Broeders en Zusters in Christus door de eeuwen heen #8 Concilie van Constantinopel

Broeders en Zusters in Christus door de eeuwen heen.

Concilie van Constantinopel

De Britse historicus H. G. Wells suggereerde dat Constantijn politiek en autocratie invoerde in een reeds sterk verdeelde christenheid. Wells schreef: „Niet alleen werd het concilie van Nicea door Constantijn de Grote bijeengebracht, maar alle grote concilies, de twee in Constantinopel (381 en 553), [en het concilie in] Efeze (431) en [in] Chalcedon (451) werden door de keizerlijke macht bijeengeroepen.

Concilie van Nicea-325 vastgesteld op het Concilie van Constantinopel in 381

In 381 G.T. werd op het concilie van Constantinopel de Niceaanse geloofsbelijdenis bekrachtigd. En het voegde daar nog iets anders aan toe: de heilige geest werd „Heer” en „levengever” genoemd. De uitgebreidere geloofsbelijdenis van 381 G.T. (die thans in hoofdzaak in de kerken wordt gebruikt en „de Niceaanse geloofsbelijdenis” wordt genoemd) toont aan dat de christenheid op het punt stond een volslagen trinitarisch dogma te formuleren. Maar zelfs op dit concilie werd dat dogma nog niet afgesloten. De New Catholic Encyclopedia erkent:

„Het is interessant dat het concilie van Constantinopel I (381 G.T.), dat 60 jaar na Nicea I werd gehouden, de term homoousios in zijn definitie van de goddelijkheid van de Heilige Geest vermeed.”[1]

„Geleerden hebben zich verbaasd over de ogenschijnlijk gematigde wijze waarop deze geloofsbelijdenis was geformuleerd; het verzuim bijvoorbeeld om het woord homoousios voor de Heilige Geest te gebruiken teneinde de wezenseenheid met de Vader en de Zoon aan te duiden.”[2]

Diezelfde encyclopedie erkent: „Homoousios komt in de Schrift niet voor.” Nee, de Bijbel gebruikt dat woord noch voor de heilige geest noch voor de Zoon om de wezenseenheid met God aan te duiden. Het was een onbijbelse uitdrukking die tot de ontwikkeling van de onbijbelse, ja, antibijbelse leerstelling van de Drieëenheid bijdroeg.

Zelfs na het concilie van Constantinopel duurde het eeuwen voordat de Drieëenheidsleer in heel de christenheid werd aanvaard. De New Catholic Encyclopedia zegt: „In het Westen . . . schijnt men met betrekking tot Constantinopel I en de daar afgekondigde geloofsbelijdenis in het algemeen het stilzwijgen te hebben bewaard.”[3] Deze bron toont aan dat de op het concilie afgekondigde geloofsbelijdenis tot de zevende of de achtste eeuw in het Westen niet in brede kringen werd erkend.

St Athanasius – Image by Lawrence OP via Flickr

Bijbelgeleerden erkennen ook dat de Athanasiaanse geloofsbelijdenis, vaak aangehaald als een standaarddefinitie en ondersteuning van de Drieëenheid, niet door Athanasius geschreven werd, maar veel later door een onbekende schrijver werd opgesteld. The New Encyclopædia Britannica merkt op:

„Tot aan de 12^de eeuw kende de Oosterse Kerk deze geloofsbelijdenis niet. Sinds de 17^de eeuw zijn bijbelgeleerden het er algemeen over eens dat de Athanasiaanse Geloofsbelijdenis niet door Athanasius (die in 373 stierf) geschreven werd, maar waarschijnlijk in de 5^de eeuw in Zuid-Frankrijk werd opgesteld. . . . De geloofsbelijdenis schijnt in de 6^de en 7^de eeuw voornamelijk invloed te hebben gehad in het zuiden van Frankrijk en Spanje. Ze werd in de 9^de eeuw gebruikt in de liturgie van de kerk in Duitsland en enige tijd later in Rome.”[4]

„Bij latere algemene concilies hadden de keizerlijke kerkpolitiek en de wedijver tussen de grote aartsbisdommen dikwijls de overhand”[5]. Aangezien zulke kerkvergaderingen gekenmerkt werden door kerkelijke politiek en wedijver, brachten ze geen vruchten van Gods geest, zoals liefde en vrede, voort. Integendeel, ze werden ontsierd door werken van het vlees, waaronder „vijandschap, twist en jaloezie; . . . verdeeldheid, scheuring en nijd”.

Ook al worden de concilies goedgepraat als theologische mijlpalen, in de ogen van velen zijn het grafzerken geweest die de slagen markeren waarmee de zuivere christelijke leerstellingen zijn verbrijzeld. [6][7]

---

[1]New Catholic Encyclopedia, 1967, Deel VII, blz. 115.

[2]New Catholic Encyclopedia, 1967, Deel VII, blz. 436,

[3]New Catholic Encyclopedia, 1967, Deel VII, blz. 436.

[4] The New Encyclopædia Britannica, 1985, 15de druk, Micropædia, Deel 1, blz. 665.

[5]The Encyclopedia Americana.

[6] Ter illustratie: In 325 G.T. voerde het Concilie van Nicea de leerstelling van de incarnatie (vlees- of menswording) van Christus in, ofte wel de leer van Christus als ’god en mens’. Deze loochening van het feit dat Jezus werkelijk een mens was, werd een van de misleidendste leerstellingen van de christenheid. (Vergelijk 2 Johannes 7.)

[7] De Drieëenheid is derhalve onschriftuurlijk. De leer werd in 325 G.T. op het concilie van Nicea aangenomen toen afvalligen een heidens idee overnamen dat afkomstig was uit het oude Egypte en Babylon. Zoals historicus Will Durant opmerkte in The Story of Civilization: Part III: „Het christendom heeft het heidendom niet vernietigd; het heeft het geadopteerd. . . . De ideeën over een goddelijke drieëenheid kwamen uit Egypte.” En The New Encyclopædia Britannica verklaart: „Noch het woord Drieëenheid noch de expliciete leerstelling als zodanig komt in het Nieuwe Testament voor . . . De leerstelling heeft zich in de loop van verscheidene eeuwen geleidelijk en onder veel onenigheid ontwikkeld.”

***

Op het Eerste Concilie van Nicea in 325, het eerste oecumenisch concilie, erd de officiële leer van de toenmalige Kerk en van de latere Rooms-Katholieke en Oosters-orthodoxe Kerken vastgelegd met de definiëring van de Godheid van Christus. De eenheid en gelijkheid in wezen van de Zoon met de Vader. Tegen Arius, die de Godheid van Christus verloochende. Met Jezus als God nemende kwam dan ook de moederrol van Maria ter sprake welk leide tot het aanvaarden van haar moederschap van God  op het  derde oecumenisch concilie, het eerste Concilie van Efeze bijeengeroepen in 431 door keizer Theodosius II op verzoek van Nestorius, de patriarch van Constantinopel, tijdens het pontificaat van Paus Celestinus I.

De Mariaverering zou nog meer navolging krijgen door de leerstellingen van Bernard of Bernardus van Clairvaux ( 1090 –  1153) een Franse abt en de belangrijkste promotor van de hervormende kloosterorde van de cisterciënzers. In het vroegmiddeleeuwse denken, had de maagd Maria een ondergeschikte rol gespeeld en pas met de opkomst van het emotionele christendom in de elfde eeuw, werd Maria dan de belangrijkste bemiddelaar tussen de mensheid met de godheid.

Welkomstwoord

Wij wensen allen welkom die hier op deze pagina’s terecht komen en hopen dat zij geïnspireerd mogen geraken om verder de Bijbel ter hand te nemen en zelf op onderzoek te gaan wat er in de Heilige Schrift werkelijk staat.

De artikelen die u hier bij de Belgische Bijbelstudenten kan vinden welke gepubliceerd waren van 2005 tot november 2009 op Bijbelvorsers Blogspot worden hier voor het ogenblik gedeeld sinds mei 2011. Zo lang de reeks over de Geschiedenis van het Christendom niet volledig geplaatst zal zijn zullen zij hier ook ter beschikking blijven.

YAHUAH:Jehovah YHUH Modern Hebreeuws voor Jehovah of Jahweh

Sommige mensen denken dadelijk aan Jehovah Getuigen als zij Christenen Gods Naam horen noemen of horen dat deze Bijbelonderzoekers zijn. U mag er gerust op aan dat er gelukkig nog andere Christenen zijn die Gods Naam kennen en loven. Alsook zijn er ernstige Bijbelonderzoekers of Bijbelvorsers die niet behoren tot de Getuigen van Jehovah.

Graag houden wij er van om gedachten uit te wisselen en onze kennis te delen met diegenen die houden van en die geïnteresseerd zijn in het Woord van God.
De Belgische Bijbelstudenten willen graag met andere ernstige Bijbelonderzoekers of Bijbelvorsers het Woord van God bestuderen en met elkaar overleggen om tot betere inzichten te komen. Onderlinge uitwisseling van gedachten kan elkaar enkel maar verrijken. Daarom willen wij ook ruimte geven aan anders denkenden om hier met ons van gedachten te wisselen en hopen wij zodanig een platform te kunnen creëren waar mensen samen op weg kunnen gaan naar de Ene Ware God Elohim Hashem Jehovah.

De Belgische Bijbelstudenten zijn wel verbonden met de Internationale Biblestudents en maken deel uit van een wereldwijde gemeenschap van Bijbel studenten wiens genootschap op een gemeenschappelijk begrip van de Bijbel is gebaseerd maar werken wel onafhankelijk en staan niet onder een centrale organisatie  die oplegt wat te doen en te geloven. de verbintenis met onze broeders en zusters over heel de wereld ligt in het onderscheidende gemeenschappelijk overeenkomstig  geloof.

De Belgian Biblestudents, Bijbelonderzoekers en de Christadelphians of Broers in Christus geloven dat Jezus of Jeshua, de Nazarener, de Messias of Christus de zoon van God is, die kwam volgens de Oude Testamentbeloften en om de overeenkomsten van God met de mensheid te volbrengen, hoofdzakelijk de overeenkomsten met Eva, Abraham en David.

Wij geloven alle Bijbelse leerstellingen, inclusief dat:

1. * De Bijbel, als Boek der boeken, het enige ware bericht van God is welk door Hem aan de mensheid werd volledig  gegeven.  De Bijbel is het Woord van God.
2. * Er slechts één enkele Ware God is, de Vader, die de wereld maakte en er een geweldig doel voor heeft.
3. * De Heilige Geest de eigen macht van God is , waardoor hij Zijn eigen heilige wens to volbrenging brengt.
4. * Jezus de zoon van God is. Hij is ook zoon der mensen door zijn geboorte uit de maagd Maria.
5. * Jezus alle verleidingen overwon en stierf om de gehele mensheid van zonde en dood te redden.
6. * Jezus werd van de doden door God verhoogd. Later steeg hij op naar de hemel, maar zal terugkeren.
7. * Wanneer hij terugkeert zal hij oordelen en de verantwoordelijke doden verhogen en hun sterfelijkheid aan banden leggen en de getrouwen voor eeuwig laten leven.
8. * Hij zal Koning zijn over het herstelde Koninkrijk van God in Israël en over de hele wereld.
9. * Wanneer de mens sterft stopt met hij te bestaan. De enige hoop van leven is door herrijzenis aan de terugkeer van Christus.
10. * Geloof in de beloften van God over het Koninkrijk van God en het werk van Jezus Christus is essentieel.
11. * Berouw en doop in Christus door onderdompeling in water en het daarop dagelijks volgen van Christus zijn allemaal noodzakelijk voor ultieme redding.