Vliegend spaghettimonster en Gelijke behandeling voor elke overtuiging

N-VA-voorzitter De Wever reageerde laconiek op de terug opgelaaide discussie rond de hoofddoeken

 “Ik sluit me aan bij de leer van het vliegend spaghettimonster en stuur mijn kinderen naar school met een vergiet op hun hoofd. Gelijke behandeling voor elke overtuiging”, zo liet hij weten via Twitter.

Een devoot lijkende Bart De Wever. Is hij een geb dje aan het doen naar zijn Spagettiemonster?

Hij en zijn partijgenote Darya Safai sturen juist op ongelijkheid en op beperking van vrijheid van godsdienst. Hun trawanten en gelijkgezinden in Nederland beweren wel dat onze democratie valse democratieën zijn geworden, maar zij hebben er mee aan opgebouwd om de mensen in hun vrijheden te beperken. Zij zijn ook de oorzaak dat bepaalde politiek partijen ondemocratische maatregelen troffen en zelfs cordon sanitaires oprichtten, wat helemaal ondemocratisch is. Ondertussen vinden wij een opkomende groep van populistische en dictatoriale politiekers die meer en meer kiezers rond hun vingers kunnen wikkelen met allerlei valse stellingen en bangmakerij.

Bangmakerij is één van de hoofdpunten waarop uiterst rechts blijkt te drijven. Ze stellen de islamieten als een onmeedogenloos verschrikkelijk onoverwinnelijk dodend monster voor. Zij beweren dat die Islamieten de heersers over de wereld zullen worden maar vergeten hierbij na te denken hoe het zou komen dat die Islamieten dan iedereen tot dat Islamietisch geloof zouden doen krijgen. Zij beweren wel dat dit met geweld zal gebeuren. Maar de kruisvaarders hebben met hun verschrikkelijke terreurdaden en verkrachtingen bewezen dat de pogingen van de moordende Katholieken van de inquisitie en daarna, alsook de protestanten in Duitsland, dat verplichte bekering niets opleveren. In Duitsland kan men zo steden vinden waar de bevolking zelfs tot vijf keer van geloof is veranderd wegens de onderdrukking opgebracht door de aanvallende en bedreigende overheersers. Bekering door geweld levert uiteindelijk niets op.

Trouwens moet men vragen stellen over het geloof van diegenen die als de wind omkeren van geloof. Men kan enkel tot een verschuiving van een voorgaand geloof komen als er in dat voorgaande geloof onvoldoende geloof was. Daarom zouden de rechtsen die zo bang zijn dat iedereen Moslim zou worden er beter aan doen het Christelijk geloof te prediken waar zij zo van beweren daartoe te behoren. Maar doordat zij duidelijk laten zien dat zij het Christelijk geloof niet in hun hart dragen gaan zij niemand tot dat Christelijk geloof kunnen bekeren. Integendeel zien wij nu dat hun daden en de pedofiele daden van de priesters en zelfs bisschoppen, juist meer mensen doen afstappen van het katholicisme. Hun hele negatieve houding en het over één kam scheren van een geloofsgroep doet mensen inzien hoe bedriegelijk die zogenaamde christenen wel zijn. Vooral als ze de geloofsleer van de Katholieken vergelijken met wat er in de bijbel staat komen velen er op uit dat zij voor jaren bedrogen zijn. Het in de luren leggen door die Katholieke Kerk heeft nu geen windeieren gelegd, maar rotte vis, die hen doet wegvluchten naar een geloof dat over één Ware God spreekt. Spijtig genoeg nemen die wegvluchters van het Christendom niet de moeite om de Christenheid te vinden en te komen in te zien dat er in de Christenheid genoeg denominaties zijn die wel Die Ene Ware God aanbidden en zich niet houden aan valse menselijke leerstellingen.

Velen vergeten duidelijk hoe Constantijn de Grote er zelfs slaagde om een grote groep ‘gelovigen’ tot de valse Drie-eenheidsleer te krijgen en hoe die trinitarische christenen verkracht, gemoord en geplunderd hebben alsook de mensen onderdrukt hebben met allerlei valse leerstellingen om hun Katholiek geloof te verspreiden. Vele van de schreeuwers die beweren christenen vredelievende godsvruchtige gelovigen te zijn, vergeten al dat kwaad aangericht door geloofsgenoten en zijn denkelijk ook niet op de hoogte van wat de kruisvaarders hebben aangericht alsook wat de inquisitie voor kwaads heeft aangericht.

Christenen horen volgelingen van Christus te zijn (vandaar de naam) maar de meerderheid van de christen noemenden volgen helemaal niet de leer van Jezus Christus en aanbidden zelfs niet de God van Christus maar hebben Jezus Christus als hun god genomen. daar is het overgrote probleem een ook de sleutel tot de angst van velen. Omdat hun geloof niet degelijk gestoeld is op Schriftuurkennis en niet voldoende onderbouwt is, is hun geloof ook zeer wankel, als men echt wel kan zeggen dat ze gelovig zijn. Velen beweren Christen te zijn maar geloven niet echt in God en kennen zelfs de Naam van God niet. Wel kijken ze uit naar al de heidense feesten zoals Halloween, Kerstmis en Pasen en eerste communie en plechtige communie, terwijl zij hun geloof niet echt beleven en weinig of niet naar de kerk gaan.

Velen vergeten dat het Mohammedanisme zulk een opstoot mag beleven doordat er juist zo veel ongoddelijkheid of secularisme heerst.

Indien al die mensen die zich christen noemen werkelijk de bijbel zouden lezen en volgen zou er helemaal geen reden hoeven te zijn voor hen om bang te zijn voor de Moslims want dan zouden zij de enige Ware God gemeen hebben en zouden zij kunnen aantonen dat Jezus de weg naar God is om alzo de Moslims naar het christelijk geloof te brengen.

Jan Blommaert in zijn artikel over Karl Popper en de “paradox van de tolerantie” merkt op dat

Omwille van het tolerante karakter van de democratie, zo klinkt het, moeten bepaalde strekkingen en interpretaties van de Islam verboden worden, moeten de volgelingen ervan als gevaarlijk (of “criminogeen“) worden beschouwd, mag men de organisaties die deze leer zouden aanhangen aan grondige veiligheidsinspecties en constante surveillantie onderwerpen, mag men individuen die men tot die strekking rekent de toegang tot het land ontzeggen of ontnemen, mag men hun elementaire burgerlijke vrijheden afnemen, en mag men uitzonderingswetten en -maatregelen nemen om dit gevaar een halt toe te roepen. {De echte paradox van Popper}

In onze kinderjaren moesten de vrouwen in de rooms-katholieke kerken steeds een bedekt hoofd hebben als zij buiten huis kwamen en moesten in de kerk zelfs regelmatig een sluier dragen en meisje een hoofdoek. Nu nog bestaat het gebruik dat vrouwen een mantilla dragen bij een pontificale audiëntie. In vele West Europese landen kan men nog katholieke zusters in habijt vinden alsook zusters die een sluier dragen in het openbaar. Ook in bepaalde zogenaamd ‘conservatieve’ maar ook in ons aanverwante gemeenschappen, verzoekt men nog steeds vrouwen in de dienst een hoofddeksel te dragen. Hoofdbedekking in christelijke erediensten komt vandaag anno 2018 nog steeds voor bij meerdere reformatorische kerken, bepaalde Doopsgezinden of Baptisten, bij verschillende broederverenigingen, alsook bij de Broeders in Christus of Christadelphians en bij de mennonieten. In oosters-orthodoxe kerken bedekken ook nog steeds alle vrouwen het hoofd. Bij de oudgelovigen mag dit uitsluitend een hoofddoek zijn, bij de andere oosters-orthodoxen mag het ook een sluier zijn.

Hoe onze ouders en voorouders mochten gaan zwemmen en wij als jongetjes zelfs ook onze ledematen voor een groot deel bedekt moesten houden.

Vreemd genoeg kon men in Frankrijk in 2016 nonnen helemaal gekleed en gesluierd op de stranden vinden terwijl wij als gewone burgers zelfs niet met onze korte broek en t-shirt op het strand mochten lopen omdat wij te gekleed waren. Ook mocht er niemand met burkini in zee behalve de grote sterren zoals Madonna. Van ongelijkheid gesproken.

Hoe wil men gelijkheid bekomen als men ouders het recht verbied om te bepalen wat hun kinderen moeten geloven en hoe zij moeten gekleed lopen?

De wijze waarop Darya Safai te keer gaat in debatten laat ons een zeer gefrustreerde dame zien die duidelijk over hoop ligt met haar opvoeding en hoe haar ouders haar behandeld hebben. Zij vergeet echter dat niet alle ouders hun kinderen zo overheersend dwang opleggen. Omdat zij misschien in een omgeving is opgegroeid waarbij zij zich erg belemmerd voelde moeet zij nu niet anderen gaanbelemmeren om zich te uiten zoals zij willen. Het is totaal verkeerd te denken en getuigd van onderschatting van de eigen wil van de kinderen, dat jongeren niet zelf over hun eigen klederdracht zouden kunnen of mogen beslissen.

Meerderen mogen dan wel denken dat Moslims andersdenkenden niet verdragen, maar dat hoeft hen er niet toe te brengen om ook intolerant te worden naar anders denkenden en anders gelovigen. Juist met kinderen niet te leren dat er verschillende godsdienstovertuigingen zijn en dat er verschillende uitingen zijn van geloof neemt men de kansen weg om een gezonde pluralistische maatschappij te worden. Dit is natuurlijk wat uiterst rechts niet wil, dat wij een gezond samenlevende multiculturele maatschappij zouden worden.

In zulk een samenleving wil Safai haar kinderen niet groot brengen, ook al komt zij denkelijk zelf uit een immigrantenfamilie, wil zij nu migranten beperkingen opleggen welke hun eigenheid moet wegnemen.

In pleidooien voor een hoofddoekenverbod, bijvoorbeeld, verklaart men dat die hoofddoek niet past in een samenleving zoals de onze waarin mannen en vrouwen gelijk zijn en iedereen respect geniet. Waarna de #MeToo golf ons duidelijk maakt dat we de eigen samenlevingen fors overschatten wanneer het op feitelijke gendergelijkheid en wederzijds respect aankomt. {De echte paradox van Popper}

merkt Jan Blommaert op.

Safai wil meisjes, jonge vrouwen en vrouwen in het algemeen het recht weg nemen om zelf te beslissen wat zij zullen dragen. Hierbij ontneemt zij de gelijkheid van keuze voor de vrouw. Als speeltuigje van de N-VA en extreem rechtsen duwt zij zo de vrouw verder in het hoekje, ook door de kansen weg te nemen dat die vrouwen met hoofddoek werk zouden kunnen vinden, mits het voor hen verboden zal zijn om in het openbaar of openbare functies een hoofddoek te dragen en zo zich te kleden zoals zij hun geloof interpreteren.

Iraans-Belgische tandarts en vrouwenrechtenactiviste Darya Safai (Teheran, 7 april 1975)

De uit Iran ontvluchtte tandarts en vrouwenrechtenactiviste mag dan wel in haar thuisland goede acties ondernomen hebben om het recht van de vrouw te verdedigen, maar is verkeerd te denken dat hier in België de mensen hetzelfde denken en handelen als in Iran. Het mag duidelijk zijn dat zij sporen draagt van de Irak-Iranoorlog die zij als zevenjarige mee maakte en waarbij ze regelmatig moest gaan schuilen bij bombardementen die ook dierbaren om het leven bracht. Ze beweerd ook van jongs af aan als meisje gevoelens van onderdrukking en onrechtvaardigheid te hebben ervaren, wat haar uitzinnig gedrag van vandaag ook mee bepaald. Naar eigen zeggen  zi het haar ervaring in de streng islamitische Iraanse samenleving die de kiemen van haar vrouwenrechtenactivisme deden ontstaan.

Safai beschrijft België als

“het land waar ze zich opnieuw vrij is gaan voelen”.

maar lijkt nu die vrijheid te gebruiken om islamitische families te onderdrukken als wraak voor haar geleden verdriet.

volgens haar gebruikt de Islamietische gemeenschap dezelfde verspreidings- en onderdrukkingsmethodes als in haar geboorteland. {Salafistische sprekers ook in Antwerpen welkom} Zij lijkt ook erg ingenomen met de apartheid die ingebakken is in de Islam en de vrouw andere plaatsen toebedeeld in een bijeenkomst ruimte. Zij kent natuurlijk niet de situatie hier in België in de jaren 1940-1960 waar dat voor ons hier ook heel normaal werd gevonden, brouwen links en mannen rechts in de kerk.

Voor Safai is er in België al lang een indoctrinatie bezig in koranlessen en lezingen, in de moskee, op sociale media, tot zelfs in onze scholen. Hierbij kan men de vraag stellen hoe het zo ver kan komen dat het in scholen zou plaats grijpen?!

Zij beweerd dat er zelf zedenpolitie hier in België zou rondlopen die indien ze moslims betrapt terwijl ze naar muziek luisteren, in de auto of zelfs thuis, dat dit voor hen zware gevolgen zou hebben. Nochtans zien wij genoeg moslims met oortjes in hun oren en met radio’s vol ‘bleirende’ islamitische, Marrokaanse of Turkse muziek  alsook met hevige rapmuziek die oorverdovend staat te brullen. Vreemd dat er dan daar niets tegen gedaan wordt en mensen dan niet hoeven te klagen van die vreselijke muziek.

Sietoebie denkt dat Darya Safai als markante stem in het islam­debat, ons wil wakker schudden.

“Ongelooflijk dat sommigen nog ­altijd zeggen dat de aanslagen niets met de islam te maken hebben.” Het sharia-gevaar is volgens haar veel dichter dan we denken. En ­erger: we onderschatten het. {Darya Safai – [Stof tot nadenken]}

Sietoebie en anderen mogen inzien dat er het islamisme is maar mogen dat niet verwarren met de politieke islam gebaseerd op de sharia, welke een verwerpelijke ideologie mag genoemd worden. Net zoals het nazisme en het stalinisme, is het nu met het neo-Nazzisme, Alt Right en andere extreem rechtse bewegingen onze samenleving aan het aanvallen.  En hierbij is Safai zulf in de handen van de verkeerde mensen gevallen en wordt er van haar handig gebruikt gemaakt voor een politieke agenda die ons onze vrijheden wil ontnemen en ons terug in een dictatoriale staat wil brengen waar geen plaats is voor democratie, vrijheid van meningsuiting, vrijheid van godsdienst of een multiculturele maatschappij.

Safai vergeet dat wij hier in het Westen een heel andere ingesteldheid hebben dan in het Oosten. Ook vergeet ze dat in West-Europa de meeste Europeanen al een mengvolk zijn maar die wel in hun Nationale en Europese tradities verworteld zijn. Wij ontkennen niet dat er ook in België vrouwen zijn die onderdrukt wordne. Maar dat gebeurd niet enkel bij Moslims maar ook bij atheïsten en zelfs bij mensen die beweren Christen te zijn. Onderdrukking van een ander mens is van alle tijden en zal niet zo vlug uitgeroeid worden.

Indien meer mensen ware God liefhebbende mensen zullen worden zal er minder verdrukking zijn. Dat zou Christenen zeker er moeten doen naar streven dat zij meer met hun geloof op straat komen en meer openbaar zullen prediken. In belgië en Nederland zien wij namelijk heel weinig mensen de opdracht van Jezus navolgen om uit te gaan en het evangelie te gaan verkondigen. Waar zijn al die verkondigers?

Safai maakt mensen bang voor mensen zoals de schrijver van dit artikel, die ook een baard heeft. Zij zegt

De boodschap: pas op voor de mannen met lange baarden en djellaba? {Darya Safai – [Stof tot nadenken]}

Goed dat zij zelf toegeeft

“Niet elke moslim is een potentiële islamist.
Diversiteit is mooi, ik kan zelf ook nog altijd serieus genieten van het Iraanse eten, de muziek en onze oudste en mooiste traditionele feesten. Maar als een cultuur of geloof vrouwen discrimineert of onderdrukt, dan is dat onaanvaardbaar. Dat vloekt met onze universele waarden.” {Darya Safai – [Stof tot nadenken]}

terwijl zij vergeet dat zij alle pogingen onderneemt om hier de ouderlijke keuzes te onderdrukken alsook het recht om naar eender welke school te gaan. Namelijk vergeet zij dat indien diegenen die een hoofddoek willen dragen of diegenen die volgens hun religie een hoofdbedekking moeten dragen en niet toegelaten worden in het Gemeenschapsonderwijs of in een Christelijke school, dan naar een eigen Joodse, Islamietische, Hindu of andere privé school moeten gaan waar er dan juist eigen ideologieën en indoctrinatie kan gebracht worden. Dat waarvoor zij eigenlijk zo bang is werkt zij nu in de hand. Zo is het ontoelaatbaar in dit land dat de Sikhs in Sint-Truiden nu geen school kunnen lopen in hun omgeving doordat er een hoofdbedekkingsverbod is. Joden zijn nu ook verplicht geworden om meerdere kilometers per dag af te leggen of om bij familie in te wonen ver van huis, om naar een school te gaan waar hun kippa is toegelaten. Dit pas zijn onmenselijke toestanden onze 21ste eeuw maatschappij onwaardig. Tegelijkertijd drukt het die onschuldige kinderen in een hoekje waar zij door ‘hun eigen scholen’ makkelijker geïndoctrineerd kunnen worden en juist misschien veel over andere godsdiensten en culturen niet zullen te leren krijgen, wat in het Belgisch onderwijs normaal wel voorzien is en degelijke scholen wel degelijk aan brengen.

We moeten onze kinderen juist weerbaar ­maken, ook en zeker kinderen uit islamitische gezinnen, door hen juist verschillen gewoon te laten worden en te verduidelijken. door juist te doen of er geen verschillen zijn maakt men de kinderen zwakkere en leert men hen niet met andere culturen omgaan. Alsook leert men hen dan niet om kritisch te kijken naar hun eigen religie en die religie van een ander noch leert men hen te beseffen wat de verschillen zijn in de variëteit van culturen en leert men deze niet naar waarde schatten.

Mevrouw Safai met haar bondgenoten doen er zeker niets aan om wijsheid te verspreiden (wat zij zo graag zou zien gebeuren). Wel is zeer duidelijk dat zij als een potentaat

“de opvoeding van ons nageslacht zelf in handen nemen.”

terwijl zij eigenlijk bedoeld dat zij en haar trawanten de opvoeding van anderen wil bepalen en dat iedereen naar hun eisen zal moeten plooien.

Toch beweert Safai

Tegelijkertijd moeten we onze democratie weerbaar maken tegen alles wat haar bedreigt. We mogen nooit toelaten dat islamisten de instrumenten van de democratie gebruiken om haar te ondermijnen.

Hierbij uit het oog verliezend dat zij en extreem rechts voor het ogenblik juist alles in het werk stellen om de democratie de nek om te draaien. Zij willen ook een eenheidsstaat voor het Kaukasisch ras met enkel plaats voor beperkte waarden en normen opgelegd in hun traditie, waarbij zij indruisen tegen veel wetten van God, maar waarbij hun wet boven alle wetten wordt gesteld.

Duidelijk genoeg laat De Wever zijn uitspraak zien hoe weinig hij in de Goddelijke Schepper gelooft en hoe weinig hij met godsdienstbeleving inzit. Voor hem mag zogezegd iedereen geloven in wat hij wil, maar waarom zijn zij, zijn politieke beweging en de andere politieke beweging Vlaams Belang zo hevig bezig om bepaalde gelovigen de mond te snoeren.

Uit de cijfers die Vlaams Belang onlangs in handen kreeg, blijkt dat er van januari tot november vorig jaar 186 keer een vrouw slachtoffer werd van verkrachting en hierbij doen ze alsof het allemaal om islamieten gat terwijl het juist hoofdzakelijk over blanke Belgen gaat. Er waren ook 3.732 vrouwen het slachtoffer van slagen en verwondingen, 201 van aanranding, 53 van doodslag en 8 van moord. De statistieken maken wel niet duidelijk om hoeveel unieke vrouwen het gaat of waar de geweldplegingen plaatsvonden – op straat, thuis of elders, alsook zeggen ze niets over de religie of de bevolkingsgroep waar die gebeurtenissen plaats vonden. Toch wil de partij ze gebruiken om de Moslims als zwart schaap te verdrijven uit hun witte kudde.

Zij die zich Christen willen noemen zouden best eens in eigen hart kijken en onderzoeken of zij de vredeshouding van Jezus wel aannemen en de agapè liefde ook wel uitdragen.

+

Voorgaande

Voorbereiding op het belangrijkste weekend van het jaar 2018

Christians, secularism, morals and values

Secularism in France becoming dangerous for freedom of religion

++

Aansluitende lectuur

1. Nieuwkomers, nieuwelingen, immigranten, allochtonen en import
2. Overdracht van mening te vrijwaren
3. Religie en samenleving één geheel
4. Werk maken van Godsdienstvrijheid
5. Staat Europa voor vrijheid van godsdienst
6. Motie over Godsdienstvrijheid
7. Wat moet men nog geloven
8. Politici handig gebruik makend van immigranten en jihad angst
9. Het gevaar om niets te doen tegen de oorzaak en de kwaal
10. Moeten Christenen over zich heen laten walsen
11. Europa berispt de godsdienstvrijheid beperkers
12. Boerka moet weg uit Frankrijk
13. Verbod veruiterlijking van overtuiging
14. Trinitarische zendelingen die Joden tot Christus willen brengen
15. De familie Palache, Joden en Ontroerende onzin
16. Voor Joden dezelfde positie als ieder volk
17. At the closing hours of 2016 #2 Low but also highlights
18. 2016 in review Politics #1 Year of dissonance
19. Is Europe going to become a dictatorial bastion
20. On French beach French police forces woman to undress in public
21. France and the Burkini
22. Where’s the Outrage Over Nun Beachwear? – The Daily Beast
23. You are what you wear
24. Does Banning Face Veils Help Us Fight Terrorism?
25. French showing to the whole world their fear and weakness
26. “Burkini” Ban Accomplishes Nothing Positive
27. Islamism Rises from Europe’s Secularism
28. Women in France running with naked bosom all right but with covered bosom penalised
29. Not limiting others but sharing peace with all

+++

Gerelateerd

1. Niet normaal – over identiteit & vrijheid
2. Multiculti is de dood van de vrijheid!
3. De florerende antidemocratie in Nederland
4. Het Democratisch deficit
5. Het is onmogelijk om Christendom en Islam,de Bijbel en de Koran met elkaar te vergelijken!
6. Het Oost-Europees Anti-Populisme is openlijke terugkeer naar de dictatuur
7. Schorem voor democratie
8. CTM 2018: Vrijheid als gist voor cultuur?
9. Darya Safai [Stof tot nadenken]
10. Wat moet men nog geloven.
11. Dr.helmut kohl dissertation – Het is triest dat een groot deel van de bevolking ontrouw is aan de godsdienstvrijheid als het om moslims gaat, vervolgt Scheffer.
12. Bommel weggaat. Zeer betrokken bij godsdienstvrijheid @harryvandesp #bahai
13. Groot uitdagings vir nuwe regering in Nederland
14. Als je hoofddoek maar goed zit! . . .
15. Special: Hoe doe je een hoofddoek om?
16. Zeeperpaper  Your daily news wire for  2018-feb-19
17. Geert Wilders: “Our democracies have become fake democracies.”
18. “Burkini” Ban Accomplishes Nothing Positive
19. The Hypocrisy of the Burkini Ban
20. Religious Dress in Catholicism
21. Identity in Amsterdam
22. Belgian Television has achieved a milestone in pro-hijab propaganda: “schools shouldn’t interfear with basic religious rights by banning hijab”
23. Western women turn a blind eye to Iranian struggle
24. Iran Banishes Women From Tehran Football Match Attended by FIFA Chief
25. ‘Humiliating’: Iranian women excluded as Syrian women watch World Cup qualifier in stadium
26. ‘It won’t get better’ – Iranian activist Darya Safai on footballers’ ban for playing Israelis — RT Sport
27. Western Feminists Snub an Iranian Heroine

16° Eeuwse Broeders in Christus

Terecht wijzen veel historici op de Guttenberg drukpers ontworpen in het midden van de vijftiende eeuw als grote bijdrager tot de ontwikkeling van en verspreiding van onderzoekende Bijbelstudenten. De hervorming kon gretig gebruik maken van dit modern medium. Hus of andere protestanten hadden deze middelen niet om hun ideeën dusdanig te verspreiden.

Al in 1525 kunnen we een groep vinden van ernstig, biddende zoekers, die bijeen kwamen in het huis van de jonge geleerde Felix Manz in Zürich, Zwitserland, “in het hart gedrukt” door de overtuiging van Bijbelse waarheden die ze hadden geleerd, die zich “verbonden in een broederschap van het geloof”: “Bruder in Christo, broeders in Christus.” De beslissing was verzegeld door een plechtig maar intiem “breken van het brood”.

Felix Manz

Felix Manz was de onwettige zoon van een Kanunnik van Grossmünster kerk in Zürich. Hoewel er nauwelijks gegevens over zijn vorming zijn, zijn er aanwijzingen dat hij een liberaal onderwijs genoot, met een grondige kennis van Hebreeuws, Grieks en Latijn. Manz werd een aanhanger van de belangrijke Zwitserse reformator Huldrych Zwingli (ook Ulrich Zwingli) ( 1484 – 1531), toen deze in 1518 benoemd werd tot priester in de Grossmünster-kerk in Zürich. Zwingly had een bibliotheek van meer dan 300 werken en had ook de geschriften van Erasmus bestudeerd.

Manz werd geconfronteerd met  deze priester in de Grossmünster kerk die openlijk vraagtekens zette bij de dogmatiek van de rooms-katholieke kerk. Toen een priester in 1519 aflaten kwam verkopen in Zürich verzette Zwingli zich tegen hem. Dit voorval vond plaats twee jaar nadat Luther de aflaten veroordeeld had in zijn 95 stellingen. Zwingly had ook twijfels over dat hellevuur waar de Katholieke Kerk de mensen zo bang mee maakte en eigenlijk mee in de ban kon houden. De idee dat een ongedoopt kind zou verdoemd zijn kon hij ook nergens in de Heilige Schrift vinden, terwijl de Bijbel duidelijk vertoonde dat het mensen waren die tot het volle verstand waren die een vrije keuze konden maken om gedoopt te worden. Vervolgens bevroeg Zwingly de excommunicatie en trok daarbij ook de door de Katholieke Kerk toegeëigende macht in twijfel. Zijn aanval op de bewering dat het brengen van geldelijke offers of het brengen van tienden of ‘tithing’ een Goddelijke instelling was bracht die Kerkelijke Macht in gevaar. Zijn leerstellingen hadden dan niet alleen grootse theologische maar ook sociale gevolgen. De boeren konden geen reden vinden in de Bijbel, de enige bron van geloof, waarom zij moesten bijdragen aan de belastingen, tienden en huur van hun heren en weigerden dit nog langer te doen. Dit leidde tot burgerlijke ongehoorzaamheid en de opstand werd pas beslecht na lange onderhandelingen en enkele concessies van de overheid.

Zwingli on the bronze doors by Otto Münch (1935) on the Grossmünster in Zürich, Switzerland.dia

Vanaf 1520 nam Zwingli geen inkomen van de paus meer aan. Vervolgens viel hij het huurlingensysteem aan en overreedde hij Zürich, als enige van alle kantons, om de alliantie met Frankrijk te weigeren. Op 11 januari 1522 werden alle buitenlandse diensten en vergoedingen in Zürich verboden.

Vanaf 1522 begon Zwingli met het hervormen van de kerk en het christelijke geloof. Zijn eerste reformatorische geschrift, Vom Erkiesen und Fryheit der Spysen, werd gepubliceerd tijdens een dispuut over het kerkelijk recht aangaande vasten. Volgens Zwingli was het vasten slechts een menselijke regel en niet in overeenstemming met de Bijbelse geboden. Zwingli was er nu van overtuigd dat alleen de Bijbel, en niet de tradities van de kerk, de bron was van het geloof. Hij publiceerde deze gedachten in Archeteles.

Na het Tweede Dispuut van Zürich in 1523 werden Grebel en Manz ontevreden en geloofden zij dat de plannen van Zwingli voor hervorming waren gesloten in compromis met de gemeenteraad.  Grebel, Manz en anderen maakten enkele pogingen om hun positie te pleiten. Enkele ouders weigerden ook om hun kinderen te laten dopen. Er werd een openbaar dispuut met Zwingli  gehoudenop 17 januari 1525 . De raad kondigde Zwingli als de overwinnaar aan.

Nadat zij door de gemeenteraad teruggefloten werden op 18 januari werden zij verzocht op te houden nog verder te debateren en zich te houden aande door de raad vastgestelde regels. De beslissing van de raad op te houden met debatteren en de kinderen te dopen binnen acht dagen bracht de broeders samen in het huis van Felix Manz en zijn moeder op 21 januari. Conrad Grebel doopte George Blaurock en Blaurock op zijn beurt doopte dan weer anderen.  Dit veroorzaakte een volledige breuk met Zwingli en de raad en vormde de eerste kerk van de Radicale Reformatie. De beweging verspreide zich snel en Manz was heel actief daarin. Hij gebruikte zijn taalvaardigheden om zijn teksten in de taal van de mensen te vertalen en werkte enthousiast als een evangelist.

Zwingly van zijn kant verzekerde de positie van zijn hervormingen in de Christelijke Burgerlijke Rechten, waarover Zürich overeenstemming bereikte met de steden van Konstanz (1527), Bern en Sankt Gallen (1528), Biel, Mülhausen en Schaffhausen (1529).

Nu de tijd rijp was voor de prediking van de waarheden van Gods Woord, welk nu makkelijker ter hand kon gesteld worden door de boekdrukkunst, kon men ook het volk laten zien waar de Kerk afweek van de Schriftuurlijke Waarheden. Ervan overtuigd dat elke redelijk denkende man en vrouw graag de zuivere lering van de Schrift zou willen kiezen in plaats van versleten en in diskrediet gebrachte tradities en fouten van de mens, begonnen zij een Bijbel campagne die over heel Europa waaide. Ongetwijfeld vonden velen het fijn dat zij nu meer duidelijkheid van het evangelie konden verkrijgen. Maar voor vele anderen was dit de kans om uiting te geven van hun wrok tegen de beslissingen van de Kerkelijke Macht.

Hun diepe overtuiging, geboren uit ernstige studie van het profetische Woord, dat Jezus Christus spoedig zou terug komen en zijn duizendjarig wereldwijd rijk zou vast stellen gaf een krachtige impuls aan de getuigenis. Binnen de ongelooflijk korte, hooguit, twintig jaar, waren er “Her-dopers” overal.

Felix Manz ter dood gebracht door verdrinking op de Limmat in het Meer van Zürich.

Manz werd op een aantal gelegenheden tussen 1525 en 1527 gearresteerd. Terwijl hij met George Blaurock in het Grüningen gebied preekte, werden zij door verrassing, aangehouden en gevangengenomen en naar Zürich gebracht waar zij in de Wellenburg gevangenis werden opgesloten.
Op 7 maart 1526 had de Zürichse raad een edict voorgedragen dat volwassene her-doop strafbaar maakte tot veroordeling door verdrinking. Op 5 januari 1527 werd Felix Manz het eerste slachtoffer van het edict en de eerste Zwitserse Wederdoper om door andere protestanten gemarteld te worden. Terwijl Manz verklaarde dat hij “wenste om diegenen die gewillig waren Christus aan te nemen, te gehoorzamen aan het Woord en in zijn voetstappen te volgen , samen te brengen om hen door doop te verenigen en de rust in hun huidige overtuiging te laten”, beschuldigde Zwingli en de raad hem van koppigge weigering “om van zijn fout en gril af te stappen”. Om drie uur in de namiddag toen hij van de Wellenburg naar een boot werd geleid, loofde hij God en preekte hij naar de mensen. Een Hervormde dominee ging langs om hem het stilzwijgen op te leggen en om hem wie weet nog toch tot andere gedachten te brengen. Ook al werd hij in de gelegenheid gesteld om op zijn stappen terug te komen, hield Manz vol aan zijn inzichten. De broer van Manz en moeder moedigden hem aan om sterk te staan en voor het belang van Jezus te lijden. Hij werd op een boot de Rivier Limmat op genomen. Zijn handen waren gebonden en achter zijn knieën getrokken  met een stang er tussen geplaatst. Hij werd door verdrinking in het Meer van Zürich ter dood gebracht. Zijn vermeende laatste woorden waren, “In uw handen O God, beveel ik mijn geest “. Zijn eigendom werd geconfisqueerd door de regering van Zürich en hij werd in de Sint Jakobs begraafplaats begraven.

Felix Manz liet geschreven getuigenissen van zijn geloof na alsook een achttien-strofehymne en was schijnbaar de auteur van Protest und Schutzschrift (een verdediging van Anabaptisme voorgesteld aan de raad van Zürich ).
De rooms-katholieke priester Balthasar Hubmaier (1485 – 1528) uit  Friedberg, Bavaria was in 1522 met  Heinrich Glarean, (Conrad Grebel‘s leraar) en Erasmus te Basel in contact gekomen. In maart 1523 ontmoette Hübmaier Huldrych Zwingli in Zürich en nam daar zelfs mee deel aan het dispuut in oktober van datzelfde jaar. In het dispuut bracht hij het principe van gehoorzaamheid aan de Bijbel naar voor, schrijvend, “In alle discussies aangaande geloof en godsdienst, zou enkel de Bijbel alleen, die uitging van de mond van God, ons niveau en regel moeten zijn”.  Het was was klaarblijkelijk hier dat Hübmaier de kinderdoop op gaf omdat het tegen de Bijbelse woorden inging en het nooit met de Bijbelzou kunnen gesteund worden. Hij hield er wel aan dat hier en daar de Bijbel wel tegenstrijdigheden leek te bevatten, en dat daar aan beide waarheden gelijktijdig kon vastgehouden worden. In dit respect kan zijn positie zo vergelijkbaar met de doctrine van Bijbelse inerrancy en Bijbelse onfeilbaarheid gezien worden die door later christelijk Fundamentalisme werd aangehouden.

Door zijn keuze voor de doop op geloof in plaats van de kinderdoop en werd hij een anabaptist zoals Wilhelm Reublin (1484–c. 1559) die ook een belangrijke figuur werd in de  “Swiss Brethren movement” of Zwitserse Broeder Beweging.

De Wederdopers van de 16de eeuw hervatten de anti-Constantijnse mantel en het kon geen twijfel lijden dat enige van hen genoodzaakt werden om in de Ondergrondse bewegingen af te dalen. Terwijl er Baptistische proto-protestante bewegingen waren,  waren de Waldenzen en de Boheemse bewegingen dat voornamelijk niet. Spijtig genoeg werden de Waldenzen en zelfs de Unitas Fratrum/Moraviërs uiteindelijk onder de Sacralistische paraplu gebracht. (The Reformation: Romanticism and Reality; A few reflections concerning the Reformation.)

Net als rivieren die uit de Alpen stroomden had hun bericht wortel in Zwitserland, en wortelde het zich in Duitsland, Oostenrijk, Italië, Moravië, het stroomde verder oostwaarts naar Polen, Hongarije en Transsylvanië, westwaarts naar Nederland, Frankrijk, Groot-Brittannië en uiteindelijk ook over de oceaan naar Amerika. Hun daden en hun leerstellingen werden geregistreerd in het Duits, Italiaans, Frans, Latijn, Pools, Litouws, Tsjechisch, Hongaars, Oekraïens, Engels, Nederlands en Vlaams en liggen begraven in bibliotheken en archieven in de steppen van Rusland tot de prairies van de Verenigde Staten.

In 1545 waren er hele groepen van gelovigen, georganiseerd door regio en taal: Zwitserse Broeders, de Tsjechische Broeders, Poolse Broeders, en zo verder, soms verschillend in specifieke aspecten van de leer en praktijk, maar het bezit van een gemeenschappelijke band van trouw aan een volledig Bijbel gebaseerde christendom. Tegen het einde van de 16e eeuw spreidde zich een netwerk van kleine gemeenten, verbonden door het geloof en vervolging, verlengd van de Dnjepr naar de Severn.

+

Huldrych Zwingli schreef: De ongelovigen zijn zo afkerig voor het Woord dat zij het tevergeefs bestuderen; daar zij in hun harten er geheel afkerig naar zijn gemaakt.

Related articles

• Dat er met vitriool in de taal werd gesmeten brengt Today with Zwingli (zwingliusredivivus.wordpress.com) naar voor, die het dispuut aan haalt tussen Maarten Luther en Zwinlgy betreft zijn “Vriendelijke exegese” van 1527.
• Het was niet vreemd voor Zwingly om valselijk beschuldigd te worden. [ > What to do When People Lie About You? (zwingliusredivivus.wordpress.com)] Zo heeft hij het belang van het Avondmaal of het “Breken van het Brood” niet ontkend; hij heeft inderdaad Jezus Christus gepreekt als de gekruisigde zoon van God. Ook liep het gerucht dat hij een geheime Jood zou zijn (wegens zijn vertrouwen op de Hebreeuwse Bijbel in plaats van de Latijnse Vulgate voor kwesties van uitlegging of verklaring en interpretatie). Noch ontkende hij de betekenis van Maria (die, eigenaardig, volgens Zwingli een levenslange maagd geweest zou zijn). (Zo zie je maar dat sommige zaken die zo duidelijk kunnen zijn ook wel eens over het hoofd kunnen gezien wordne door een leermeester.)
• Enkele uiting van Zwingly kan je vinden in: Today with Zwingli: The First War of Kappel (zwingliusredivivus.wordpress.com) waar aangehaald wordt hoe de prediker toch opriep tot een vrije prediking en de poorten open laat tot eigenlijke onschriftuurlijke zaken. “Dat het Woord van God vrij in de volledige federatie wordt gepreekt, maar dat niemand gedwongen wordt de mis, de beelden, en andere ceremonies af te schaffen die van zichzelf onder de invloed van Bijbelse preken zullen vallen;”
• Zwingli, Theological Education, and the Prophezei (zwingliusredivivus.wordpress.com)
  Over de stichting van het theologisch college Carolinum, dat werd opgericht van de fondsen van de  Overste Generaal en geopend werd op 19 juni 1525.

Zweren en het afleggen van eden

Amish man - Image via Wikipedia

In de Gemeenten van de Mennonieten, Amish en andere doopsgezinden wordt algemeen aangenomen dat een christen geen eed kan afleggen of zweren en dit op basis van Mattheüs 5:33-37 waar staat: “Eveneens hebt GIJ gehoord dat er tot hen die in de oudheid leefden, werd gezegd: ’Gij moogt niet zweren zonder [uw eed] gestand te doen, maar gij moet uw geloften aan de Heer betalen.’ Ik zeg U echter: Zweert in het geheel niet, noch bij de hemel, want [de hemel] is Gods troon; noch bij de aarde, want ze is de voetbank van zijn voeten; noch bij Jeruzalem, want dat is de stad van de grote Koning. Ook moogt gij niet bij uw hoofd zweren, want gij kunt niet één haar wit of zwart maken. Laat UW woord Ja gewoon Ja betekenen, [en] UW Neen, Neen; want wat daar nog bij komt, is uit de goddeloze.”

Dit zijn de woorden van onze Heer Jezus Christus. Zijn halfbroer Jakobus bevestigde wat Jezus in zijn bergrede had gezegd, zoals we kunnen lezen in Jakobus 5:12: “Bovenal echter, mijn broeders, houdt op met zweren, ja, hetzij bij de hemel of bij de aarde of met enige andere eed. Maar laat UW Ja, Ja betekenen en UW Neen, Neen, opdat GIJ niet onder een oordeel valt.”

Eigenlijk zou het duidelijk moeten zijn dat Jezus en Jakobus duidelijk zeggen: “houd op met zweren”.Maar zoals vaak worden deze eenvoudige woorden geïnterpreteerd tot op het punt dat men het tegenovergestelde gaat doen van wat er in de Schrift staat.

Waarom ophouden met zweren?

In het artikel Zweren en het afleggen van eden wordt in gegaan op het feit dat een christen reeds gebonden is door zijn woord en altijd de waarheid zal spreken.

Lees verder > Zweren en het afleggen van eden

Broeders en Zusters in Christus door de eeuwen heen #12 Anabaptisten

Anabaptisten

De Lyonese koopman, Petrus Waldo (of Waldus, ook Valdez)(ca. 1140-1206) las in het evangelie volgens Mattheus 19:21 dat Jezus een rijke jongeman opdraagt al zijn bezit te verkopen ten bate van de armen. Waldo raakte hiervan zo onder de indruk dat hij besloot dit voorbeeld te volgen. Hij gaf zijn bezit aan de armen en ging prediken. Gelijkaardig aan de arme priesters van Engeland vindt hij dat een goed christen een bezitloos en arm leven moet leiden.

Petrus Waldo

Waldes’ volgelingen trokken rond op sandalen in de Provence, Languedoc, Sicilië en in de dalen van Piemonte bij Torino, waarbij mannen èn vrouwen predikten.  Hier komt duidelijk de opvolging van Christus leer om te prediken naar voor, waarbij er totaal geen sprake is van een geestelijke hiërarchie. Het zijn allemaal Broeders van Christus die Jezus’ voorbeeld navolgen en de Blijde boodschap verkondigen. Omdat zij dit als leken deden, veroordeelde de paus paus Lucius III hen op het concilie van Verona in 1184 als ketters. Hij herhaalde dit op het concilie van Lateranen in 1215 nog eens. Doordat ze in de ban werden gedaan, werden ze eeuwenlang vervolgd en werden tienduizenden Waldenzen vermoord. Toch nam hun aantal toe in Zuid-Frankrijk en Noord-Italië. Aanvankelijk werden zij gesteund door de Zuid-Franse adel, die zich op deze wijze los wilde maken van de koning van Frankrijk. Het meest bekende bloedbad is dat van Mérindol en Cabrières in de Zuidelijke Luberon in 1545. Door het Edict van Nantes uit 1598 kregen de protestanten in Frankrijk godsdienstvrijheid, maar Lodewijk XIV herriep dit edict in 1685, waardoor er opnieuw een verdrukkingsgolf ontstond. Er werd een kruistocht tegen de Waldenzen gericht. Ze verborgen zich echter in de dalen van de Alpen, ten zuidwesten van Turijn. De groep telde ongeveer 700 mensen. Het koninklijk leger probeerde hen daar te verslaan, waarna er slechts 250 mensen over waren.

Pijniging van Waldenzen te Atrecht, Luyken, Casper (1672-1708) 1700 prent

Als ernstige Bijbelonderzoekers en Bijbelgetrouwen vonden de Waldenzen dat zij zich niet mochten verzetten met geweld en verwierpen de wapendracht. Zij wensten ook geen eden af te leggen en onthielden zich van en allerlei kathaarse theorieën en kerkelijke gewoonten zoals aflaatpraktijken en het opdragen van missen voor de overledenen.

Uit de Waldenzen ontstonden doopsgezinde broeders. Omstreeks het jaar 1525 traden de anabaptisten voor het eerst op de voorgrond, en wel in Zürich (Zwitserland). Vanuit die stad verbreidden hun geloofsovertuigingen zich snel naar veel delen van Europa. De vroege zestiende-eeuwse Reformatie had enkele veranderingen teweeggebracht, maar naar de mening van de anabaptisten was men niet ver genoeg gegaan. De doopsgezinden waren onafhankelijke Broeders in Christus. Doordat er geen hierarchie was of een algemeen besturend orgaan vormden zij een  beweging met een groot aantal verschillende groepen met eigen theologische opvattingen. Doch kan men stellen dat de belangrijkste gemeenschappelijke kenmerken van de dopers de opvatting is dat wedergeboorte de voorwaarde is voor het toedienen van de doop. Om wedergeborente kunnen worden moet men besef hebben van wat men gedaan heeft.  Als men het leven is ingegaan is men geboren, maar als men tot Jezus Christus komt en zich wil overgeven aan God kan men tot een wedergeboorte komen. Met volheid van verstand kan men enkel die keuze maken. Daarom kan men alleen volwassenen dopen. Omdat men zelfs aan iemand die als baby was gedoopt verzocht zich te laten “herdopen”, gaf men hun de naam „anabaptisten”, wat „wederdopers” betekent.  (Matthéüs 28:19; Handelingen 2:41; 8:12; 10:44-48)

Groepsdoop in een rivier van de Anabaptisten, schilderij van Jeanron

De onafhankelijke opstelling, in het verlengde van de gedachte van de Waldenzen en “poor priests” of “arme priesters” maakte dat zij ook een kerk zagen als een vereniging op basis van vrijwilligheid, los van invloed van de staat, waartoe mensen als zij tot de jaren van verstand waren gekomen konden toetreden. Zij die gedoopt waren moesten dit doopsel ook tot uiting brengen in hun geloof en hun daden. Zij moesten geen academisch geschoolde theologen worden, maar het prediken moest in hun hart en op hun tong liggen. Op deze punten braken de dopers met de middeleeuwse traditie waarin de samenleving gezien werd als een christelijke maatschappij (het corpus christianum) en liepen zij vooruit op de moderne scheiding van kerk en staat.

In hun verlangen tot de christelijke leer van de eerste eeuw terug te keren, verwierpen zij meer van het rooms-katholieke dogma dan Maarten Luther en andere hervormers hadden gedaan.

„Voor de anabaptisten was de ware Kerk een gemeenschap van gelovigen”, schrijft dr. R. J. Smithson in zijn boek The Anabaptists — Their Contribution to Our Protestant Heritage.Als zodanig beschouwden zij zich als een vereniging van gelovigen binnen de gemeenschap als geheel, en in het begin kenden zij geen speciaal opgeleide of betaalde predikanten. Evenals Jezus’ discipelen waren zij rondtrekkende predikers die steden en dorpen bezochten en de mensen aanspraken op de markt, in werkplaatsen en in huizen. (Matthéüs 9:35; 10:5-7, 11-13; Lukas 10:1-3). Voor hen moesten er geen speciale kerkgebouwen zijn om God te aanbidden en kon dat even goed in een schuur gedaan worden, wat dan ook meermaals gebeurde om de vele volgelingen op te vangen.

Anabaptist martelaar Maria van Beckum haar broeders vrouw, 1554

Men ging ervan uit dat elke anabaptist persoonlijk rekenschap verschuldigd was aan God, dat hij een vrije wil bezat en zijn geloof door middel van zijn werken toonde maar toch wist dat redding niet alleen door werken werd verkregen. Als iemand tegen het geloof zondigde, kon hij uit de gemeente worden geworpen, want voor hen was het belangrijk dat de gehele gemeenschap zuiver bleef. Verschillen in opvatting over de omgang met zondaars en de mate van wereldmijding leidden tot een grote versplintering van de beweging. Herstel volgde alleen nadat oprecht berouw was getoond. (1 Korinthiërs 5:11-13; vergelijk 2 Korinthiërs 12:21).

Net als de vroege christenen werden ook de anabaptisten niet begrepen. En net als de vroege christenen werden zij beschouwd als personen die de gevestigde maatschappelijke orde verstoorden en ’de bewoonde aarde ondersteboven keerden’ (Handelingen 17:6). In Zürich kantten de autoriteiten, die aan de zijde stonden van de hervormer Huldrych Zwingli, zich vooral tegen de anabaptisten omdat zij de kinderdoop verwierpen. In 1527 brachten zij Felix Mantz, een van de anabaptistische leiders, op wrede wijze door verdrinking om het leven en vervolgden zij de Zwitserse anabaptisten zo hevig, dat zij bijna werden uitgeroeid.

In Duitsland werden de anabaptisten zowel door de katholieken als de protestanten hevig vervolgd. Een keizerlijke verordening, die in het jaar 1528 werd uitgevaardigd, bepaalde dat een ieder die anabaptist werd, zonder enige vorm van proces ter dood gebracht zou worden. De vervolging in Oostenrijk deed de meeste aldaar woonachtige anabaptisten hun toevlucht zoeken in Moravië, Bohemen en Polen, en later in Hongarije en Rusland.

Toen zo veel oorspronkelijke leiders stierven, was het onvermijdelijk dat extremisten op de voorgrond traden. Zij brachten een onevenwichtigheid met zich mee die aanleiding gaf tot veel verwarring en tot gevolg had dat men de maatstaven die men in de beginperiode had gehanteerd, liet varen. Dit trad op tragische wijze aan het licht in het jaar 1534, toen de extremisten met geweld het stadsbestuur van Münster (Westfalen) overnamen. Het jaar daarop werd de stad na veel bloedvergieten en martelingen heroverd. Deze episode strookte niet met de werkelijke anabaptistische leer en heeft er veel toe bijgedragen hen in diskrediet te brengen. Sommige gelovigen trachtten zich van de naam anabaptisten te ontdoen door zich „baptisten” te noemen. Maar welke naam zij ook kozen, zij werden toch nog het slachtoffer van oppositie en in het bijzonder van de katholieke inquisitie.

Melchior Hofmann (ca. 1500 – 1543) van oorsprong een Lutherse lekenprediker hield er chiliastische ideeën op na, wat inhield dat hij er in geloofde dat na de wederkomst van Christus een duizendjarig vrederijk en/of een paradijs op aarde zou vestigen. Met zijn apocalyptische preken en geschriften had hij grote invloed op het ontstaan van het doperse rijk van Münster in 1534 onder leiding van de door Jan Matthijs gedoopte Jan van Leiden (Jan of Johan Beukelsz van Leiden, Johann Bockelson of Johan Beukelszoon) (1509 – 1536) die het niet zo nauw nam met getrouwheid aan één vrouw en er 17 tot zich nam.

Melchior Hofmann

De Haarlemse bakker Jan Matthijs (ook bekend als Jan Matthias, Johan Mathijszoon) (ca. 1500 – 1534) was rond 1520 door toedoen van Melchior Hoffman wederdoper geworden. Deze laatste had Matthijs met zijn toekomstvisioenen geïnspireerd. Nadat Hoffman gevangen was gezet werd Matthijs een vooraanstaand leider bij de wederdopers. Hij stuurde Jan van Leiden als apostel naar Münster om de wederdopers aldaar te ondersteunen. De geweldloosheid die Hoffman had uitgedragen werd door Matthijs verworpen. Hij was de mening toegedaan dat bij onderdrukking gewapend verzet geoorloofd was. Met Jan van Leiden en Bernhard Rottmann probeerde hij in Münster een “Duizendjarig vrederijk” te stichten, dat nog geen twee jaar duurde.

Hofmann, die rondreisde in Oost-Friesland en Holland tot 1532 als prediker, wist daar de grondslag te leggen voor een sterke doperse beweging en zijn ideaal van de geweldloosheid werd overgenomen door de latere Friese doperse leider Menno Simons (ca. 1496 – 1561), een voormalig rooms-katholiek priester die door heel het Duitse taalgebied christelijke gemeenten oprichtte. deze ging ook uit van het zuivere apostelschap van de christelijke gemeente die volledig zuiver moest gehouden worden, ‘zonder vlek of rimpel’ (Efezen5:27) . Zijn volgelingen worden nu als oudste nog bestaande doperse kerk beschouwd en zijn gekend origine Doopsgezinden. Die mennonieten of mennisten vallen op door hun ouderwetse kledij en gebruiken omdat zij alle hedendaagse ‘onnatuurlijke” hulpmiddelen afzweren. Het streven naar een geweldloze wereld, het weigeren van de eed en de persoonlijke belijdenis van mondige mensen, in plaats van het onderschrijven van de door de kerk vastgelegde teksten is gebleven. Zij kennen noch steeds geen ambtsdragers zoals er ook geen zijn bij de Christadelphians, waar ook niets moet maar mag. De predikanten worden beschouwd als gewoon lid van de gemeente te midden van alle anderen. In 2004 waren er ongeveer 1 miljoen mennonieten en 1,5 miljoen in 2006 met de grootste groeperingen in Canada, de Democratische Republiek van Congo and the Verenigde  Staten van Amerika.

Ten slotte emigreerden groepen anabaptisten, op zoek naar meer vrijheid en vrede. Op het ogenblik treffen wij hen zowel in Noord- en Zuid-Amerika als in Europa aan. Veel groeperingen hebben een zekere invloed ondervonden van hun vroege leerstellingen, zoals onder andere het door George Fox in 1649 opgerichte “Genootschap der Vrienden” dikwijls beter gekend onder de naam Quakers.Verder baptisten en de Plymouth Brethren. De quakers delen de door de anabaptisten gekoesterde haat ten opzichte van oorlog en de gedachte van leiding door een ’innerlijk licht’.

Mennonitische zusters

De anabaptisten bestaan thans voornamelijk voort in twee specifieke groeperingen. De eerste is die der Hutterse Broeders, genoemd naar hun zestiende-eeuwse leider Jacob Hutter. In de quakergemeenschap in Nederland, evenals elders in de wereld, bestaan verschillende affiniteiten waaronder een evangelische, vrijzinnig-christelijke en universalistische. Zoals de de minder radicale Mennonietische hoofdstroom en de Alsaser Anabaptistische  schismatise strekking van Jakob Amman (1644 – 1730) de Old Order Mennonite en de groep beter gekend onder de naam Amish (Amisch, Amische) of Amish Mennonites heeft men enkele Quaker groeperingen die het werelds genot verwerpen en een ascetisch leven nastreven. Veel Amish gemeenschappen emigreerden  vanaf 1737 vanuit Europa  naar Noord-Amerika omdat hun levenswijze in Europa vaak nauwelijks getolereerd werd. Dit gebeurde onder invloed van de uitnodiging van William Penn die ook de andere religieuze minderheden zoals Quakers en Hernhutters had gevraagd om naar zijn kolonie Pennsylvania in Noord-Amerika te komen om zich daar te vestigen. Zo’n 500 Amish gingen op deze uitnodiging in. In de 19e eeuw, als reactie op politieke (Franse Revolutie) en economische (Industriële revolutie) veranderingen, volgden nog eens 3.000 personen. Als gevolg hiervan stonden in 2005 zo’n 224.000 Amish geregistreerd in 22 Amerikaanse staten, waarvan het merendeel in Pennsylvania, Ohio en Indiana waar zij nog Pennsylvania Dutch of Pennsylvania German spreken. Dezen hebben wel districten die  worden geleid door een bisschop, enkele ministers en diaken.  Hun leden zijn wel gebonden door opgelegde strengen gemeenschapsregels: de Ordnung. Deze regels bedekken de meeste aspecten van het dagelijkse leven en omvatten verboden of beperkingen op het gebruik van elektrische leidingselektriciteit, telefoons en auto’s evenals voorschriften op kledij. Alsook wordt er de voorkeur gehouden zich afstandelijk te houden van de rest van de wereld. Behalve voor een tijdelijk moment wanneer de jongeren voor de beslissing om over te gaan tot hun doop even in de wereld worden losgelaten om zo hun keuze te bepalen. Deze kennismaking met de rest van de wereld tijdens adolescentie wordt rumspringa (Rumschpringe of Rumshpringa) of “rondlopen” genoemd. Niet alle amishe mennonieten gebruiken deze term (in de verlengde discussie over adolescentie treft men het niet aan bij die van Hostetler) , maar in groepen die het wel doen wordt deze tijd door de amishe ouderen aanschouwd als een tijd voor verkering en het vinden van een echtgenoot/echtgenote. Bij de Amish die zich verzette tegen autogebruik werd de Groffdale Conferentie mennonietische  Kerk of Groffdale Conference Mennonite Church (die ook naar Bisschop Joseph Wenger is genoemd). De rest van de Weaverland Conferentie is gekend onder de naam Horning Church of “Black-bumped Mennonites” (Zwart-Verdrongen mennonieten) voor hun vroegere gewoonte om van hun gekochte auto’s het opzichtige chroom met zwarte verf te verdoezelen.

Mennonitisch zusters anno 2011 zonder gordel