Het niemand of niets in de duisternis

Als we naar ons leven kijken, kan het ons soms depressief maken, waardoor we de “leegte” voelen, het missen van gelijkgestemde mensen.

Hoevelen van ons bouwen niet op veel ambities, hoop, dromen en verwachtingen?

Ons hoofd tolt van de vele vragen die we hebben. Zij komen een oor in en een oor uit. En elk moment dat we proberen naar rechts of naar links te kijken, is het alsof we worden geraakt door een bokshandschoen.

Als we merken dat het lijkt alsof we alleen zijn met ons geloof in Jezus en het komende Koninkrijk, voelen we ons soms verlaten. Hoewel dat we moeten weten dat God ons niet in de steek laat, zoals Hij Jezus niet in de steek heeft gelaten. Maar Jezus had ook een moment om te wanhopen en riep zijn hemelse Vader toe en riep tot Hem, om te vragen waarom Hij hem had verlaten.

46 Rond het negende uur riep Jezus luid: ‘Eli, Eli, lama sabachthani?’ Dat betekent: ‘Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten?’+ (Mattheüs 27:46)

Zoals Jezus het uitschreeuwde vanaf de houten paal, zo hebben we ook momenten dat we tot God willen roepen. Ja, het kan elke gelovige overkomen dat hij of zij Gods aanwezigheid in twijfel trekt. Het is begrijpelijk dat we zulke momenten kunnen hebben dat we twijfels hebben over onszelf, over ons geloof, over God.

Op zulke momenten van twijfel, in momenten van angst en wanhoop, worden we door onze Schepper en Onderhouder uitgenodigd om hoop te zoeken. Hij heeft ons Zijn Woord gegeven om ons dagelijks voedsel te geven, om stap voor stap en dag na dag te kunnen gaan. Dat Woord van God kunnen we elk moment van de dag opnemen. Het is Gods liefdesbrief aan ons. Uit dat grote boek met boeken zouden we kracht en hoop moeten kunnen ontvangen. Hoop komt voort uit ons vertrouwen dat zelfs als we niet het gevoel hebben dat God aanwezig is, God voor ons zal verschijnen. Wanneer we ons het meest verlaten, gekwetst en gebroken voelen, zullen we ons die momenten vaak herinneren als de momenten waarop Jehovah God het krachtigst voor ons heeft getoond. Dat zijn de momenten die ons leven en ons geloof vormen.

Zoals Jehovah God Jezus niet in de steek had gelaten, zal Hij degenen die van Hem houden niet alleen of achterlaten.

28 Want Jehovah heeft gerechtigheid lief, hij laat zijn loyalen niet in de steek.+ע [ajin] Ze zullen altijd beschermd worden,+ maar de nakomelingen van de slechten worden vernietigd.+ (Psalm 37:28)

Zelfs als God met ons zou kunnen zijn, kunnen we het gevoel hebben dat we alleen zijn met ons geloof, omringd door een meerderheid van mensen die niets wil weten over God of de Bijbelse Waarheid.

Voortdurend lijken we geconfronteerd te worden met een leegte die ons de duisternis in trekt. Soms voelt het alsof we een “niemand” of een “niets” zijn.
Zonder iemand te zijn en zonder iemand om ons heen te hebben, blijven we onvervuld en onvolledig. Ons instinct wil dat we ons mengen met anderen. We zijn niet gemaakt om alleen te zijn.

Dit oerinstinct om iets te zijn, is datgene wat onze inspanningen drijft om te vermijden dat we niets zijn.

De dreiging hiervan is de wortel om onszelf te verliezen aan de afleiding van alles, wanneer we de hoop verliezen om ooit iets te zijn … voor iemand … maar niet zomaar iemand. {Elusive peace…}

Als we ouder worden, lijkt dit een groter probleem te worden dan toen we jong waren. Dan komt er een tijd dat we ons leven willen scannen en willen zien wat we tot stand hebben gebracht. Hoeveel moeite hebben we erin gestoken en wat heeft het  opgeleverd. Wat kleeft er aan ons geheugen? Wat vinden we de moeite waard om te onthouden?

Om ons heen zien we zoveel mensen die succesvoller lijken te zijn dan wij. Ze kunnen veel luisterende oren krijgen, gretig om hun filosofieën te horen die mensen slechts een schaduw geven van wat ze graag zouden willen zien. Hoewel we weten dat ze niet die troost of verzekering kunnen bieden die we mensen graag bieden, omdat we leven door onze hoop in Jezus Christus. Voortdurend worden we geconfronteerd met die mensen die vinden dat hun weg de beste manier is. Maar wat ze niet zien, is dat wat we willen dat ze gaan zien dat de weg die voor zoveel mensen goed lijkt, het einde is of de weg naar de dood.

12 Een weg die recht lijkt voor een mens+ kan toch eindigen in de dood.+ (Spreuken 14:12)

We leven in die wereld vol ijdelheid, waar de mens zelfs denkt dat hij voor god kan spelen en kan creëren wat hij maar wil.

20 Want de schepping is onderworpen aan een zinloos bestaan,+ niet uit eigen wil, maar door degene die haar daaraan heeft onderworpen. Dat deed hij op basis van de hoop (Romeinen 8:20)

We zouden graag degenen die denken dat ze het zonder God kunnen, laten zien dat het beter is om onder de vleugels van God te komen. Er is namelijk een alternatief voor de uiteindelijke conclusie van onheil en de nutteloosheid van de menselijke filosofie.

23 Want de zonde betaalt als loon de dood.+ Maar God geeft als gave eeuwig leven+ door Christus Jezus, onze Heer.+ (Romeinen 6:23)

In deze wereld moeten we zelfs strijden tegen degenen die zeggen dat ze christen zijn, maar niet willen erkennen wie Jezus is en hoe belangrijk het is om in hem te geloven die God zijn geliefde zoon noemde.

25 Jezus zei tegen haar: ‘Ik ben de opstanding en het leven.+ Wie in mij gelooft, zal, ook al sterft hij, weer tot leven komen. 26 En iedereen die leeft en in mij gelooft, zal helemaal nooit sterven.+ Geloof je dat?’ (Johannes 11:25, 26)

6 Jezus antwoordde hem: ‘Ik ben de weg+ en de waarheid+ en het leven.+ Alleen via mij kun je bij de Vader komen.+ (Johannes 14:6)

Voortdurend worden we geconfronteerd met die koppige mensen die niet geloven dat Jezus bestond, of die denken dat Jezus God is, in plaats van in de God van Jezus te geloven en te accepteren dat Jezus de weg naar God is en niet naar zichzelf. Zo verdrietig, en als je daar staat omringd door zoveel ongelovigen, kan het zo eenzaam aanvoelen, zo donker in een wereld die zoveel, maar oh zo weinig, te bieden heeft.  De eindtijd nadert en het baart ons ook zoveel zorgen, zeker wanneer we meer leugens zien die de hoofden van mensen omringen. Nepnieuws lijkt de strijd om aandacht te hebben gewonnen.

Hoewel we de kracht zouden moeten vinden om mensen te blijven roepen om de echte Christus te volgen, de Joodse Nazarener Jeshua (Jesjoea), de zoon van David en zoon van God. Als we onze weg naar God voortzetten, zouden we troost moeten vinden in het feit dat er niet zo velen zullen zijn die in Jezus zullen geloven en hun best zullen doen om op het goede spoor te blijven, en die in staat zullen zijn om de kleine poort naar het Koninkrijk van God binnen te gaan.  We zouden dat licht in de wereld, dat door God is gegeven, moeten zien en volgen. Dat is de boodschap die wij willen uitdragen zodat meer mensen zouden kunnen zien dat Jezus het licht van de wereld is. +

8 12 Jezus nam opnieuw het woord en zei: ‘Ik ben het licht van de wereld.+ Wie mij volgt zal nooit in duisternis lopen, maar zal het licht+ van het leven bezitten.’ (Johannes 8:12)

14 Maar nauw is de poort en smal is de weg die naar het leven leidt, en maar weinig mensen vinden die.+15 Pas op voor de valse profeten,+ die in schaapskleren naar jullie toe komen+ maar eigenlijk roofzuchtige wolven zijn.+ (Mattheüs 7:14, 15)

Als we ons somber voelen, moeten we bedenken dat de apostelen en andere eerste volgelingen van Christus ook maar met enkelen waren die niet geliefd waren bij de meerderheid. Ze moesten ook vaak worstelen. Ze konden ook kracht vinden door te weten dat ze met veel beproevingen te maken zouden kunnen krijgen, maar er zou altijd een uitweg zijn, en de poort naar Gods koninkrijk, dat veel beter zou zijn dan enig koninkrijk hier op aarde.

22 Daar spraken ze de discipelen moed in,+ en ze spoorden hen aan in het geloof te blijven. Ze zeiden: ‘We moeten door veel moeilijkheden heen om Gods Koninkrijk binnen te gaan.’+ (Handelingen 14:22)

18 ‘En als de rechtvaardige al met moeite wordt gered, wat zal er dan gebeuren met de goddeloze en de zondaar?’+ (1 Petrus 4:18)

Allen die geloven dat Jezus de zoon van God is en de weg naar het leven, moeten de handen bij elkaar steken en elkaar versterken. Laten we ons er allemaal van bewust zijn dat de weg die naar de vernietiging leidt, een weg is die door de meerderheid wordt bewandeld. Als we geen deel uitmaken van die meerderheid, hoeven we ons niet zoveel zorgen te maken, omdat we zouden moeten weten dat er Iemand is die ons over de moerassen en woestijnen van deze wereld wil dragen.

Laten we het zand van de woestijn niet in onze ogen krijgen door de vele valse leringen die deze materialistische wereld omringen. Laten we, in plaats van een kleine zandkorrel te zijn, bij elkaar blijven als een klomp aarde en de handen ineen slaan als zaaiers van productief zaad.

44 Het wordt gezaaid als een fysiek lichaam, het wordt opgewekt als een geestelijk lichaam. Als er een fysiek lichaam is, dan is er ook een geestelijk lichaam. (1 Korinthiërs 15:44)

Laat onze stem door de lucht en de duisternis blijven gaan, zodat iemand ergens het kleine vonkje licht kan zien.

We moeten ons altijd bewust zijn van het belang van onze eigen vrije keuze. We zullen altijd moeten beslissen welke weg we gaan, de brede weg van de wereld of de kleine of smalle weg van God.

De vraag komt neer op wie zal ik geloven. Zal ik de wereld vertrouwen die geen garanties kan geven en een onzekere toekomst?

Of zal ik de door God gezondene vertrouwen die zichzelf bewees door voor mijn zonden aan de martelpaal te betalen, in mijn plaats te sterven, en vervolgens in overwinning uit de dood opstond, precies zoals hij zei dat hij zou doen (Mattheüs 17:23, 20:19, 28: 5-6)?

Ook hij voelde zich soms alleen. Ook hij moest op zijn God vertrouwen. Hij legde zijn eigen wil opzij voor het doen van de Wil van zijn hemelse Vader.

Bent u bereid uw eigen wil opzij te zetten om de wil van God te doen?

Bent u bereid om, zoals Jezus deed, de woestijn in te gaan om over God te praten en het goede nieuws van het komende koninkrijk van God te verspreiden?

Als we de Schrift lezen, zullen we ons ervan bewust worden dat Jehovah God werkelijk de enige is die we volledig kunnen vertrouwen. Door te weten dat Hij betrouwbaar en trouw is, zouden we meer vertrouwen in Hem moeten krijgen en Hem toe staan onze angst en droevige, depressieve stemming weg te nemen. Met Hem in ons hart zullen we niet teleurgesteld zijn.

5 Ze riepen tot u en werden bevrijd. Ze vertrouwden op u en werden niet teleurgesteld.*+ (Psalm 22:5)

Als we ons depressief of neerslachtig voelen omdat het lijkt alsof we de mensen niet kunnen bereiken, laten we dan een spirituele wapenrusting aantrekken die alleen van God komt, omdat we in een spirituele strijd verwikkeld zijn in plaats van een fysieke.  

10 Tot slot, blijf kracht putten+ uit de Heer en uit zijn grote macht. 11 Trek de complete wapenrusting+ van God aan, zodat je stand kunt houden tegen de listen* van de Duivel. 12 Want we hebben een strijd* te voeren,+ niet tegen vlees en bloed, maar tegen de regeringen, tegen de autoriteiten, tegen de wereldheersers van deze duisternis, tegen de slechte geestenmachten+ in de hemelse gewesten. 13 Doe daarom de complete wapenrusting van God aan+ om weerstand te kunnen bieden op de dag van het kwaad en om goed voorbereid stand te kunnen houden. (Efeziërs 6:10-13)

Als we Jehovah’s hulp aanvaarden en volledig op Hem vertrouwen, kunnen we erin slagen de tegenstanders van God te weerstaan. Als we hetzelfde soort vertrouwen kunnen hebben als de apostel Paulus. Hij schreef:

31 Wat moeten we hier verder over zeggen? Als God vóór ons is, wie zal dan tegen ons zijn?+ (Romeinen 8:31)

Dus laten we uit de duisternis stappen, onze handen uitstrekken naar degenen die ook van Jezus en zijn God houden. Laten we onze krachten bundelen en de meeste aandacht besteden aan het leren over Jehovah en het dienen van Hem.

5 Laat mij in uw waarheid wandelen en leer mij,+ want u bent mijn God van redding. ו [waw]

De hele dag hoop ik op u .(Psalm 25:5)

+

Voorgaande

Alleenvoelend bang om met anderen te verbinden om te groeien in geloof

God liefhebben en Bekommeren om je medemensen

Christenen die het juiste hart hebben om anderen te roepen om naar God te komen

++

Aanvullend

1. Welke eenzaamheid is meer eenzaam dan wantrouwen?
2. Neil Anderson en het juk van angst en depressie
3. Vermoeidheid van de ziel en geestelijke afzondering
4. Een verstoorde geest vormt een rusteloos kussen
5. Wandeling door de vallei van de schaduw van de dood
6. Angst, twijfel en cynisme laten wegvloeien
7. Ter verdediging van Twijfel
8. Twijfel doodt meer dromen dan mislukken
9. Indien Twijfel
10. Twijfelende aan de werkelijkheid, echtheid en de effectiviteit van Gods liefde
11. Hoop begint in het donker
12. De stilte is niet leeg maar vol antwoorden
13. Het treffen van tijd en toeval
14. Fundamentalisme en religie #6 Versplintering
15. Vrees hebben voor de juiste persoon
16. Schepper en Blogger God 7 Een Blog van een Boek 1 De Blogger geloven
17. God is een verhaal #1 Een sensationeel krantenkopje
18. God is een verhaal #2 Voorgangers niet gediend met een Enige God
19. 2019-2020-2021 Twee seizoenen vol veranderingen #4 Medewerking
20. Bijbel medicijn tegen depressie
21. Een persoon wordt alleen beperkt door de gedachten die hij kiest
22. Heb vertrouwen in je geloof … twijfel aan je twijfels
23. De uitdagingen van het leven mogen u niet verlammen
24. Trouw wanneer het meest nodig is
25. Optimisme is het geloof dat leidt tot succes
26. Jezus volgen bevrijdt van faalangst en prestatiedruk
27. Hoop
28. Hoop begint in het donker
29. Niet hoe je valt, wel hoe je opstaat
30. De balans vinden omdat Jezus ons zowel God als onze eigen ellende toont
31. Zit je in de put? Stop dan met graven!
32. Wie straalt, loopt nooit in het donker
33. Het is niet proberen maar vertrouwen
34. Geef je tranen aan God
35. Roependen en vertrouwenden worden niet beschaamd
36. De nacht is ver gevorderd 23 Studie 4 Nu actueel: Daad van geloof
37. Gedachte voor vandaag “Geloof in moeilijke tijden” (14 januari)
38. Geloof in Jezus Christus
39. Koninkrijk van God
40. Koninkrijk van Christus en Koninkrijk van God
41. Hoe leest u? Om het koninkrijk van God binnen te gaan
42. Prediking van het Koninkrijk
43. Koninkrijk Gods
44. Wereldwijde Koninkrijksregering
45. Gospel of Evangelie – het Goede Nieuws
46. Goede Nieuwsbrengers
47. Vergeten predikers van het Goede Nieuws
48. Verkondiger van het Koninkrijk van God

+++

Gerelateerd

1. Mindmap je door je leven
2. Over de leegte die ontstaat door corona
3. Hoe warm is jouw nest?
4. Donkere wolken boven de geloofsgemeenschap?
5. Religie
6. Kerkdiensten
7. Een kerkdienst zonder kerkgangers?
8. Kerkdienst thuis
9. Kerkdienst met poes
10. Als anderen niet langer meedoen en/of niet meer in God geloven: hoe houden we het dan vol om kerk te zijn?
11. Bijbelverkondigers zijn de traditionele complotdenkers. Jure Ambroz zegt dat onderzoek van de bijbel en het zoeken van God ‘nu nog kan’
12. Vertrouwen in goddelijke kracht
13. Het moe zijn moe
14. Een hemelse boodschap
15. Hoe moeten we in God geloven om door God te worden goedgekeurd?
16. Mijn Dierbare, ik plaats alles in Gods handen
17. Als we in alles op God vertrouwen, kunnen we de weg verkrijgen om te bewandelen
18. Vertrouw op God, we hebben een manier om een baan te vinden
19. Opgestaan, plaats vergaan…
20. ‘Krijgen we ze weer terug?’
21. Oordeel niet te makkelijk over mensen die nog niet naar de kerk komen

Valse profeten en leraren als roofzuchtige wolven in schaapskleren #4 Ambitieuze mannen, verdraaide woorden en akkoorden met wereldleiders

Al spoedig na de dood van Jezus traden er mensen op die beweerden Jezus te volgen maar ander dingen aanleerden dan die Nazareense leermeester had gegeven. De apostelen zagen hoe valse leraren mensen trachtten te verleiden met meer populaire leerstellingen. Doelbewust waren er lui die nalieten ’in Jezus zijn woord te blijven’ en die mensen er van overtuigden dat Jezus bepaalde dingen zus of zo bedoelde alsook dat zij wel bepaalde dingen konden doen nu dat Jezus hen voor goed had gered. Zij kregen er mensen toe te voldoen aan andere vereisten dan diegene die Jezus gesteld had.

Toen Jezus nog leefde had hij al gewaarschuwd dat er mensen in de wereld zijn die al het mogelijke zullen doen om mensen van God of te krijgen of om op het verkeerde pad te brengen. Jezus stond er op dat men hem zou erkennen als de gezondene van God, maar wist ook dat velen hem niet zouden erkennen als die lang verwachte messias. Hij waarschuwde:

„Al wie mij verloochent voor de mensen, die zal ook ik verloochenen voor mijn Vader, die in de hemelen is” (Mattheüs 10:33).

Natuurlijk zal Jezus niet iemand verloochenen die in de fout gaat ondanks zijn oprechte verlangen getrouw te blijven. Bijvoorbeeld vinden wij de apostel Petrus, die voorheen door Jezus “Satan” werd genoemd, die Jezus drie keer verloochende, maar berouw had en aldus werd vergeven (Mattheüs 26:69-75). Jezus verloochent echter wel personen of instellingen die wolven in schaapskleren blijken te zijn — die beweren Christus na te volgen maar willens en wetens zijn leringen blijven verwerpen. Over zulke valse leraren zei Jezus:

„Aan hun vruchten zult gij die mensen dus waarlijk herkennen.” (Mattheüs 7:15-20).

Steeds zullen mensen op hun hoede moeten zijn en uitkijken of diegenen die beweren christen te zijn, en aldus volgeling van Jezus zou moeten zijn, of dat die wel volgens de leer van Christus Jezus leven. Hun spreken en handelen moet dan een voorbeeld zijn of een getuigenis van het volgelingschap. Indien hun spreken niet in overeenstemming is met de Heilige Schrift moet men er bij vragen stellen. Hierbij moet men ook zien of die personen geen woorden verdraaien; zoals als er staat in de bijbel “zoon van God” dat zij niet zeggen “god de zoon“.

Het is niet omdat iemand beweert christen te zijn of omdat deze zegt van de Katholieke Kerk te zijn of tot de Universele kerk toe te behoren dat die tot een Ware kerk van Christus zou behoren. De apostel Paulus waarschuwde voor een afdwaling van het ware christendom. Hij zei dat na zijn dood „onderdrukkende wolven” uit het midden van belijdende christenen verdraaide dingen zouden spreken om mensen achter zich te krijgen en zo meer aanhang te hebben.

Handelingen 20:29, 30: 29 Ik weet dat er na mijn vertrek onderdrukkende wolven bij jullie zullen binnendringen,+ die de kudde niet teder zullen behandelen. 30 En uit jullie eigen midden zullen mannen opstaan die de waarheid zullen verdraaien om de discipelen achter zich aan te trekken.+

Regelmatig gaven de apostelen al richtlijnen om op te letten aan diegenen die zich bij de groep van De Weg wensten aan te sluiten.

Mattheüs 7:15: 15 Pas op voor de valse profeten,+ die in schaapskleren naar jullie toe komen+ maar eigenlijk roofzuchtige wolven zijn.+

Mattheüs 24:11: 11 Er zullen veel valse profeten verschijnen en zij zullen velen misleiden.+

1 Johannes 4:1: 4 1 Lieve vrienden, geloof niet elke geïnspireerde uitspraak,*+ maar onderzoek of de geïnspireerde uitspraken* uit God voortkomen,+ want er zijn veel valse profeten in de wereld verschenen.+

2 Thessalonicenzen 2:3: 3 Laat je door niemand misleiden, op geen enkele manier. Want voordat die dag komt, moet eerst nog de geloofsafval+ komen en moet de mens van wetteloosheid+ worden geopenbaard, de zoon van vernietiging.+

2 Petrus 2:1: 2 Maar er zijn ook valse profeten onder het volk geweest, en zo zullen er ook onder jullie valse leraren zijn.+ Die zullen ongemerkt schadelijke sekten invoeren, en ze zullen zelfs de eigenaar die hen heeft gekocht+ niet erkennen, waardoor ze een snelle vernietiging over zichzelf brengen.

Niet enkel van buiten af zou de geloofsgemeenschap aangevallen worden. Ook van binnen uit zouden er stemmen opkomen met valse leerstellingen. De woorden van Paulus in Handelingen 20:29, 30 laten zien dat de gemeente vanuit twee hoeken aangevallen zou worden. Ten eerste zouden namaakchristenen („onkruid”) bij ware christenen „binnendringen”. Ten tweede zouden sommigen ’uit het midden’ van ware christenen afvallig worden en „verdraaide dingen” spreken.

De eerste getrouwen van Jezus volgelingen bleven zich toeleggen op het onderwijs van de apostelen. Volgens één Bijbelgeleerde kan het Griekse werkwoord dat vertaald is met „bleven zich toeleggen” de betekenis hebben van „een standvastige en vastberaden trouw aan een bepaalde handelwijze”. De nieuwe gelovigen hadden een sterke honger naar geestelijk voedsel, en ze wisten precies waar ze dat konden krijgen. Loyaal keken ze naar de apostelen op voor uitleg van Jezus’ woorden en daden en voor nieuw licht op de betekenis van de teksten die op hem sloegen (Hand. 2:22-36). Het feit dat nieuwe gelovigen ’zich bleven toeleggen op het onderwijs van de apostelen’ impliceert dat de apostelen op geregelde basis onderwijs gaven. In de handelingen van de apostelen kunnen wij ook lezen hoe mensen in huizen samen kwamen om het Woord van God te bestuderen en te bespreken. Een deel van het onderwijs van de apostelen is opgeschreven in de geïnspireerde boeken die nu tot de christelijke Griekse Geschriften behoren.

Diegenen die de leiding namen na Christus dood wisten dat volgens Jezus woorden er ook onkruid onder hen zou komen. Ook al waarschuwden zij in de eerste eeuw voor valse leermeesters groeiden dezen aan en kwam er aan het begin van de tweede eeuw meer ’onkruid te voorschijn’ toen namaakchristenen verschenen in het veld, de wereld (Matth. 13:26). Tegen de vierde eeuw waren er veel meer onkruidchristenen dan gezalfde christenen.

Het ging inderdaad zoals Jezus in zijn gelijkenis van het kaf en het koren aangaf en zoals Paulus had voorzegd. Ambitieuze mannen namen de gemeente over die Jezus had opgericht en gebruikten die voor hun eigen doelen. Jezus had tegen zijn volgelingen gezegd:

’Gij zijt geen deel van de wereld’ (Johannes 15:19).

Desondanks sloten op macht beluste mannen overeenkomsten met regeerders. Erg werd het helemaal toen de Romeinse keizer Constantijn de Grote vele ‘kerkoversten’ kon over halen om zich bij hem aan te sluiten en overeen te komen dat de Nazareense leermeester Jeshua de gelijke zou worden met Zeus en zijn naam dan ook ‘Heil Zeus‘ of ‘Issou‘ = Jezus zou worden en een onderdeel zou worden van een drievoudige godheid zoals hun drievoudige godheid. De Drie-eenheid kwam tot stand als een menselijke doctrine die de Christenheid bedierf tot een Christendom met meerdere niet Bijbelse of valse  leerstellingen, waaronder de Romeins Griekse en andere filosofieën. Zo kwam men er ook toe mensen valse hoop te geven maar ook een kans te vormen om hun angst aan te jagen, met name door te vertellen dat zij in zich een apart wezen hadden, de ziel, dat na hun dood zou voort leven, ofwel in een hemels paradijs ofwel in een vagevuur of in een hel.

Dante en Virgil in de hel (1850) – William-Adolphe Bouguereau (1825-1905)

Langsom meer werden er staatskerken gesticht die hen ongekende macht en rijkdom deden verwerven. Om nog meer geld binnen te halen waren enkele kerkleiders slim geweest om enkele woorden zodanig te verdraaien en daar rond verhalen te vertellen over verdoemenis en eeuwige foltering, zodat mensen zodanig bang konden gemaakt worden dat zij wel bereid werden gevonden geld te geven om zichzelf vrij te kopen van zulk een gruwelijke straffen. Deze kerken onderwezen „verdraaide dingen” maar door mee te gaan met de wereld en heidense dingen, zoals riten en feesten in hun kerk toe te laten werden zij veel populairder dan de ware volgelingen van Jezus, die zich strikt afzijdig van de wereld hielden.

De Verdoemden (1499-1505) – Luca Signorelli (1450–1523)

+

Voorgaande

De Bijbel als Gids

Valse profeten en leraren als roofzuchtige wolven in schaapskleren #1 Stromen van gelovigen

Valse profeten en leraren als roofzuchtige wolven in schaapskleren #2 Een Zoon als gids en Geschriften als leidraad

Valse profeten en leraren als roofzuchtige wolven in schaapskleren #3 Van een bepaalde wereld zijnde

Christenen die het juiste hart hebben om anderen te roepen om naar God te komen

++

Aanvullende lectuur

1. Gods vergeten Woord 1 Inleiding
2. Gods vergeten Woord 6 Verloren Wetboek 5 Ketters
3. Meeslepen of laten verleiden
4. Jood of Christen zijn
5. Christen genoemd
6. Echte boodschap van redding niet ver te zoeken
7. Redding, vertrouwen en actie in Jezus #8 Omgang met Leerstellingen
8. Kleine huiskring ook mogelijke ecclesia
9. De Ekklesia #11 Addendum 2: Een antichrist
10. Die Kerk (1): Die woord ‘kerk’ – prof. WJ Snyman
11. Die Kerk (2): Die eienskappe van die kerk – prof. WJ Snyman
12. Die Kerk (3): Die kentekens van die kerk – prof. WJ Snyman
13. Kerkzijn in een ik-gerichte tijd
14. Jongmense wil nie meer sit en luister nie
15. Drie jaren en terugkijkend op meerdere decennia
16. Azteekse en Romeinse tradities die ons nog steeds beïnvloeden
17. Neem afstand van heidense vastenperiodes
18. Religieuze feesten in mei 2016
19. Heilige-drievuldigheid of drie-eenheid
20. Is God een Drie-eenheid
21. Trinitarische zendelingen die Joden tot Christus willen brengen
22. Offers van mensen onvolkomen tegenover het volmaakte slachtoffer door God te leveren 2
23. Offers van mensen onvolkomen tegenover het volmaakte slachtoffer door God te leveren 3 Leven, straf, dood en stof
24. Offers van mensen onvolkomen tegenover het volmaakte slachtoffer door God te leveren 4 Verzet tegen God en Overeenkomstige prijs

+++

Verder aanverwante lectuur

1. Lifelog #3 Geloof je genoeg?
2. Die Kerk (7) – Kerk in universele sin
3. Religekkies: de eeuwige identiteitscrisis
4. Christen-populisme helpt niet. Christelijke spelregels voor geloofwaardig optreden
5. Terug in de kast
6. Semana Santa: christlicher Fundamentalismus
7. Mangelnder Schutz religiöser Minderheiten in Deutschland
8. Abdul – Christenverfolgung durch den Islam / ISIS Syrian Iraq / Wer will es leugnen?
9. Needing to Belong
10. Ex-Jehovah’s Witnesses
11. The Unwanted Knock at Your Door
12. Bishop of Coventry asks Government about criminalisation by Russia of worship by Jehovah’s Witnesses
13. EU criticizes Russia over Jehovah’s Witnesses ban
14. Around the Web
15. No Overtime Like The Present
16. Are we rewarded for being ‘good’?
17. On “The Great Apostasy”
18. A Study of Revelation: Refuting False Doctrines
19. Over 400 Jehovahs Witnesses Faint After Toxic Gas Attack In Angola
20. Attending a Jehovah’s Witnesses Kingdom Hall Meeting
21. Open letter to the AAWA
22. #mcm: Christen & Dopetistic
23. Overcoming That #ChristmasDebt

Hellenistische invloeden

De vroege dagen van het Christendom

2. Hellenistische invloeden

In de eerste eeuwen van de gewone tijdrekening was de invloed van de Griekse cultuur in het Romeinse Rijk nog steeds merkbaar en behoedde Griekenland zijn culturele erfgoed; een van de belangrijkste universiteiten van het Romeinse Rijk stond in Athene.

Bij de Atheense scholen konden onder haar leden ook Christenen, zoals Prohæresios, de sofist, gevonden worden. (σοφιστης; sophistés, kan het best vertaald worden als geleerde of deskundige. Sophos of sophia betekende “wijs”)

Vooral tijdens de periode van de 2e helft van de 5e eeuw v.G.T. kon men meestal rondreizende “beroepsdenkers” aantreffen die hun encyclopedische vakkennis inzake wiskunde, literatuur, filosofie en vooral ook welsprekendheid, praktische staatkunde en recht, tegen (hoge) betaling dienstbaar maakten aan de opleiding van de rijpere jeugd uit de gegoede middenklasse. Zo zorgden dezen dat hun leerlingen door middel van onderwijs op het vlak van kennisleer en welsprekendheid op geleid werden tot bekwame mensen die een leidende rol zouden kunnen spelen in de gedemocratiseerde maatschappij en in staat waren het woord te nemen in de volksvergadering (Grieks: ekklèsia).

De sofisten, aan wie de eer toe komt om als eersten de wetten van het denken te hebben gesystematiseerd (logica), kwamen uit vrijwel alle gebieden van de Griekse wereld en doceerden in bijna alle steden.

Zij waren ook de voorlopers van de socratische dialectiek en van aristotelische logica. Latere sofisten waren meer op materieel succes uit en benadrukten het belang van retoriek als de kunst van de overtuiging in de politiek, in de rechtszaal of in andere discussies. Tegen deze praktijk nam Socrates stelling, want waarheid kon volgens hem niet afhankelijk zijn van degene die het overtuigendst op gevoelens inpraatte en met alle mogelijke middelen zijn gelijk probeerde te halen. Op die manier werd een slechte zaak immers als goed voorgesteld. Vooral onder invloed van de dialogen van Plato en Xenophon, kregen de sofisten een kwalijke reputatie, en werd sofistiek verbonden met een manier van redeneren waarbij drogredenen werden gebruikt (sofismen). Zij werden door sommigen er van beschuldigt eerder uit te zijn op macht dat te zoeken naar waarheid en gerechtigheid.

Obscene middeleeuwse voorstelling van Socrates en Plato

Ook Sixtus II, of Xystos, die aan martelaarschap leed in Rome ongeveer rond 258 G.T., kan ook in Athene gestudeerd hebben en is de „zoon van een Atheense filosoof“. Maar de meest genoteerde mensen die deze scholen frequenteerden waren Basil van Kæsareia, en Gregorius van Nazianzos, rond het midden van de vierde eeuw. Deze scholen van filosofie hielden het heidendom voor vier eeuwen levend, maar tegen de vijfde eeuw was de oude godsdienst van Elevsis en Athene praktisch bezweken. In de Raad van Nikæa was er een bisschop van Athene aanwezig. In 529 waren de scholen van filosofie gesloten. Van die datum had het christendom geen rivaal meer in Athene.[1]

De Nazarener Jood Jezus kreeg bij de doop door zijn neef Johannes een wolk en duif boven hem, waarbij de stem van God te kennen gaf dat hij de “zoon van God” was.  God zij niet “dit ben ik hier in menselijke gedaante” of “ziehier God de zoon“. Tijdens zijn openbaar leven leerde Jezus de mensen ook dat er slechts één ware God was tussen de vele goden die werden aanbeden door de verschillende volkeren. Hij aanschouwde zijn vader in de hemel als de Allerhoogste God. Eveneens leerde hij de mensen dat de ziel, het eigenlijke levensbestaan van de mens beperkt in de tijd was. Elke mens was volgens Jezus sterfelijk. (Johannes 17:3; Mattheus 10:28) Bij de dood van de apostelen kwam er een verzwakking in de originele structuur van de geloofsvereniging en werden zulke leerstellingen vermengd met heidense leerstellingen. Het christendom raakte alom meer bezoedeld door die heidense en hellenistische gedachten.

Ook de Naam van God, Jehovah, die Jezus zeer belangrijk vond, werd meer opzij geschoven ten voordele van andere namen. De voorkeur om de godheid meerdere persoonlijkheden toe te kennen zoals in het hellenistische systeem bracht mee dat verscheidene christenen hun godheid ook gingen opsplitsen in drie persoonlijkheden, de geboorte van de zogenaamde Heilige Drie-eenheid. Het zou echter nog enkele decennia duren eer de drievuldigheid grote navolging kreeg.

Als gevolg van de vermenging van de verscheidene geloofsideeën werden heidense doctrines zoals de Drie-eenheidsleer en de onsterfelijkheid van de ziel al sijpelde opgenomen in de christelijke leer om deze te bederven. Deze leringen gaan echter veel verder terug dan de Griekse filosofen. De Grieken verworven ze daadwerkelijk van oudere culturen, want er is bewijs van een dergelijk onderricht in de oude Egyptische en Babylonische religies. Zoals andere heidense doctrine bleef zij het christendom infiltreren en werden andere Schriftuurlijke leerstellingen ook vervormd of verlaten.

Arabisch Diatessaron, Vertaald door Abul Faraj Al Tayyeb van Syrisch naar Arabisch, 11e eeuw

De vraag welke betrekking de Zoon had tegenover de Vader (zelf erkend bij allen om één Opperste Godheid te zijn), gaf een toename tussen de jaren. 60 en 200 G.T.,  aan een aantal Theosofische systemen, over het algemeen Gnosticisme genoemd, met als voorname auteurs Basilides, Valentinus, Tatianus de Syriër, ontwerper van het Diatessaron (‘Uit vier samengesteld’; geschreven tussen 170 en 180), een harmonie van de vier evangeliën, en andere Griekse speculanten.[2] Volgens sommigen was het door Gnosticisme dat heidense invloeden in de Christelijke verering zijn toegetreden. Gnosticisme, beweren zij, diende dan enigszins als brug tussen heidendom en christendom.[3] De Gnostische systemen openbaarden meer theosofie dan theologie. Zo ook in de Joodse kabbala, met de  Sefer Yetzirah, The Zohar, Pardes Rimonim, en Eitz Chaim, waarin de leer van een geheime, mystieke interpretatie van de Torah wordt gegeven, treft men de theosofie aan die een oplossing zoekt te vinden voor de natuurverschijnselen en de bedoeling van het bestaan De verscheidene ontologische vragen brachten een vermenging in de godsdienst met diverse vormen van magie en occultisme.

Corpus Hermeticum, Vlaamse uitgave uit 1643

De belangrijkste hellenistische bron is het Corpus Hermeticum, een verzameling teksten toegeschreven aan Hermes Trismegistus wiens leerstellingen weer erg relevant werden in de New Age. Daarin worden astrologie en andere occulte wetenschappen behandeld, alsook spirituele vernieuwing.

Alexandrië, vol Joden, was het literaire evenals commerciële centrum van het Oosten, en het verbindende verband tussen het Oosten en het Westen. Daar werden de grootste bibliotheken verzameld; daar kwam de Joodse geest dicht in contact met de Griekse, en de godsdienst van Mozes met de filosofie van Plato en Aristoteles. Daar schreef Philo, terwijl Christus in Jeruzalem en Galilea onderwees, en zijn werken waren bestemd om een grote invloed op Christelijke exegese door de Alexandrische vaders uit te oefenen.

Tijdens de vierde eeuw ging Egypte aan de kerk de Ariaanse, Athanasian orthodoxie, en kloosterpiëteit van St. Antonius en St. Pachomius geven, die met onweerstaanbare kracht over het christendom uitspreiden.

De theologische literatuur van Egypte was voornamelijk Grieks. De meeste vroege manuscripten van de Griekse Geschriften – inclusief de waarschijnlijk onschatbare Sinaitische en Vaticaanse Manuscripten omvattend. – werden geschreven in Alexandrië. Maar reeds in de tweede eeuw werd de Heilige Schrift vertaald in de lokale taal, in drie verschillende dialecten. Wat van deze versies overblijft is van aanzienlijk gewicht in het nagaan van de vroegste tekst van het Griekse Testament.

Tot de joden die het meest ontvankelijk waren voor hellenistische invloeden, behoorden de priesters. Voor velen van hen betekende het aanvaarden van het hellenisme een manier om het judaïsme met zijn tijd te laten meegaan.

Terwijl veel joden het hellenisme aanvaardden, moedigde een nieuwe groep die zich Hasidim of Chassidim noemde — vromen (letterlijk “liefhebbende vriendelijkheid”, afgeleid van het Hebreeuwse חסידות (chassidoet), dat “vroomheid” betekent) —, aan tot striktere gehoorzaamheid aan de wet van Mozes of Mozaïsche Wet.

De eerste groep Hasidim, ook genoemd Chasideeën of Assideeën (Hebreeuws: חסידים Hassidim, “Integeren” of “Vromen”; Koinè: Ἁσιδαίοι Asidaioi) of Hasideans (afgeleid van het Griekse asidaioi, of van het Hebreeuwse Hasidim, “het vrome”), waren een oude Joodse sekte die zich tussen 300 en 175 V.G.T. ontwikkelde. Zij waren de stijfste aanhangers van Judaïsme in tegenstelling tot die Joden die door Hellenistische invloeden waren beïnvloed. Hasidim leidde de weerstand tegen de hellenizerings campagne van Antiochus IV van Syrië, en zij kwamen grotendeels in de vroege fasen van de opstand voor van Maccabeeën of Machabees, Joodse families van de 2d en 1st eeuw voor Christus welke een restauratie van het Joodse politieke en godsdienstige leven bewerkstelligde. Zij worden ook Hasmoneans of Asmoneans genoemd naar hun voorvader, Hashmon. Hun rituele striktheid heeft sommigen veroorzaakt om hen als voorlopers van Farizeeërs te zien. Doorheen de Talmoedische periode werden talrijke als Hasidim omschreven.[4] Het gewone volk walgde nu van de gehelleniseerde priesters en koos meer en meer partij voor de Chassidim. Er brak een periode van martelaarschap aan toen joden in het hele land werden gedwongen zich in heidense gebruiken en offers te schikken of te sterven.[5]

De hellenisering van de Joden in de pre-Hasmoneaanse periode werd niet door iedereen weerstaan. In het algemeen, accepteerden de Joden vreemde overheersing wanneer ze enkel werden gevraagd om er erkenning aan te geven. Wanneer zij formeel alleen maar hulde hoefden te brengen te brengen, en zich verder zelf intern mochten besturen was er geen probleem . Toch geraakten de Joden verdeeld tussen dezen die  de hellenisering begunstigden  en diegenen die zich daar  tegenover verzetten. Zo groeide de verdeeldheid tussen hen die trouw aan de Ptolemaeën verkozen, en diegenen die de Seleuciden verkozen. Toen hogepriester Simon II stierf in 175 vGT, brak er een conflict uit tussen de aanhangers van zijn zoon Onias III (die tegen hellenisering was, en de Ptolemaeën verkoos) en zijn zoon Jason (die de voorkeur gaf aan hellenisering, en de Seleuciden verkoos). Een periode van politieke intriges volgde, met priesters zoals Menelaus die de koning omkocht voor het hoge priesterschap te verkrijgen, en beschuldigingen van moord van concurrerende kanshebbers voor de titel. Het resultaat was een korte burgeroorlog. De Tobiads, een filo-Hellenistische partij, slaagden er in om Jason in de machtige positie van de Hogepriester te plaatsen. Hij vestigde een arena voor openbare spelen dicht bij de tempel. (Ginzberg, Lewis. “The Tobiads and Oniads.”. Retrieved 2007-01-23. Jewish Encyclopedia.) Auteur Lee I. Levine merkt op: “De ‘pièce de resistance’ van Judese hellenisering, en de meest dramatische van al deze ontwikkelingen, kwam in 175 vGT toen de hogepriester Jason Jeruzalem bekeerde tot een Griekse polis vol met gymnasiums en ephebeion (2 Makkabeeën 4). Of deze stap het hoogtepunt van een 150-jaar durend proces van hellenisering werd binnen Jeruzalem in het algemeen, of dat het slechts het initiatief was van een kleine kliek van Jeruzalemse priesters zonder wijdere vertakkingen, is voor decennia besproken geworden. “(Levine, Lee I. jodendom en hellenisme in de oudheid: conflict of samenvloeiing Hendrickson Publishers, 1998 pp 38 tot 45 Via.. “De impact van de Griekse cultuur op normatieve jodendom.”)

Sint Constantijn (Άγιος Κωνσταντίνος); deel van een Kretenzische icoon waarop ook Sint Helena staat afgebeeld.
Foto: RKK

Constantijn (C., Flavius Valerius Constantinus) trachtte het christendom met bepaalde heidense gebruiken en leerstellingen te versmelten, en hij ondernam de eerste stappen om deze fusiereligie tot de officiële staatsreligie te maken. Aldus werd Griekenland een deel van de christenheid.

Constantijn was tijdens de vervalperiode van het Romeinse Rijk de Grote keizer (306–337 G.T.) en verplaatste de hoofdstad van het Romeinse rijk van Rome naar Byzantium, welk hij ter ere van zichzelf Constantinopel noemde.

In 321 G.T. verordende Constantijn dat de zondag (Lat.: dies Solis, een oude titel die verband hield met astrologie en zonaanbidding, niet Sabbatum [sabbat] of dies Domini [dag des Heren]) een rustdag voor iedereen, behalve voor de boeren, zou zijn. Constantijn bovendien plaatste de zondag onder de bescherming van de Staat. Constantijn spreekt niet van de dag van de Heer, maar van de eeuwige dag van de zon zoals de gelovigen in Mithras ook zondag evenals Kerstmis waarnamen.

Mesopotamische kalksteen rolzegel en afdruk: verering van Šamaš de zonnegod (Louvre)

Geloof in het oude polytheïsme was door elkaar geschud; in flegmatieker naturen, als de Romeinse keizer Diocletianus, en toonde haar kracht enkel in de vorm van bijgeloof, magie en waarzegging. Waarschijnlijk erkenden veel van de meer edelmoedigen de waarheid in Judaïsme en christendom, maar geloofden dat zij er deel van konden gaan uitmaken zonder verplicht te worden te verzaken aan hun heidense praktijken en verering van o.a. hemellichamen. Zulk iemand was Keizer Alexander Severus; een andere gelijkdenkende was Aurelian, wiens opinies bevestigd werden door Christenen zoals Paulus van Samosata. Niet alleen Gnostici en andere ketters, maar ook Christenen die zich als gelovige beschouwden, namen de maatregelen aan om de zon te vereren. Ook Constantijn koesterde dit verkeerde geloof.[6]

---

[1] Christian Athens, Catholic Encyclopaedia, New York 1908

[2] Arianism., Catholic Encyclopaedia, New York 1908

[3] Notion and characteristics, Catholic Encyclopaedia, New York 1908

[4] In de 18de Eeuw zou deze beweging opnieuw, voor de derde keer, opgenomen worden, maar nu in Oost Europa, door rabbijn Yisroel ben Eliezer (1698-1760) ook gekend als Rabijn Israël Baal Shem Tov (Hebreeuws voor Meester van de Goede Naam)als reactie tegen overdreven legalistische Judaïsme.

[5] S. Lieberman, Hellenism in Jewish Palestine (1962); S. G. Kramer, God and Man in the Sefer Hasidim (1966); A. L. Lowenkopf, The Hasidim (1973).

[6] The original Catholic Encyclopedia

Minimaliseren van Gods Kracht de Heilige Geest

De vroege dagen van het Christendom

1.2.       Aanzien als een gevaar

1.2.2.              Minimaliseren van Gods Kracht de Heilige Geest

Het “uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterschap, een heilige natie, een volk tot een speciaal bezit” ( 1 Petrus 2:9 ) trachtte zich recht te houden en hun leerstellingen zuiver te bewaren. Zij verrichtten hun christelijke bediening onder heel moeilijke omstandigheden. Paulus bracht het als volgt onder woorden: „Wij worden in elk opzicht bestookt, maar toch niet zo in het nauw gedreven dat wij ons niet meer kunnen bewegen; wij zijn ten einde raad, maar niet totaal zonder uitweg; wij worden vervolgd, maar niet in de steek gelaten; wij worden neergeworpen, maar niet vernietigd.” (2 Korintiërs 4:8, 9).

Men hoeft slechts de eerste hoofdstukken van het boek Handelingen der Apostelen te lezen om te zien hoeveel enthousiasme en vreugde ervan uitging, zelfs ondanks vervolging (Handelingen 2:44-47; 4:32-34; 5:41; 6:7). Maar in de loop van tientallen jaren veranderde de situatie, en veel joodse christenen gingen het in de wedloop om het leven kennelijk wat langzamer aan doen. Een toestand van matheid en vermoeidheid, van onvervulde verwachtingen, uitgestelde hoop, bewust tekortschieten en feitelijk ongeloof kwam over de gelovigen. Zij waren christenen, maar hadden weinig waardering voor de heerlijkheid van hun roeping. Voor sommigen van hen leken Gods beloften onwerkelijk en een brug te ver.

4° Eeuwse bijeenkomstruimte. - Zuidzijde van de Kaiser- und Mariendoms zu Speyer. - Foto Alfred Hutter

Tijdens de eerste eeuw zag de toekomst voor de georganiseerde christelijke gemeente er donker uit. Jezus had voorzegd dat het zou zijn alsof een pas bezaaid tarweveld met onkruid bezaaid werd waardoor de tarwe vrijwel niet van het onkruid te onderscheiden was. Voor vrees dat men toevallig terwijl men de valse leraren zou verwijderen ook de normale gelovigen met hen zouden kwijt spelen. (Mattheüs 13:24-30). En zo geschiedde het ook. Tegen het einde van de eerste eeuw, toen de bejaarde apostel Johannes als de laatste belemmering tegen verdorvenheid fungeerde, bloeide de afval reeds (2 Thessalonicenzen 2:6; 1 Johannes 2:18). Niet lang na de dood van de apostelen ontstond er een afzonderlijke klasse van geestelijken, die de kudde onderdrukte en onderscheidende kledij droeg. De afval verbreidde zich als gangreen.

Van de dagen van de apostelen tot nu vindt men de wortel van de gehele opzet en heerschappij van klerikalisme. De filosofie en heterodoxie, zonder twijfel, deed er veel aan om de kerk te bederven en haar ertoe te brengen om zich bij de wereld aan te sluiten: maar de orde van de geestelijkheid en alles dat er bij behoorde moest op de godsdienst van de Joden worden gebaseerd. Het is meer dan waarschijnlijk, echter, dat velen dan kunnen overreed zijn om het christendom als een voortzetting van Judaïsme te nemen, in plaats van haar perfecte contrast te zijn. De Judaïzerende leraren bevestigden dapper dat het christendom slechts een enting op Judaïsme was. Maar door de epistels leren wij overal dat er zijn die tot het oude behoren en andere aan de nieuwe verwezenlijking behoren; dat de wet door Mozes werd gegeven, maar de gunst en de waarheid kwamen door Jezus Christus.

Ook al had Paulus de Hebreeën gewaarschuwd om op te letten dat er zich in niemand van hen ooit een goddeloos, ongelovig hart zou ontwikkelen, doordat hij zich zou terugtrekken van de levende God. Alsook bleken de andere waarschuwingen van de mede apostelen soms een maat voor niets. Sommigen die in de gemeente kwamen, begonnen hun geloofsovertuigingen in de termen van de Griekse filosofie tot uitdrukking te brengen, om datgene wat zij predikten aanvaardbaarder te maken voor de mensen van de wereld. Geleidelijk gingen heidense leerstellingen, zoals de Drie-eenheid en de inherente onsterfelijkheid van de ziel, deel uitmaken van een bezoedelde vorm van het christendom. Dit leidde tot het prijsgeven van de hoop op het Millennium.

19° Eeuws beeld van de 1° eeuwse catacomben bijeenkomst - Catacomben van de heilige Calixtus - eind 19° eeuw

Het gevaar dat er dreigde werd meer en meer werkelijkheid en zonde en afval kwamen meer voor. Om die reden had Paulus de gemeenten er aan herinnerd steeds waakzaam te blijven en elkaar te vermanen.[1] Vanuit de gemeenschappen zelf kwamen mensen die er de voorkeur aan gaven verkeerde leerstellingen te prediken om zo volgelingen voor henzelf te verkrijgen. Op subtiele wijze schreven zij aan hun eigen meningen en leringen een zelfde of zelfs nog hogere waarde toe dan aan de Schrift. Toen de gelegenheid hiertoe zich voordeed, stelde deze afvallige kerk zich zelfs beschikbaar om de belangen van de politieke staat te dienen. (Handelingen 20:30; 2 Petrus 2:1, 3).[2] Om de gemeenschap te beschermen was het belangrijk om het gevoelen van eenheid hoog te houden, zoals dat ook vandaag nog steeds belangrijk is. Paulus’ uitdrukking „past op” beklemtoont de noodzaak om waakzaam te zijn (Hebreeën 3:12, 13). De vroege Christenen kregen de waarschuwing die ook vandaag nog steeds op gaat om geen gebrek aan geloof en Bijbelstudie te hebben, zodat wij in ons hart niets verkeerds zouden kunnen ontwikkelen, en wij ons zouden kunnen terugtrekken van Godin plaats van hem te naderen (Jakobus 4:8).

Toen en nu komt het er op aan dat de leden van de gemeenschap elkaar durven vertrouwen, steunen maar ook durven vermanen. Wij hebben de warmte van broederlijke omgang nodig. „Wie zich afzondert, zal zijn eigen zelfzuchtige verlangen zoeken; tegen alle praktische wijsheid zal hij losbarsten” (Spreuken 18:1). De noodzaak van een dergelijke omgang beweegt Christenen in deze tijd ertoe geregeld gemeentevergaderingen, grotere bijeenkomsten en congressen te bezoeken.

Men moest belangstelling aan kweken voor „de breedte en lengte en hoogte en diepte” van de waarheid, en aldus tot rijpheid voort gaan. (Efeziërs 3:18, Hebreeën 6:1, 2 Timotheüs 4:7)

Sommige Joden en heidenen die naar het christendom waren over gestapt bleken in gebreke te blijven hun waarnemingsvermogen te vergroten. Zij waren traag geworden in het aanvaarden van het toegenomen licht met betrekking tot de Wet en de besnijdenis (Handelingen 15:27-29; Galaten 2:11-14; 6:12, 13). Sommigen hechtten misschien nog steeds grote waarde aan traditionele praktijken zoals de wekelijkse sabbat en de plechtige jaarlijkse Yom Kippur of Verzoendag. (Kolossenzen 2:16, 17; Hebreeën 9:1-14).

In de eerste eeuw had de apostel Paulus reeds Timotheüs gewaarschuwd dat „goddeloze mensen en bedriegers” de christelijke gemeente zouden binnensluipen en velen zouden misleiden (2 Timotheüs 3:13)[3]. Deze grote afval begon na de dood van de apostelen (Handelingen 20:29, 30).

Buste van Epicurus, in het Pergamon Museum, Berlijn.

Sommige christenen onderhielden misschien nauwe banden met personen die onder invloed stonden van de Griekse filosofieën, met inbegrip van die van de epicuristen. De epicuristen waren volgelingen van de Griekse filosoof Epicurus, die van 341 tot 270 v. G.T. leefde. Hij onderwees dat genot het enige of hoogste goed in het leven was. Hij onderwees daarentegen dat genot het beste te bereiken is door zich in het leven met beleid, moed, zelfbeheersing en gerechtigheid te gedragen. Hij bepleitte niet het najagen van onmiddellijk en kortstondig genot, maar van genot dat het hele leven duurt. Hierdoor kunnen de epicuristen, vergeleken met mensen die grove zonde beoefenden, deugdzaam hebben geschenen.(Vergelijk Titus 1:12). De epicuristen betrachtten bijvoorbeeld matiging in hun najagen van genot. Zij hechtten meer waarde aan lustgevoelensvan de geest dan aan lichamelijk genot.

De apostolische Vaders, zoals zij werden genoemd, zoals Clement, Polycarp, Ignatius, en Barnabas, waren oorspronkelijk de directe aanhangers van geïnspireerde. Apostelen. Zij hadden naar hun instructies geluisterd, met hen in het evangelie gewerkt en waren waarschijnlijk informeel op de hoogte van hen. Maar niettegenstaande de hoge voorrechten die zij als volgelingen van de apostelen genoten, vertrokken zij zeer spoedig van de doctrines die aan hen, vooral in verband met kerkoverheid overgebracht waren geweest. Zij schijnen volledig de grote Nieuwe waarheid van het Testament van de aanwezigheid van de Heilige Geest in de bijeenroeping vergeten te hebben – oordelend naar de Epistels die hun namen dragen. Hun ijdelheid om te beweren dat het slechts aan een bepaalde elite gegeven is om het Woord van God te kunnen begrijpen en te verklaren negeert gewoon de Kracht van God in Zijn zending van de Heilige Geest over alle mensen die wensen God te naderen.

De nieuwe leraren van de kerk schijnen ook de mooie eenvoud van de goddelijke orde in de kerk vergeten te hebben. Er waren slechts twee orden van ambtsbekleders – oudsten en diakens. De ene benoemd voor tijdelijke, de andere voor de geestelijke behoefte van de bijeengebrachte heiligen. Ouder, of bisschop, betekent eenvoudig opzichter, wie een geestelijke oplettendheid op zich neemt. Hij kan geschikt geweest zijn om te onderwijzen, maar ook niet; hij was geen verordende leraar, maar een verordend toezichter. En zoals voor de instellingen van goddelijke benoeming, vinden wij in het Nieuwe Testament slechts, doopsel en het Avondmaal van de Heer of het “Breken van het Brood”. Niets zou, in verband met alle aangevingen eenvoudiger, duidelijker, of makkelijker te begrijpen kunnen zijn dan die voor geloof en praktijk worden gegeven, maar er was geen ruimte gelaten voor de verheffing en de glorie van de mens in de kerk van God. De Heilige Geest was neer gekomen om de leiding in de vereniging of bijeenkomst te nemen, volgens het Woord van de heer, en de belofte van de Vader; en geen enkele Christen, hoe begaafd ook, dit gelovend, kon de plaats van leider nemen, en zo praktisch de Heilige Geest verplaatsen. Maar van het ogenblik dat deze waarheid uit het oog was verloren, begonnen de mensen voor plaats en macht te vechten, en natuurlijk had de Heilige Geest Zijn juiste plaats niet meer in de gemeente of congregatie.

Nauwelijks was de stem van inspiratie in de kerk stil geworden, of wij hoorden de stem van de nieuwe leraren die luid en ernstig voor de hoogste eer schreeuwden die aan de bisschop zou moeten worden betaald, en een opperste plaats die aan hem hoorde te worden gegeven. Niet een woord over de plaats van de Geest als soevereine heerser in de kerk van God. Dit is duidelijk van de Brieven of epistels van de bovengenoemde Ignatius, geschreven in 107 G.T.. Wij zijn bewust dat vele grote namen, hun authenticiteit hebben bevraagd; en dat vele grote namen naar genoegen vochten om hun echtheid bewezen te zien. Het echte geestelijk ambt is van de Heer en alleen van Hem. Dit is van wat wij zouden moeten opmerken in het licht van wat er plaats greep op de eigenlijke drempel van christendom. Enkel Christus is het ware Hoofd van de kerk. Het is een ernstig en plechtig ding voor om het even wie om zich in de eisen van Christus op de dienst van Zijn bediende te mengen. Dit te raken is de verantwoordelijkheid terzijde leggen aan Christus, en het fundamentele principe van Christelijke bediening omverwerpen.

Vroegere geestelijken: Gregorius, Ambrosius, Jeromius en Augustinus - 15° eeuwse rood screen panels St James' church - Foto Evelyn Simak

Priesterschap was het onderscheidende kenmerk van de Joodse dispensatie; bediening, volgens God, is kenmerkend voor de Christelijke periode. Vandaar de uiterste mislukking van de bewerende kerk, toen het tot doel had om Judaïsme op zo vele manieren, zowel in zijn priesterschap als zijn ritualisme te imiteren. Als een priesterlijke orde, met riten en ceremonies, nog noodzakelijk is, wordt de doeltreffendheid van het werk van Christus in vraag gesteld. In feite, doch niet in woorden, slaat het bij de wortel van christendom. Maar alles wordt geregeld door het woord van God. [4]  „Maar deze mens, nadat hij één enkel offer voor zonden had aangeboden, voor altijd is gaan zitten bij de rechterhand van God; nog slechts wachtend op het ogenblik dat zijn vijanden worden gemaakt tot een voetbank voor zijn voeten. Want door een offer heeft Hij voor altijd hen die zich laten heiligen tot volmaaktheid gebracht. Dit getuigt ons ook de heilige geest. Waar de zonden vergeven en vergeten zijn, is geen zoenoffermeer nodig. We hebben nu ‘die grote priester die over het huis van God is aangesteld.’” (zie Heb. 10: 1-25)

Het geestelijk ambt is dus een onderwerp van de hoogste waardigheid en van het hoogste belang. Het getuigt aan het werk, de overwinning, en de glorie van Jezus, dat verlorenen kunnen worden gered. Het is de activiteit van de uitgaande liefde van de God aan een vreemde en geruïneerde wereld, en aan ernstig smekende zielen om met hem te worden verzoend. [5]  „God was in Christus, de wereld verzoenend in overeenstemming brengend tot zichzelf. Hij telde de fouten van de mensen niet en ons gaf Hij de boodschap van de verzoening mee. Zo zijn wij dan gezanten van Christus alsof God u door ons zou oproepen. (2 Korinthiërs 5:19-21)

Helaas vond de kerk spoedig dat om bediening te belemmeren, zoals het vóór ons in het woord van God wordt geplaatst, en een nieuwe orde van dingen te introduceren, dit geen belemmering gaf om afdelingen, afwijkingen en dwaalleren, en valse leraren deed ontstaan. Van die tijd – het begin van de tweede eeuw, en er vóór – werd de kerk zeer gestoord door dwaalleren; en aangezien de tijd verderging, groeiden de dingen nooit beter, maar altijd slechter. [6]

---

[1] “ Zorgt ervoor, broeders, dat onder u niemand zo’n slechte en trouweloze gezindheid heeft, die leidt tot afval van de levende God.  Spreekt elkaar moed in, elke dag, zolang dat ‘heden’ duurt, zodat niemand zich door de zonde tot zulk een halsstarrigheid laat verleiden.” (Hebreeën 3:12-13 WV78)

[2] “ Toch zijn er onder het volk ook valse profeten geweest. En zo zullen er onder u valse leraars komen, die heimelijk verderfelijke ketterijen invoeren. Zij zullen zich niet ontzien tot hun eigen schielijke ondergang de Heerser te verloochenen die hen heeft vrijgekocht.” (2 Petrus 2:1 WV78)

“ In hun hebzucht zullen zij u met verzonnen verhalen geld uit de zak kloppen. Maar hun vonnis is al lang geveld, hun ondergang zal niet op zich laten wachten.” (2 Petrus 2:3 WV78)

[3] “ Trouwens, allen die godvruchtig willen leven in de Messias Christus Jezus Yashua, zullen lijden onder vervolging, terwijl mensen met het kwaad in zich, deugnieten, charlatans en verleiders van kwaad tot erger zullen komen, anderen misleidend en zichzelf.” (2 Timotheüs 3:12-13)

[4] Miller’s Church History

[5] Miller’s Church History

[6] Miller’s Church History

+

Engelse versie: Please do find an English version in: Minimizing the power of God’s Force the Holy Spirit

++

Aansluitende artikelen:

1. De Bijbel onze Gids #1 Fundament in de Schrift
2. Judaisme & Katholicisme Universele ‘kerken’
3. Over de stelling van Luther en de Heilige Geest: 95 stellingen Wittenberg Maarten Luther #2:6-13+  95 stellingen Wittenberg Maarten Luther #3:14-25+  95 stellingen Wittenberg Maarten Luther #6:42-52+  95 stellingen Wittenberg Maarten Luther #8:64-75 +   95 stellingen Wittenberg Maarten Luther #9:76-7995 stellingen Wittenberg Maarten Luther #12 Om te herinneren #1 God de Vader +  95 stellingen Wittenberg Maarten Luther #12 Om te herinneren #3 Betreft Jezus C+  95 stellingen Wittenberg Maarten Luther #10: 80-85 + 95 stellingen Wittenberg Maarten Luther #12 Om te herinneren #1 God de Vader + 95 stellingen Wittenberg Maarten Luther #12 Om te herinneren #2 De Geest
4. Over de Godheid Hashem השם, Hebreeuws voor “de Naam” + God of een god + God is geen mens + God versus goden
5. Over de positie van Jezus Christus en zijn goddelijkheid: Bedenkingen Verwarring tussen Jezus en God + Wie zijt Gij, Here? +  Niet goddelijkheid van Christus toch + Met wie kan je hem vergelijken + Hoe kijken trinitariërs op tegen het gelijk christus worden + Jezus van Nazareth #5 Zijn Unieke persoonlijkheid + Hij die zit aan de Rechterhand van Zijn Vader
6. Doctrine van de Drievuldigheid
7. Heidense invloeden op het trinitarisme
8. Calvijn worstelde ook met de drie-eenheidsleer
9. Christenen
10. In elkaar zijn
11. De Bijbel onze Gids #9God, Jezus Christus en de Heilige Geest
12. De Bijbel onze Gids #13 Het Christelijk Leven
13. Joodse interpretatie van Zoon van God
14. Hij heeft de Pneuma, de Kracht van Hem gegeven
15. Christus verwekt door de Kracht van de Heilige Geest
16. De uitstraling van God en zijn pleitbezorger
17. Verlichting door Gods Geest
18. Bedenkingen Denominaties
19. Doctrine, gedrag, oorzaak en gevolg
20. Bedenkingen Leegloop der kerken
21. Kerkgroei en samengaan
22. Openbare Samenkomsten
23. Volharden in het Avondmaal regelmatig vieren
24. Breken van het brood
25. Eucharistie
26. Communie en dag des Heren
27. On-Bijbelse instituut van de kerk
28. Intenties van de ecclesia
29. Een samenkomst of meeting
30. Maken van een kerk
31. Al of niet toegeven aan de wereld
32. Wedergeboorte en lidmaatschap tot een kerk
33. Parochie
34. Keerpunt in de Kerk
35. De voordelen van een kleine gemeenschap of een huiskerk
36. Zichtbaar houden van oudste kerken
37. Het niet goed gaan in de Kerk
38. Kerk geen afhaal Chinees
39. Een kerk verlaten om lid te worden van een ander
40. Helft Amerikanen verandert wel van geloofstraditie
41. Ontkerkten terug naar de Kerk brengen
42. Tijdperk van het christendom voorbij volgens Mike Love
43. Dementia in de Kerk
44. Vlaamse kerk met uitsterven bedreigd
45. Waarom kerken soms doodgaan
46. Christenen in België
47. Voorgangers Engeland debet aan secularisatie
48. De Kerk als realiteitsspel
49. Focussen op Christus
50. Verenigen
51. Kerk dak boven evangelie
52. Waarom lopen kerken leeg?
53. Verlangen naar vernieuwing in de kerk
54. Christen worden iets anders dan lid worden van een kerk.
55. 1Korinthiërs 3:6-7 God die Wasdom geeft #2 Paulus en andere dienaars.

+

Engelstalige artikelen: English realted articles:

Please do find more on Judaism and Christianity:

1. Seeing the world through the lens of his own experience
2. Judaism & Catholicism Universal ‘churches’

+

Please do find articles on Jesus as the Cornerstone of the community:

1. Video: Who was Jesus?
2. Who is Jesus #2 Jesus Christ, man who died
3. Who is Jesus #4 Clear statements that our heavenly Father is his “God”
4. Who is Jesus #6 Jesus prays to God
5. Who is Jesus #8 Father greater than Jesus
6. Who is Jesus #9 100% or not
7. Who is Jesus #12 Conclusion
8. Da Vinci Code: Was Jesus Human or Divine?
9. Jesus son of God
10. Christian thought: acknowledge that Jesus is the Son of God
11. Jesus Christ the same yesterday, today and forever
12. Christ begotten through the power of the Holy Spirit
13. The Victor
14. How is it that Christ pleased God so perfectly?
15. The builder of the Kingdom
16. Can we not do what Jesus did?
17. The increasing rejection of the teaching of Christ
18. For those who have not the rudiments of an historical sense

+

Other articles of interest:

1. How did the Trinity Doctrine Develop
2. Historical Development of Trinity
3. How the Doctrine of the Trinity came to the Church
4. Trinity function
5. Trinity versus Tritheism
6. Why the trinity was accepted in Europe
7. The Pagan Influence of The catholic church ……The Pagan Trinity, and Saint B
8. Summary on trinity
9. Holy Sabbath
10. A man with an outstanding personality
11. Misleading Pictures
12. A small company of Jesus’ footstep follower
13. Quit griping about your church
14. Rebirth and belonging to a church
15. An ecclesia in your neighborhood
16. Making church
17. Parish, local church community – Parochie, plaatselijke kerkgemeenschap
18. Intentions of an Ecclesia
19. He has given us the Pneuma, the force, from Him
20. The radiance of God’s glory and the counsellor
21. Millions of Christians leaving conventional churches to meet in homes
22. Working for God
23. Efeziërs 2:21-22 Church no longer holds a central place in many Christian lives
24. Prefering to be a Christian