
26. Bijbelvorsers uitkijkend om meerdere lezers te bereiken
27. Eenheid van spreken onder de loep genomen
28. Een terugblik op Christadelphianisme en de Broeders in Christus in België
29. Gebed ter bescherming en versterking van de verkondigers van het Goede Nieuws
30. Belangrijkheid van Gods Naam
31. Gods volk onderweg – Het leven in de gemeente
32. Redding, vertrouwen en actie in Jezus #9 Omgang met anderen
33. Verzoening en Broederschap 3 Verenigen onder de Hoeksteen
34. Verzoening en Broederschap 4 Deelgenoten in Christus
35. De Ekklesia #10 Addendum 1: een moderne theocratie?
36. Is God een Drie-eenheid
37. Heilige-drievuldigheid of drie-eenheid

+++

Verkiezing van Matthias

Het veraad door Judas. – Betrayal, Great Shelford (Photo credit: TheRevSteve)

Judas Iskariot, de zoon van Simon en de beruchte apostel die Jezus verraden heeft. De bijbel verschaft weinig rechtstreekse inlichtingen over de familie en de achtergrond van Judas. Zowel hij als zijn vader werden Iskariot genoemd (Lu 6:16; Jo 6:71). Over het algemeen wordt aangenomen dat zij — gezien deze naam — uit de Judese stad Kerioth-Hezron afkomstig waren. Als dit zo is, dan was Judas onder de twaalf apostelen de enige Judeeër, terwijl alle anderen Galileeërs waren.

Judas wordt enige tijd na het Pascha in 31 G.T., ongeveer anderhalf jaar nadat Jezus met zijn bediening was begonnen, voor het eerst in de door de evangelieverslagen verschafte opsomming van de apostelen genoemd (Mr 3:19; Lu 6:16). Men mag logischerwijs aannemen dat Judas reeds enige tijd een discipel was voordat Jezus hem tot apostel aanstelde. Veel schrijvers schetsen een volledig negatief beeld van Judas, maar kennelijk was hij een tijdlang een discipel die in de ogen van God en van Jezus gunst had gevonden; alleen al zijn verkiezing als apostel getuigt hiervan. Bovendien werd hem het beheer van de gemeenschappelijke financiën van Jezus en de twaalf toevertrouwd. Hierdoor wordt te kennen gegeven dat hij destijds betrouwbaar en bekwaam was, want ofschoon Mattheüs ervaring op het gebied van geld en cijfers had, kreeg hij die toewijzing niet (Jo 12:6; Mt 10:3). Toch werd hij in- en inverdorven, waarvoor geen enkele verontschuldiging aan te voeren is. Ongetwijfeld om die reden wordt hij in de opsomming van de apostelen als laatste genoemd en als de Judas aangeduid „die hem later verraden heeft” en „die een verrader werd”. — Mt 10:4; Lu 6:16.

– it-1 blz. 1361-1365 – Inzicht, Deel 1

Afbeelding van de Heilige Matthias, die ter vervanging van Judas Iskariot als apostel werd verkozen (Photo credit: Wikipedia)

***

Markus 3:16-19:

¹⁶ Tot de [groep van] twaalf nu die hij vormde, behoorden Si̱mon, die hij tevens de bijnaam Pe̱trus gaf,+ ¹⁷ en Jako̱bus, de [zoon] van Zebede̱üs, en Joha̱nnes, de broer van Jako̱bus+ (aan hen gaf hij ook de bijnaam Boane̱rges,* hetgeen Zonen van de donder betekent), ¹⁸ en Andre̱as en Fili̱ppus en Bartholome̱üs en Matthe̱üs en Tho̱mas en Jako̱bus, de [zoon] van Alfe̱üs, en Thadde̱üs en Si̱mon de Kananeeër ¹⁹ en Ju̱das Iska̱riot, die hem later verraden heeft.+

En hij ging een huis binnen.

Lukas 6:12-16: ¹² In de loop van die dagen ging hij de berg op om te bidden,+ en hij bracht de gehele nacht door in gebed tot God.+ ¹³ Toen het echter dag werd, riep hij zijn discipelen bij zich en koos er twaalf van hen uit, aan wie hij tevens de naam „apostelen” gaf:+ ¹⁴ Si̱mon, aan wie hij ook de naam Pe̱trus gaf,+ en zijn broer Andre̱as, en Jako̱bus en Joha̱nnes,+ en Fili̱ppus+ en Bartholome̱üs, ¹⁵ en Matthe̱üs en Tho̱mas,+ en Jako̱bus, [de zoon] van Alfe̱üs, en Si̱mon, die „de ijveraar”* wordt genoemd,+ ¹⁶ en Ju̱das, [de zoon] van Jako̱bus, en Ju̱das Iska̱riot, die een verrader werd.+

Mattheüs 10:2-4:

  ² Dit zijn de namen van de twaalf apostelen:+ Als eerste, Si̱mon, die Pe̱trus* wordt genoemd,+ en zijn broer Andre̱as;+ en Jako̱bus, de [zoon] van Zebede̱üs,+ en zijn broer Joha̱nnes; ³ Fili̱ppus en Bartholome̱üs;*+ Tho̱mas+ en Matthe̱üs*+ de belastinginner; Jako̱bus, de [zoon] van Alfe̱üs,+ en Thadde̱üs;* ⁴ Si̱mon de Kananeeër+ en Ju̱das Iska̱riot, die hem later verraden heeft.+

Johannes 12:6;

⁶ Dit zei hij echter niet omdat hij zich om de armen bekommerde, maar omdat hij een dief was+ en de geldkist had+ en gewoon was het daarin gestorte geld weg te nemen.

Handelingen van de apostelen 1: 15- 26

¹⁵ In die dagen nu stond Pe̱trus te midden van de broeders op en zei (er was een schare van ongeveer honderd twintig personen bijeen*): ¹⁶ „Mannen, broeders, het schriftwoord moest vervuld worden+ dat de heilige geest+ bij monde van Da̱vid tevoren gesproken heeft over Ju̱das,+ die een gids is geworden van hen die Jezus gevangennamen,+ ¹⁷ want hij werd tot de onzen gerekend+ en kreeg een aandeel aan deze bediening.+ ¹⁸ (Deze nu heeft met het loon voor onrechtvaardigheid+ een veld gekocht,+ en met het hoofd voorover neergestort,*+ is hij met veel geluid midden opengebarsten, en al zijn ingewanden werden uitgestort. ¹⁹ Het werd ook bekend aan alle inwoners van Jeru̱zalem, zodat dat veld in hun taal Akeldama, dat wil zeggen Bloedveld, werd genoemd.) ²⁰ Want er staat geschreven in het boek der Psalmen: ’Zijn verblijfplaats worde woest en er zij geen bewoner in’,+ en: ’Iemand anders neme zijn ambt van opzicht.’*+ ²¹ Daarom is het noodzakelijk dat van de mannen die met ons samenkwamen gedurende al de tijd dat de Heer Jezus onder ons in- en uitging,*+ ²² te beginnen bij zijn doop door Joha̱nnes+ en tot de dag waarop hij van ons werd opgenomen,+ een van deze mannen met ons een getuige wordt van zijn opstanding.”+

²³ Derhalve stelden zij er twee voor zich: Jo̱zef, [ook] Ba̱rsabbas geheten, die de bijnaam Ju̱stus droeg, en Matthi̱as. ²⁴ En zij baden en zeiden: „Gij, o Jehovah,* die het hart van allen kent,+ wijs degene aan die gij van deze twee hebt uitgekozen ²⁵ om de plaats in te nemen van deze bediening en dit apostelschap,+ waarvan Ju̱das is afgeweken om naar zijn eigen plaats te gaan.” ²⁶ Toen wierpen zij het lot+ over hen, en het lot viel op Matthi̱as; en hij werd met de elf+ apostelen gerekend.

(Nieuwe Wereld Vertaling)

***

*

 

Verzen 23-26

(Matthi̱as) [waarschijnlijk een verkorte vorm van het Hebr. Mattithjah, wat „Geschenk van Jehovah” betekent].

De discipel die door het lot werd aangewezen om Judas Iskariot als apostel te vervangen. Na Jezus’ hemelvaart vestigde Petrus er de aandacht op dat de psalmist David niet alleen Judas’ ontrouw had voorzegd (Ps 41:9), maar dat David ook geschreven had (Ps 109:8): „Iemand anders neme zijn ambt van opzicht”, en deed de ongeveer 120 bijeengekomen discipelen daarom het voorstel de opengevallen plaats door iemand anders te laten innemen. Jozef Barsabbas en Matthias werden ter verkiezing voorgedragen; na een gebed werd het lot geworpen, en Matthias werd gekozen. Aangezien dit slechts een paar dagen vóór de uitstorting van de heilige geest gebeurde, is dit het laatste in de bijbel opgetekende voorval waarbij men zich van het lot bediende om Jehovah’s beslissing in een aangelegenheid te weten te komen. — Han 1:15-26.

Volgens Petrus’ woorden (Han 1:21, 22) was Matthias gedurende de drie en een half jaar van Jezus’ bediening een volgeling van Christus geweest, was hij nauw verbonden geweest met de apostelen en behoorde hij zeer waarschijnlijk tot de zeventig discipelen of evangelisten die Jezus had uitgezonden om te prediken (Lu 10:1). Nadat hij was gekozen, werd hij door de gemeente „met de elf apostelen gerekend” (Han 1:26), en wanneer in het boek Handelingen onmiddellijk daarna sprake is van „de apostelen” of „de twaalf”, was Matthias daarbij inbegrepen. — Han 2:37, 43; 4:33, 36; 5:12, 29; 6:2, 6; 8:1, 14; 9:27; zie Paulus.

– it-2 blz. 274

+

Er bestaat geen reden eraan te twijfelen dat Matthias door God zelf werd uitgekozen. Het is waar dat Paulus na zijn bekering een zeer vooraanstaande plaats innam en veel meer arbeidde dan alle andere apostelen (1Kor 15:9, 10). Niets duidt er echter op dat Paulus persoonlijk voor het apostelschap voorbestemd was, zodat God het gebed van de bijeengekomen christenen in feite niet had verhoord, de onbezette post van Judas tot de bekering van Paulus had opengelaten en zo de aanstelling van Matthias tot louter een eigenmachtig optreden van de bijeengekomen christenen maakte. Integendeel, er zijn deugdelijke bewijzen dat Matthias door God als vervanger werd aangesteld.

Met Pinksteren kregen de apostelen door de uitstorting van de heilige geest unieke krachten; zij zijn de enigen van wie wordt gezegd dat zij pasgedoopte personen de handen konden opleggen en wonderbaarlijke gaven van de geest op hen konden overdragen. (Zie Apostel [De macht om wonderen te verrichten].) Als Matthias in werkelijkheid niet Gods keus was geweest, zou iedereen hebben gemerkt dat hij dat vermogen niet bezat. Het verslag laat echter het tegendeel zien. Lukas, de schrijver van Handelingen, was tijdens bepaalde etappen van Paulus’ zendingsactiviteit zijn reisgezel en medewerker, en het boek Handelingen weerspiegelt derhalve ongetwijfeld Paulus’ eigen kijk op de zaak en stemt daarmee overeen. Dat boek zegt dat „de twaalf” de zeven mannen aanstelden die het probleem in verband met de voedselverdeling moesten oplossen. Dit was na Pinksteren in 33 G.T., maar vóór Paulus’ bekering. Matthias wordt hier derhalve erkend als een van „de twaalf”, en samen met de andere apostelen legde hij de zeven uitgekozen mannen de handen op. — Han 6:1-6.

– it-2 blz. 577-583

+

Matthias was niet louter een apostel van de gemeente Jeruzalem, net zomin als de overige elf apostelen dat waren. Zijn geval ligt anders dan dat van de leviet Jozef Barnabas, die een apostel van de gemeente Antiochië (Syrië) werd (Han 13:1-4; 14:4, 14; 1Kor 9:4-6). Ook andere mannen worden „apostelen van gemeenten” genoemd in de zin dat zij als vertegenwoordigers van zulke gemeenten werden uitgezonden (2Kor 8:23). En in zijn brief aan de Filippenzen spreekt Paulus over Epafroditus als „uw afgezant [a·po′sto·lon] en persoonlijke dienaar om in mijn behoeften te voorzien” (Fil 2:25). Het is duidelijk dat deze mannen het apostelambt niet op grond van de een of andere apostolische successie bekleedden, en ook behoorden zij niet tot „de twaalf”, zoals Matthias.

– it-1 blz. 132-136

v 23: Jehovah: „Jehovah”; Hebr.: יהוה (JHWH of JHVH)

Er zijn bewijzen voor dat Jezus’ discipelen in hun geschriften het Tetragrammaton hebben gebruikt. Hiëronymus schreef in de 4de eeuw in zijn werk De viris inlustribus [Over beroemde mannen], hoofdstuk III, het volgende: „Mattheüs, die ook Levi is, en die van belastinginner apostel werd, stelde allereerst in Judea een Evangelie van Christus op in de Hebreeuwse taal en lettertekens ten behoeve van de besnedenen die gelovigen waren geworden. Wie het daarna in het Grieks heeft vertaald, staat niet voldoende vast. Bovendien is de Hebreeuwse [tekst] zelf tot op de huidige dag in de bibliotheek te Cesarea bewaard gebleven, die door de martelaar Pamphilus zo naarstig is bijeengebracht. Ook werd mij door de Nazarenen, die dit boekdeel in de Syrische stad Berea gebruiken, toestemming verleend om het over te schrijven.” (Vertaling uit de Latijnse tekst onder redactie van E. C. Richardson en uitgegeven in de serie „Texte und Untersuchungen zur Geschichte der altchristlichen Literatur”, Deel 14, Leipzig 1896, blz. 8, 9.)

Mattheüs deed meer dan honderd aanhalingen uit de geïnspireerde Hebreeuwse Geschriften. Op de plaatsen waar in deze aanhalingen de goddelijke naam stond, zal hij genoodzaakt zijn geweest getrouw het Tetragrammaton in zijn Hebreeuwse evangelieverslag op te nemen. Toen het Evangelie van Mattheüs in het Grieks werd vertaald, bleef het Tetragrammaton overeenkomstig het gebruik van die tijd onvertaald in de Griekse tekst staan.

Niet alleen Mattheüs maar alle schrijvers van de christelijke Griekse Geschriften haalden verzen uit de Hebreeuwse tekst of uit de Septuaginta aan waarin de goddelijke naam voorkomt. In Petrus’ toespraak in Han 3:22 bijvoorbeeld wordt een aanhaling gedaan uit De 18:15, waar het Tetragrammaton in een papyrusfragment van de Septuaginta uit de 1ste eeuw v.G.T. voorkomt. (Zie App. 1C [1].) Als volgeling van Christus gebruikte Petrus Gods naam, Jehovah. Toen Petrus’ toespraak op schrift werd gesteld, werd zoals dat in de 1ste eeuw v.G.T. en de 1ste eeuw G.T. de gewoonte was, het Tetragrammaton op die plaats gebruikt.

Ergens tijdens de 2de of 3de eeuw G.T. verwijderden de afschrijvers het Tetragrammaton zowel uit de Septuaginta als uit de christelijke Griekse Geschriften en vervingen het door Ku′ri·os, „Heer”, of The′os, „God”.

v 24: die het hart van allen kent: (1 Samuël 16:7):⁷ Maar Jehovah zei tot Sa̱muël: „Kijk niet naar zijn uiterlijk en naar zijn rijzige gestalte,+ want ik heb hem verworpen. Want [God ziet*] niet zoals de mens ziet,+ want de méns ziet datgene wat zichtbaar is voor de ogen;*+ maar wat Jehovah aangaat, hij ziet hoe het hart+ is.”*

(1 Kronieken 28:9): ⁹ En gij, mijn zoon Sa̱lomo, ken+ de God van uw vader en dien+ hem met een onverdeeld hart+ en met een bereidwillige ziel;+ want Jehovah doorzoekt alle harten,+ en elke neiging van de gedachten onderscheidt hij.+ Indien gij hem zoekt, zal hij zich door u laten vinden;+ maar indien gij hem verlaat,+ zal hij u voor eeuwig verstoten.+

(Jeremia 11:20):  ²⁰ Maar Jehovah der legerscharen oordeelt met rechtvaardigheid;+ hij onderzoekt de nieren* en het hart.+ O moge ik uw wraak op hen zien, want aan u heb ik mijn rechtsgeding onthuld.+

(Handelingen 15:8): ⁸ en God, die het hart kent,+ heeft getuigenis afgelegd door hun de heilige geest te geven,+ evenals hij die ook aan ons heeft gegeven.

v 25: apostelschap: (Johannes 6:70): ⁷⁰ Jezus antwoordde hun: „Heb ik niet U twaalf uitgekozen?+ Toch is een van U een lasteraar.”*+

(Lukas 6:13): ¹³ Toen het echter dag werd, riep hij zijn discipelen bij zich en koos er twaalf van hen uit, aan wie hij tevens de naam „apostelen” gaf:+

(Johannes 15:16): ¹⁶ GIJ hebt mij niet uitgekozen, maar ik heb U uitgekozen, en ik heb U gesteld opdat GIJ zoudt heengaan en vrucht zoudt blijven dragen+ en dat UW vrucht zou blijven, opdat wat GIJ de Vader ook vraagt in mijn naam, hij het U zou geven.+

v 26: Toen wierpen zij het lot: (Spreuken 16:33) ³³ In de schoot wordt het lot neergeworpen,+ maar elke beslissing daardoor is van Jehovah afkomstig.+

+

Vergelijk:

The Acts Of The Sent Ones Chapter 1

Hebraic Roots Bible Book of The Acts of the Apostles Chapter 1

Nazarene Acts of the Apostles Chapter 1 v23-26 Choice of Matthias

Afrikaans: Matti′as is gekies als een van “die twaalf”

Deutsch: Da warfen sie Lose und das Los fiel auf Matthias

English: Election of the Apostle Matthias

++

Lees ook:

1. Aleph als beginletter voor titels van God
2. God over zijn Naam יהוה
3. Belangrijkheid van Gods Naam
4. Een Naam voor een God #6 Hoeveel Lettergrepen: YaHuWah, Yahweh, Jahwe of Jehovah
5. Een Naam voor een God #7 Jahwe(h) niet Hebreeuws: YaHuWah, Yahweh, Jahwe of Jehovah
6. Een Naam voor een God #8 Vergeten of weigeren: YaHuWah, Yahweh, Jahwe of Jehovah
7. Een Naam voor een God #9 Vals geloof gevoed door vrees: YaHuWah, Yahweh, Jahwe of Jehovah
8. Positie en macht
9. Zalving van Christus als profetische repetitie van de begrafenisrituelen
10. apostel die Judas verving: bt 19; it-1 134-135; it-2 274, 582-583; w93 1/8 31; w90 1/6 11
11. een van „de twaalf” (1Kor 15:5): it-1 134-135; w93 1/8 31; w88 15/1 30
12. naam op fundamentsteen van Nieuwe Jeruzalem: it-1 135; it-2 583

+++

Related articles

• The Holy Spirit-Empowered Apostles (yourgodmoments.wordpress.com)
  It is here that Jesus completes His gospels through the Holy Spirit by filling His disciples hearts with the remainder of the knowledge that He wants all of God’s children to know in order to pursue a path of righteousness and a life filled with God moments…
  +
  This ‘church’ gathered to pray, and then the apostle Peter addressed the gathering. He told them that Judas Iscariot’s betrayal of Jesus was a fulfilled prophecy, (Ps. 69:25), and that there was also written prophecy that mandated that the vacancy left by the death of Judas’ be filled by the appointment of a new apostle from the church. (Ps. 109:8)
• Commemoration of the Apostle Matthias, Martyred in Colchis, and Apostolic Succession (georgianorthodoxchurch.wordpress.com)
  The elevation of Matthias from the Seventy to the Twelve Apostles is interesting, as it is one of the first written accounts of Apostolic Succession,.
  +
  Orthodox Christians believe in Apostolic Succession; tracing a direct line of apostolic ordination, Orthodox doctrine, and full communion of Orthodox jurisdictions from the Twelve Apostles to the current Episcopacy of the Orthodox Church. All three elements are integral to apostolic succession. It is through apostolic succession that the Church is the direct spiritual successor to the original body of believers in Christ as the Son of God, composed of the Apostles. This succession manifests itself through the unbroken succession of its bishops back to the Apostles.
• Intro to the Book of Acts and the choosing of Judas’ replacement (sundayschoolbiblestudy.wordpress.com)
  Peter feels called to stand up and make the case that they now should allow God to choose a successor to Judas Iscariot. Notice that this is the first time in the Bible that we see Peter quote Scripture. He is now relying on the Word of God to steer him through ministry just like Jesus had demonstrated through His earthly ministry and had taught them to do.
• Wait Upon The Lord (rootstothestream.net)
  21 Therefore it is necessary to choose one of the men who have been with us the whole time the Lord Jesus was living among us, 22 beginning from Johns baptism to the time when Jesus was taken up from us. For one of these must become a witness with us of his resurrection.
  +
  I need to remember that without the direction of the Lord my actions are simply that, my own actions, and not directed (or blessed) by Christ. It is when with grace given patience that I wait upon the direction of the Lord that His will is truly done. Consider if there are any aspects of your life that may be best served with simply waiting on the direction of the Lord.
• Acts 1 (sisterspray4me.com)
  23 So they nominated two men: Joseph called Barsabbas (also known as Justus) and Matthias. 24 Then they all prayed, “O Lord, you know every heart. Show us which of these men you have chosen 25 as an apostle to replace Judas in this ministry, for he has deserted us and gone where he belongs.” 26 Then they cast lots, and Matthias was selected to become an apostle with the other eleven.
• Lying to the Holy Spirit and the Apostles on Trial (Round 2) (sundayschoolbiblestudy.wordpress.com)
  God, who knows the heart, showed that he accepted them by giving the Holy Spirit to them, just as he did to us.
  Even better, God’s Holy Spirit intercedes for us.
• The End of Judas Iscariot (defenderoftruthblog.wordpress.com)
  We see in the tragic end of Judas plain proof of our Lord’s innocence from every charge against Him. In verse 4, Judas declared that he had betrayed “innocent blood.” If there was any living witness who could give evidence against Jesus Christ, Judas was the one. A chosen apostle of Jesus, a constant companion of His followers, and a disciple of all His teachings, both in public and in private, Judas would have known if Christ had done any wrong, either in word or in deed. And as a deserter and betrayer, it would have been in Judas’s own interest to prove Jesus guilty because it would, to some extent, excuse his own conduct if he could show that his Master was an offender or an impostor.
  +
  We see in the unhappy end of Judas how little comfort ungodliness brings to a man at last. In verse 5, we are told that he cast down in the temple the thirty pieces of silver for which he had sold his Master and went away in remorse. That money was dearly earned, at the price of his soul, but it brought him no pleasure even when he had it, let alone when the end came. Moses had learned that the pleasures of sin are but “for a season” (Hebrews 11:25).
  +
  An apostle of Christ, a preacher of the gospel, and a companion of Peter and John, Judas committed suicide and rushed into God’s presence unprepared. Truly, “For everyone that hath shall be given, and he shall have in abundance; but from him that hath not shall be taken away even that which he hath” (Matthew 25:29-30).
• Monday, August 12 (illustrationstoencourage.wordpress.com)
  Judas received 30 pieces of silver—the price of a slave! Judas never spent his ill-gotten sum, for he threw the money into the temple and went off and committed suicide.—Matt. 26:14-16; 27:3-10.

• Day 76- don’t be such a Judas! (baldvicar.wordpress.com)
  when we use the word ‘Judas’ to describe someone betraying us, do we have a clue what it means? These are just some of the ideas I have in my head about Judas…
• Judas: The Last Supper (utbobdylan.wordpress.com)
  Judas I guess was jealous so he betrayed Jesus for some silver.

Kleine kudde getrouwe beheerder

> Op verzoek is op de website van de Belgische Christadelphians het vroegere artikel van de Vrije Christenen “Wie zijn de ‘kleine kudde’ en de’getrouwe beheerder’“?

---

Het is een artikel speciaal geschreven om Jehovah’s Getuigen te helpen een schriftuurlijke kijk over dit onderwerp te verkrijgen.

---

Jezus zegt in Lukas 12:32: “Vreest niet, kleine kudde, want het heeft UW Vader goedgedacht U het koninkrijk te geven”

Waarom een artikel over de “kleine kudde”? Enkele groeperingen geloven dat Jezus het hier in Lukas 12:32 over een afgezonderde, speciale groep van christenen heeft. Zij hebben het over een groep die beperkt is tot letterlijk 144.000 christenen, of de hele Kerk, het Lichaam van Christus of degenen die met Hem in de hemelen zullen regeren.

Om een duidelijke begrip te krijgen van “wie” die kleine kudde is of om “wie” het gaat, wordt er eerst het verslag met zijn context gelezen.

Er wordt gezien dat Jezus zich richt tot Zijn “discipelen”.

Verder wordt de vraag gesteld

Welke andere conclusie kunnen we trekken uit het feit dat Jezus zich richtte tot Zijn “kleine kudde” apostelen om hun bezittingen te verkopen en aan de armen te geven? Moeten we Jezus’ aanmaning tot deze “kleine kudde” letterlijk nemen?

Er zijn thans religieuze groeperingen die beweren deze “kleine kudde” te zijn.

Nadat Jezus de “kleine kudde” had getroost, vertelde Hij een gelijkenis over slaven die wakker moeten blijven totdat hun meester terugkomt. Hierop vraagt Petrus: “Is dit voor iedereen bestemd? Of voor ons alleen?” Jezus stelt een retorische vraag als antwoord op Petrus’ vraag: “Wie is werkelijk de getrouwe beheerder, de beleidvolle die de Heer zal aanstellen over de bedienden om hun ter rechter tijd hun graanportie te geven?”

Is er nu sprake van één slaaf of een collectieve slaafklasse? Vindt enige antwoorden in:

> Kleine kudde en beldeidvolle slaaf

Betreft de schapen > Andere schapen