Het niemand of niets in de duisternis

Als we naar ons leven kijken, kan het ons soms depressief maken, waardoor we de “leegte” voelen, het missen van gelijkgestemde mensen.

Hoevelen van ons bouwen niet op veel ambities, hoop, dromen en verwachtingen?

Ons hoofd tolt van de vele vragen die we hebben. Zij komen een oor in en een oor uit. En elk moment dat we proberen naar rechts of naar links te kijken, is het alsof we worden geraakt door een bokshandschoen.

Als we merken dat het lijkt alsof we alleen zijn met ons geloof in Jezus en het komende Koninkrijk, voelen we ons soms verlaten. Hoewel dat we moeten weten dat God ons niet in de steek laat, zoals Hij Jezus niet in de steek heeft gelaten. Maar Jezus had ook een moment om te wanhopen en riep zijn hemelse Vader toe en riep tot Hem, om te vragen waarom Hij hem had verlaten.

46 Rond het negende uur riep Jezus luid: ‘Eli, Eli, lama sabachthani?’ Dat betekent: ‘Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten?’+ (Mattheüs 27:46)

Zoals Jezus het uitschreeuwde vanaf de houten paal, zo hebben we ook momenten dat we tot God willen roepen. Ja, het kan elke gelovige overkomen dat hij of zij Gods aanwezigheid in twijfel trekt. Het is begrijpelijk dat we zulke momenten kunnen hebben dat we twijfels hebben over onszelf, over ons geloof, over God.

Op zulke momenten van twijfel, in momenten van angst en wanhoop, worden we door onze Schepper en Onderhouder uitgenodigd om hoop te zoeken. Hij heeft ons Zijn Woord gegeven om ons dagelijks voedsel te geven, om stap voor stap en dag na dag te kunnen gaan. Dat Woord van God kunnen we elk moment van de dag opnemen. Het is Gods liefdesbrief aan ons. Uit dat grote boek met boeken zouden we kracht en hoop moeten kunnen ontvangen. Hoop komt voort uit ons vertrouwen dat zelfs als we niet het gevoel hebben dat God aanwezig is, God voor ons zal verschijnen. Wanneer we ons het meest verlaten, gekwetst en gebroken voelen, zullen we ons die momenten vaak herinneren als de momenten waarop Jehovah God het krachtigst voor ons heeft getoond. Dat zijn de momenten die ons leven en ons geloof vormen.

Zoals Jehovah God Jezus niet in de steek had gelaten, zal Hij degenen die van Hem houden niet alleen of achterlaten.

28 Want Jehovah heeft gerechtigheid lief, hij laat zijn loyalen niet in de steek.+ע [ajin] Ze zullen altijd beschermd worden,+ maar de nakomelingen van de slechten worden vernietigd.+ (Psalm 37:28)

Zelfs als God met ons zou kunnen zijn, kunnen we het gevoel hebben dat we alleen zijn met ons geloof, omringd door een meerderheid van mensen die niets wil weten over God of de Bijbelse Waarheid.

Voortdurend lijken we geconfronteerd te worden met een leegte die ons de duisternis in trekt. Soms voelt het alsof we een “niemand” of een “niets” zijn.
Zonder iemand te zijn en zonder iemand om ons heen te hebben, blijven we onvervuld en onvolledig. Ons instinct wil dat we ons mengen met anderen. We zijn niet gemaakt om alleen te zijn.

Dit oerinstinct om iets te zijn, is datgene wat onze inspanningen drijft om te vermijden dat we niets zijn.

De dreiging hiervan is de wortel om onszelf te verliezen aan de afleiding van alles, wanneer we de hoop verliezen om ooit iets te zijn … voor iemand … maar niet zomaar iemand. {Elusive peace…}

Als we ouder worden, lijkt dit een groter probleem te worden dan toen we jong waren. Dan komt er een tijd dat we ons leven willen scannen en willen zien wat we tot stand hebben gebracht. Hoeveel moeite hebben we erin gestoken en wat heeft het  opgeleverd. Wat kleeft er aan ons geheugen? Wat vinden we de moeite waard om te onthouden?

Om ons heen zien we zoveel mensen die succesvoller lijken te zijn dan wij. Ze kunnen veel luisterende oren krijgen, gretig om hun filosofieën te horen die mensen slechts een schaduw geven van wat ze graag zouden willen zien. Hoewel we weten dat ze niet die troost of verzekering kunnen bieden die we mensen graag bieden, omdat we leven door onze hoop in Jezus Christus. Voortdurend worden we geconfronteerd met die mensen die vinden dat hun weg de beste manier is. Maar wat ze niet zien, is dat wat we willen dat ze gaan zien dat de weg die voor zoveel mensen goed lijkt, het einde is of de weg naar de dood.

12 Een weg die recht lijkt voor een mens+ kan toch eindigen in de dood.+ (Spreuken 14:12)

We leven in die wereld vol ijdelheid, waar de mens zelfs denkt dat hij voor god kan spelen en kan creëren wat hij maar wil.

20 Want de schepping is onderworpen aan een zinloos bestaan,+ niet uit eigen wil, maar door degene die haar daaraan heeft onderworpen. Dat deed hij op basis van de hoop (Romeinen 8:20)

We zouden graag degenen die denken dat ze het zonder God kunnen, laten zien dat het beter is om onder de vleugels van God te komen. Er is namelijk een alternatief voor de uiteindelijke conclusie van onheil en de nutteloosheid van de menselijke filosofie.

23 Want de zonde betaalt als loon de dood.+ Maar God geeft als gave eeuwig leven+ door Christus Jezus, onze Heer.+ (Romeinen 6:23)

In deze wereld moeten we zelfs strijden tegen degenen die zeggen dat ze christen zijn, maar niet willen erkennen wie Jezus is en hoe belangrijk het is om in hem te geloven die God zijn geliefde zoon noemde.

25 Jezus zei tegen haar: ‘Ik ben de opstanding en het leven.+ Wie in mij gelooft, zal, ook al sterft hij, weer tot leven komen. 26 En iedereen die leeft en in mij gelooft, zal helemaal nooit sterven.+ Geloof je dat?’ (Johannes 11:25, 26)

6 Jezus antwoordde hem: ‘Ik ben de weg+ en de waarheid+ en het leven.+ Alleen via mij kun je bij de Vader komen.+ (Johannes 14:6)

Voortdurend worden we geconfronteerd met die koppige mensen die niet geloven dat Jezus bestond, of die denken dat Jezus God is, in plaats van in de God van Jezus te geloven en te accepteren dat Jezus de weg naar God is en niet naar zichzelf. Zo verdrietig, en als je daar staat omringd door zoveel ongelovigen, kan het zo eenzaam aanvoelen, zo donker in een wereld die zoveel, maar oh zo weinig, te bieden heeft.  De eindtijd nadert en het baart ons ook zoveel zorgen, zeker wanneer we meer leugens zien die de hoofden van mensen omringen. Nepnieuws lijkt de strijd om aandacht te hebben gewonnen.

Hoewel we de kracht zouden moeten vinden om mensen te blijven roepen om de echte Christus te volgen, de Joodse Nazarener Jeshua (Jesjoea), de zoon van David en zoon van God. Als we onze weg naar God voortzetten, zouden we troost moeten vinden in het feit dat er niet zo velen zullen zijn die in Jezus zullen geloven en hun best zullen doen om op het goede spoor te blijven, en die in staat zullen zijn om de kleine poort naar het Koninkrijk van God binnen te gaan.  We zouden dat licht in de wereld, dat door God is gegeven, moeten zien en volgen. Dat is de boodschap die wij willen uitdragen zodat meer mensen zouden kunnen zien dat Jezus het licht van de wereld is. +

8 12 Jezus nam opnieuw het woord en zei: ‘Ik ben het licht van de wereld.+ Wie mij volgt zal nooit in duisternis lopen, maar zal het licht+ van het leven bezitten.’ (Johannes 8:12)

14 Maar nauw is de poort en smal is de weg die naar het leven leidt, en maar weinig mensen vinden die.+15 Pas op voor de valse profeten,+ die in schaapskleren naar jullie toe komen+ maar eigenlijk roofzuchtige wolven zijn.+ (Mattheüs 7:14, 15)

Als we ons somber voelen, moeten we bedenken dat de apostelen en andere eerste volgelingen van Christus ook maar met enkelen waren die niet geliefd waren bij de meerderheid. Ze moesten ook vaak worstelen. Ze konden ook kracht vinden door te weten dat ze met veel beproevingen te maken zouden kunnen krijgen, maar er zou altijd een uitweg zijn, en de poort naar Gods koninkrijk, dat veel beter zou zijn dan enig koninkrijk hier op aarde.

22 Daar spraken ze de discipelen moed in,+ en ze spoorden hen aan in het geloof te blijven. Ze zeiden: ‘We moeten door veel moeilijkheden heen om Gods Koninkrijk binnen te gaan.’+ (Handelingen 14:22)

18 ‘En als de rechtvaardige al met moeite wordt gered, wat zal er dan gebeuren met de goddeloze en de zondaar?’+ (1 Petrus 4:18)

Allen die geloven dat Jezus de zoon van God is en de weg naar het leven, moeten de handen bij elkaar steken en elkaar versterken. Laten we ons er allemaal van bewust zijn dat de weg die naar de vernietiging leidt, een weg is die door de meerderheid wordt bewandeld. Als we geen deel uitmaken van die meerderheid, hoeven we ons niet zoveel zorgen te maken, omdat we zouden moeten weten dat er Iemand is die ons over de moerassen en woestijnen van deze wereld wil dragen.

Laten we het zand van de woestijn niet in onze ogen krijgen door de vele valse leringen die deze materialistische wereld omringen. Laten we, in plaats van een kleine zandkorrel te zijn, bij elkaar blijven als een klomp aarde en de handen ineen slaan als zaaiers van productief zaad.

44 Het wordt gezaaid als een fysiek lichaam, het wordt opgewekt als een geestelijk lichaam. Als er een fysiek lichaam is, dan is er ook een geestelijk lichaam. (1 Korinthiërs 15:44)

Laat onze stem door de lucht en de duisternis blijven gaan, zodat iemand ergens het kleine vonkje licht kan zien.

We moeten ons altijd bewust zijn van het belang van onze eigen vrije keuze. We zullen altijd moeten beslissen welke weg we gaan, de brede weg van de wereld of de kleine of smalle weg van God.

De vraag komt neer op wie zal ik geloven. Zal ik de wereld vertrouwen die geen garanties kan geven en een onzekere toekomst?

Of zal ik de door God gezondene vertrouwen die zichzelf bewees door voor mijn zonden aan de martelpaal te betalen, in mijn plaats te sterven, en vervolgens in overwinning uit de dood opstond, precies zoals hij zei dat hij zou doen (Mattheüs 17:23, 20:19, 28: 5-6)?

Ook hij voelde zich soms alleen. Ook hij moest op zijn God vertrouwen. Hij legde zijn eigen wil opzij voor het doen van de Wil van zijn hemelse Vader.

Bent u bereid uw eigen wil opzij te zetten om de wil van God te doen?

Bent u bereid om, zoals Jezus deed, de woestijn in te gaan om over God te praten en het goede nieuws van het komende koninkrijk van God te verspreiden?

Als we de Schrift lezen, zullen we ons ervan bewust worden dat Jehovah God werkelijk de enige is die we volledig kunnen vertrouwen. Door te weten dat Hij betrouwbaar en trouw is, zouden we meer vertrouwen in Hem moeten krijgen en Hem toe staan onze angst en droevige, depressieve stemming weg te nemen. Met Hem in ons hart zullen we niet teleurgesteld zijn.

5 Ze riepen tot u en werden bevrijd. Ze vertrouwden op u en werden niet teleurgesteld.*+ (Psalm 22:5)

Als we ons depressief of neerslachtig voelen omdat het lijkt alsof we de mensen niet kunnen bereiken, laten we dan een spirituele wapenrusting aantrekken die alleen van God komt, omdat we in een spirituele strijd verwikkeld zijn in plaats van een fysieke.  

10 Tot slot, blijf kracht putten+ uit de Heer en uit zijn grote macht. 11 Trek de complete wapenrusting+ van God aan, zodat je stand kunt houden tegen de listen* van de Duivel. 12 Want we hebben een strijd* te voeren,+ niet tegen vlees en bloed, maar tegen de regeringen, tegen de autoriteiten, tegen de wereldheersers van deze duisternis, tegen de slechte geestenmachten+ in de hemelse gewesten. 13 Doe daarom de complete wapenrusting van God aan+ om weerstand te kunnen bieden op de dag van het kwaad en om goed voorbereid stand te kunnen houden. (Efeziërs 6:10-13)

Als we Jehovah’s hulp aanvaarden en volledig op Hem vertrouwen, kunnen we erin slagen de tegenstanders van God te weerstaan. Als we hetzelfde soort vertrouwen kunnen hebben als de apostel Paulus. Hij schreef:

31 Wat moeten we hier verder over zeggen? Als God vóór ons is, wie zal dan tegen ons zijn?+ (Romeinen 8:31)

Dus laten we uit de duisternis stappen, onze handen uitstrekken naar degenen die ook van Jezus en zijn God houden. Laten we onze krachten bundelen en de meeste aandacht besteden aan het leren over Jehovah en het dienen van Hem.

5 Laat mij in uw waarheid wandelen en leer mij,+ want u bent mijn God van redding. ו [waw]

De hele dag hoop ik op u .(Psalm 25:5)

+

Voorgaande

Alleenvoelend bang om met anderen te verbinden om te groeien in geloof

God liefhebben en Bekommeren om je medemensen

Christenen die het juiste hart hebben om anderen te roepen om naar God te komen

++

Aanvullend

1. Welke eenzaamheid is meer eenzaam dan wantrouwen?
2. Neil Anderson en het juk van angst en depressie
3. Vermoeidheid van de ziel en geestelijke afzondering
4. Een verstoorde geest vormt een rusteloos kussen
5. Wandeling door de vallei van de schaduw van de dood
6. Angst, twijfel en cynisme laten wegvloeien
7. Ter verdediging van Twijfel
8. Twijfel doodt meer dromen dan mislukken
9. Indien Twijfel
10. Twijfelende aan de werkelijkheid, echtheid en de effectiviteit van Gods liefde
11. Hoop begint in het donker
12. De stilte is niet leeg maar vol antwoorden
13. Het treffen van tijd en toeval
14. Fundamentalisme en religie #6 Versplintering
15. Vrees hebben voor de juiste persoon
16. Schepper en Blogger God 7 Een Blog van een Boek 1 De Blogger geloven
17. God is een verhaal #1 Een sensationeel krantenkopje
18. God is een verhaal #2 Voorgangers niet gediend met een Enige God
19. 2019-2020-2021 Twee seizoenen vol veranderingen #4 Medewerking
20. Bijbel medicijn tegen depressie
21. Een persoon wordt alleen beperkt door de gedachten die hij kiest
22. Heb vertrouwen in je geloof … twijfel aan je twijfels
23. De uitdagingen van het leven mogen u niet verlammen
24. Trouw wanneer het meest nodig is
25. Optimisme is het geloof dat leidt tot succes
26. Jezus volgen bevrijdt van faalangst en prestatiedruk
27. Hoop
28. Hoop begint in het donker
29. Niet hoe je valt, wel hoe je opstaat
30. De balans vinden omdat Jezus ons zowel God als onze eigen ellende toont
31. Zit je in de put? Stop dan met graven!
32. Wie straalt, loopt nooit in het donker
33. Het is niet proberen maar vertrouwen
34. Geef je tranen aan God
35. Roependen en vertrouwenden worden niet beschaamd
36. De nacht is ver gevorderd 23 Studie 4 Nu actueel: Daad van geloof
37. Gedachte voor vandaag “Geloof in moeilijke tijden” (14 januari)
38. Geloof in Jezus Christus
39. Koninkrijk van God
40. Koninkrijk van Christus en Koninkrijk van God
41. Hoe leest u? Om het koninkrijk van God binnen te gaan
42. Prediking van het Koninkrijk
43. Koninkrijk Gods
44. Wereldwijde Koninkrijksregering
45. Gospel of Evangelie – het Goede Nieuws
46. Goede Nieuwsbrengers
47. Vergeten predikers van het Goede Nieuws
48. Verkondiger van het Koninkrijk van God

+++

Gerelateerd

1. Mindmap je door je leven
2. Over de leegte die ontstaat door corona
3. Hoe warm is jouw nest?
4. Donkere wolken boven de geloofsgemeenschap?
5. Religie
6. Kerkdiensten
7. Een kerkdienst zonder kerkgangers?
8. Kerkdienst thuis
9. Kerkdienst met poes
10. Als anderen niet langer meedoen en/of niet meer in God geloven: hoe houden we het dan vol om kerk te zijn?
11. Bijbelverkondigers zijn de traditionele complotdenkers. Jure Ambroz zegt dat onderzoek van de bijbel en het zoeken van God ‘nu nog kan’
12. Vertrouwen in goddelijke kracht
13. Het moe zijn moe
14. Een hemelse boodschap
15. Hoe moeten we in God geloven om door God te worden goedgekeurd?
16. Mijn Dierbare, ik plaats alles in Gods handen
17. Als we in alles op God vertrouwen, kunnen we de weg verkrijgen om te bewandelen
18. Vertrouw op God, we hebben een manier om een baan te vinden
19. Opgestaan, plaats vergaan…
20. ‘Krijgen we ze weer terug?’
21. Oordeel niet te makkelijk over mensen die nog niet naar de kerk komen

In Talen sprekend

 

 

 

⁵ Nu woonden er in Jeru̱zalem joden,{1} eerbiedige mannen,{2} die afkomstig waren uit elk van de natiën die er onder de hemel zijn. ⁶ Toen dan dat geluid ontstond, kwam de menigte bijeen en was verbijsterd, daar iedereen hen in zijn eigen taal hoorde spreken. ⁷ Ja, zij waren verbaasd en gingen zich verwonderen en zeiden: „Ziet, zijn niet allen die daar spreken, Galileeërs?{3} ⁸ Hoe komt het dan dat een ieder van ons zijn eigen taal hoort, waarin wij werden geboren? ⁹ Parthen en Meden{4} en Elamieten,{5} en de bewoners van Mesopota̱mië, en Jude̱a{6} en Kappado̱cië,{7} Po̱ntus{8} en het [district] A̱sia,{9} ¹⁰ en Fry̱gië{10} en Pamfy̱lië,{11} Egy̱pte en de streken van Li̱bië, dat bij Cyre̱ne ligt, en de hier tijdelijk verblijvende mensen uit Ro̱me, zowel joden als proselieten,{*+12} ¹¹ Kretenzers {13} en Arabieren,{14} wij horen hen in onze talen over de grote daden van God spreken.” ¹² Ja, zij waren allen verbaasd en verkeerden in verlegenheid en zeiden tot elkaar: „Wat heeft dit toch te betekenen?” ¹³ Anderen echter bespotten hen en zeiden voorts: „Zij zijn vol zoete wijn.”{15}

*

(NWV)

 

 

 

~~~

 

{1} joden: (Exodus 23:17) ¹⁷ Bij drie gelegenheden in het jaar zal al wat mannelijk onder u is, voor het aangezicht van de [ware] Heer,* Jehovah,* verschijnen.+

{2} eerbiedige mannen: (Handelingen 22:12): ¹² Een zekere Anani̱as nu, een eerbiedig man naar de Wet, over wie door alle joden die daar woonden een goed bericht werd uitgebracht,+

{3} Galileeërs: (Markus 14:70): ⁷⁰ Hij ontkende het opnieuw. En even daarna zeiden de omstanders nu nogmaals tot Pe̱trus: „Zeker, gij zijt een van hen; trouwens, gij zijt een Galileeër.”+

(Handelingen 1:11): ¹¹ en zij zeiden: „Mannen van Galile̱a, waarom staat GIJ in de lucht te kijken? Deze Jezus, die van U werd opgenomen in de lucht, zal aldus op dezelfde wijze komen+ als GIJ hem in de lucht* hebt zien gaan.”

{4} Parthen en Meden: (2 Koningen 17:6): ⁶ In het negende jaar van Hose̱a nam de koning van Assy̱rië Sama̱ria in,+ waarna hij I̱sraël in ballingschap voerde+ naar Assy̱rië en hen liet wonen in Ha̱lah+ en in Ha̱bor aan de rivier de Go̱zan+ en in de steden van de Meden.+

{5} Elamieten: (Daniël 8:2): ² Ik dan zag in het visioen; en het geschiedde, terwijl ik zag, dat ik in de burcht Su̱san+ was, die in het rechtsgebied E̱lam+ ligt; vervolgens zag ik in het visioen, en ikzelf bevond mij aan de waterloop* van de U̱lai.+

{6} Jude̱a:(Mattheüs 24:16): ¹⁶ laten dan zij die in Jude̱a zijn, naar de bergen vluchten.+

(Markus 1:5): ⁵ Bijgevolg trokken heel het gebied van Jude̱a en alle inwoners van Jeru̱zalem naar hem uit, en zij werden door hem gedoopt in de rivier de Jorda̱a̱n, terwijl zij openlijk hun zonden beleden.+

{7} Kappado̱cië: (1 Petrus 1:1): 1 Pe̱trus,* een apostel+ van Jezus Christus, aan de tijdelijke inwoners+ die verstrooid zijn*+ in Po̱ntus, Gala̱tië, Kappado̱cië,+ A̱sia en Bithy̱nië, aan hen die uitverkoren zijn+

{8} Po̱ntus: (Handelingen 18:2): ² En hij trof er een zekere jood aan genaamd Aqu̱i̱la,+ van geboorte uit Po̱ntus, die onlangs uit Ita̱lië+ was gekomen, en zijn vrouw Priski̱lla, omdat Cla̱u̱dius+ bevolen had dat alle joden uit Ro̱me moesten vertrekken. Hij dan ging naar hen toe,

{9} [district] A̱sia: (Handelingen 13:1): 13 In Antiochi̱ë nu waren in de plaatselijke gemeente profeten+ en leraren: Ba̱rnabas en ook Si̱meon, die Ni̱ger werd genoemd, en Lu̱cius+ van Cyre̱ne, en Ma̱naën, die met de districtsregeerder* Hero̱des was opgevoed, en Sa̱u̱lus.

(1 Petrus 1:1): 1 Pe̱trus,* een apostel+ van Jezus Christus, aan de tijdelijke inwoners+ die verstrooid zijn*+ in Po̱ntus, Gala̱tië, Kappado̱cië,+ A̱sia en Bithy̱nië, aan hen die uitverkoren zijn+

{10} Fry̱gië: (Handelingen 16:6): ⁶ Zij trokken ook door Fry̱gië en het land van Gala̱tië,+ omdat* het hun door de heilige geest was verboden het woord in het [district] A̱sia te spreken.

(Handelingen 18:23): ²³ En nadat hij daar enige tijd had doorgebracht, vertrok hij en ging van plaats tot plaats het land van Gala̱tië+ en Fry̱gië+ door en versterkte+ alle discipelen.

{11} Pamfy̱lië: (Handelingen 13:13): ¹³ Van Pa̱fos voeren de mannen, te zamen met Pa̱u̱lus, nu weg en kwamen te Pe̱rge in Pamfy̱lië+ aan. Maar Joha̱nnes+ scheidde zich van hen af en keerde naar Jeru̱zalem terug.+

(Handelingen 15:38): ³⁸ Maar Pa̱u̱lus achtte het niet juist hem mee te nemen, aangezien hij hen van Pamfy̱lië af had verlaten+ en zich niet met hen tot het werk had begeven.

{*+12} proselieten Of: „bekeerlingen.”: (Exodus 12:48): ⁴⁸ En ingeval er een inwonende vreemdeling bij u vertoeft en hij het Pascha voor Jehovah werkelijk wil vieren, laten dan al de zijnen die van het mannelijk geslacht zijn, besneden worden.*+ Eerst dan mag hij naderen om het te vieren; en hij moet als een in het land geborene worden. Maar geen onbesnedene mag ervan eten.

(Jesaja 56:6): ⁶ En de buitenlanders die zich bij Jehovah hebben aangesloten om hem te dienen+ en om de naam van Jehovah lief te hebben,+ ten einde hem tot knechten te worden, allen die de sabbat houden om hem niet te ontheiligen en die vasthouden aan mijn verbond,+

{13} Kretenzers: (Titus 1:12): ¹² Iemand van hen, hun eigen profeet,* heeft gezegd: „Kretenzers zijn altijd leugenaars, schadelijke+ wilde beesten, werkeloze veelvraten.”*

{14} Arabieren: (2 Kronieken 17:11): ¹¹ En van de Filistijnen bracht men Jo̱safat geschenken+ en geld als schatting.+ Ook de Arabieren+ brachten hem kleinveekudden: zevenduizend zevenhonderd rammen en zevenduizend zevenhonderd bokken.+

{15} vol zoete wijn: (1 Samuël 1:14): ¹⁴ Daarom zei E̱li tot haar: „Hoe lang zult gij u nog als een beschonkene gedragen?+ Doe uw wijn van u weg.”

~~~~

Betreft het in “talen spreken” of “in tongen spreken” kan u ook het Engelstalige artikel lezen: Is Speaking in Tongues an Evidence of True Worship? waar de auteur de trend van het “spreken in tongen” bekijkt volgens de Schriftuurlijke waarde.

Het is namelijk zo dat wij een aantal religieuze organisaties kunnen zien in het Christendom die spreken in tongen prominent maken in hun aanbidding.
Volgens hen is “spreken in tongen” een noodzakelijke voorwaarde van de ware aanbidding. Zij geloven “in de doop van de Heilige Geest, zoals het was op de dag van Pinksteren en zij geloven dat iedereen die de Heilige Geest ontvangt met andere tongen zal spreken. Vooral de Pinksterkerken  of Pinkstergemeenten zijn zulke enorm groeiende kerkgemeenschapen waar men dit aanhoudt.

Men mag ernstig de vraag stellen of het wel zo is dat “spreken in tongen” een onderscheidend kenmerk van een ware christenen is.

Best kan u de vroege kerkgeschiedenis bekijken en zien wat er in de eerste dagen van het Christendom gebeurde. Men kan zelfs verder gaan dan de uitstorting van de Heilige Geest op de apostelen. Want indien het een belangrijk element zou zijn om in tongen te spreken zou Jezus dit toch ook gedaan hebben. Maar heeft Jezus in tongen gesproken?

Jezus genas de zieken, wekte de doden op en verrichte vele andere verbazingwekkende daden. Deze wonderbaarlijke krachten identificeerde hem als een ware profeet en dienaar van God, net zoals het uitvoeren van wonderen Mozes ‘authenticiteit bewezen dat deze als Gods profeet de wereld kon in gaan.

Jezus staat zo ook als profeet vermeld in de Heilige Schrift en openbaarde Gods Werken. Hij sprak echter niet bepaald in vreemde talen, maar eerder in steeds een duidelijke taal, niets verbloemend, alleen soms omschrijvend wanneer hij in vergelijkingen, gelijkenissen of parabels sprak. Die vertelling of niet echt gebeurde zaken vertelde Jezus om zaken te verduidelijken. Hij sprak ze wel in de taal van de toehoorders.

Het spreken in tongen was niet een van de wonderlijke krachten uitgeoefend door Jezus. Het was niet tot het feest van Pinksteren GT 33 dat deze gave eerst werd ontvangen, en bij die gelegenheid diende het als een effectief bewijs dat christenen Gods geest op hen hadden. Het was een teken voor de omstaanders dat die apostelen wel mensen waren die met bijzondere gaven waren begenadigd door de Allerhoogste, in wiens naam zij spraken over belangrijke geestelijke elementen.

In het late voorjaar van de GT 33 hadden de Joden zich binnen en buiten het Romeinse Rijk verzameld voor hun jaarlijkse feest van Pinksteren, de Shavuot. De apostelen waren eigenlijk nog niet zeker genoeg om onder de mensen te komen en wachtten op de door Jezus beloofde ‘Instructeur’.  120 van Jezus zijn leerlingen wachtten in gehoorzaamheid in Jeruzalem om de beloofde instructies van de “Kracht uit het hoge” te ontvangen.

⁴⁹ En ziet! ik zend over U uit wat door mijn Vader beloofd is. GIJ moet echter in de stad blijven totdat GIJ met kracht van boven wordt bekleed.” (Lukas 24:49 NWV)

Toen zij in de bovenkamer bijeen waren, afwachtend wat er zou gebeuren, stonden zij versteld bij de wind die zich door de kamer bewoog. De bries was voelbaar tot in hun innerlijk. Naast een geluid uit de hemel was er ook een ruisende stevige bries die het gehele huis, waar zij zaten, vervulde . . . . en zij werden allen vervuld met heilige geest en begonnen met andere tongen te spreken, zoals de Geest hen de mogelijkheid verleende om uitspraken te maken in hen oorspronkelijk vreemde talen. (Handelingen van de apostelen 2:2-4). (zie: Op de Dag van het Pinksterfeest)

Toen de Joden vanuit allerlei windstreken Jezus ‘volgelingen hoorden spreken, in misschien wel meer dan een dozijn verschillende talen, moet dit wel een bijzondere indruk op hen gemaakt hebben.

“Ze waren verbaasd,” zegt de Bijbel ,  “en begonnen zich af te vragen en te zeggen: ‘Zie hier, al dezen, die daar spreken zijn ze niet Galileeërs? En toch, hoe is het mogelijk, we horen, ieder van ons, onze eigen taal, waarin wij geboren zijn? . . . wij horen hen in onze talen spreken over de grote daden van God. ‘”- (Handelingen van de apostelen 2:5-11).
Om Galileeërs duidelijk te horen spreken in hun vele verschillende talen werd als een overtuigend bewijs aanschouwd voor deze vreemdelingen, dat Gods geest op Jezus ‘volgelingen was. Het was wonderbaarlijk! Het was totaal verschillend van het ‘luid en vurig geschreeuw’ van de Pinksteropwekkingen die men kan horen in die Pinkstergemeenschappen. Eigenlijk heeft het er weinig mee te maken, want daar uiten velen zich  met geluiden die door anderen juist niet verstaanbaar zijn. Daar gebeurt dus eigenlijk het omgekeerde van wat er in Jeruzalem gebeurde.

In Jeruzalem kregen veel buitenlanders onderricht in hun eigen taal over “de grote daden van God.”
Van wat er gebeurde met Pinksteren is het duidelijk dat de Heilige Geest werd gegeven aan de eerste christenen voor het praktische doel van de prediking van het goede nieuws. Bij zijn afscheid had Jezus aan zijn discipelen aangegeven: “Niet terug te trekken uit Jeruzalem, maar blijf wachten op wat de Vader heeft beloofd,. . . gij zult kracht ontvangen wanneer de heilige geest op u gekomen is, en gij zult getuigen van mij, zowel in Jeruzalem als in geheel Judea en Samaria en tot de verst verwijderde streek der aarde. “- (Handelingen 1:4-8).

⁴ En terwijl hij met hen samenkwam, beval hij hun: „Vertrekt niet uit Jeru̱zalem,+ maar blijft wachten op datgene wat de Vader heeft beloofd,+ waarover GIJ van mij hebt gehoord, ⁵ want Joha̱nnes doopte wel met water, maar GIJ zult niet vele dagen hierna in heilige geest worden gedoopt.”+ ⁶ Toen zij nu bijeengekomen waren, gingen zij hem vragen: „Heer,* herstelt gij in deze tijd het koninkrijk+ voor I̱sraël?” ⁷ Hij zei tot hen: „Het komt U niet toe kennis te verkrijgen van de tijden of tijdperken*+ die de Vader onder zijn eigen rechtsmacht* heeft gesteld,+ ⁸ maar GIJ zult kracht+ ontvangen wanneer de heilige geest op U gekomen is, en GIJ zult getuigen*+ van mij zijn zowel in Jeru̱zalem+ als in geheel Jude̱a en Sama̱ria+ en tot de verst verwijderde streek* der aarde.”+ ⁹ En nadat hij deze dingen had gezegd, werd hij ten aanschouwen van hen omhooggeheven,+ en een wolk onttrok hem aan hun gezicht.+ (Handelingen 1:4-8 NWV)

Deze speciale gave van spreken in tongen, of spreken in vreemde talen, ontvingen de aanwezige volgelingen van Jezus  in Jeruzalem door Gods heilige geest. Hierdoor werden de leerlingen geholpen in de prediking van het goede nieuws, voor een teken aan die joodse gelovigen uit afgelegen delen van de aarde. Maar de echte vervulling van de profetie van Joël 2:28-32 op die Pinksterdag was het feit dat degenen die waren gevuld met de geest profeteerden. Spreken in tongen was incidenteel, als een teken van authenticiteit of goddelijke backing. – (Handelingen 2:16-22).

De Bijbel registreert slechts twee andere gebeurtenissen waarbij een uitstorting van de heilige geest plaats grijpt en wordt begeleid met het spreken in tongen. De eerste vond plaats ongeveer drie en een half jaar na Pinksteren, toen God zijn aandacht richtte op de natiën en zijn geest goot op de heiden Cornelius en zijn huishouden. Door zijn onmiddellijke zichtbare manifestatie, was het spreken in tongen het logische cadeau voor God om aan deze onbesneden niet-joden aan te bieden en zo de apostel Petrus te laten zien dat ze konden worden aanvaard in de christelijke gemeente of congregatie. – (Handelingen 10:44-46).
Het was vergelijkbaar in de andere instantie, toen de apostel Paulus predikte aan de mensen in Efeze, die de doop van Johannes hadden ontvangen. Hun spreken in tongen was indrukwekkend en een on-the-spot bewijs dat de doop van Johannes, zoals het was vóór de uitstorting van de Geest op Pinksteren GT 33, niet meer geschikt was in Gods ogen .- (Handelingen 19:1-7).

Deze  drie geregistreerde gevallen geven echter niet aan dat alle eerste-eeuwse christenen in tongen spraken. De apostel Paulus geeft ook te kennen dat niet iedereen dezelfde gaven heeft. Het is duidelijk dat Paulus liet zien dat niet alle christenen deze wonderlijke gaven om in tongen te spreken of andere gaven bezaten en, bijgevolg, het bezit van een van hen, met inbegrip van het spreken in tongen, niet noodzakelijk was tot zaligheid. -(1 Korinthiërs 12:4-11, 28-31).

De Schrift zegt onderscheid te maken tussen de gave van profetie door de uitstorting van de heilige geest en later de uitoefening van verkondiging door de medegelovigen. Ook wordt er op gewezen dat er zelfs belangrijkere gaven zijn dan dat spreken in tongen. De Liefde gave of Agape is namelijk door de apostel Paulus (in het dertiende hoofdstuk van zijn brief aan de Korinthiërs) als één van de duurzame elementen benadrukt.

⁸ De liefde faalt nimmer.+ Maar hetzij er [gaven van] profeteren zijn, ze zullen worden weggedaan; hetzij er talen zijn, ze zullen ophouden; hetzij er kennis is, ze zal worden weggedaan.*+ ⁹ Want wij hebben gedeeltelijke kennis*+ en wij profeteren gedeeltelijk;+ ¹⁰ wanneer echter het volledige gekomen is,+ zal dat wat gedeeltelijk is, worden weggedaan. (1 Korinthiërs 13:8-10 NWV)

Paulus vergelijkt hier niet de stopzetting van het spreken in tongen met ongelovigen, maar veeleer de tijdelijkheid van de gaven van de geest met de permanentie van de liefde, en hij verbindt de vergankelijkheid van deze gaven, niet met ongelovigen, maar met de kinderschoenen van het christendom. eigenlijk zou men kunnen zeggen dat
in vers 8, de miraculeuze gaven van profetie, tongen en kennis dienen te worden afgeschaft. Paulus laat zien dat ze een kenmerk waren van de babytijd van de christelijke gemeente. In de kinderschoenen waren zulke wonderbaarlijke gaven nodig om op een spectaculaire manier Gods gunst, die was verschoven van de Joodse natie (het Volk van God) op deze nieuwe gemeente van christenen, te identificeren. Maar, zoals Paulus verklaarde, wanneer een mens volwassenheid bereikt rekent hij af met “de trekken van een baby.” Dus toen de christelijke gemeente groeide naar volwassenheid, dat is, volwassenheid bereikte door zich als een erkende, gevestigde organisatie te vestigen, ‘overleden’ of kwamen deze wonderlijke gaven ten einde. Toch bleven geloof, hoop en liefde als het onderscheidende kenmerk van ware Christenheid. -(1 Korinthiërs 13:9-13).

Toen de apostelen en zij die de wonderbaarlijke gaven hadden ontvangen stierven, hielden de bovennatuurlijke gaven van de geest, met inbegrip van spreken in tongen op.

¹⁸ Toen Si̱mon nu zag dat door middel van de handoplegging van de apostelen de geest werd gegeven, bood hij hun geld aan+ ¹⁹ en zei: „Geeft ook mij deze macht, opdat een ieder die ik de handen opleg, heilige geest ontvangt.” ²⁰ Maar Pe̱trus zei tot hem: „Dat uw zilver met u verga, omdat gij hebt gedacht door middel van geld in het bezit te komen van de vrije gave Gods.+ ²¹ Gij hebt part noch deel aan deze zaak, want uw hart is niet recht in Gods ogen.+ ²² Heb daarom berouw over deze slechtheid van u, en smeek Jehovah*+ dat de beraming van uw hart u, indien mogelijk, vergeven mag worden, ²³ want ik zie dat gij een* giftige gal+ en een band van onrechtvaardigheid zijt.”+ ²⁴ Si̱mon gaf ten antwoord: „Smeekt gijlieden voor mij+ tot Jehovah,* dat niets van wat GIJ hebt gezegd, mij moge overkomen.” (Handelingen 8:18-24, NWV)

Het met vreemde geluiden spreken tijdens een bijeenkomst, of onverstaanbare woorden kramen tijdens een dienst zouden zoals bij de apostel Paulus ook voor ons niet belangrijk mogen zijn.  Paulus verklaarde: “Hij die in een tong spreekt bouwt zichzelf op, maar wie profeteert bouwt een gemeente op.” Hij vroeg toen: “Als ik zou komen tegen je spreken in tongen, wat voor nut zou het zijn?” Ja, hoe zou het anderen helpen als ze niet begrepen wat hij zei? Dus zei Paulus : “In een gemeente wil ik liever vijf woorden spreken met mijn verstand, opdat ik ook mondeling anderen kan onderwijzen, dan tien duizend woorden in een tong.”

TV serie Spreken in tongen / Speaking in Tongues (TV series) (Photo credit: Wikipedia)

Als iemand in een vreemde taal spreekt, spreekt hij tot God en niet tot mensen, want zij verstaan hem niet. Wat hij onder de leiding van de Geest zegt, is geheimtaal. Maar wie woorden van God doorgeeft, spreekt de mensen opbouwend, bemoedigend en troostend toe, en dat is wat leden van een kerkgemeente onder elkaar horen te doen. Als iemand in een vreemde taal spreekt, bouwt hij zichzelf op. Maar als iemand woorden van God doorgeeft, bouwt hij de gemeente op. Diegenen die een gemeenschap in Christus willen vormen moeten er voor zorgen dat zij elkaar kunnen opbouwen. Niet dat ‘spreken in tongen’ moet het doel van de gemeenschap zijn, maar laat de liefde uw doel zijn, terwijl  u ook  streeft naar de gaven van de Geest, in het bijzonder naar het spreken namens God.

Het doorgeven van de woorden van God is veel belangrijker dan het ‘spreken in tongen’. Als u iets in een vreemde taal zegt, heeft de gemeente er alleen iets aan als u uitlegt wat het betekent. Het is heel anders als men in de gemeenschap in verstaanbare taal verteld wat God ons duidelijk maakt. De apostel Paulus haalt de vergelijking aan met losse klanken van muziek instrumenten.  Als er zomaar wat geblazen of getokkeld wordt, zal geen mens er enige melodie in horen. Als mensen geen duidelijke signalen krijgen hoe weten zij dan hoe zij moeten reageren? Wel, als u een taal spreekt die niemand verstaat, gaan uw woorden verloren in de lucht. Er worden in de wereld vele talen gesproken. Maar als iemand iets tegen iemand iets zegt in een taal die hij of zij niet verstaat, blijven zij in het ongewisse en blijven zij ook vreemden voor elkaar. Dus moet u, omdat u zo vurig naar de gaven van de Geest verlangt, proberen uit te blinken in díe gaven waar de gemeente door opgebouwd wordt.

Iemand die een andere taal heeft dan deze van de meerderheid in de ecclesia, kan persoonlijk in zijn of haar taal aangesproken worden. Of als men naar andere oorden gaat kan men eerst die taal van die streek leren en zo in een vreemde taal tegenover de moedertaal de anders sprekenden toch te woord staan. Dit in andere talen spreken is dan wel héél iets anders dan het ‘spreken in tongen’ dat men in de Pinkstergemeenten kan vinden.

Wij moeten in gemeenschap in voor iedereen verstaanbare taal samen bidden. Het bidden moet met geest én met mijn verstand gebeuren waarbij eenieder ook tot eer van God zal zingen met zijn geest én zingen met zijn verstand. Want als u alleen met uw geest God prijst en dankt, hoe kan dan een belangstellende die daar ook is, zeggen of hij het met u eens is? Hij verstaat er immers niets van! U dankt wel goed, maar een ander wordt er niet door opgebouwd. als men op zijn eigen is kan men misschien in voor anderen onverstaanbare woorden tot God bidden, maar in gemeenschap is dat tot niemands nut. Zoals de apostel Paulus met andere gelovigen liever vijf woorden met zijn verstand sprak, dan duizenden woorden in een vreemde taal, moeten ook wij geen brabbeltaaltje als kinderen uiten, maar volwassen zijn in ons denken en spreken.

Enkel door klare taal te spreken zal men gelovigen én ongelovigen kunnen aanspreken en verder tot God trekken. Indien men zou overgaan tot het spreken van een vreemde taal in een dienst zal het moeten zijn om in de taal van de vreemdeling(en) te spreken zo dat de vreemde of de ongelovige iets duidelijk kan gemaakt worden. Anderzijds zal een ongelovige of belangstellende zeggen dat u dol geworden bent als hij in de gemeente komt en ieder in vreemde talen hoort spreken of zo maar onverstaanbare klanken hoort uiten. Maar als u allemaal namens God spreekt, wordt zo iemand overtuigd en zal hij tot inzicht komen, omdat zijn geweten gaat spreken. Wat er in hem omgaat, komt aan het licht. Dan zal hij op zijn knieën vallen, God aanbidden en openlijk erkennen dat God bij u is.
Weet u hoe het moet, broeders? Als u bijeen komt, neemt ieder deel aan de dienst. De een zingt een lied, de ander onderwijst; de een geeft door wat God hem duidelijk heeft gemaakt, de ander spreekt in vreemde talen en weer een ander legt uit wat hij zegt. Maar het moet wel opbouwend zijn.” (1 Korinthiërs 14:1-26)

+

Voorgaand artikel: Op de Dag van het Pinksterfeest

++

Lees meer:

1. Wat betreft Korte inhoud van lezingen: Bijgeloof en feesten
2. Op de Dag van het Pinksterfeest
3. De uitstraling van God en zijn pleitbezorger
4. De Kerk als realiteitsspel
5. Feestdagen, consumeren en besparen
6. Zingen geschenk van God
7. Aanbiddingsmuziek en opzweping in kerken
8. Maak een vreugdevol geluid voor Jahweh, verheug, en breng lofzang tot Jehovah
9. Joodse Wetten en Wetten voor Christenen
10. Onder de Geest blijven
11. Samen komen in huizen
12. Broeders en Zusters in Christus door de eeuwen heen. #3 De Weg
13. Broeders en Zusters in Christus door de eeuwen heen. #4 Volgelingen van Jezus
14. Verlichting door Gods Geest
15. Hij heeft de Pneuma, de Kracht van Hem gegeven
16. Geest van God geeft liefde, hoop en vrijheid
17. Het begin van Jezus #6 Beloften van innerlijke zegeningen
18. Het begin van Jezus #8 Beloofde Gezalfde zoon van God
19. Jezus van Nazareth #3 De Zoon van God
20. Jezus van Nazareth #6 Zijn unieke macht
21. Dienaar van zijn Vader
22. Hoop zal niet worden beschaamd
23. Vertrouwen, Geloof, Roepen en Toeschrijving aan Jehovah #3 Stem van God #5 Meditatie en transformatie
24. Vertrouwen, Geloof, Roepen en Toeschrijving aan Jehovah #5 Gebed #2 Getuigen zonder taalbarrieres
25. Missionaire hermeneutiek 4/5
26. Ernstig strijdend voor het geloof
27. Paulus dienaar van het evangelie
28. De betrokkenheid van geniaal leerlingschap
29. Twee soorten mensen
30. Wim Verdouw zijn tocht naar geloof in slechts één God
31. Verkondigen van Evangelie opgetekend in de Bijbel
32. Getuig van het gehoorde
33. Getuig van een levende God en zijn zegeningen voor jou
34. Kerkgroei en samengaan
35. Vergadering – Meeting
36. Redding, vertrouwen en actie in Jezus #6 Samenhoren
37. Samen komen in huizen
38. Leer mij anderen Helpen
39. Dagelijks helpen in het geloof

+++

 

Related articles

 

• Who was able to speak in tongues during New Testament times? (braggschurchofchrist.com)
  There were three groups in the New Testament who could speak in tongues, or languages they had never studied. The first group was the apostles, as we have already noted. They received the baptism of the Holy Spirit on Pentecost which gave them this power. The second group included those people to whom the apostles gave this power by laying their hands on them.
  +
  Is there an apostle still living today? No. So there is no one who can give this power to anyone else. And no one is still alive today who was given this power by an apostle. Therefore, the gift of tongue speaking is not available today.
• Is Speaking in Tongues an Evidence of True Worship? (illustrationstoencourage.wordpress.com)
  On the basis of Paul’s words here, there should be no question that the miraculous gifts of the spirit were to pass away. But when? It is argued by some that, since Paul said that ‘tongues are a sign to the unbelievers,’ they would not pass away until unbelievers passed away, that is, until there were no longer any unbelievers. (1 Cor. 14:22)
  +
  Regarding the transitoriness of the miraculous gifts M’Clintock and Strong’s Cyclopædia, Volume 10, page 484, says: “It thus appears that the miraculous gifts of the first days bestowed upon the Church for a definite purpose were gradually but quickly withdrawn from men when the apostles and those who had learned Christ from their lips had fallen asleep.” The Scriptures show that it was “through the laying on of the hands of the apostles the spirit was given.” Therefore, when the apostles died, and when those who had received the miraculous gifts through them passed from the earthly scene, the supernatural gifts of the spirit, including speaking in tongues, ceased.—Acts 8:18.
  +
  The fact of the matter is that Bible scholars are agreed that the last twelve verses shown with the book of Mark, which speak about tongues and not being injured by snakes, were not written by Mark but were added by another. Tregelles, a noted nineteenth-century Bible scholar, states: “Eusebius, Gregory of Nyssa, Victor of Antioch, Severus of Antioch, Jerome, as well as other writers, especially Greeks, testify that these verses were not written by St. Mark, or not found in the best copies.” But even if these words were part of Mark’s inspired writings (although the bulk of evidence shows they are not) there is nothing in them contrary to the Scriptural evidence that tongues would pass away following the death of the apostles.
• Baptism of the Holy Ghost (teamtripartite.wordpress.com)
  There is a school of thought that says you cannot be baptized with the Holy Ghost, you can only be filled with the Holy Ghost, while the other school of thought says you must be baptized with the Holy Ghost with the evidence of speaking in tongues, the truth of the matter in this context is that; if you say baptised or filled it means the same thing, so I do not understand while nomenclatures should be the course of division in the Christendom.
• Mark Driscoll Preaches About the Gift of Tongues (blackchristiannews.com)
  Pastor Mark Driscoll of Mars Hill Church in Seattle, Wash., recently spoke on the gift of tongues as described in the New Testament as part of his “Acts: Empowered for Jesus’ Mission” sermon series. The conservative Reformed, or New Calvinist, Christian minister laid out his arguments as to why he believes the gift of speaking in tongues did not end with Jesus’ apostles in the first century.
  +
  Driscoll relayed a part of the passage: “‘For to one is given through the Spirit . . . various kinds of tongues’ — or languages, heavenly or earthly — ‘to another, the interpretation of tongues’ — the ability to articulate in the other language what has been said in the foreign language. ‘All these are empowered by one and the same Spirit, who apportions to each one individually as he wills.'”
  +
  “So, we agree with the Cessationists that yes, certain gifts, at least, they’re going to cease. They’re going to cease,” added Driscoll. “Where we disagree with the Cessationists and we agree with the Continuationists is when they cease. We believe that all of the gifts continue until one very important transitionary moment in the history of the world.”
  +
  “Miracle gifts like tongues and healing are mentioned only in 1 Corinthians, an early epistle. Two later epistles, Ephesians and Romans, both discuss gifts of the Spirit at length — but no mention is made of the miraculous gifts,” explains an adaptation of MacArthur’s 1992 book Charismatic Chaos, published on the theologian’s Grace to You (GTY) ministry website. “By that time miracles were already looked on as something in the past (Heb. 2:3-4). Apostolic authority and the apostolic message needed no further confirmation. Before the first century ended, the entire New Testament had been written and was circulating through the churches.”
• Rose and Linda’s Journal Speaking in Tongues (momsfirstscreenn.wordpress.com)
  Jesus said that the Spirit would testify, and that the disciples would be the ones to witness. And ye also shall bear witness, because ye have been with me from the beginning (John 15:27). But ye shall receive power, after that the Holy Ghost is come upon you: and ye shall be witnesses unto me both in Jerusalem, and in all Judaea, and in Samaria, and unto the uttermost part of the earth (Acts 1:8). These verses speak of the witness by the disciples; read them along with John 15:26 which plainly tells that the Holy Ghost will speak when He comes in.
  +
  Speaking with tongues was the physical, initial evidence of the Holy Ghost baptism of the early church Christians and it is the physical, initial evidence of Christians who receive it today. The main purpose of receiving the Holy Ghost is not just to have something speak through you; speaking in tongues is simply the first evidence that He has come in; there are many evidences of the Holy Spirit. At Mount Sinai it was not the thunder, lightning, fire nor trumpet which were paramount, but the giving of the Law; and at Pentecost it was not the sound of wind or the tongues of fire, or speaking with other tongues which was paramount, but the giving of the Holy Ghost.
• Baptism in the Holy Spirit (currentoracles.wordpress.com)
  Tongues were given for personal edification as prayer and praise to be used in private worship. Every believer can speak with these tongues when they receive the Baptism of the Holy Spirit.
• Pneumatology: On Spiritual Gifts and the Fruits of The Holy Sprit (The relevancy of speaking in tongues to the Post-Modern Christian) (hades1solution.wordpress.com)
  Pneumatology is the theological study of the Holy Spirit. This doctrine explains the identity, office, and empowerment of the Holy Spirit and establishes the monotheistic relationship with the Father, Son and Holy Ghost. Pneumatology explains the Spirit has both a human and spiritual relationship much like Christ and is a persona (Psa. 51:11, Acts 7:51, John 14:17, Romans 8:16) and like Jesus is omniscient (1 Cor: 25), omnipotent (Zech. 4:6), and omnipresent (1 Cor. 2: 10-16). The Holy Spirit was present from the beginning and part of creation (Genesis 1:2; Gn. 1:7) and originated from the father but sent forth from the son and is present in all men but awakened at the time of salvation.
• Tongues Beyond The Upper Room. #TonguesBUR (dosomethingfresh.wordpress.com)
  Speaking in tongues – the divinely imparted gift that enables Christians to supernaturally communicate with God in a more intimate way than prayer and praise in languages we know. Its one of the most controversial topics among Christians and non Christians

 

Minimaliseren van Gods Kracht de Heilige Geest

De vroege dagen van het Christendom

1.2.       Aanzien als een gevaar

1.2.2.              Minimaliseren van Gods Kracht de Heilige Geest

Het “uitverkoren geslacht, een koninklijk priesterschap, een heilige natie, een volk tot een speciaal bezit” ( 1 Petrus 2:9 ) trachtte zich recht te houden en hun leerstellingen zuiver te bewaren. Zij verrichtten hun christelijke bediening onder heel moeilijke omstandigheden. Paulus bracht het als volgt onder woorden: „Wij worden in elk opzicht bestookt, maar toch niet zo in het nauw gedreven dat wij ons niet meer kunnen bewegen; wij zijn ten einde raad, maar niet totaal zonder uitweg; wij worden vervolgd, maar niet in de steek gelaten; wij worden neergeworpen, maar niet vernietigd.” (2 Korintiërs 4:8, 9).

Men hoeft slechts de eerste hoofdstukken van het boek Handelingen der Apostelen te lezen om te zien hoeveel enthousiasme en vreugde ervan uitging, zelfs ondanks vervolging (Handelingen 2:44-47; 4:32-34; 5:41; 6:7). Maar in de loop van tientallen jaren veranderde de situatie, en veel joodse christenen gingen het in de wedloop om het leven kennelijk wat langzamer aan doen. Een toestand van matheid en vermoeidheid, van onvervulde verwachtingen, uitgestelde hoop, bewust tekortschieten en feitelijk ongeloof kwam over de gelovigen. Zij waren christenen, maar hadden weinig waardering voor de heerlijkheid van hun roeping. Voor sommigen van hen leken Gods beloften onwerkelijk en een brug te ver.

4° Eeuwse bijeenkomstruimte. - Zuidzijde van de Kaiser- und Mariendoms zu Speyer. - Foto Alfred Hutter

Tijdens de eerste eeuw zag de toekomst voor de georganiseerde christelijke gemeente er donker uit. Jezus had voorzegd dat het zou zijn alsof een pas bezaaid tarweveld met onkruid bezaaid werd waardoor de tarwe vrijwel niet van het onkruid te onderscheiden was. Voor vrees dat men toevallig terwijl men de valse leraren zou verwijderen ook de normale gelovigen met hen zouden kwijt spelen. (Mattheüs 13:24-30). En zo geschiedde het ook. Tegen het einde van de eerste eeuw, toen de bejaarde apostel Johannes als de laatste belemmering tegen verdorvenheid fungeerde, bloeide de afval reeds (2 Thessalonicenzen 2:6; 1 Johannes 2:18). Niet lang na de dood van de apostelen ontstond er een afzonderlijke klasse van geestelijken, die de kudde onderdrukte en onderscheidende kledij droeg. De afval verbreidde zich als gangreen.

Van de dagen van de apostelen tot nu vindt men de wortel van de gehele opzet en heerschappij van klerikalisme. De filosofie en heterodoxie, zonder twijfel, deed er veel aan om de kerk te bederven en haar ertoe te brengen om zich bij de wereld aan te sluiten: maar de orde van de geestelijkheid en alles dat er bij behoorde moest op de godsdienst van de Joden worden gebaseerd. Het is meer dan waarschijnlijk, echter, dat velen dan kunnen overreed zijn om het christendom als een voortzetting van Judaïsme te nemen, in plaats van haar perfecte contrast te zijn. De Judaïzerende leraren bevestigden dapper dat het christendom slechts een enting op Judaïsme was. Maar door de epistels leren wij overal dat er zijn die tot het oude behoren en andere aan de nieuwe verwezenlijking behoren; dat de wet door Mozes werd gegeven, maar de gunst en de waarheid kwamen door Jezus Christus.

Ook al had Paulus de Hebreeën gewaarschuwd om op te letten dat er zich in niemand van hen ooit een goddeloos, ongelovig hart zou ontwikkelen, doordat hij zich zou terugtrekken van de levende God. Alsook bleken de andere waarschuwingen van de mede apostelen soms een maat voor niets. Sommigen die in de gemeente kwamen, begonnen hun geloofsovertuigingen in de termen van de Griekse filosofie tot uitdrukking te brengen, om datgene wat zij predikten aanvaardbaarder te maken voor de mensen van de wereld. Geleidelijk gingen heidense leerstellingen, zoals de Drie-eenheid en de inherente onsterfelijkheid van de ziel, deel uitmaken van een bezoedelde vorm van het christendom. Dit leidde tot het prijsgeven van de hoop op het Millennium.

19° Eeuws beeld van de 1° eeuwse catacomben bijeenkomst - Catacomben van de heilige Calixtus - eind 19° eeuw

Het gevaar dat er dreigde werd meer en meer werkelijkheid en zonde en afval kwamen meer voor. Om die reden had Paulus de gemeenten er aan herinnerd steeds waakzaam te blijven en elkaar te vermanen.[1] Vanuit de gemeenschappen zelf kwamen mensen die er de voorkeur aan gaven verkeerde leerstellingen te prediken om zo volgelingen voor henzelf te verkrijgen. Op subtiele wijze schreven zij aan hun eigen meningen en leringen een zelfde of zelfs nog hogere waarde toe dan aan de Schrift. Toen de gelegenheid hiertoe zich voordeed, stelde deze afvallige kerk zich zelfs beschikbaar om de belangen van de politieke staat te dienen. (Handelingen 20:30; 2 Petrus 2:1, 3).[2] Om de gemeenschap te beschermen was het belangrijk om het gevoelen van eenheid hoog te houden, zoals dat ook vandaag nog steeds belangrijk is. Paulus’ uitdrukking „past op” beklemtoont de noodzaak om waakzaam te zijn (Hebreeën 3:12, 13). De vroege Christenen kregen de waarschuwing die ook vandaag nog steeds op gaat om geen gebrek aan geloof en Bijbelstudie te hebben, zodat wij in ons hart niets verkeerds zouden kunnen ontwikkelen, en wij ons zouden kunnen terugtrekken van Godin plaats van hem te naderen (Jakobus 4:8).

Toen en nu komt het er op aan dat de leden van de gemeenschap elkaar durven vertrouwen, steunen maar ook durven vermanen. Wij hebben de warmte van broederlijke omgang nodig. „Wie zich afzondert, zal zijn eigen zelfzuchtige verlangen zoeken; tegen alle praktische wijsheid zal hij losbarsten” (Spreuken 18:1). De noodzaak van een dergelijke omgang beweegt Christenen in deze tijd ertoe geregeld gemeentevergaderingen, grotere bijeenkomsten en congressen te bezoeken.

Men moest belangstelling aan kweken voor „de breedte en lengte en hoogte en diepte” van de waarheid, en aldus tot rijpheid voort gaan. (Efeziërs 3:18, Hebreeën 6:1, 2 Timotheüs 4:7)

Sommige Joden en heidenen die naar het christendom waren over gestapt bleken in gebreke te blijven hun waarnemingsvermogen te vergroten. Zij waren traag geworden in het aanvaarden van het toegenomen licht met betrekking tot de Wet en de besnijdenis (Handelingen 15:27-29; Galaten 2:11-14; 6:12, 13). Sommigen hechtten misschien nog steeds grote waarde aan traditionele praktijken zoals de wekelijkse sabbat en de plechtige jaarlijkse Yom Kippur of Verzoendag. (Kolossenzen 2:16, 17; Hebreeën 9:1-14).

In de eerste eeuw had de apostel Paulus reeds Timotheüs gewaarschuwd dat „goddeloze mensen en bedriegers” de christelijke gemeente zouden binnensluipen en velen zouden misleiden (2 Timotheüs 3:13)[3]. Deze grote afval begon na de dood van de apostelen (Handelingen 20:29, 30).

Buste van Epicurus, in het Pergamon Museum, Berlijn.

Sommige christenen onderhielden misschien nauwe banden met personen die onder invloed stonden van de Griekse filosofieën, met inbegrip van die van de epicuristen. De epicuristen waren volgelingen van de Griekse filosoof Epicurus, die van 341 tot 270 v. G.T. leefde. Hij onderwees dat genot het enige of hoogste goed in het leven was. Hij onderwees daarentegen dat genot het beste te bereiken is door zich in het leven met beleid, moed, zelfbeheersing en gerechtigheid te gedragen. Hij bepleitte niet het najagen van onmiddellijk en kortstondig genot, maar van genot dat het hele leven duurt. Hierdoor kunnen de epicuristen, vergeleken met mensen die grove zonde beoefenden, deugdzaam hebben geschenen.(Vergelijk Titus 1:12). De epicuristen betrachtten bijvoorbeeld matiging in hun najagen van genot. Zij hechtten meer waarde aan lustgevoelensvan de geest dan aan lichamelijk genot.

De apostolische Vaders, zoals zij werden genoemd, zoals Clement, Polycarp, Ignatius, en Barnabas, waren oorspronkelijk de directe aanhangers van geïnspireerde. Apostelen. Zij hadden naar hun instructies geluisterd, met hen in het evangelie gewerkt en waren waarschijnlijk informeel op de hoogte van hen. Maar niettegenstaande de hoge voorrechten die zij als volgelingen van de apostelen genoten, vertrokken zij zeer spoedig van de doctrines die aan hen, vooral in verband met kerkoverheid overgebracht waren geweest. Zij schijnen volledig de grote Nieuwe waarheid van het Testament van de aanwezigheid van de Heilige Geest in de bijeenroeping vergeten te hebben – oordelend naar de Epistels die hun namen dragen. Hun ijdelheid om te beweren dat het slechts aan een bepaalde elite gegeven is om het Woord van God te kunnen begrijpen en te verklaren negeert gewoon de Kracht van God in Zijn zending van de Heilige Geest over alle mensen die wensen God te naderen.

De nieuwe leraren van de kerk schijnen ook de mooie eenvoud van de goddelijke orde in de kerk vergeten te hebben. Er waren slechts twee orden van ambtsbekleders – oudsten en diakens. De ene benoemd voor tijdelijke, de andere voor de geestelijke behoefte van de bijeengebrachte heiligen. Ouder, of bisschop, betekent eenvoudig opzichter, wie een geestelijke oplettendheid op zich neemt. Hij kan geschikt geweest zijn om te onderwijzen, maar ook niet; hij was geen verordende leraar, maar een verordend toezichter. En zoals voor de instellingen van goddelijke benoeming, vinden wij in het Nieuwe Testament slechts, doopsel en het Avondmaal van de Heer of het “Breken van het Brood”. Niets zou, in verband met alle aangevingen eenvoudiger, duidelijker, of makkelijker te begrijpen kunnen zijn dan die voor geloof en praktijk worden gegeven, maar er was geen ruimte gelaten voor de verheffing en de glorie van de mens in de kerk van God. De Heilige Geest was neer gekomen om de leiding in de vereniging of bijeenkomst te nemen, volgens het Woord van de heer, en de belofte van de Vader; en geen enkele Christen, hoe begaafd ook, dit gelovend, kon de plaats van leider nemen, en zo praktisch de Heilige Geest verplaatsen. Maar van het ogenblik dat deze waarheid uit het oog was verloren, begonnen de mensen voor plaats en macht te vechten, en natuurlijk had de Heilige Geest Zijn juiste plaats niet meer in de gemeente of congregatie.

Nauwelijks was de stem van inspiratie in de kerk stil geworden, of wij hoorden de stem van de nieuwe leraren die luid en ernstig voor de hoogste eer schreeuwden die aan de bisschop zou moeten worden betaald, en een opperste plaats die aan hem hoorde te worden gegeven. Niet een woord over de plaats van de Geest als soevereine heerser in de kerk van God. Dit is duidelijk van de Brieven of epistels van de bovengenoemde Ignatius, geschreven in 107 G.T.. Wij zijn bewust dat vele grote namen, hun authenticiteit hebben bevraagd; en dat vele grote namen naar genoegen vochten om hun echtheid bewezen te zien. Het echte geestelijk ambt is van de Heer en alleen van Hem. Dit is van wat wij zouden moeten opmerken in het licht van wat er plaats greep op de eigenlijke drempel van christendom. Enkel Christus is het ware Hoofd van de kerk. Het is een ernstig en plechtig ding voor om het even wie om zich in de eisen van Christus op de dienst van Zijn bediende te mengen. Dit te raken is de verantwoordelijkheid terzijde leggen aan Christus, en het fundamentele principe van Christelijke bediening omverwerpen.

Vroegere geestelijken: Gregorius, Ambrosius, Jeromius en Augustinus - 15° eeuwse rood screen panels St James' church - Foto Evelyn Simak

Priesterschap was het onderscheidende kenmerk van de Joodse dispensatie; bediening, volgens God, is kenmerkend voor de Christelijke periode. Vandaar de uiterste mislukking van de bewerende kerk, toen het tot doel had om Judaïsme op zo vele manieren, zowel in zijn priesterschap als zijn ritualisme te imiteren. Als een priesterlijke orde, met riten en ceremonies, nog noodzakelijk is, wordt de doeltreffendheid van het werk van Christus in vraag gesteld. In feite, doch niet in woorden, slaat het bij de wortel van christendom. Maar alles wordt geregeld door het woord van God. [4]  „Maar deze mens, nadat hij één enkel offer voor zonden had aangeboden, voor altijd is gaan zitten bij de rechterhand van God; nog slechts wachtend op het ogenblik dat zijn vijanden worden gemaakt tot een voetbank voor zijn voeten. Want door een offer heeft Hij voor altijd hen die zich laten heiligen tot volmaaktheid gebracht. Dit getuigt ons ook de heilige geest. Waar de zonden vergeven en vergeten zijn, is geen zoenoffermeer nodig. We hebben nu ‘die grote priester die over het huis van God is aangesteld.’” (zie Heb. 10: 1-25)

Het geestelijk ambt is dus een onderwerp van de hoogste waardigheid en van het hoogste belang. Het getuigt aan het werk, de overwinning, en de glorie van Jezus, dat verlorenen kunnen worden gered. Het is de activiteit van de uitgaande liefde van de God aan een vreemde en geruïneerde wereld, en aan ernstig smekende zielen om met hem te worden verzoend. [5]  „God was in Christus, de wereld verzoenend in overeenstemming brengend tot zichzelf. Hij telde de fouten van de mensen niet en ons gaf Hij de boodschap van de verzoening mee. Zo zijn wij dan gezanten van Christus alsof God u door ons zou oproepen. (2 Korinthiërs 5:19-21)

Helaas vond de kerk spoedig dat om bediening te belemmeren, zoals het vóór ons in het woord van God wordt geplaatst, en een nieuwe orde van dingen te introduceren, dit geen belemmering gaf om afdelingen, afwijkingen en dwaalleren, en valse leraren deed ontstaan. Van die tijd – het begin van de tweede eeuw, en er vóór – werd de kerk zeer gestoord door dwaalleren; en aangezien de tijd verderging, groeiden de dingen nooit beter, maar altijd slechter. [6]

---

[1] “ Zorgt ervoor, broeders, dat onder u niemand zo’n slechte en trouweloze gezindheid heeft, die leidt tot afval van de levende God.  Spreekt elkaar moed in, elke dag, zolang dat ‘heden’ duurt, zodat niemand zich door de zonde tot zulk een halsstarrigheid laat verleiden.” (Hebreeën 3:12-13 WV78)

[2] “ Toch zijn er onder het volk ook valse profeten geweest. En zo zullen er onder u valse leraars komen, die heimelijk verderfelijke ketterijen invoeren. Zij zullen zich niet ontzien tot hun eigen schielijke ondergang de Heerser te verloochenen die hen heeft vrijgekocht.” (2 Petrus 2:1 WV78)

“ In hun hebzucht zullen zij u met verzonnen verhalen geld uit de zak kloppen. Maar hun vonnis is al lang geveld, hun ondergang zal niet op zich laten wachten.” (2 Petrus 2:3 WV78)

[3] “ Trouwens, allen die godvruchtig willen leven in de Messias Christus Jezus Yashua, zullen lijden onder vervolging, terwijl mensen met het kwaad in zich, deugnieten, charlatans en verleiders van kwaad tot erger zullen komen, anderen misleidend en zichzelf.” (2 Timotheüs 3:12-13)

[4] Miller’s Church History

[5] Miller’s Church History

[6] Miller’s Church History

+

Engelse versie: Please do find an English version in: Minimizing the power of God’s Force the Holy Spirit

++

Aansluitende artikelen:

1. De Bijbel onze Gids #1 Fundament in de Schrift
2. Judaisme & Katholicisme Universele ‘kerken’
3. Over de stelling van Luther en de Heilige Geest: 95 stellingen Wittenberg Maarten Luther #2:6-13+  95 stellingen Wittenberg Maarten Luther #3:14-25+  95 stellingen Wittenberg Maarten Luther #6:42-52+  95 stellingen Wittenberg Maarten Luther #8:64-75 +   95 stellingen Wittenberg Maarten Luther #9:76-7995 stellingen Wittenberg Maarten Luther #12 Om te herinneren #1 God de Vader +  95 stellingen Wittenberg Maarten Luther #12 Om te herinneren #3 Betreft Jezus C+  95 stellingen Wittenberg Maarten Luther #10: 80-85 + 95 stellingen Wittenberg Maarten Luther #12 Om te herinneren #1 God de Vader + 95 stellingen Wittenberg Maarten Luther #12 Om te herinneren #2 De Geest
4. Over de Godheid Hashem השם, Hebreeuws voor “de Naam” + God of een god + God is geen mens + God versus goden
5. Over de positie van Jezus Christus en zijn goddelijkheid: Bedenkingen Verwarring tussen Jezus en God + Wie zijt Gij, Here? +  Niet goddelijkheid van Christus toch + Met wie kan je hem vergelijken + Hoe kijken trinitariërs op tegen het gelijk christus worden + Jezus van Nazareth #5 Zijn Unieke persoonlijkheid + Hij die zit aan de Rechterhand van Zijn Vader
6. Doctrine van de Drievuldigheid
7. Heidense invloeden op het trinitarisme
8. Calvijn worstelde ook met de drie-eenheidsleer
9. Christenen
10. In elkaar zijn
11. De Bijbel onze Gids #9God, Jezus Christus en de Heilige Geest
12. De Bijbel onze Gids #13 Het Christelijk Leven
13. Joodse interpretatie van Zoon van God
14. Hij heeft de Pneuma, de Kracht van Hem gegeven
15. Christus verwekt door de Kracht van de Heilige Geest
16. De uitstraling van God en zijn pleitbezorger
17. Verlichting door Gods Geest
18. Bedenkingen Denominaties
19. Doctrine, gedrag, oorzaak en gevolg
20. Bedenkingen Leegloop der kerken
21. Kerkgroei en samengaan
22. Openbare Samenkomsten
23. Volharden in het Avondmaal regelmatig vieren
24. Breken van het brood
25. Eucharistie
26. Communie en dag des Heren
27. On-Bijbelse instituut van de kerk
28. Intenties van de ecclesia
29. Een samenkomst of meeting
30. Maken van een kerk
31. Al of niet toegeven aan de wereld
32. Wedergeboorte en lidmaatschap tot een kerk
33. Parochie
34. Keerpunt in de Kerk
35. De voordelen van een kleine gemeenschap of een huiskerk
36. Zichtbaar houden van oudste kerken
37. Het niet goed gaan in de Kerk
38. Kerk geen afhaal Chinees
39. Een kerk verlaten om lid te worden van een ander
40. Helft Amerikanen verandert wel van geloofstraditie
41. Ontkerkten terug naar de Kerk brengen
42. Tijdperk van het christendom voorbij volgens Mike Love
43. Dementia in de Kerk
44. Vlaamse kerk met uitsterven bedreigd
45. Waarom kerken soms doodgaan
46. Christenen in België
47. Voorgangers Engeland debet aan secularisatie
48. De Kerk als realiteitsspel
49. Focussen op Christus
50. Verenigen
51. Kerk dak boven evangelie
52. Waarom lopen kerken leeg?
53. Verlangen naar vernieuwing in de kerk
54. Christen worden iets anders dan lid worden van een kerk.
55. 1Korinthiërs 3:6-7 God die Wasdom geeft #2 Paulus en andere dienaars.

+

Engelstalige artikelen: English realted articles:

Please do find more on Judaism and Christianity:

1. Seeing the world through the lens of his own experience
2. Judaism & Catholicism Universal ‘churches’

+

Please do find articles on Jesus as the Cornerstone of the community:

1. Video: Who was Jesus?
2. Who is Jesus #2 Jesus Christ, man who died
3. Who is Jesus #4 Clear statements that our heavenly Father is his “God”
4. Who is Jesus #6 Jesus prays to God
5. Who is Jesus #8 Father greater than Jesus
6. Who is Jesus #9 100% or not
7. Who is Jesus #12 Conclusion
8. Da Vinci Code: Was Jesus Human or Divine?
9. Jesus son of God
10. Christian thought: acknowledge that Jesus is the Son of God
11. Jesus Christ the same yesterday, today and forever
12. Christ begotten through the power of the Holy Spirit
13. The Victor
14. How is it that Christ pleased God so perfectly?
15. The builder of the Kingdom
16. Can we not do what Jesus did?
17. The increasing rejection of the teaching of Christ
18. For those who have not the rudiments of an historical sense

+

Other articles of interest:

1. How did the Trinity Doctrine Develop
2. Historical Development of Trinity
3. How the Doctrine of the Trinity came to the Church
4. Trinity function
5. Trinity versus Tritheism
6. Why the trinity was accepted in Europe
7. The Pagan Influence of The catholic church ……The Pagan Trinity, and Saint B
8. Summary on trinity
9. Holy Sabbath
10. A man with an outstanding personality
11. Misleading Pictures
12. A small company of Jesus’ footstep follower
13. Quit griping about your church
14. Rebirth and belonging to a church
15. An ecclesia in your neighborhood
16. Making church
17. Parish, local church community – Parochie, plaatselijke kerkgemeenschap
18. Intentions of an Ecclesia
19. He has given us the Pneuma, the force, from Him
20. The radiance of God’s glory and the counsellor
21. Millions of Christians leaving conventional churches to meet in homes
22. Working for God
23. Efeziërs 2:21-22 Church no longer holds a central place in many Christian lives
24. Prefering to be a Christian

Sleepnet

“Het hemelse koninkrijk lijkt op een visnet dat in zee is uitgegooid en waarin allerlei vissen terechtkomen.Toen het vol werd, trok men het op het strand, waarna men erbij ging zitten en de voortreffelijke [vissen] in vaten verzamelde, maar die welke ongeschikt waren, wegwierp. Zo zal het gaan in het besluit van het samenstel van dingen: de engelen zullen uitgaan en de goddelozen uit het midden der rechtvaardigen afscheiden en hen in de vuuroven werpen. Daar zullen [zij] wenen en knarsetanden.” – Matthéüs 13:47-50

Deze illustratie van Jezus staat in een reeks van “koninkrijk der hemelen-illustraties”.

Jezus zegt hier dat, tijdens de voltooiing van de wereld, het net opgehaald wordt en de vissen worden gescheiden, de goede van de slechte.Voor zijn joodse toehoorders was dit gemakkelijk te begrijpen. De Mozaïsche Wet bepaalde dat sommige zeedieren onrein waren en niet gegeten konden worden, zoals b.v. rog en paling, maar ook weekdieren zoals mosselen, oesters, kreeften en garnalen (Leviticus 11:9-12).

Zijn de rotte (Grieks: sapros) vissen dan de ongelovigen?(Vergelijk met Matthéüs 7:17, 18 en Lukas 6:43)

In meerder artikelen omtrent het Koninkrijk van God wordt er na gegaan wat God oorspronkelijk bedoeld had.

Eeuwig leven onder volmaakte omstandigheden. Een goddeloze samenstel van dingen vernietigd. Een oorlog van de Grote dag van God. Loyalen aan Jehovah die in leven blijven. Kwaad, lijden en dood vernietigd voor goed. Er wordt na gegaan of er nog rechtvaardigen en onrechtvaardigen zullen zijn. En of wij dan eindelijk komen tot volmaaktheid en een toestand waarin mensen volledig aan Gods maatstaven zullen voldoen.

Lees hiervoor:

Sleepnet

Rechtvaardigen

Plan van God

Mogelijke wereldvrede

Koninkrijk gods

Koninkrijk van God