Andere aanpak in de organisatie van de diensten # 1

Gevestigd in een katholiek land

De Belgische Bijbel Studenten en de Belgische Vrije Christadelphians zijn beiden, zoals de katholieke kerk in België en de scholen, universiteiten en clubs begonnen met een nieuw jaar.

Voor de katholieke kerk en voor ons is er de belofte naar het jonge meisje Mirjam (Maria/Maria), om in herinnering te nemen. De haar gedane belofte was zeer speciaal omdat zij de mensheid naar het begin van een nieuw tijdperk, de tijd van het heil zou brengen. Zoals de Rooms Katholieke Kerk advent houdt kunnen wij ook een vorm van advent houden. Wij, in tegenstelling met onze broeders en zusters van het Centraal Fellowship of Centraal Broederschap, zoals de Christelijke Bijbel Missie of Christadelphian Bible  Mission (CBM) en Christadelphian Isolation League (CIL) Christadelphians, beginnen onze leesplan met de Blijde Boodschap en het begin van het Nieuwe Testament niet op 1 januari, maar reeds nu. De leden van de Belgische Vrije Christadelphians in hun ecclesiae volgen het Bijbel Plan van de Lezingen door Robert Roberts samengesteld en starten pas op 1 januari met Genesis 1 & 2 plus Mattheus 1 & 2.

Omdat er zo veel katholieken in dit land wonen willen wij laten zien wat hun lezingen, hun religieuze jaar lezingen naar voor brengen en wat de Bijbel werkelijk zegt. Want elk jaar kiezen zij een ander Evangelie auteur als hun belangrijkste schrijver die zij zullen volgen, en daar willen wij op inspelen en Bijbelstudie rond voeren. Die geschriften die zij onder ogen zien en bepaalde onderwerpen die zij dan aanspreken willen wij ook in de spotlights zetten. Het is een kwestie van toenadering tot hen en om beter op de bal te kunnen spelen omtrent hun lezingen en hun tradities.

Verschillende tradities

Over die tradities, kunnen de Bijbel Studenten en diverse Amended Christadelphians een ander gevoel hebben, omdat sommige Central Christadelphians nog steeds deelnemen aan heidense christelijke feesten en zo nog steeds Kerstmis vieren. Voor ons is de echte geboorte van Christus, op 17 oktober 4 vGT een andere goede reden om te starten in september / oktober met het nieuwe ‘kerkelijk jaar’. Maar we moeten ons onthouden van heidense gebaseerde feestdagen, zoals Kerstmis en het katholieke en sommige protestanten hun Pasen. Ware Christenen horen Jezus laatste avondmaal te vieren. Het belangrijkste feest van het jaar is dan ook voor ons en de Vrije Christadelphians in België de herdenkingsdag geïnstalleerd door Jezus Christus, voordat hij ging sterven, op de 14e Nisan.

Net als de Belgische katholieken kunnen we ontdekken dat er een tijd van verwachting is in de herfst, een voorbereidingstijd om de ontvangst van het Goede Nieuws van degene die ons het Koninkrijk van God bracht, te vieren. Vorig jaar hebben we zo gekeken naar het evangelie van Lukas en dit jaar zullen we daarom eens een kijkje nemen op het 1e boek van het Nieuwe Testament, het evangelie van Mattheüs. Er zijn meer toespelingen op het Oude Testament in dit evangelie dan in de andere. Het werd duidelijk geschreven voor joodse christenen met als doel te bewijzen dat Jezus de Messias was die voorspeld was in het Oude Testament. Daarom is het ook een zeer goed boek om een introductie te geven aan hen die Jezus niet kennen of aan degenen die een verkeerd beeld van deze Nazarener man hebben .

Dit jaar hebben de Vrije Christadelphians in België, net als wij, een vreselijke jaar achter de rug maar tonen zij hun goede geest om weer op te staan en om vooruit te gaan door de branding. De ecclesia Brussel–Leuven vond het ook verstandig om een idee te geven aan de buitenwereld hoe de Christadelphian beweging ontstond en hoe het zich ontwikkeld heeft. In het evangelie van Mattheüs is geschreven hoe de Heer Jezus zelf het werk van de Oogst van de Evangelie Tijd aankondigde.

“Laat beide samen opgroeien tot aan de oogst, dan zal ik, wanneer het oogsttijd is, tegen de maaiers zeggen: ‘Wied eerst het onkruid, bind het in bundels bij elkaar en verbrand het. Breng dan het graan bijeen in mijn schuur.’ ”’” (Mattheüs 13:30 NBV)

Het zaaien van de zaden in de 19 ° eeuw

Dr. John Thomas (1805-1871) grondlegger van de Christadelphian beweging, een herstellers van religie groepering met doctrines vergelijkbaar voor een deel met een aantal 16e-eeuwse Antitrinitarische Rationalistische Socinianen en de 16e-eeuwse Duits-Zwitserse pacifistische wederdopers of Anabaptisten.

Adolf Daens (1839–1907), Vlaamse jezuïet uit Aalst die vooral bekend staat om zijn sociaal-politieke betrokkenheid nadat hij lid van de diocesane clerus was. Hij schiep de daensistische beweging waaruit in 1893 de Christene Volkspartij ontstond, geïnspireerd door Leo XIII zijn encycliek Rerum Novarum.

Broeder John Thomas probeerde in de 19 ° eeuw de zaden te zaaien die noodzakelijk waren om tot de verspreiding van het geloof in de beloofde Messias te komen. Hij vond veel luisterende oren. Een van hen was broeder Charles Taze Russell, die in 1891 Antwerpen en Brussel  bezocht en op dat moment een fris nieuwe land vond dat leek te worstelen met het Geloof volgens het Evangelie. De rooms-katholieke kerk was een zeer sterk bastion met haar hand in het politieke systeem en in het bevorderen van de rijken in plaats van het helpen van de armen, priester Adolf en zijn broer Pieter Daens, of Pie Donsj voor die van Aalst, een uitzondering.

Broeder Charles ontmoette er een christendom dat onwetend was van de Bijbelse waarheid. De angst voor de geestelijkheid en van het vuur van de hel, de leer die geen basis in de Schrift heeft, hield de mensen uit de buurt van het openen van de Bijbel. Maar de katholieke kerk had er zorg voor gedragen dat de mensen er niet zouden toe komen om de waarheid te zien, door hen te verbieden om de Bijbel te lezen. Mis werd opgedragen in het Latijn en de lezingen als zodanig, in die taal, zeiden niet zozeer veel voor de mensen, die niet genoeg hadden gestudeerd om Latijn en Grieks te leren kennen en/of te spreken.

De Bijbel vertalingen in het Nederlands, Frans of Duits werden verboden en stonden op de zwarte lijst van de toegestane boeken.

Waalse kruidenier en mijnbouw

Omdat er zo veel Frans werd gesproken in dat kleine land dat Russell bezocht, vond hij het een goed idee om een bescheiden Zwitserse bosbouw werknemer genaamd Adolphe Weber “het goede nieuws van grote vreugde” te laten verkondigen in de Franstalige landen van Europa. Adolphe Weber begon de vertaling in het Frans van boeken van de “tegenwoordige waarheid” en publiceerde advertenties in de Zwitserse, Franse en Belgische dagbladen die verwijzen naar het eerste deel van de “Studies in de Schrift” (Studies in the Scriptures) en een aantal boekjes.

Jumet is een gedeelte van de Belgische stad Charleroi in de Waalse regio in de provincie Henegouwen. Het was een gemeente op haar eigen voor de fusie van de gemeenten in 1977.

In 1901, antwoordde een kruidenier met de naam Jean–Baptiste Tilmant (vader) die werkzaam was in Jumet-Gohissart, gelegen in de buurt van Charleroi, een van deze advertenties en vroeg om wat literatuur. Als gevolg hiervan begonnen een kleine groep bijbel studenten vergaderingen in zijn huis te houden in 1902 en gebruikten zij materiaal van Russell.
Aangespoord door zijn verlangen om meer over de waarheid te kennen, schreef Jean-Baptiste Tilmant aan de Zwitserse broeder om meer informatie te ontvangen. Als een antwoord op zijn vraag,  kwam Broeder Weber naar Charleroi tijdens zijn zendingsreis, om het geloof van deze kleine groep te versterken.

Gemeenten in de steenkoolmijnstreek Borinage, Henegouwen

In 1903 werd het tijdschrift “Vuurtoren van Zion Tower” “Lighthouse of Zion Tower” voor de eerste keer gepubliceerd in het Frans . Het licht van de waarheid begon zo helder te schijnen in deze mijnstreek. (Borinage)
Inderdaad, elke zondag ochtend, gingen een kleine groep studenten van de Bijbel zoals ze  op dat moment werden genoemd, “in de velden” om de zaden van waarheid met dit acht pagina’s periodiek te zaaien; ze wachtten bijvoorbeeld bij de uitgang van de kerken d mensen op om ze over de waarheid toe te spreken. Dat is hoe de eerste twee edities van “Zion‘s Watch Tower” grotendeels werden verspreid.

Grensgebieden

De kleine groep van Jumet Gohissart overschreed de grenzen van hun grondgebied van het zuiden in het Franse deel van het land om zo ook in Noord Frankrijk maar ook naar het Noorden toe in het Vlaamse landsgedeelte mensen aan te spreken en tot de waarheid te brengen.

In de augustus maand van 1904, tien jaar voordat de Eerste Wereldoorlog uitbrak, gingen deze dappere boodschappers van het Goede Nieuws naar Denain in Frankrijk, om boekjes aan te bieden aan mensen die uit een Baptisten tempel kwamen. In België en Frankrijk waren de niet–trinitarische Baptisten meestal niet openlijk bekend, vanwege de vrees voor vervolging.

De resultaten van hun activiteiten was dat na twee jaar later, een congregatie in de buurt van Denain in Haveluy begon .
Jean Baptiste Tilmant en zijn vrienden bleven de Bijbelse waarheid moedig prediken en andere groepen bleken tot deze grote groei toe te treden. Een reeks boeken werd opgeslagen enten huize van de broer van Tilmant in Jumet Gohisart werden vergaderingen gehouden en in 1906 werd een bijbel studenten gemeenschap opgericht in Denain.

De “Vuurtoren” van augustus 1904, pagina 64, vermeldt voor het eerst de naam en de boeken van “Dawn”; (It has to be Volume I of the Studies in the Scriptures) (Het moet zijn, deel I van de Schriftstudies ); abonnementen op “Lighthouse”of de “Vuurtoren” en aanvraag voor gratis boekjes en papieren.

In 1906 zouden de folders “weet je dat?” En het “Loon van de zonde” twee andere boekjes en Volume 1 worden uitgegeven in het Nederlands en geleverd worden in Brussel.In 1908 publiceerde Heinrich Brinkhoff de eerste editie van The Watchtower in het Nederlands: De Wachttoren.

Parels gooien voor de varkens

Rond 1910 ging François Caré die de waarheid in Frankrijk had leren kennen naar Luik naar een protestantse vriend Edouard Verdière. Hij kon het niet helpen met hem te spreken over de waarheid. Hij wilde hem helpen bij het verlaten van de valse religie. Zijn vriend was zo tegengesteld aan de boodschap van de broeder dat die zijn geduld verloor en op het einde zei:“Ik wil niet langer met u in discussie gaan, ik wil geen parels gooien naar varkens”

Na deze woorden ging hij naar bed, maar die woorden bleven hem de hele nacht achtervolgen. De volgende ochtend, vroeg hij broeder Caré om hem te vertellen wat hij bedoelde. Hij vertelde hem dat hij niet langer over de waarheid zou  spreken tot hem, omdat hij de “parels” niet kon waarderen die hij hem aan het aanbieden was. Na deze uitleg, werd zijn vriend meer verzoenend zodat na zijn terugkeer naar Frankrijk broer Caré hem regelmatig tijdschriften begon op te sturen. Hij zond ook een paar volumes Schriftstudies op. Het duurde niet lang voordat Edouard Verdière de Waarheid aanvaarde en zelfs in het openbaar begon te spreken. In een andere wijk van België begon het licht ook te breken door de duisternis.

Van het katholicisme tot het protestantisme tot het komen in de Waarheid

Een rozenkrans of paternoster is een gebedssnoer in gebruik in de Katholieke Kerk. Rozenkrans is ook de naam voor het ‘rozenkransgebed’.

In de kolenmijn waar hij werkte had Edouard Verdière een collega, genaamd Léonard Smets die  op zoek was naar de waarheid. Hij was een oprecht katholiek die ijverig de religieuze diensten met zijn familie bijwoonde. Hij gebruikte een rozenkrans om te bidden met. Deze man van Vlaamse afkomst leefde in Heure-le Romain in de buurt van Vivegnis (Luik).
In 1900 had een protestant hem een Bijbel aangeboden en gezegd:

“Ik heb het Boek van God”.

Traditionele biechtstoel in Saint-Thiébaut Kerk, Thann, Frankrijk

Een andere dag, in de biechtstoel, bekende Léonard Smets aan de priester dat hij de Heilige Schrift aan het lezen was . De priester zei dat als hij nog absolutie wilde te ontvangen voor zijn zonden hij zijn Bijbel moest terug geven. Vanaf die dag ging Léonard geen diensten van de Katholieke Kerk meer bij wonen. Hij dacht,

“Als ze oprecht zijn, zullen ze mij tegemoet komen, omdat ze de verloren schapen terug moeten komen zoeken en vangen “.

Echter, kwam de priester hem nooit opzoeken. Léonard Smets begon naar de protestantse tempel te gaan.

Zelfs op zijn werkplek, in de koolmijn, las Smets het Nieuwe Testament. Op een dag merkte Vedière dat op. Hij was nieuwsgierig om te weten welk zijn religie was. Hij begon een protestants lied te zingen.

“Ik was protestant”, antwoordde broeder Verdière, “maar ik heb iets beters voor je.” Hij bood hem een exemplaar van de “Wachttoren van Sion” en getuigde met al zijn kracht van de waarheid. Het gebeurde in 1912. Léonard Smets hield deze waarheid niet voor zichzelf; hij deelde het met een Vlaamse collega, met name Jozef Poelmans, vader van zeven kinderen. Hij werd gedesillusioneerd door de leer van het katholicisme en koos het protestantisme. Maar toen hij het tijdschrift las dat Smets hem gaf, herkende hij het accent van de waarheid.

Later stelden de drie mijnwerkers Verdière, Smets en Poelmans vragen aan de protestantse predikant van Herstal (Luik) over de leer van de onsterfelijkheid, drie-eenheid en de Hel. In plaats van hen te helpen, was de voorganger erg boos en gooide ze buiten. Ze beseften dat hij niet beter was dan de katholieke priester, dus besloten ze elkaar verder te ontmoeten en om de Schrift met de hulp van de boeken die ze ontvingen van Frankrijk te bestuderen.

In 1908 werden in België 5000 “wachttorens” verspreid.

In 1911 kon Broeder Russell alleen voor een paar minuten stoppen in Luik waar geliefde broeders Pétré en enkele anderen zaten te wachten om hem te begroeten op de trein: zuster Miss Peerkings (een Engels zus die in Luik woonde, waar ze over de Waarheid geleerd had) diende als een vertaler . Met dezelfde trein kwam broeder Russell aan in Charleroi waar hij in de avond de weg verder nam naar Denain.

Joseph Franklin Rutherford (1869-1942), ook wel bekend als “Rechter” Rutherford, voorzitter van het Wachttorengenootschap, die een primaire rol in de organisatie en leerstellige ontwikkeling van Jehovah’s Getuigen had.

In 1912 waren er zeven gemeenten: Haine–Saint–Paul, Flémalle–Haute, Engis, Amay, Ampsin, Luik en Jumet–Gohissart. Elk van deze groepen organiseerde maandelijkse bijeenkomsten en verwelkomden Broeder Weber van het Zwitserse bureau voor periodieke bezoeken.
Met Pinksteren op 26 juni en 27 1912 vond hun eerste algemene vergadering plaats in Jumet Gohissart.
Broeder Rutherford was in Jumet op maandag 22 september voor een besloten bijeenkomst.

De groep groeide ook sterk in het meest noordelijke deel van Frankrijk en in 1913 woonden meer dan 1.000 mensen een lezing door Joseph Franklin Rutherford bij toen hij een bezoek bracht aan Denain. Op 31 augustus 1913 bezochten 70 Belgische supporters een conferentie in Parijs, waar Russell aanwezig was.

+

Wordt vervolgt: Andere aanpak in de organisatie van de diensten # 2

Engelse versie / English version: Different approach in organisation of services #1

++

Lees verder meer:

1. Bedenkingen: Gods eigen Volk
2. De Bijbel als Gids
3. Vele kerken
4. Volharding en Bijbelstudenten + Volharding en Bijbelstudenten
5. Doelstelling van Bijbelstudenten
6. Over de Belgische Bijbelstudenten
7. Wat de Belgische Bijbelstudenten geloven
8. Bijbelonderzoekers niet steeds Getuigen van Jehovah
9. Wie kan zich beroepen op C.T. Russell
10. Bijbelonderzoekers en Russelism
11. Christadelphians openen Tweede Ontmoetingsplaats in België
12. Seizoen 2013-2014

++

Please do find out more about the Christadelphians:

1. Not all christians are followers of a Greco-Roman culture
2. Two new encyclopaedic articles
3. Who are the Christadelphians
4. What are Brothers in Christ
5. Discipleship way of life on the narrow way to everlasting life
6. Christadelphian people
7. Christadelphians or Messianic Christians or Messianic Jews
8. About the Belgian Free Christadelphians
9. What Christadelphians teach
10. Small churches of the few Christadelphians
11. Priority to form a loving brotherhood
12. 19° Century London Christadelphians
13. Breathing and growing with no heir
14. Commitment to Christian unity
15.  Parts of the body of Christ
16. What part of the Body am I?
17. The Church, Body of Christ and remnant Israel synonymous
18. United people under Christ
19. Fellowship
20. The Ecclesia
21. The Ecclesia in the churchsystem
22. The ecclesia or Christadelphian church
23. Our relationship with God, Jesus and each other
24. Our ecclesia or Christadelphian-church
25. Intentions of an Ecclesia
26. An ecclesia in your neighbourhood
27. Communion and day of worship
28. Christadelphians today
29. Small churches of the few Christadelphians
30. Who Celebrates Easter as Religious Holiday
31. Eostre, Easter, White god, chocolate eggs, Easter bunnies and metaphorical resurrection
32. Harvest in Belgium

Related articles

• What are Brothers in Christ
• Review of the Christadelphians from some older articles
• Who are the Christadelphians

• Cleric urges Christians to emulate Jesus Christ (dailyindependentnig.com)
  A Christian cleric, the Rev. Fr. Joseph Nwanua, on Sunday urged Christians to be Christ-like both in words and in deeds.The cleric said this during a sermon at Saints Joachim and Anne Catholic Church, Ijegun, a Lagos suburb, in commemoration of this year’s “All Souls Day’’.
• Catholic Priest: Pastors Who Collect Tithes are Thieves (nigerianbulletin.com)
  Speaking in a homily during the dedication of little Obinna Duruiheoma, son of Damian Duruiheoma, the Imo State correspondent of The UNION newspapers, at St. Joseph The Worker Catholic Church, Nekede Mechanic Village, Owerri the Imo State capital, Onyeka, who is the parish priest of the church, said tithing was no longer obtainable because, according to him, Jesus Christ never spoke of it all his life time on earth.
• God’s Power (franciscanflowers.wordpress.com)
  With Your power flowing through me, / I am more spontaneous and free. / With Your power flowing through me, / I am more in harmony with life.
• 37 “Theses” Nailed to the Front Door of the First Baptist, Evangelical, Protestant Church (blackchristiannews.com)
  Out of love and concern for the body of Christ (the true church of the Lord Jesus Christ), we are compelled to warn that Russell Moore (who represents the Southern Baptist Convention), Rick Warren (a prominent pastor in the Southern Baptist Convention), and other Baptists, Evangelicals, and Protestants should not endanger their hard-won good name by joining up with the Pope and the Catholic Church or seek to ally with them or engage them on any matter especially on the matter of homosexuality since they have the worst reputation in this area compared to other church groups. If they do so, they are treading on dangerous ground and they will regret such a decision in time to come. The best way we can love and try to help the Catholic Church is to witness to them, remain independent of them, keep our prophetic voice, and be free to rebuke them when they say and do things that are contrary to the Holy Scriptures and that mislead people to Hell.
  +
  Many scholars believe that the “Great Whore” of Revelation is the Catholic Church situated in Vatican City in Rome. According to Christian apologist Dave Hunt, “There is only one city on the earth which, in both historical and contemporary perspectives, passes every test John gives, including its identification as Mystery Babylon. That city is Rome, and more specifically, Vatican City…The first thing we are told about the woman is that she is a ‘whore’… Against only one other city in history could a charge of fornication be leveled. That city is Rome, and more specifically Vatican City.”
• My Apology to Catholics (histruthwillsetyoufree.wordpress.com)
  About five years ago I wrote a post about my dad’s experience when he decided to join the Catholic Church of my stepmother. He first had to sign some Catholic documents resulting in the annulment of his marriage to my mom. From what I heard, the church had to erase the sin of his divorce before they would accept him into the church.
• Vatican lifts ban on married priests for Eastern Catholic churches in U.S., Canada, Australia… (catholicculture.org)
  The tradition and discipline of the Eastern churches allows for the ordination of married men to the priesthood. (Bishops must be unmarried, however, and once ordained, a priest cannot marry.) The Vatican has repeatedly approved this tradition, while insisting on the importance of priestly celibacy in the Latin rite.However, in the late 19th century, with the arrival of many Byzantine Catholic immigrants in Canada, Latin-rite prelates complained that the presence of married Catholic priests could create a “grave scandal.” The Vatican eventually ruled that the Eastern churches could not ordain married men in the countries where their communities form a minority of the Catholic population. The rule has historically applied primarily to Canada, the US, and Australia.With a decree approved by Pope Francis, and signed on June 14 by Cardinal Leonard Sandri, the Congregation for the Eastern Churches has now rescinded that ban. Catholic bishops of the Eastern churches serving in eparchies (dioceses) in the West are explicitly authorized to ordain married men.
• Group’s plans alarm residents (stuff.co.nz)
  Residents on a rural road near Porirua fear a religious group that offers courses in sex addiction and whose founder publishes books about preparing for the Apocalypse is setting up in their neighbourhood.But Selwyn Stevens, founder and president of Jubilee Resources International, says neighbours have nothing to fear from his plans for the site.

14 Nisan een dag om te herinneren #1 Oorsprong

14 Nisan een dag om te herinneren

De laatste dag in het leven van Jeshua, Jezus Christus

De dag dat Jezus (Jeshua de Nazareen) werd geleid van Kajafas (of Kajefas; oorspronkelijk: Jozef Qajjafa) naar het Praetorium traden de Joodse priesters niet in het Praetorium, zodat zij niet zouden kunnen ‘vervuild worden’, maar het Passover of het ‘Overslaan’ of ‘Voorbijgaan’, de Pasach,  Pascha of Pesach zouden kunnen eten. (Johannes 18:28)

Christus voor hogepriester Kajafas – Matthias Stom

“Jezus werd van Kajafas naar het pretorium gebracht. Het was nog vroeg in de morgen. Zelf gingen ze niet naar binnen, om zich niet te verontreinigen voor het pesachmaal.” (Johannes 18:28 NBV)

Reeds eerder die dag, toen de duisternis was gekomen hadden Jezus en zijn nauwste vrienden de gelegenheid waargenomen om samen te komen in een bovenkamer in de stad. Tussen de twee avonden hadden Jezus en zijn discipelen aan de traditie gehouden en zich aan de Wet van God gehouden met zich voor te bereiden om het Pascha Lam te doden.

Jezus had zich herinnerd dat Jehovah aan Mozes en Aaron in het land van Egypte had gesproken dat deze maand Nisan voor hen het begin van maanden moest zijn. Zo werd het de eerste maand van het jaar voor de Mensen van God. Op de tiende dag van deze maand, hadden de mensen in de tijd van Mozes, toen zij nog slaven in Egypte waren,elk van hen een lam moeten nemen, volgens hun vaders’ huizen, een lam voor een huishouden; en als het huishouden voor een lam te klein was, dan moesten hij en zijn buur naast zijn huis er een nemen volgens het aantal zielen (= mensen). De mensen van Mozes moesten een lam zonder smet kiezen, een éénjarig mannetje. Zij moesten het tot de veertiende dag van de zelfde maand houden; en de gehele assemblage van de congregatie van Israël moest toen het bij valavond doden. Daarna moesten zij wat van het bloed nemen, en het uitstrijken op twee deurposten, en op de lateibalk, op de huizen waarin zij het vlees, dat zij met vuur geroosterd hadden met bittere kruiden (o.a. mierikswortel), en dit met ongedesemd brood gingen eten. Het mocht niet rauw worden gegeten, noch gekookt met water, maar moest geroosterd worden met vlammen; met haar hoofd, haar benen en haar ingewanden, en romp aan één stuk, mocht er niets van haar tot de volgende ochtend overblijven. Datgene dat toch nog overbleef in de ochtend moest met vuur worden opgebrand of op de Sheol (sheool/Sjeool of hel of ‘dodenrijk’, de brandende plaats voor lijken uit een stad) worden geplaatst om daar door de vlammen verteerd te worden.

„1 en Jehovah sprak tot Mozes en Aaron in het land Egypte, zeggende 2 ‘Deze maand zal voor u het begin van de maanden zijn: het zal de eerste maand van het jaar voor u zijn. 3 Spreek jullie tot geheel de congregatie van Israël, zeggende, “Op de tiende [dag] van deze maand zullen zij aan hen elke man een lam nemen, volgens hun vaders’ huizen, één lam voor elk huishouden: 4 en als het huishouden te weinig voor een lam is, dan zullen hij en zijn buur tezamen één nemen volgens het aantal zielen {aanwezigen}; volgens elke man zijn etenslust {honger} {naar wat eenieder gewoon is te eten} 5 Uw lam zal zonder smet zijn , een eenjarig mannetje: Jij zal het van de schapen nemen, of uit de geiten nemen: 6 en jij zal het tot de veertiende dag van de zelfde maand houden; en de gehele assemblage van de congregatie van Israël zal het bij valavond {avondschemering} doden. 7 En zij zullen van het bloed nemen en zullen het op de twee zij-posten {deuromlijsting} en op de latei {lateibalk/bovendorpel}, op de huizen bestrijken, waarin zij het zullen eten. 8 En zij zullen het vlees in diezelfde nacht moeten eten, gebraden met vuur, en ongedesemd brood; met bittere kruiden zullen zij het eten. 9 Eet het niet rauw, noch gekookt met water, maar geroosterd met vuur; haar hoofd met haar benen en met de ingewanden daarvan. 10 En gij zal niets van haar tot de ochtend laten blijven; maar dat wat overblijft tegen de ochtend zult gij verbranden met vuur.“ (Uittocht of Exodus 12:1 – 10 ASVV)

De oproep van de Aller Hoogste om de plaag van dood te vermijden

De Allerhoogste god had tot Mozes een oproep gedaan om alle oudsten van Israël bijeen te roepen en opdracht te geven zich terug te trekken en hun familieleden te vragen om lammeren volgens hun families te voorschijn te halen en te nemen, en de lammeren te doden als Passover of een teken van ‘Voorbijgaan’, later gekend als het Pascha. Omdat de God die deuren moest overslaan die met een bos van hyssop (Marjolein of Origanum maru) met het lamsbloed gekenmerkt waren werd dat teken een verbondsteken. Het bloed van het lam, bij de bovendorpel en twee deurlijsten was het teken voor Jehovah dat die huizen konden gepasseerd worden bij de vergelding voor de Egyptenaren. Wanneer Hij het bloed op de latei en op twee deurposten zag, ging Jehovah de deur voorbij, en stond Hij de vernietiger niet toe om die gemerkte huizen binnen te gaan om daar de mensen te treffen. Iedereen had bij de voorgaande plagen de tijd gekregen om een keuze te maken, voor de farao en zijn goden of voor de God der goden, de Almachtige Elohim Jehovah.

Het beschilderen van de deurposten met bloed van een smetteloos lam

Voor het gehele Volk van God is het belangrijk om die nacht te herinneren toen de God de kinderen van Israël redde. Jehovah eiste om deze gebeurtenis te herdenken als voor een verordening aan hen en aan hun zonen voor altijd waar te nemen. Het „voor altijd“ betekent dat het ook nog vandaag in de 21ste eeuw zo zou moeten gebeuren. In de tijd van Mozes vertelde God hen op het tijdstip dat zij aan het land zouden komen dat Jehovah hen ging geven, zoals Hij beloofd had, dat zij deze dienst zouden blijven houden. Hij vertelde hen dat het zal gebeuren dat wanneer hun kinderen hen zouden vragen, `wat bedoel je met deze dienst?’ Dat zij zullen zeggen `het is het offer van de Pascha van Jehovah, die over de huizen van de kinderen van Israël in Egypte heen ging, toen hij de Egyptenaren sloeg, en onze huizen spaarde. ‘“

„21 Mozes verzocht toen alle oudsten van Israël, en zei tot hen,’Kom te voorschijn en neem uw lammeren volgens uw families, en doodt het Pascha. 22 En gij zult een bos van hyssop nemen en zal het in het bloed dat in het bassin is deppen, en slaan op de latei en de twee zijkanten met het bloed dat is in het bassin; en niemand van u zal uit de deur van zijn huis gaan tot de ochtend. 23 Voor Jehovah zal langskomen om de Egyptenaren te treffen; en wanneer hij het bloed op de latei ziet, en op de twee zijflanken, zal Jehovah de deur overslaan en zal het niet lijden onder de vernietigers die in uw huizen zouden komen om u te treffen. 24 En jij zal dit ding in acht nemen als een verordening aan jouw en aan je zonen voor altijd. 25 En het zal komen te gebeuren, wanneer jij aan het land bent gekomen dat Jehovah u zal geven, zoals Hij het u overeenkomstig beloofd heeft, dat jij deze dienst zal houden. 26 En het zal komen te gebeuren, wanneer uw kinderen zullen zeggen tot u, ‘Wat bedoel je met deze dienst?’ 27 dat gij zult zeggen, ‘Het is het offer van Jehovah Zijn Pascha, die over de huizen van de kinderen van Israël in Egypte heen ging, toen hij de Egyptenaren neersloeg, en onze huizen overleverde. En de mensen bogen het hoofd en aanbeden {brachten aanbidding} {En de mensen knielden en wierpen zich neer in verering}.“ (Uittocht of Exodus 12:21-27 ASVV)

God ging door het land van Egypte in die nacht van de eerste maand van het nieuwe jaar, en al de eerstgeboren in het land van Egypte, zowel mens als dier, op plaatsen waar er geen bloed op de huizen werd gestreken, werden gedood. Geen plaag kwam er op de mensen die naar de verordening van God hadden geluisterd.

Een bevel van de Hoogste voor een dag om te herinneren

“Dit voorschrift blijft voor u en uw kinderen voor altijd van kracht.” (Exodus 12:24 NBV)

Samen om het ongezuurd brood met het lamsgebraad te eten

Omdat God die dag eiste dat het een dag zou zijn om als een gedenkteken te zijn, dat elke gelovige het moest houden, een feest aan Jehovah, de enige God. Doorheen hun generaties hielden zij het als een feest door een verordening voor altijd, en als dusdanig vierde Jezus ook op de veertiende Nisan. De eerste dag moest er voor hen een heilige bijeenroeping zijn om gezuurd brood van de eerste dag tot de zevende dag niet te eten. Jezus zijn familie en zijn discipelen namen het feest van ongedesemd brood (Chag HaMatzot) waar. In de eerste maand, op de veertiende dag van de maand bij avond, verbruikten zij geen ongedesemd brood.

De Pascha lammeren moesten in de avond van 14 Nisan worden gedood. Dat betekent naar het eind van 14 Nisan, of in de late namiddag. De „avond“ van een dag is niet zijn begin, maar zijn einde, vóór zonsondergang (zie Uittocht 12:18, Leviticus 23:32). Merk in deze verzen op dat het Feest van Ongedesemd Brood bij de „avond“ van de veertiende Nisan begint (leidende tot in de hoog heilige dag van de vijftiende); eveneens, begon de Grote Verzoeningsdag of Grote Verzoendag (Dag van Verootmoediging/Jom Kipoer/Day of Atonement)), die de tiende dag van Tishri is, „op de negende dag van de maand bij vooravond“ (Leviticus 23:32).

“Van de avond van de veertiende dag van de eerste maand tot de avond van de eenentwintigste dag van die maand moeten jullie ongedesemd brood eten.” (Exodus 12:18 NBV)

De Israëlieten, het Volk van god, volgen de orders van God op en eten het Overgangsmaal – illustratie van de 1728 Figures de la Bible; geïllustreerd door Gerard Hoet (1648–1733) en anderen, en uitgegeven door P. de Hondt in Den Haag; – Bizzell Bible Collection, University of Oklahoma Libraries

“12 ‘Ik heb gehoord hoe de Israëlieten zich beklagen. Zeg tegen hen: “Wanneer de avond valt zullen jullie vlees eten, en morgenochtend brood in overvloed. Dan zullen jullie inzien dat ik, de HEER, jullie God ben.”’ 13  Diezelfde avond kwamen er grote zwermen kwartels aangevlogen, die in het kamp neerstreken, en de volgende morgen lag er overal rond het kamp dauw. 14 Toen de dauw opgetrokken was, bleek de woestijn bedekt met een fijn, schilferachtig laagje, alsof er rijp op de aarde lag. 15 ‘Wat is dat?’ vroegen de Israëlieten elkaar toen ze het zagen; ze begrepen niet wat het was. Mozes zei tegen hen: ‘Dat is het brood dat de HEER u te eten geeft.” (Exodus 16:12-15 NBV)

“27 ‘Neem dit in acht: De tiende dag van de zevende maand is het Grote verzoendag, een dag die jullie als heilige dag samen moeten vieren. Jullie moeten die dag in onthouding doorbrengen en de HEER een offergave aanbieden. 28 Je mag dan geen enkele bezigheid verrichten, want het is Grote verzoendag, waarop voor jullie ten overstaan van de HEER, jullie God, de verzoeningsrite zal worden voltrokken. 29 Wie deze dag niet in onthouding doorbrengt, zal uit de gemeenschap gestoten worden. 30 Wie die dag enige bezigheid verricht, zal ik zelf uit de gemeenschap wegvagen. 31 Je mag die dag geen enkele bezigheid verrichten; deze bepaling geldt voor jullie voor altijd, generatie na generatie, waar je ook woont. 32 Het zal voor jullie een dag van volstrekte rust zijn, die je in onthouding moet doorbrengen. Deze dag moet in volstrekte rust worden doorgebracht, vanaf de avond van de negende dag van die maand tot aan de avond daarop.’ 33  De HEER zei tegen Mozes: 34 ‘Zeg tegen de Israëlieten: “Op de vijftiende dag van de zevende maand begint ter ere van de HEER het Loofhuttenfeest, dat zeven dagen duurt. 35 De eerste dag moet je als heilige dag samen vieren; je mag dan niet werken. 36 Elk van de zeven dagen moeten jullie de HEER een offergave aanbieden. De achtste dag moet je opnieuw als heilige dag samen vieren, en ook dan moeten jullie een offergave aanbieden aan de HEER. Er zal dan een feestelijke samenkomst zijn en er mag niet gewerkt worden. 37 Dit zijn de hoogtijdagen van de HEER, die je als heilige dag samen moet vieren en waarop jullie de HEER een offergave moeten aanbieden, brandoffers, graanoffers, vredeoffers en wijnoffers, al naar gelang voor een bepaalde dag is voorgeschreven.” (Leviticus 23:27-37 NBV)

+

Vervolgt: 14 Nisan een dag om te herinneren #2 In Jezus tijd

Engelse versie / English version: 14 Nisan a day to remember #1 Inception

Pascha thuis (Photo credit: jimforest)

++

Vindt ook:

1. 1 -15 Nisan
2. 14 Nisan, de avond om Christus Zijn predikingswerk te herinneren
3. Rond het Paasmaal
4. Het Avondmaal des Heren
5. Een Messias om te Sterven
6. Een Groots Geschenk om te herinneren
7. Voorbereidingstijd tot een herinneringsmoment
8. Zalving van Christus als profetische repetitie van de begrafenisrituelen
9. Geen Wegvluchter
10. Donderdag 9 April = 14 Nisan en Paasviering 11 April
11. Joodse Wetten en Wetten voor Christenen
12. Niet gebonden door labels maar vrij in Christus

Aanverwant kan u ook lezen:

1. Kerst en wenslampions
2. Een Konijn dat Paaseiren legt
3. De Wederkomst en de Eindtijd #5 De Verlosser uit de hemel
4. Het scheuren van het voorhangsel
5. Onvergeeflijke zonde en berouw

+++

Verder aangeraden lectuur:

Pesach en het feest van het Ongedesemde brood (Pesach en Matsot)

(Exodus 12:1-27 en Leviticus 23:4-7)

De viering van Pesach (Joods paasfeest) herinnert aan de uittocht uit Egypte. Op de veertiende dag van de eerste maand wordt het pesachoffer bereid. Tegenwoordig begint deze viering ’s avonds met de sedermaaltijd. Ieder onderdeel van deze maaltijd herinnert aan de slavernij in Egypte en de uittocht naar het beloofde land. Na Pesach eet men zeven dagen lang matses, brood dat geen gist bevat, omdat Mozes en de IsraÎlieten dit ook aten vlak voor hun vlucht uit Egypte. Dit wordt het feest van het Ongedesemde brood genoemd. Op de eerste dag van die week werd de eerste opbrengst van de gersteoogst geofferd als teken dat het oogstseizoen kon beginnen.

Pesach
De viering van Pesach (Pasen) herinnert aan de uittocht uit Egypte. In de Tora wordt in het boek Exodus verteld dat Mozes de opdracht van God kreeg om de joden uit Egypte te leiden. De Farao, de koning van het Egyptische rijk, wilde de joden, die als slaven leefden, niet laten gaan. Pas nadat er tien plagen over Egypte gekomen waren, liet hij de joden vrij. Het is een opdracht om het verhaal van de uittocht uit Egypte van geslacht op geslacht over te leveren.
+
Aan de vooravond van Pesach vindt thuis de sederavond plaats. Te voren is het hele huis ‘desem-vrij’ gemaakt, dit is het zogenaamde kasjeren.

Hagada – Joods Historisch Museum

Seder hagada sjel pesach
Amsterdamse hagada met commentaar van Abrabanel en kopergravures

Pèsach (Pascha) of Chag haMatsot (Feest der Ongezuurde Broden)

De kerkelijke feesten zoals Kers, Goede Vrijdag, Pasen en Pinksteren zoals wij die als christenen vieren hebben hun oorsprong in het Oude Testament. Nergens in de Bijbel wordt echter opgedragen om Kerst of Pinksteren en Pasen te vieren.  God  geeft in Leviticus 23: 2 de opdracht aan Mozes:  ‘Zeg tegen de Israëlieten: “Dit zijn de hoogtijdagen van de HEER, die je als heilige dagen samen moet vieren. Dit zijn Mijn hoogtijdagen.

De joden en de Messiasbelijders vieren de bijbelse feesten nog steeds zoals ze opgedragen zijn om te vieren. De kerkelijke feesten zijn echter nauw verbonden met de Bijbelse feesten.
+

Pesach duurt 7 of 8 dagen en begint op de 15e dag van de maand Nisan en valt altijd in onze maanden maart of april. Nadat het huis grondig gereinigd is, om alles waar gist in zit, goed op te ruimen begint het feest op sederavond. Op deze avond wordt een maaltijd volgens een vast patroon genuttigd en men gebruikt daarvoor speciale borden, de zogenaamde sederschotel.  Op deze schotel ligt een ei, een symbolisch bot van een lam,bittere kruiden( Maror, symbool voor de onderdrukking in Egypte) en Charoset (een zoet Joods gerecht dat de leem en de klei symboliseert waar de joden stenen van moesten bakken en zit wat rode wijn door als symbool voor het bloed dat tijdens de slavernij gevloeid is)

Feest van Pesach en het ongedesemd brood
De volgende dag zou het feest van Pesach en het ongedesemd brood beginnen en de hogepriesters en Schriftgeleerden zochten een list om Jezus van kant te maken. Dit kon zeker niet tijdens het feest want dan zou het volk in opstand komen zoals vaker gebeurde met Pasen. Juist daarom was er verscherpte militaire controle in Jeruzalem en was Pilatus ter plaatse met zijn cohorte uit Caesarea.

Op de eerste dag van het feest van het ongedesemde brood werd het paaslam geslacht en Jezus zond twee leerlingen uit om de man met de kruik op te zoeken en hem te vragen waar de zaal was die gereserveerd was voor het Pesachmaal. Hij zal je de bovenzaal wijzen waar alles al klaar staat en maak daar het eetmaal klaar. Bij valavond kwam Jezus met zijn leerlingen aanliggen voor de maaltijd.

Pesach, of Joodse Pasen

één van de drie pelgrimsfeesten, samen met Soekot en Sjavoeot. In vroegere tijden, toen de Heilige Tempel er nog stond, kwam het hele Joodse volk tijdens deze feesten naar Jeruzalem om er dierlijke en graanoffers te brengen. Sinds de verwoesting van de Tempel zijn er een aantal tradities behouden gebleven, zonder de bedevaart en de offers. Ook zijn er veel nieuwe tradities aan toegevoegd.
Pesach begint op de 15e dag van de Hebreeuwse maand niesan (meestal in april), duurt zeven dagen en wordt gevierd om de uittocht uit Egypte te herdenken – een van de belangrijkste verhalen uit de geschiedenis van het Joodse volk en de westerse cultuur.
+

Pesach wordt ook wel het vrijheidsfeest genoemd en dit aspect van het feest wordt in de rituelen en gebeden benadrukt: de uittocht van slavernij naar vrijheid symboliseert lichamelijke en spirituele bevrijding en het streven van de mens om vrij te zijn.

Een ander belangrijk aspect van dit feest is de saamhorigheid binnen de familie. Op de vooravond van het feest, de sederavond, die zo wordt genoemd vanwege de viering van de rituele sedermaaltijd, verzamelt de hele uitgebreide familie zich rond de tafel. Het is ook een belangrijk Joodse gebod anderen uit te nodigen die geen familie hebben met wie ze het feest kunnen vieren.

Een andere naam voor Pesach is het matsefeest. Het verhaal van de uittocht uit Egypte vertelt dat de Israëlieten Egypte haastig moesten verlaten en het deeg dat ze hadden klaargemaakt had nog geen tijd gehad te rijzen, dus bakten ze er matses van, ongerezen brood. Een van de belangrijke voorschriften van dit feest is de onthouding van het eten van gerezen producten – alles dat met meel is bereid en heeft mogen rijzen, of verpakt voedsel waar meel in zit. In plaats van brood eten de Joden matses. Door religieuze (en traditionele) Joden wordt dit aspect van het feest nauwgezet nageleefd.

+

De seder – Dit is een lange ceremoniële maaltijd die op de vooravond van het feest wordt gehouden (de avond vóór de eerste feestdag). De familie verzamelt zich rond de feesttafel voor de sedermaaltijd – het lezen van de haggada en het feestmaal. De haggada is een compilatie van teksten uit de Joodse traditie – passages uit de Bijbel, uit de Misjna, commentaren en liederen, met als belangrijkste thema de uittocht uit Egypte. Het lezen van de haggada heeft als doel de Pesach-traditie over te dragen van de ene generatie op de volgende (en zo te voldoen aan het gebod in de Thora, “en gij zult uw zoon vertellen”).

Grote verzoendag (Jom Kipoer)

(Leviticus 16:12-15 en 23:27-32)

De Grote verzoendag is een dag van vasten (niet eten) en rust. Op deze dag gaat de hogepriester als opvolger van A‰ron het gedeelte van de tempel in waar de ark van het verbond staat, het allerheiligste. Hij sprenkelt bloed op en voor de verzoeningsplaat die op de ark ligt. Dit is het teken van de verzoening tussen God en zijn volk. De zonden van het volk worden bedekt (kipoer = bedekken) en staan zo niet meer tussen God en zijn volk in.

Jom Kipoer
Rosj Hasjana en Jom Kipoer worden tezamen ook wel de Jamiem Nora’iem, de ontzagwekkende dagen, genoemd. De 10 dagen vanaf Rosj Hasjana tot en met Jom Kipoer heten de dagen van inkeer. In het joodse jaar begint Jom Kipoer op de vooravond van de tiende dag van de maand Tisjri en wordt afgesloten bij het vallen van de avond van de volgende dag.

Jom Kipoer, de Verzoeningsdag, de heiligste en belangrijkste feestdag in het Jodendom.
Volgens het Joodse geloof wordt er op Jom Kipoer over ieder mens voor het komende jaar een oordeel geveld. Om de vergeving van zonden waardig te zijn, wordt deze dag gewijd aan geestelijk berouw en het voornemen het nieuwe jaar te beginnen met een schoon geweten, erop vertrouwend dat God ieder mens vergeeft die werkelijk spijt heeft van zijn wandaden.

De Drie Oogstfeesten van God
Toen Israel uit Egypte vertrok vertelde God hen dat zij hun (hoofd)ervaringen in bepaalde ceremonies moesten herdenken en dat gedurende vrije dagen. De drie grote vieringen waren Pasen, Pinksteren en Loofhutten. Zij staan ook bekend als het feest van het Ongedesemde brood, het Oogstfeest (of Wekenfeest) en het Inzamelingsfeest.

Toen Israel uit Egypte vertrok vertelde God hen dat zij hun (hoofd)ervaringen in bepaalde ceremonies moesten herdenken en dat gedurende vrije dagen. De drie grote vieringen waren Pasen, Pinksteren en Loofhutten. Zij staan ook bekend als het feest van het Ongedesemde brood, het Oogstfeest (of Wekenfeest) en het Inzamelingsfeest.