Valse profeten en leraren als roofzuchtige wolven in schaapskleren #4 Ambitieuze mannen, verdraaide woorden en akkoorden met wereldleiders

Al spoedig na de dood van Jezus traden er mensen op die beweerden Jezus te volgen maar ander dingen aanleerden dan die Nazareense leermeester had gegeven. De apostelen zagen hoe valse leraren mensen trachtten te verleiden met meer populaire leerstellingen. Doelbewust waren er lui die nalieten ’in Jezus zijn woord te blijven’ en die mensen er van overtuigden dat Jezus bepaalde dingen zus of zo bedoelde alsook dat zij wel bepaalde dingen konden doen nu dat Jezus hen voor goed had gered. Zij kregen er mensen toe te voldoen aan andere vereisten dan diegene die Jezus gesteld had.

Toen Jezus nog leefde had hij al gewaarschuwd dat er mensen in de wereld zijn die al het mogelijke zullen doen om mensen van God of te krijgen of om op het verkeerde pad te brengen. Jezus stond er op dat men hem zou erkennen als de gezondene van God, maar wist ook dat velen hem niet zouden erkennen als die lang verwachte messias. Hij waarschuwde:

„Al wie mij verloochent voor de mensen, die zal ook ik verloochenen voor mijn Vader, die in de hemelen is” (Mattheüs 10:33).

Natuurlijk zal Jezus niet iemand verloochenen die in de fout gaat ondanks zijn oprechte verlangen getrouw te blijven. Bijvoorbeeld vinden wij de apostel Petrus, die voorheen door Jezus “Satan” werd genoemd, die Jezus drie keer verloochende, maar berouw had en aldus werd vergeven (Mattheüs 26:69-75). Jezus verloochent echter wel personen of instellingen die wolven in schaapskleren blijken te zijn — die beweren Christus na te volgen maar willens en wetens zijn leringen blijven verwerpen. Over zulke valse leraren zei Jezus:

„Aan hun vruchten zult gij die mensen dus waarlijk herkennen.” (Mattheüs 7:15-20).

Steeds zullen mensen op hun hoede moeten zijn en uitkijken of diegenen die beweren christen te zijn, en aldus volgeling van Jezus zou moeten zijn, of dat die wel volgens de leer van Christus Jezus leven. Hun spreken en handelen moet dan een voorbeeld zijn of een getuigenis van het volgelingschap. Indien hun spreken niet in overeenstemming is met de Heilige Schrift moet men er bij vragen stellen. Hierbij moet men ook zien of die personen geen woorden verdraaien; zoals als er staat in de bijbel “zoon van God” dat zij niet zeggen “god de zoon“.

Het is niet omdat iemand beweert christen te zijn of omdat deze zegt van de Katholieke Kerk te zijn of tot de Universele kerk toe te behoren dat die tot een Ware kerk van Christus zou behoren. De apostel Paulus waarschuwde voor een afdwaling van het ware christendom. Hij zei dat na zijn dood „onderdrukkende wolven” uit het midden van belijdende christenen verdraaide dingen zouden spreken om mensen achter zich te krijgen en zo meer aanhang te hebben.

Handelingen 20:29, 30: 29 Ik weet dat er na mijn vertrek onderdrukkende wolven bij jullie zullen binnendringen,+ die de kudde niet teder zullen behandelen. 30 En uit jullie eigen midden zullen mannen opstaan die de waarheid zullen verdraaien om de discipelen achter zich aan te trekken.+

Regelmatig gaven de apostelen al richtlijnen om op te letten aan diegenen die zich bij de groep van De Weg wensten aan te sluiten.

Mattheüs 7:15: 15 Pas op voor de valse profeten,+ die in schaapskleren naar jullie toe komen+ maar eigenlijk roofzuchtige wolven zijn.+

Mattheüs 24:11: 11 Er zullen veel valse profeten verschijnen en zij zullen velen misleiden.+

1 Johannes 4:1: 4 1 Lieve vrienden, geloof niet elke geïnspireerde uitspraak,*+ maar onderzoek of de geïnspireerde uitspraken* uit God voortkomen,+ want er zijn veel valse profeten in de wereld verschenen.+

2 Thessalonicenzen 2:3: 3 Laat je door niemand misleiden, op geen enkele manier. Want voordat die dag komt, moet eerst nog de geloofsafval+ komen en moet de mens van wetteloosheid+ worden geopenbaard, de zoon van vernietiging.+

2 Petrus 2:1: 2 Maar er zijn ook valse profeten onder het volk geweest, en zo zullen er ook onder jullie valse leraren zijn.+ Die zullen ongemerkt schadelijke sekten invoeren, en ze zullen zelfs de eigenaar die hen heeft gekocht+ niet erkennen, waardoor ze een snelle vernietiging over zichzelf brengen.

Niet enkel van buiten af zou de geloofsgemeenschap aangevallen worden. Ook van binnen uit zouden er stemmen opkomen met valse leerstellingen. De woorden van Paulus in Handelingen 20:29, 30 laten zien dat de gemeente vanuit twee hoeken aangevallen zou worden. Ten eerste zouden namaakchristenen („onkruid”) bij ware christenen „binnendringen”. Ten tweede zouden sommigen ’uit het midden’ van ware christenen afvallig worden en „verdraaide dingen” spreken.

De eerste getrouwen van Jezus volgelingen bleven zich toeleggen op het onderwijs van de apostelen. Volgens één Bijbelgeleerde kan het Griekse werkwoord dat vertaald is met „bleven zich toeleggen” de betekenis hebben van „een standvastige en vastberaden trouw aan een bepaalde handelwijze”. De nieuwe gelovigen hadden een sterke honger naar geestelijk voedsel, en ze wisten precies waar ze dat konden krijgen. Loyaal keken ze naar de apostelen op voor uitleg van Jezus’ woorden en daden en voor nieuw licht op de betekenis van de teksten die op hem sloegen (Hand. 2:22-36). Het feit dat nieuwe gelovigen ’zich bleven toeleggen op het onderwijs van de apostelen’ impliceert dat de apostelen op geregelde basis onderwijs gaven. In de handelingen van de apostelen kunnen wij ook lezen hoe mensen in huizen samen kwamen om het Woord van God te bestuderen en te bespreken. Een deel van het onderwijs van de apostelen is opgeschreven in de geïnspireerde boeken die nu tot de christelijke Griekse Geschriften behoren.

Diegenen die de leiding namen na Christus dood wisten dat volgens Jezus woorden er ook onkruid onder hen zou komen. Ook al waarschuwden zij in de eerste eeuw voor valse leermeesters groeiden dezen aan en kwam er aan het begin van de tweede eeuw meer ’onkruid te voorschijn’ toen namaakchristenen verschenen in het veld, de wereld (Matth. 13:26). Tegen de vierde eeuw waren er veel meer onkruidchristenen dan gezalfde christenen.

Het ging inderdaad zoals Jezus in zijn gelijkenis van het kaf en het koren aangaf en zoals Paulus had voorzegd. Ambitieuze mannen namen de gemeente over die Jezus had opgericht en gebruikten die voor hun eigen doelen. Jezus had tegen zijn volgelingen gezegd:

’Gij zijt geen deel van de wereld’ (Johannes 15:19).

Desondanks sloten op macht beluste mannen overeenkomsten met regeerders. Erg werd het helemaal toen de Romeinse keizer Constantijn de Grote vele ‘kerkoversten’ kon over halen om zich bij hem aan te sluiten en overeen te komen dat de Nazareense leermeester Jeshua de gelijke zou worden met Zeus en zijn naam dan ook ‘Heil Zeus‘ of ‘Issou‘ = Jezus zou worden en een onderdeel zou worden van een drievoudige godheid zoals hun drievoudige godheid. De Drie-eenheid kwam tot stand als een menselijke doctrine die de Christenheid bedierf tot een Christendom met meerdere niet Bijbelse of valse  leerstellingen, waaronder de Romeins Griekse en andere filosofieën. Zo kwam men er ook toe mensen valse hoop te geven maar ook een kans te vormen om hun angst aan te jagen, met name door te vertellen dat zij in zich een apart wezen hadden, de ziel, dat na hun dood zou voort leven, ofwel in een hemels paradijs ofwel in een vagevuur of in een hel.

Dante en Virgil in de hel (1850) – William-Adolphe Bouguereau (1825-1905)

Langsom meer werden er staatskerken gesticht die hen ongekende macht en rijkdom deden verwerven. Om nog meer geld binnen te halen waren enkele kerkleiders slim geweest om enkele woorden zodanig te verdraaien en daar rond verhalen te vertellen over verdoemenis en eeuwige foltering, zodat mensen zodanig bang konden gemaakt worden dat zij wel bereid werden gevonden geld te geven om zichzelf vrij te kopen van zulk een gruwelijke straffen. Deze kerken onderwezen „verdraaide dingen” maar door mee te gaan met de wereld en heidense dingen, zoals riten en feesten in hun kerk toe te laten werden zij veel populairder dan de ware volgelingen van Jezus, die zich strikt afzijdig van de wereld hielden.

De Verdoemden (1499-1505) – Luca Signorelli (1450–1523)

+

Voorgaande

De Bijbel als Gids

Valse profeten en leraren als roofzuchtige wolven in schaapskleren #1 Stromen van gelovigen

Valse profeten en leraren als roofzuchtige wolven in schaapskleren #2 Een Zoon als gids en Geschriften als leidraad

Valse profeten en leraren als roofzuchtige wolven in schaapskleren #3 Van een bepaalde wereld zijnde

Christenen die het juiste hart hebben om anderen te roepen om naar God te komen

++

Aanvullende lectuur

1. Gods vergeten Woord 1 Inleiding
2. Gods vergeten Woord 6 Verloren Wetboek 5 Ketters
3. Meeslepen of laten verleiden
4. Jood of Christen zijn
5. Christen genoemd
6. Echte boodschap van redding niet ver te zoeken
7. Redding, vertrouwen en actie in Jezus #8 Omgang met Leerstellingen
8. Kleine huiskring ook mogelijke ecclesia
9. De Ekklesia #11 Addendum 2: Een antichrist
10. Die Kerk (1): Die woord ‘kerk’ – prof. WJ Snyman
11. Die Kerk (2): Die eienskappe van die kerk – prof. WJ Snyman
12. Die Kerk (3): Die kentekens van die kerk – prof. WJ Snyman
13. Kerkzijn in een ik-gerichte tijd
14. Jongmense wil nie meer sit en luister nie
15. Drie jaren en terugkijkend op meerdere decennia
16. Azteekse en Romeinse tradities die ons nog steeds beïnvloeden
17. Neem afstand van heidense vastenperiodes
18. Religieuze feesten in mei 2016
19. Heilige-drievuldigheid of drie-eenheid
20. Is God een Drie-eenheid
21. Trinitarische zendelingen die Joden tot Christus willen brengen
22. Offers van mensen onvolkomen tegenover het volmaakte slachtoffer door God te leveren 2
23. Offers van mensen onvolkomen tegenover het volmaakte slachtoffer door God te leveren 3 Leven, straf, dood en stof
24. Offers van mensen onvolkomen tegenover het volmaakte slachtoffer door God te leveren 4 Verzet tegen God en Overeenkomstige prijs

+++

Verder aanverwante lectuur

1. Lifelog #3 Geloof je genoeg?
2. Die Kerk (7) – Kerk in universele sin
3. Religekkies: de eeuwige identiteitscrisis
4. Christen-populisme helpt niet. Christelijke spelregels voor geloofwaardig optreden
5. Terug in de kast
6. Semana Santa: christlicher Fundamentalismus
7. Mangelnder Schutz religiöser Minderheiten in Deutschland
8. Abdul – Christenverfolgung durch den Islam / ISIS Syrian Iraq / Wer will es leugnen?
9. Needing to Belong
10. Ex-Jehovah’s Witnesses
11. The Unwanted Knock at Your Door
12. Bishop of Coventry asks Government about criminalisation by Russia of worship by Jehovah’s Witnesses
13. EU criticizes Russia over Jehovah’s Witnesses ban
14. Around the Web
15. No Overtime Like The Present
16. Are we rewarded for being ‘good’?
17. On “The Great Apostasy”
18. A Study of Revelation: Refuting False Doctrines
19. Over 400 Jehovahs Witnesses Faint After Toxic Gas Attack In Angola
20. Attending a Jehovah’s Witnesses Kingdom Hall Meeting
21. Open letter to the AAWA
22. #mcm: Christen & Dopetistic
23. Overcoming That #ChristmasDebt

Verhoging Afdwaling

De vroege dagen van het Christendom

1.2.       Aanzien als een gevaar

1.2.3.              Verhoging Afdwaling

Het christendom bereikte proconsulair Afrika in de tweede, misschien reeds bij het sluiten van de eerste eeuw. Er waren constante betrekkingen met Italië. Het spreidde zeer snel over de vruchtbare gebieden en het brandende zand van Mauritanië en Numidië uit. In 258 kon er een synode van zevenentachtig bisschoppen samen komen, en in 308 hielden de afgescheurde Donatisten een raad van twee honderd zeventig bisschoppen in Carthago. De bisdommen, natuurlijk, waren klein in die dagen.

Jerome

Codex Balliolensis van Terullianus

De oudste Latijnse vertaling van de Bijbel, verkeerd genoemd „Itala“ (de basis van Jerome zijn “Vulgata“) werd waarschijnlijk in Afrika en voor Afrika gemaakt, niet in Rome en voor Rome, waar op dat ogenblik de Griekse taal onder Christenen heerste. De Latijnse theologie, ook, was niet geboren in Rome, maar in Carthago. Tertullius of Tertullianus, is er de vader van. Minutius Felix, Arnobius, en de Cyprioot bewijzen de activiteit en de welvaart van het Afrikaanse christendom en theologie in de derde eeuw. Het bereikte zijn hoogtepunt tijdens het eerste trimester van de vijfde eeuw in het intellect en het brandende hart van St. Augustinus, maar spoedig na zijn dood (430) werd het begraven eerst onder barbarisme van de Vandalen, en in de zevende eeuw door de Moslimverovering. (Volgens de overlevering moedigde hij de bewoners van Hippo aan om zich te verzetten tegen de Vandalen, vooral omdat de Vandalen een Ariaanse variant van het christendom aanhingen, die Augustinus als ketters beschouwde.)  Maar toch leidde zijn geschriften Christelijke gedachten in de Latijnse kerk door de middeleeuwen, bevorderde de Hervormers, en werd het een essentiële kracht voor velen vandaag.

Vanaf de tweede helft van de eerste eeuw G.T. verhoogde het afdwalen en sloop afval de gemeenten binnen, en werden velen erdoor beïnvloed. Zogenaamde christenen raakten geïntegreerd met de natiën van de wereld en konden niet van de wereld om hen heen worden onderscheiden.

Na de zogenaamde bekering van Constantijn in de vierde eeuw stroomden de heidenen in grote aantallen naar de vorm van christendom die toen de boventoon voerde. Met welk gevolg? Het boek Early Christianity and Paganism verklaart: „De betrekkelijk kleine groep echt serieuze gelovigen ging verloren in de grote massa zogenaamde christenen.”

Hoe waar bleken Paulus’ woorden te zijn! Het was alsof het ware christendom werd opgeslokt door heidens bederf. En nergens was deze bezoedeling duidelijker merkbaar dan in de viering van feestdagen.

De eerste vijftien bisschoppen van christendom waren besneden Joden, zij hielden zich aan de Wet en waren eerder onvriendelijk naar het heidendom toe, terwijl zij vriendelijke betrekkingen met de leiders van de synagoge vasthielden. Vele halakic en haggadic bespreking zijn in de Talmoed geregistreerd zoals deze plaats hebben genomen tussen de Christenen en de Rabbi’s. Vermoedelijk heeft de Christelijke Gemeenschap of Kerk van de Heiligen, zichzelf niet onderscheiden van de uiterlijke vorm van de “Ḳehala Ḳaddisha”[1] te Jeruzalem, onder welke naam de Essenen gemeenschap, waartoe Johannes de Doper oorspronkelijk toe behoorde, de ondergang van de Tempel overleefde.[2] (De vroegste vermelding van de Essenen is in Josephus‘ verhaal over ene Judas de Essener, over wie wordt gezegd dat hij de moord van Antigonus door Aristobulus I in 104 v.Chr.had voorspeld.)

The romanticized woodcut engraving of Flavius Josephus appearing in William Whiston’s translation of his works. (Photo credit: Wikipedia)

Tussen het ethische en apocalyptische onderwijs van de Evangelies en Epistels en het onderwijs van Essenen van die tijd, zoals aangegeven in Philo, in Hippolytus, en in de Ethiopische en Slavische Boeken van Enoch, evenals die in de rabbijnse literatuur wordt gegeven, is de gelijkenis dusdanig dat de invloed van de laatstgenoemden op de eerstgenoemden nauwelijks kan worden ontkend. Niettemin, is de houding van Jezus en zijn discipelen totaal anti-Esseen, een beschuldiging en loochening van Essene gestrengheid en ascetisme; maar vreemd, terwijl de Romeinse oorlog een beroep deed op mensen van actie zoals de Zeloten, werden de mensen van een vreedzamere en onrealistische aard, die eerder genoeg Essenen waren geworden, meer en meer aangetrokken door het christendom, en gaven de Kerk haar andere wereld karakter; terwijl het Judaïsme een praktischer en meer wereldse kijk op de dingen had, en Essenisme toe stond om slechts in traditie en geheime overlevering te leven.[3] De Essenen braken met het officiële priesterschap, namen niet deel aan religieuze diensten en offers in de tempel, maar hielden zich aan de andere kant strikt aan de Wet. Net als de Farizeeën, met wie zij in menig opzicht overeenkomst vertoonden, vielen zij ten prooi aan hellenistische invloeden en gingen zij geloven in een onsterfelijke ziel.

De Apostelen waren zich ervan bewust dat het Evangelie aan alle naties moest worden gepredikt, en pas dan de voltooiing zal komen, en daarom drukten zij hun hoop opdat mensen het Woord van God zouden blijven bestuderen en aan evangelisatie zouden blijven doen.

---

[1] Meshullam vormde een maatschappij genoemd “Ḳehala Ḳaddisha”  (de Heilige Gemeenschap), omdat zijn leden één derde van de dag aan de studie van de Thora, één derde aan gebed en het overblijvende derde wijdden aan werken (Yer. . Sheni 53d; Eccl. R. ix. 9).
Read more: http://www.jewishencyclopedia.com/view.jsp?artid=758&letter=S#ixzz15AWdlkt6

[2] Ber. 9b; vergelijk Eccl. R. ix. 9: ‘Edah Ḳedoshah

[3] Lees meer/Read more: http://www.jewishencyclopedia.com/view.jsp?artid=478&letter=E#ixzz15AQSCMj9