Enkele kernpunten van het Christelijk geloof

In Mattheüs hoofdstuk 27 komen we één van de kernpunten van het Christelijk geloof tegen. Namelijk is de dood van Jezus een essentieel element in het geloofsgebeuren van een Christen. Het is namelijk een daad van overgave welke een zeer belangrijke rol speelt voor de mensheid.

De Nazareense Jood Jeshua, beter gekend onder de naam Jezus Christus, heeft zijn wil volledig opzij gezet om de wil van zijn hemelse Vader te doen. In het Christendom zijn er beweren dat Jezus God is. Er zijn er zelfs die beweren dat God geboren is. Anderen beweren dat God gestorven is, wat indruist in de Bijbelse verkondiging dat God geen begin en geen einde heeft. Zulke mensen vergeten dat God geen geboorte of begin heeft gehad. God is namelijk een eeuwig of oneindig bestaand Wezen. Zij die beweren dat Jezus God is krijgen in de evangeliën enkele teksten te lezen die hen zouden moeten aanzetten om eens ernstig na te denken over hun visie van de Heilige Drievuldigheid of Drie-Eenheid.

Mattheüs begint zijn evangelie met de geboorte van Christus Jezus, waarbij hij ook de stamboom van Jezus laat zien. Daarbij kunnen wij zijn afstammeling zien van gewone mensen, tot aan de door God voor het eerst geschapen mens. Hierbij moeten wij dan ook denken aan het Genesis verhaal waarin verteld wordt hoe die eerste mens in de fout gegaan is. De eerste Adam heeft zich, met zijn partner, tegen de Wil van God genoegen verschaft om te eten van de Boom van kennis of Boom van moraal. Die daad ging in tegen de Wil van God en dat verzet wordt aanzien als een zonde. God sprak daarom een straf uit over het eerste menselijk koppel. Voor zij uit de Tuin van Eden verbannen werden beloofde God hen echter dat er een oplossing zou komen voor de doodstraf voor hun verzetsdaad, die de dood over hen had gebracht.

In de Boeken van het Oude Testament wordt er meermaals verwezen naar “iemand” die zou komen om “verlossing” te brengen. Jezus’ discipel Mattheüs laat doorheen zijn evangelie woorden vallen die het duidelijk moeten maken dat zijn leermeester Jezus van Nazareth, die beloofde Messias is. Doorheen dit werk kan men zien welk een speciale persoonlijkheid Jezus is en welke bijzondere krachten hij blijkt te hebben. Maar Jezus geeft duidelijk te kennen dat die woorden en kracht die hij bezit niet van hem komen maar van zijn hemelse Vader. Trinitariërs ofwel zien dat niet in of wensen daar geen rekening mee te houden. De gospelschrijver Johannes geeft namelijk aan dat Jezus niet uit zichzelf sprak, maar dat hij woorden bracht die God hem had ingegeven.

“Jezus reageerde hierop met de volgende woorden:

‘Waarachtig, ik verzeker u: de Zoon kan niets uit zichzelf doen, hij kan alleen doen wat hij de Vader ziet doen; en wat de Vader doet, dat doet de Zoon op dezelfde manier.” (Joh 5:19 NBV)

“Ik kan niets doen uit mijzelf: ik oordeel naar wat ik hoor, en mijn oordeel is rechtvaardig omdat ik mij niet richt op wat ik zelf wil, maar op de wil van hem die mij gezonden heeft.” (Joh 5:30 NBV)

“want ik ben niet uit de hemel neergedaald om te doen wat ik wil, maar om te doen wat hij wil die mij gezonden heeft.” (Joh 6:38 NBV)

“‘Wanneer u de Mensenzoon hoog verheven hebt, ‘ging Jezus verder, ‘dan zult u weten dat ik het ben, en dat ik niets uit mijzelf doe, maar over deze dingen spreek zoals de Vader het mij geleerd heeft.” (Joh 8:28 NBV)

“Ik heb niet namens mezelf gesproken, maar de Vader die mij gezonden heeft, heeft me opgedragen wat ik moest zeggen en hoe ik moest spreken.” (Joh 12:49 NBV)

“Geloof je niet dat ik in de Vader ben en dat de Vader in mij is? Ik spreek niet namens mezelf als ik tegen jullie spreek, maar de Vader die in mij blijft, doet zijn werk door mij.” (Joh 14:10 NBV)

Meermaals gaf Jezus aan dat hij niet hier op aarde was om zijn eigen wil te doen maar dat hij er zich had toegenomen om de Wil van God te doen. Zelfs tijdens één van de moeilijkste momenten in zijn leven verzocht hij zijn hemelse vader hem kracht te geven om toch verder Zijn Wil te doen.

“Hij liep nog een stukje verder, knielde toen en bad diep voorovergebogen: ‘Vader, als het mogelijk is, laat deze beker dan aan mij voorbijgaan! Maar laat het niet gebeuren zoals ik het wil, maar zoals u het wilt.’” (Mt 26:39 NBV)

“Voor de tweede maal liep hij van hen weg en bad: ‘Vader, als het niet mogelijk is dat deze beker aan mij voorbijgaat zonder dat ik eruit drink, laat het dan gebeuren zoals u het wilt.’” (Mt 26:42 NBV)

“‘Vader, als u het wilt, neem dan deze beker van mij weg. Maar laat niet wat ik wil, maar wat u wilt gebeuren.’” (Lu 22:42 NBV)

“want ik ben niet uit de hemel neergedaald om te doen wat ik wil, maar om te doen wat hij wil die mij gezonden heeft.” (Joh 6:38 NBV)

Het is duidelijk dat Jezus niet zichzelf verzocht, maar zijn God vroeg om zijn Wil door te voeren en de dingen te laten gebeuren zoals God het wenste dat het zou gebeuren.

Mattheüs vertelt ons hoe al de overpriesters en de oudsten van het volk het besluit tegen Jezus hadden genomen om hem te doden. (Mattheüs 27:1) Via Judas Iskariot waren zij te weten gekomen waar Jezus zich bevond, zodat zij er voor konden zorgen dat hij daar gevangen genomen werd. Het was daar in de Olijftuin waar ze Jezus aantroffen dat Jezus tot God had gebeden. Het is niet zoals Trinitariërs denken dat Jezus God is en dan tot zichzelf zou bidden. Jezus in zijn leven had meerdere keren duidelijk gemaakt dat wij niet hem moesten aanbidden maar zijn Vader tot wie hij ook bad:

“Bid daarom als volgt: Onze Vader in de hemel, laat uw naam geheiligd worden,” (Mt 6:9 NBV)

Jezus was er zich ook heel bewust van dat die Vader, De Enige Ware God is, en dat deze groter is dan hij.

“Jullie hebben toch gehoord dat ik zei dat ik wegga en bij jullie terug zal komen? Als je me liefhad zou je blij zijn dat ik naar mijn Vader ga, want de Vader is meer dan ik.” (Joh 14:28 NBV)

“‘Houd me niet vast, ‘zei Jezus. ‘Ik ben nog niet opgestegen naar de Vader. Ga naar mijn broeders en zusters en zeg tegen hen dat ik opstijg naar mijn Vader, die ook jullie Vader is, naar mijn God, die ook jullie God is.’” (Joh 20:17 NBV)

“Ik moet u echter nog het volgende zeggen. Christus is het hoofd van de man, de man het hoofd van de vrouw en God het hoofd van Christus.” (1Co 11:3 NBV)

“En op het moment dat alles aan hem onderworpen is, zal de Zoon zichzelf onderwerpen aan hem die alles aan hem onderworpen heeft, opdat God over alles en allen zal regeren.” (1Co 15:28 NBV)

“Hij die de gestalte van God had, hield zijn gelijkheid aan God niet vast,” (Flp 2:6 NBV)

Nooit en nergens heeft Jezus gelijkheid noch gelijkwaardigheid aan God opgeëist. Steeds liet hij blijken dat hij niets kon zonder God Die boven alle ander goden staat en die de Veroorzaker is van alles. Wel gaf Jezus aan dat hij door God gemachtigd of geautoriseerd was te spreken en handelen in Zijn Naam.

“Alles is mij toevertrouwd door mijn Vader, en niemand dan de Vader weet wie de Zoon is, en wie de Vader is, dat weet alleen de Zoon, en iedereen aan wie de Zoon het wil openbaren.” (Mt 11:27 NBV)

“Jezus kwam op hen toe en zei: ‘Mij is alle macht gegeven in de hemel en op de aarde.” (Mt 28:18 NBV)

De apostelen hadden diegene erkend waar in vroegere geschriften was over geschreven dat hij autoriteit zou krijgen en zou heersen over de aarde.

“Hem werden macht, eer en het koningschap verleend, en alle volken en naties, welke taal zij ook spraken, dienden hem. Zijn heerschappij was een eeuwige heerschappij die nooit ten einde zou komen, zijn koningschap zou nooit te gronde gaan.” (Da 7:14 NBV)

Toen zij Jezus leerden kennen dachten zij eerst dat hij de Romeinse overheersers zou omver werpen en opnieuw het Joodse koninkrijk zou installeren. Zij beseften toen nog niet dat het over een toekomend rijk zou gaan. Voor hen was het nog niet duidelijk dat het over een koninkrijksregering zou gaan boven alle overheid, gezag, kracht en heerschappij, waarbij elke naam die genoemd zou worden, in het niets zou zinken, niet alleen in hun tijd, maar ook in de toekomstige eeuw. Wat de rijkdom zou zijn van de heerlijkheid van zijn erfenis in de heiligen, en wat de uitnemende grootte van zijn kracht zou zijn tegenover diegenen die zouden gaan geloven, naar de werking van de macht van zijn sterkte, die God heeft gewerkt in Christus door hem uit de doden op te wekken en hem aan zijn rechterhand te zetten in de hemelse gewesten, zouden zij pas later beseffen.

“hoog boven alle hemelse vorsten en heersers, alle machten en krachten en elke naam die genoemd wordt, niet alleen in deze wereld maar ook in de toekomstige.” (Efe 1:21 NBV)

“Daarom heeft God hem hoog verheven en hem de naam geschonken die elke naam te boven gaat,” (Flp 2:9 NBV)

“13 In hem hebt ook u de boodschap van de waarheid gehoord, het evangelie van uw redding, in hem bent u, door uw geloof, gemerkt met het stempel van de heilige Geest die ons beloofd is 14 als voorschot op onze erfenis, opdat allen die hij zich heeft verworven verlost zullen worden, tot eer van Gods grootheid.” (Efe 1:13-14 NBV)

“17 Moge de God van onze Heer Jezus Christus, de vader van alle luister, u een geest van inzicht schenken in wat geopenbaard is, opdat u hem zult kennen. 18 Moge uw hart verlicht worden, zodat u zult zien waarop u hopen mag nu hij u geroepen heeft, hoe rijk de luister is die de heiligen zullen ontvangen, 19 en hoe overweldigend groot de krachtige werking van Gods macht is voor ons die geloven. 20 Die macht was ook werkzaam in Christus toen God hem opwekte uit de dood en hem in de hemelsferen een plaats gaf aan zijn rechterhand, 21 hoog boven alle hemelse vorsten en heersers, alle machten en krachten en elke naam die genoemd wordt, niet alleen in deze wereld maar ook in de toekomstige. 22 Hij heeft alles aan zijn voeten gelegd en hem als hoofd over alles aangesteld, voor de kerk, 23 die zijn lichaam is, de volheid van hem die alles in allen vervult.” (Efe 1:17-23 NBV)

Daar ligt de waarheid voor de ware Christen in. Het is de hoop stellen in de gezondene van God, die door God gemachtigd is om in Zijn Naam te handelen en spreken, maar die zich ook als een offerlam heeft aangeboden ter vergeving van alle zonden.

“Maar ik heb een belangrijker getuigenis dan Johannes: het werk dat de Vader mij gegeven heeft om te volbrengen. Wat ik doe getuigt ervan dat de Vader mij heeft gezonden.” (Joh 5:36 NBV)

“Nog eens zei Jezus: ‘Ik wens jullie vrede! Zoals de Vader mij heeft uitgezonden, zo zend ik jullie uit.’” (Joh 20:21 NBV)

“Hij kwam in de nacht naar Jezus toe. ‘Rabbi, ‘zei hij, ‘wij weten dat u een leraar bent die van God gekomen is, want alleen met Gods hulp kan iemand de wondertekenen doen die u verricht.’” (Joh 3:2 NBV)

Meerdere mensen waren naar die grote verteller komen luisteren en konden zien welk een wonderwerken hij kon verrichten. Door zijn woorden en daden gingen ook meerdere mensen inzien wie die bijzondere man uit Nazareth was. Maar velen echter wensten dit niet te geloven. Ook vandaag zijn er ontkenners van de positie van Jezus. Zij willen niet inzien dat hij door God gezonden is en dat hij de zoon van God is, ook al heeft God zelf dit verklaard en Jezus dit meermaals heeft aangegeven.

“En uit de hemel klonk een stem: ‘Dit is mijn geliefde Zoon, in hem vind ik vreugde.’” (Mt 3:17 NBV)

“Onder het volk waren er velen in hem gaan geloven, ‘want, ‘zeiden ze, ‘wanneer de messias komt, zal die niet meer wondertekenen verrichten dan hij heeft gedaan.’” (Joh 7:31 NBV)

“Jezus antwoordde: ‘Dat heb ik u al gezegd, maar u gelooft het niet. Wat ik namens mijn Vader doe getuigt over mij,” (Joh 10:25 NBV)

Voor Jezus was het ook duidelijk dat alle macht van God komt en dat Hij Almachtig is en de Allerhoogste.

“Toen Abram negenennegentig jaar was, verscheen de HEER aan hem en zei: ‘Ik ben God, de Ontzagwekkende. Leef in verbondenheid met mij, leid een onberispelijk leven.” (Ge 17:1 NBV)

“(83:19) Dan zullen zij weten dat uw naam HEER is, dat u alleen de Allerhoogste bent op aarde.” (Ps 83:18 NBV)

“(4:14) Dit vonnis is geveld door de wachters, dit oordeel is gesproken door de heilige engelen, opdat de levenden weten dat de hoogste God boven het koningschap van de mensen staat: hij bepaalt wie het ambt krijgt toebedeeld, zelfs de laagste onder de mensen kan daartoe verheven worden.”” (Da 4:17 NBV)

Diegene die nu voorgeleid werd voor de stadhouder Pilatus was door velen al gekend als de mensenzoon die ook zoon van God werd genoemd.

“Hij zal een groot man worden en Zoon van de Allerhoogste worden genoemd, en God, de Heer, zal hem de troon van zijn vader David geven.” (Lu 1:32 NBV)

“(9:5) Een kind is ons geboren, een zoon is ons gegeven; de heerschappij rust op zijn schouders. Deze namen zal hij dragen: Wonderbare raadsman, Goddelijke held, Eeuwige vader, Vredevorst.” (Jes 9:6 NBV)

De overpriesters en de ouderlingen overreedden de scharen om te roepen dat Jezus, die ook de Christus werd genoemd, zou worden ter dood worden gebracht.

“20 Ondertussen haalden de hogepriesters en de oudsten het volk over: ze moesten om Barabbas vragen, en Jezus laten doden. 21 Weer nam de prefect het woord en hij vroeg opnieuw: ‘Wie van de twee wilt u dat ik vrijlaat?’ ‘Barabbas!’ riepen ze. 22 Pilatus vroeg hun: ‘Wat moet ik dan doen met Jezus die de messias wordt genoemd?’ Allen antwoordden: ‘Aan het kruis met hem!’” (Mt 27:20-22 NBV)

De stadhouder vroeg de massa wat voor kwaads Jezus had gedaan gedaan. Maar opgejut door de geestelijken schreeuwden de aanwezigen uitermate om hem te laten ophangen.

“Hij vroeg: ‘Wat heeft hij dan misdaan?’ Maar ze schreeuwden alleen maar harder: ‘Aan het kruis met hem!’” (Mt 27:23 NBV)

Pilatus merkte dat er nog meer opschudding ontstond, maar wenste toch te getuigen dat hij geen schuld in die man zach en dat hij onschuldig aan zijn bloed wenste te zijn.Toen namen de krijgsknechten van de stadhouders Jezus mee in het rechthuis, en brachten tegen hem geheel de bende zamen. Zij ontkleedden hem en deden hem een scharlakenroode mantel om, vlochten een kroon van doornen en zetten hem die op het hoofd, en een riet in zijn rechterhand, als tekens van ‘koningschap’ waarover zij spot dreven.

“ze vlochten een kroon van doorntakken en zetten die op zijn hoofd. Ze gaven hem een rietstok in zijn rechterhand en vielen voor hem op de knieën. Spottend zeiden ze: ‘Gegroet, koning van de Joden,‘” (Mt 27:29 NBV)

Jezus moest de geseling en vernedering ondergaan terwijl hi ook moest blijven vertrouwen op zijn hemelse Vader, Jehovah God. Hij besefte dat zijn einde nabij was maar ook dat de mens niet aan God kan doen terwijl Deze alles wel in het oog houdt en het hart van de mens kent.

Wat kan een mens God doen?

Een mens vermag niets tegen God.

“Maar de HEER zei tegen Samuël: ‘Ga niet af op zijn voorkomen en zijn rijzige gestalte. Ik heb hem afgewezen. Het gaat niet om wat de mens ziet: de mens kijkt naar het uiterlijk, maar de HEER kijkt naar het hart.’” (1Sa 16:7 NBV)

“Een mens kiest in zijn eigen ogen altijd de rechte weg, de HEER toetst wat hem innerlijk beweegt.” (Spr 21:2 NBV)

“Ik, de HEER, ben het die het hart doorgrondt, die nieren toetst, die ieder naar zijn levenswandel beloont, aan ieder geeft wat hij verdient.” (Jer 17:10 NBV)

Jezus werd danig op de proef gesteld. Na al de bespotting van de soldaten moest hij langs de rijen spottende mensen die langs de weg stonden naar de plaats, genaamd Golgotha, wat zeggen wil: Schedelplaats.

Nadat zij Jezus aan de houten paal hadden opgehangen verdeelden de soldaten zijn kleren en stelden boven zijn hoofd de beschuldiging tegen hem, dat daar de “koning der Joden” zou hangen.

“Boven zijn hoofd bevestigden ze de aanklacht, die luidde: ‘Dit is Jezus, de koning van de Joden’.” (Mt 27:37 NBV)

Voorbijgangers lasterden Jezus, hun hoofd schuddende terwijl zij hem toeriepen waarom hij zichelf niet kon verlossen.

“39 De voorbijgangers keken hoofdschuddend toe en dreven de spot met hem: 40 ‘Jij was toch de man die de tempel kon afbreken en in drie dagen weer opbouwen? Als je de Zoon van God bent, red jezelf dan maar en kom van dat kruis af!’ 41 Ook de hogepriesters, de schriftgeleerden en de oudsten maakten zulke spottende opmerkingen: 42 ‘Anderen heeft hij gered, maar zichzelf redden kan hij niet. Hij is toch koning van Israël, laat hij dan nu van het kruis afkomen, dan zullen we in hem geloven. 43 Hij heeft zijn vertrouwen in God gesteld, laat die hem nu dan redden, als hij hem tenminste goedgezind is. Hij heeft immers gezegd: “Ik ben de Zoon van God.”’” (Mt 27:39-43 NBV)

Als zoon van God had en heeft Jezus natuurlijk niet dezelfde macht als God. Hier ligt een belangrijk putn wat Trinitariërs niet lijken in te zien. Dat indien Jezus God is, dat Jezus niet kan sterven en daar aan die houten paal ook geen vrees moest hebben. Maar zijn angst was uitermate groot. Er kwam zelfs een ogenblik dat Jezus het niet meer zag zitten en twijfelde of zijn God nog wel bij hem was. Toen het zesde uur ban de dag aanbrak kwam er duisternis over de ganse aarde tot het negende uur toe.  En omtrent het negende uur riep Jezus met luide stem op zijn Vader en God, zich afvragende waarom deze hem had verlaten. Indien Jezus God is kan deze zichzelf niet hebben verlaten, mits een wezen zich niet opsplitst en was er zeker geen reden voor Jezus om te roepen waarom hij zichzelf had verlaten. Want God weet alles en is overal, zo God was dar ook. Maar nu Jezus niet God is, was het voor hem zo moeilijk als voor ieder ander mens om dat vertrouwen in God te behouden. Aldus was de noodkreet van Jezus gemeend, omdat hij mens zijnde ook werkelijk kon en zou sterven. God daarentegen is onsterfelijk, dus als Jezus God is moest hij daar helemaal geen vrees voor hebben, want God weet dat een mens hem toch niets kan doen maar dat Hij alles aan een mens kan doen.

“45 Rond het middaguur viel er duisternis over het hele land, die drie uur aanhield. 46 Aan het einde daarvan, in het negende uur, gaf Jezus een schreeuw en riep luid:

‘Eli, Eli, lema sabachtani?’

Dat wil zeggen:

‘Mijn God, mijn God, waarom hebt u mij verlaten?’

47 Toen de omstanders dat hoorden, zeiden enkelen van hen: ‘Hij roept om Elia!’” (Mt 27:45-47 NBV)

Sommige van de toeschouwers bleven spotten met Jezus en wilden wel eens zien of Elia zou komen om hem te verlossen. Jezus nu riep wederom met luider stem, en gaf de geest. Toen Jezus werkelijk stief, en niet deed alsof, wat hij zou gedaan hebben als hij God zou zijn, scheurde het voorhangsel van de tempel van boven tot beneden in twee, terwijl de aarde beefde, en de rotsen zodanig scheurden dat zelfs de graven open braken. De hoofdman nu en die met hem Jezus bewaarden, die nu ook getuigen waren van de aardbeving en wat er gebeurde, werden zeer bevreesd en erkenden dat zij nu waarlijk met de zoon van God te maken hadden.

“50  Nog eens schreeuwde Jezus het uit, toen gaf hij de geest
51 Op dat moment scheurde in de tempel het voorhangsel van boven tot onder in tweeën, en de aarde beefde en de rotsen spleten. 52 De graven werden geopend en de lichamen van veel gestorven heiligen werden tot leven gewekt; 53 na Jezus’ opstanding kwamen ze uit de graven, gingen de heilige stad binnen en maakten zich bekend aan een groot aantal mensen. 54 Toen de centurio en degenen die met hem Jezus bewaakten de aardbeving voelden en merkten wat er gebeurde, werden ze door een hevige angst overvallen en zeiden: ‘Hij was werkelijk Gods Zoon.’” (Mt 27:50-54 NBV)

De Romeinen wilden niet weten dat er met die dode Jezus iets zou gebeuren en waren blij dat een rijk men van Arimathéa, met name Jozef, die ook zelf een leerling van Jezus was, bereid was voor een graf te betalen. Jezus lichaam werd in een rein lijnwaad gewikkeld, en in een nieuw graf gelegd, dat Jozef van Arimathéa in de rots gehouwen had.  Nadat hij een grote steen tegen de ingang van het graf gewenteld had, ging hij heen terwijl Maria Magdalena en de andere Maria, zittende tegenover het graf bleven waken terwijl eveneens soldaten de wacht hielden zodat niemand het lijk zou kunnen roven.

“62 De volgende dag, dus na de voorbereidingsdag, gingen de hogepriesters en de Farizeeën samen naar Pilatus. 63 Ze zeiden tegen hem:

‘Heer, het schoot ons te binnen dat die bedrieger, toen hij nog leefde, gezegd heeft: “Na drie dagen zal ik uit de dood opstaan.” 64 Geeft u alstublieft bevel om het graf tot de derde dag te bewaken, anders komen zijn leerlingen hem heimelijk weghalen en zullen ze tegen het volk zeggen: “Hij is opgestaan uit de dood, ”en die laatste leugen zal nog erger zijn dan de eerste.’

65 Pilatus antwoordde:

‘U kunt bewaking krijgen. Ga nu en regel het zo goed als u kunt.’ 66 Ze gingen erheen en beveiligden het graf door het te verzegelen en er bewakers voor te zetten.” (Mt 27:62-66 NBV)

Aldus werd het graf van Jezus goed bewaakt en zou men denken dat er niets met die dode kon gebeuren. Op de derde dag na zijn dood gebeurde echter wat er ook in de schriften voorspeld stond. Het was na de sabbat, bij het aanbreken van de eersten dag van de week, dat Maria Magdalena en de andere Maria terugkwamen om het graf te bezien. Maar weer beefde de aarde en waren er verschijnselen die de romeinse soldaten schrik aanjoegen. Zij ondergingen doosangsten tijden die beving.

“1  Na de sabbat, toen de ochtend van de eerste dag van de week gloorde, kwam Maria uit Magdala met de andere Maria naar het graf kijken. 2 Plotseling begon de aarde hevig te beven, want een engel van de Heer daalde af uit de hemel, liep naar het graf, rolde de steen weg en ging erop zitten. 3 Hij lichtte als een bliksem en zijn kleding was wit als sneeuw.” (Mt 28:1-3 NBV)

“4 De bewakers beefden van angst en vielen als dood neer. 5 De engel richtte zich tot de vrouwen en zei: ‘Wees niet bang, ik weet dat jullie Jezus, de gekruisigde, zoeken. 6 Hij is niet hier, hij is immers opgestaan, zoals hij gezegd heeft. Kijk maar, dat is de plaats waar hij gelegen heeft. 7 En ga nu snel naar zijn leerlingen en zeg hun: “Hij is opgestaan uit de dood, en dit moeten jullie weten: hij gaat jullie voor naar Galilea, daar zul je hem zien.” Dat is wat ik jullie te zeggen had.’ 8 Ontzet en opgetogen verlieten ze haastig het graf om het aan zijn leerlingen te gaan vertellen.” (Mt 28:4-8 NBV)

Zij die de dode Jezus zochten konden hem aldus niet vinden, maar kregen te horen dat hij uit de dood zou zijn opgestaan. Voor de volgers van Jeshua of Jezus, zou daar de verwachtingshoop van af hangen. Namelijk nu bleek de Schriftvoorspelling uitgekomen dat de gezondene van Jezus de derde dag uit de dood zou opstaan. ekt, den gekruisigde. De vrouwen konden de lege plaats in het graf zien en toen de boodschapper van God hen vroeg om spoedig heen te gaan naar Galiléa en de leerlingen te vertellen wat zij hadden gezien, deden zij dat. Spoedig van het graf weggaande, met vrees en grote blijdschap, liepen zij heen om het Jezus zijn leerlingen te berichten.

“16  De elf leerlingen gingen naar Galilea, naar de berg waar Jezus hen had onderricht, 17 en toen ze hem zagen bewezen ze hem eer, al twijfelden enkelen nog. 18 Jezus kwam op hen toe en zei:

‘Mij is alle macht gegeven in de hemel en op de aarde. 19 Ga dus op weg en maak alle volken tot mijn leerlingen, door hen te dopen in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest, 20 en hun te leren dat ze zich moeten houden aan alles wat ik jullie opgedragen heb. En houd dit voor ogen: ik ben met jullie, alle dagen, tot aan de voltooiing van deze wereld.’” (Mt 28:16-20 NBV)

Zo werd de opdracht voor de apostelen nogmaals medegedeeld door Jezus. En die opdracht zou toekomen aan allen die zich volgeling van Christus noemen, of hen die zich Christen noemen. Voor hen die zich Christen noemen is het namelijk van essentieel belang dat zij geloven dat Jezus de mensenzoon is die door God gezonden is  en dat deze man uit Nazareth de beloofde zoon van God is, de gezlfde of de Messias, die zich opgeofferd heeft voor velen, terwijl hij steeds de Wil van God heeft gedaan.

Ware Christenen geloven dat die man, geboren in Bethlehem werkelijk gestorven is en op de derde dag na zijn dood is opgestaan uit de doden, om vervolgens later door God verhoogd te worden om naast Hem te komen zetelen en dienst te doen als hogepriester voor God en als bemiddelaar tussen God en de mensen.

“God heeft hem een plaats gegeven aan zijn rechterhand, hem tot leidsman en redder verheven om de Israëlieten tot inkeer te brengen en hun zonden te vergeven.” (Hnd 5:31 NBV)

“Daarom heeft God hem hoog verheven en hem de naam geschonken die elke naam te boven gaat,” (Flp 2:9 NBV)

“Hij liet hen achter, liep opnieuw wat verder en bad voor de derde maal, met dezelfde woorden als daarvoor.” (Mt 26:44 NBV)

“Jezus zei: ‘Dat ben ik, en u zult de Mensenzoon aan de rechterhand van de Machtige zien zitten en hem zien komen op de wolken van de hemel.’” (Mr 14:62 NBV)

“Nadat hij dit tegen hen had gezegd, werd de Heer Jezus in de hemel opgenomen en nam hij plaats aan de rechterhand van God.” (Mr 16:19 NBV)

“Want David zelf zegt in het boek van de Psalmen: “De Heer sprak tot mijn Heer: ‘Neem plaats aan mijn rechterhand,” (Lu 20:42 NBV)

“Maar vanaf nu zal de Mensenzoon gezeten zijn aan de rechterhand van de Almachtige.’” (Lu 22:69 NBV)

“Maar vervuld van de heilige Geest sloeg Stefanus zijn blik op naar de hemel en zag de luister van God, en Jezus, die aan Gods rechterhand stond,” (Hnd 7:55 NBV)

“terwijl hij, na zijn eenmalig offer voor de zonden, voorgoed zijn plaats aan Gods rechterhand heeft ingenomen,” (Heb 10:12 NBV)

“U allen, heilige broeders en zusters, die deel hebt aan de hemelse roeping, richt uw aandacht op Jezus, de apostel en hogepriester van het geloof dat wij belijden,” (Heb 3:1 NBV)

“waar Jezus als voorloper al is binnengegaan, ten behoeve van ons: hij is hogepriester voor eeuwig, zoals ook Melchisedek dat was.” (Heb 6:20 NBV)

“voor de bemiddelaar van een nieuw verbond, Jezus, en voor het gesprenkelde bloed dat krachtiger spreekt dan dat van Abel.” (Heb 12:24 NBV)

“Want er is maar één God, en maar één bemiddelaar tussen God en mensen, de mens Christus Jezus,” (1Ti 2:5 NBV)

Zij die zich Christen wensen te noemen moeten die bovengehaalde Bijbelteksten aannemen en geloven dat Jezus diegene is die God openbaarde als Zijn enig geliefde zoon. Al diegenen die dat niet willen geloven en willen aanhouden dat Jezus God is gaan in tegen Gods Woorden en zijn niet waardig om zich Christen te noemen. Want het Christen noemen houdt in in hem te geloven en zijn woorden en leerstellingen op te volgen en gelijk hem de Wil van God te willen doen en maar één God te aanbidden, Die de God van Jezus en zijn disciplen is. Trwijl God een geest is die niemand kan zien was zijn zoon een mens van vlees en bloed die door velen gezien is en die werkelijk gestorven is en opgestaan uit de doden om naderhand opgenomen te zijn in de hemel waar hij nu naast God zetelt en niet op Gods troon zit.

“Waarachtig, ik verzeker u: wie luistert naar wat ik zeg en hem gelooft die mij gezonden heeft, heeft eeuwig leven; over hem wordt geen oordeel uitgesproken, hij is van de dood overgegaan naar het leven.” (Joh 5:24 NBV)

“Maar, ‘zei hij, ‘mijn gezicht zul je niet kunnen zien, want geen mens kan mij zien en in leven blijven.’” (Ex 33:20 NBV)

ook al kunnen wij God niet zien moeten wij geloof hebben in hem die ons Deze God verduidelijkt heeft en ons de weg naar God heeft voorbereid.

“Hij was niet zelf het licht, maar hij was er om te getuigen van het licht:” (Joh 1:8 NBV)

“Niemand heeft ooit God gezien, maar de enige Zoon, die zelf God is, die aan het hart van de Vader rust, heeft hem doen kennen.” (Joh 1:18 NBV)

“Jezus zei: ‘Ik ben de weg, de waarheid en het leven. Niemand kan bij de Vader komen dan door mij.” (Joh 14:6 NBV)

Naar deze man moeten wij luiseren en naar de Woorden van zijn hemelse Vader Die De Enige Ware God is.

“Luister, Israël: de HEER, onze God, de HEER is de enige!” (De 6:4 NBV)

“wij weten: er is één God, de Vader, uit wie alles is ontstaan en voor wie wij zijn bestemd, en één Heer, Jezus Christus, door wie alles bestaat en door wie wij leven.” (1Co 8:6 NBV)

“Waarachtig, ik verzeker u: wie luistert naar wat ik zeg en hem gelooft die mij gezonden heeft, heeft eeuwig leven; over hem wordt geen oordeel uitgesproken, hij is van de dood overgegaan naar het leven.” (Joh 5:24 NBV)

“Ieder die gelooft dat Jezus de christus is, is uit God geboren, en ieder die de Vader liefheeft, heeft ook lief wie uit hem geboren zijn.” (1Jo 5:1 NBV)

“Want God had de wereld zo lief dat hij zijn enige Zoon heeft gegeven, opdat iedereen die in hem gelooft niet verloren gaat, maar eeuwig leven heeft.” (Joh 3:16 NBV)

Ware Christenen zijn diegenen die geloven dat Jezus de zoon van God is die door God opgewekt is uit de doden, waardoor verlossing ons toekomt en een hoop op het Koninkrijk van God waar een eindeloos leven de gelovigen zal te wachten staan.

“Geprezen zij de God en Vader van onze Heer Jezus Christus: in zijn grote barmhartigheid heeft hij ons opnieuw geboren doen worden door de opstanding van Jezus Christus uit de dood, waardoor wij leven in hoop.” (1Pe 1:3 NBV)

“Openbaring van Jezus Christus, die hij van God ontving om aan de dienaren van God te laten zien wat er binnenkort gebeuren moet. Hij heeft zijn engel deze openbaring laten meedelen aan zijn dienaar Johannes.” (Opb 1:1 NBV)

“Wie overwint maak ik tot een zuil in de tempel van mijn God. Daar zal hij voor altijd blijven staan. Ik zal op hem de naam schrijven van mijn God en van de stad van mijn God, het nieuwe Jeruzalem dat bij mijn God vandaan uit de hemel zal neerdalen, en ook mijn eigen nieuwe naam.” (Opb 3:12 NBV)

“Zo sprak hij. Daarna sloeg Jezus zijn ogen op naar de hemel en zei: ‘Vader, nu is de tijd gekomen, toon nu de grootheid van uw Zoon, dan zal de Zoon uw grootheid tonen.” (Joh 17:1 NBV)

“Het eeuwige leven, dat is dat zij u kennen, de enige ware God, en hem die u gezonden hebt, Jezus Christus.” (Joh 17:3 NBV)

“16 ‘U bent de messias, de Zoon van de levende God, ‘antwoordde Simon Petrus. 17 Daarop zei Jezus tegen hem: ‘Gelukkig ben je, Simon Barjona, want dit is je niet door mensen van vlees en bloed geopenbaard, maar door mijn Vader in de hemel.” (Mt 16:16-17 NBV)

Laat daarom geen twijfel meer in u en geloof de woorden zoals zij zijn opgetkend in de Heilige Schrift. De Bijbel geeft duidelijk aan dat Jezus en God twee verschillende entiteiten zijn. Laat u daarom niet misleiden door hen die beweren dat zij die niet in de Drie-eenheid geloven geen Christenen zijn. Diegenen die namelijk er aan vast houden dat Jezus niet God is maar de zoon van God, en zijn woorden en leerstelling trachten op te volgen zijn juist wel de ware Christenen. Zij die belijden dat Jezus de zoon van God is en zijn geboden opvolgen, zullen diegenen zijn die God tot zich zullen kunnen krijgen.

“Als iemand belijdt dat Jezus de Zoon van God is, blijft God in hem en blijft hij in God.” (1Jo 4:15 NBV)

“30 Maar de engel zei tegen haar: ‘Wees niet bang, Maria, God heeft je zijn gunst geschonken. 31 Luister, je zult zwanger worden en een zoon baren, en je moet hem Jezus noemen. 32 Hij zal een groot man worden en Zoon van de Allerhoogste worden genoemd, en God, de Heer, zal hem de troon van zijn vader David geven. 33 Tot in eeuwigheid zal hij koning zijn over het volk van Jakob, en aan zijn koningschap zal geen einde komen.’ 34 Maria vroeg aan de engel: ‘Hoe zal dat gebeuren? Ik heb immers nog nooit gemeenschap met een man gehad.’ 35 De engel antwoordde: ‘De heilige Geest zal over je komen en de kracht van de Allerhoogste zal je als een schaduw bedekken. Daarom zal het kind dat geboren wordt, heilig worden genoemd en Zoon van God.” (Lu 1:30-35 NBV)

“21  Heel het volk liet zich dopen, en toen ook Jezus was gedoopt en hij aan het bidden was, werd de hemel geopend 22 en daalde de heilige Geest in de gedaante van een duif op hem neer, en er klonk een stem uit de hemel: ‘Jij bent mijn geliefde Zoon, in jou vind ik vreugde.’ 23 Jezus begon zijn verkondiging toen hij ongeveer dertig jaar was. Hij was, zoals algemeen werd aangenomen, de zoon van Jozef, die de zoon was van Eli,” (Lu 3:21-23 NBV)

+

Voorgaande

Op de eerste dag voor matzah

Voor de Wil van Hem die groter is dan Jezus

Gevangenneming en terechtstelling van Christus Jezus

Jezus vindt de dood op Golgota op voorbereidingsdag

14 Nisan een dag om te herinneren #1 Oorsprong

14 Nisan een dag om te herinneren #4 Een Gedood Lam

Vrijdag 3 april 2015 een dag voor verenigde samenkomst ter herinnering

++

Vindt ook te lezen

1. Taal van de Bijbel onder ogen zien
2. Heilige Drievuldigheid of Drie-eenheid
3. Drie-eenheid of niet
4. Drie-Eenheid
5. Drie-eenheidsleer een menselijke dwaling
6. Drie-eenheid – God de zoon of Zoon van God
7. Rond God de Allerhoogste
8. De Enige Ware God
9. God boven alle goden
10. Aanwijzingen voor redding te vinden
11. Christus in de Tora: In de boekrol staat van mij geschreven
12. Gezondene van God (Broeders in Christus)
13. De gezondene van God (Belgische Christadelphians)
14. De gezondene van God (Our World)
15. Man van Nazareth
16. Eerste stappen die leidden naar een loskoopoffer 1 Mens geplaatst in wereld van groen en andere levende wezens
17. Eerste stappen die leidden naar een loskoopoffer 2 Lot na daad van ongehoorzaamheid
18. Offers van mensen onvolkomen tegenover het volmaakte slachtoffer door God te leveren 1
19. Offers van mensen onvolkomen tegenover het volmaakte slachtoffer door God te leveren 2
20. Lam van God #2 Tegenover onschuldig dier een onschuldig man #1
21. Lam van God #3 Tegenover onschuldig dier een onschuldig man #2
22. Christus in Profetie #5 De Knecht in Jesaja (5) Verhoging van de Knecht
23. Jezus van Nazareth #1 Jezus Geboorte
24. Jezus van Nazareth #2 De zoon van Maria
25. Jezus van Nazareth #3 De Zoon van God
26. Jezus van Nazareth #4 Die geen zonde gedaan heeft
27. Zoon van God – Vleesgeworden woord
28. Jezus zoon van God (Our world)
29. Jezus zoon van God (Belgische Bijbelstudenten)
30. Christus Jezus: de zoon van God
31. Zoon van God – de weg naar God
32. De Knecht des Heren #3 De Gewillige leerling
33. Hij die zit aan de rechterhand van zijn Vader
34. Jezus van Nazareth #5 Zijn Unieke persoonlijkheid
35. Jezus van Nazareth #6 Zijn unieke macht
36. Jezus vertrouwend op zijn God
37. Een Messias om te Sterven
38. Het nieuwe verbond in het evangelie en de koninkrijkstijdperken
39. Shabbat HaChodesh Parshat Tazria, Parshat Metzora en tzara’at
40. Verlossing #4 Het Paaslam
41. Verlossing #7 Christus levend in de gelovige
42. Overdenking: “Zie, Ik kom spoedig en mijn loon is bij Mij …” (Op. 22:12)
43. Een koning die zijn onderdanen wetten oplegt waarvan hij weet dat zij zich er nooit aan kunnen houden

+++

Gerelateerde of aanverwante artikelen

1. As probleme onoorkomlik lyk
2. Jij bent niet gemaakt om dit probleem alleen op te lossen
3. Fijne kerstdagen
4. Onze eindbestemming is bij God
5. Waarom Doet Gods Perfecte Mix Van Genade En Oordeel Elke Eersteklas Blender Huiveren Als Ze Smoothies Uitblazen Met Griezelige Excuses? – Deel 3,
6. Pontius Pilatussen – “Zo velen willen geen verantwoordelijkheid nemen voor hun (nood)lot.”
7. Een religieus hoogtepuntje
8. Het teken van Jona: Lag Jezus drie dagen en drie nachten in het graf?
9. Corona en Pasen
10. Corona en Pasen deel 2 – Begrip voor elkaar
11. Wat Pasen met het milieu te maken heeft
12. Een inleiding van een website die over het Koninkrijk van God wil hebben en praat over die grote Zoon van David wie het zal zijn en dat Hij inderdaad gekomen is en dat wij kunnen weten wie het is geworden!

Valse profeten en leraren als roofzuchtige wolven in schaapskleren #1 Stromen van gelovigen

13 Ga naar binnen door de nauwe poort,+ want breed is de poort en wijd is de weg die naar de vernietiging leidt, en veel mensen gaan daardoor naar binnen. 14 Maar nauw is de poort en smal is de weg die naar het leven leidt, en maar weinig mensen vinden die.+

15 Pas op voor de valse profeten,+ die in schaapskleren naar jullie toe komen+ maar eigenlijk roofzuchtige wolven zijn.+ 16 Je zult ze herkennen aan hun vruchten. Je kunt toch geen druiven plukken van een doornstruik of vijgen van een distel?+

17 Zo draagt elke goede boom goede vruchten, terwijl elke slechte boom slechte vruchten draagt.+ 18 Een goede boom kan geen slechte vruchten dragen en een slechte boom geen goede.+ 19 Elke boom die geen goede vruchten oplevert, wordt omgehakt en in het vuur gegooid.+ 20 Zulke mensen zijn dus te herkennen aan hun vruchten.+

*

• • Lukas 13:24: 4 ‘Span je krachtig in om door de smalle deur naar binnen te gaan.+ Want ik zeg jullie: veel mensen zullen proberen naar binnen te gaan, maar zullen daar niet in slagen.
  • Mattheüs 7:13, 14,(Anne de Vries): „Wijd is de poort en breed de weg die naar de ondergang leidt, en er zijn veel die deze weg inslaan. Maar de poort die naar het leven leidt is nauw en de weg is smal en er zijn er maar weinig die hem vinden”

Als gelovenden in één Ware God moeten wij er bewust van zijn dat er velen op de loer liggen om ons te misleiden. Maar al te graag zijn er mensen die niet liever willen dat wij het opgeven om in zulke kleine gemeenschap te willen leven omdat wij willen vasthouden aan de Bijbelse principes en niet vallen voor de wereldse leerstellingen en de grotere groepen van drie-eenheidsaanbidders.

Onmiddellijk nadat Jezus had gezegd dat er maar twee wegen zijn, zei hij:

„Pas op voor de valse profeten. Ze komen in schaapskleren naar u toe, maar in werkelijkheid zijn het roofzuchtige wolven” (Mattheüs 7:15, Groot Nieuws Bijbel).

Later zei hij:

„Niet ieder die Heer! Heer! tegen Mij zegt, zal het koninkrijk der hemelen binnengaan, maar alleen hij die de wil doet van mijn Vader in de hemel” (Mattheüs 7:21, Willibrordvertaling).

We mogen redelijkerwijs aannemen dat iemand die een profeet wordt genoemd of die beweert dat Jezus zijn Heer is, godsdienstig is en geen ongelovige. Het is dus duidelijk dat Jezus waarschuwde dat niet alle religies goed zijn en dat men niet alle religieuze leiders zomaar kan vertrouwen.

Er zijn massa’s religieuze groepen. Er zijn de verschillende religies, waarbij in die religieuze groepen ook nog vele verschillen zijn tussen allerlei onderverdelingen of subgroepen. In het Christendom vinden wij zo een hoeveelheid aan soorten kerken of geloofsgemeenschappen die in hun leerstellingen soms sterk afwijken van elkaar.

De grootste afwijking die wij niet mogen verwaarlozen is deze tussen de trinitarische en niet trinitarische of unitaristische gelovigen.  Wij kunnen zo een grote onderverdeling maken van de kerken uit het vroege christendom en de middeleeuwen, gevold door het Nestorianisme en de Oriëntaals-orthodoxie naast het meest gekende Katholicisme en haar dikwijls ontziene tegenvoeter de (Oosters-)orthodoxie, waartegenover de andere grote stroming staat van het Protestantisme met weer een veelheid van stromingen, met daarnaast overige groeperingen die door sommigen ook aanzien worden als een onderdeel van het protestantisme terwijl anderen ze beschouwen als ketters behorende tot sekten. Opvallend hierbij is dat sommige mensen juist diegenen die al de moeite doen om de bijbel te volgen als sekteleden aanschouwen of hen beschuldigen van ketters te zijn en godloochenaars, terwijl zij juist de Enige Ware God trachten te aanbidden. Vreemd is het dan ook dat men tegen die mensen die geen Drieenheid willen aanbidden, maar zich wel tot één God willen richten, dat men daar dikwijls heviger tegen te keer gaat dan niet-gelovigen of atheïsten.

Als men die mensen die het oneens zijn met de hoofdkerken of het niet eens zijn met de “officiële leer van de kerk” beschouwd als ketters, zou men die van de ‘mainstream kerken ‘ (of ‘mainstream churches’) afwijkende groepen dan ketters kunnen noemen, maar dan niet in de negatieve zin, die er wel meestal aan gegeven word en zeker niet aanschouwen als sekten. echter kunnen wij de vraag stellen waarom men dan die hoofdkerk die totaal afwijkt van de leer van Christus geen ketters of sekte noemt maar wel Katholische Kerk. Eveneens kan men dan ook de vraag stellen waarom men al die Katholieke zo wel als protestantse afscheuringen geen ketters noemt terwijl men de ware volgers van Christus wel ketters noemt.

Van al die afscheuringen van de Katholieke Kerk en vervolgens van de Protestantse kerk mag men stellen dat elk van hen geloofsgemeenschappen of religieuze gemeenschappen heeft die dezelfde religie aanhangen of de organisatie daarvan. Dit kan op allerlei niveaus zijn: van plaatselijk (een gemeente) tot (inter)nationaal (bijvoorbeeld een kerk). Kleinere geloofsgemeenschappen kunnen dus deel uitmaken van grote, zelfs mondiale geloofsgemeenschappen. De term kan voor alle religies worden gebruikt en is dus niet gebonden aan het christendom.

Opmerkelijk bij diegenen die zich Christen noemen dat daar de meerderheid helemaal niet die leerstellingen van de Joodse leermeester Jeshua, Christus Jezus, volgt, maar er zich aan houdt om eerder menselijke filosofische en theologische leerstellingen op na te houden in plaats van de Bijbelse leerstellingen. Nochtans zou men toch mogen stellen dat het er op aan komt om de leer te volgen van wie men deel in zijn naam draagt?! Aldus mag men toch verwachten van diegenen die zich Christen noemen dat zij de zelfde God aanbidden als hun zogenaamde stichter? Ook zou men dan toch mogen verwachten dat men de gemeenschap dan opbouwt naar de gebruiken en gewoonten van die leermeester en zijn eerste volgelingen. Maar niets is minder waar. Er is een enorm verschil tussen de lering van die hedendaagse grote kerkgemeenschappen en die eerste volgelingen van Jezus hun kerkgemeenschappen.

Egyptische goden.

De grootste groep van diegenen die zich vandaag Christen noemen beweren wel te geloven in één God maar verdelen deze toch in Drie Personen. Bij de meeste christenen bestaat hun godheid uit een God de Vader, een god de zoon Jezus Christus en als derde figuur een Heilige Geest.  Met die idee van Drievuldigheid voeden zij hun kinderen op en zetten de Romeins-Griekse en heidense traditie voort in hun geloof. Voor velen van die kerkgemeenschappen was Jezus al een gesplitste godheid voor dat de alleswetende God de wereld schiep. Hun Jezus is echter niet een alleswetende god en heeft aldus minder gelijke eigenschappen van de hoofdgod dan in andere polytheïstische geloofsgemeenschappen, ook al willen die christenen niet aanvaarden dat zij polytheïsten zouden worden genoemd.
Toch zou men daar dan de vraag kunnen stellen wat het verschil is tussen hun meer godendom en dat van de heidenen, waarbij er ook bij zijn die hun meerdere goden als onderdeel van de hoofdgod beschouwen en waar wij kunnen zien dat zij eigenlijk voor elke eigenheid van hun hoofdgod een andere naam hebben gegeven. Zo kan men daar Wijsheid , Kennis, Kracht, Tederheid, Liefde en Jaloersheid, om er enkele te noemen als godheden aantreffen, maar moet men ze eerder als eigenheden van die ene godheid zien, en zou men in gelijke trend als de trinitarische christenen ook hen als monotheïsten kunnen beschouwen.

Jezus en zijn apostelen in die eerste eeuw van onze tijdrekening waarschuwden al voor vele valse leerstellingen die wij nu als gemeengoed kunnen terug vinden in vele van die algemeen aanvaarde kerken van het Christendom, waarbij de meerderheid van de mensen vindt dat zij de juiste kerken zijn.

In het volgende hoofdstuk gaan wij verder kijken wat er mis is gegaan en waar de apostel Mattheus dan ook op inspeelt.

+

Voorgaande

1. Vele kerken
2. Doopsel en bloedvergieten ter vergeving
3. 2015 het jaar dat ISIS duidelijk maakte dat het ook in Europa is
4. 2015 het jaar dat ISIS duidelijk maakte dat het ook in Europa is – Vervolg 1

++

Aanverwante artikelen

1. Begeerde zaken, gidsen en betrouwbare leidraad
2. Wetenschappers, filosofen hun zeggen, geloven en waarheden
3. Angst voor ouderwetse regels en verlies van christenen
4. Hoe publiek minachtend te zijn over godsdienst
5. Redding, vertrouwen en actie in Jezus #8 Omgang met Leerstellingen
6. Fundamentalisme en religie #6 Versplintering
7. Schapen en bokken 3 Addendum 1: Tweede kans
8. Fragiliteit en actie #6 Juistheid van handelen
9. De nacht is ver gevorderd 3 Studie 1 Zijn het de laatste dagen? 2 Wat betekent dit alles?
10. Goed Nieuws brengen met en door voorbeeld
11. Gods volk onderweg – Het leven in de gemeente
12. Verzoening en Broederschap 3 Verenigen onder de Hoeksteen
13. Verzoening en Broederschap 4 Deelgenoten in Christus
14. Verzoening en Broederschap 6 Geestelijk tabernakel
15. Verzoening en Broederschap 7 Eén zijn
16. Verzoening en Broederschap 8 Samenkomende deelgenoten
17. Communicatie noodzakelijk voor groei in Ecclesia
18. Doop en Geloof
19. Geloofstwijfel, geloofsafval en kerk in moeilijkheden
20. Moeten Christenen over zich heen laten walsen
21. Heilige-drievuldigheid of drie-eenheid
22. Doctrine van de Drievuldigheid

+++

Verder aanverwante lectuur

1. De Drievuldigheid van God
2. Die Kerk(11) – Die Kerk en die Drie-eenheid
3. De ware- en de valse drievuldigheid
4. Verandering in de traditionele kerk
5. Die Kerk (7) – Kerk in universele sin
6. Die Kerk (13) – Die Kerk en die Kerke
7. Die Kerk (14) – Die Kerk en sy ekumeniese roeping volgens die Nuwe Testament
8. Kerk in een post-truth samenleving
9. Kerken
10. Religekkies: de eeuwige identiteitscrisis
11. Praat Nederlands met me
12. Conflict en theologie

+++

Related articles

• Why religion isn’t going away and science won’t destroy it
• And Lot Went With Him
• ‘I’ll see you in Heaven’: Michigan mom of 6 who refused cancer treatment to deliver her baby dies at 37

2015 het jaar dat ISIS duidelijk maakte dat het ook in Europa is – Vervolg 2

Pakkende gebeurtenissen

In deze wereld waar er zo veel is dat ons in verleiding kan brengen zijn er de fundamentalisten die ons doen willen geloven dat als die hebbedingen het kwaad zelve zijn. Er schuilt natuurlijk wel een gevaar in dat het materialisme onze ziel kan doden, maar onze geest kan ook sterker zijn dan onze innerlijke lust.

Telkenmale als er iets emotioneel pakkends gebeurd, zoals deze aanslagen in november te Parijs, of bij ernstige natuurrampen krijgen wij steeds een hele hoop vragen binnen en willen ook meerdere die zich christen noemen God in twijfel trekken en beargumenteren waarom ze op aarde zijn. Dat zou natuurlijk onze kapitalistische tijdgeest kunnen markeren waar in alles uitgelegd moet kunnen worden en alles moet gerechtvaardigd kunnen worden.

Ruzie om godheden

In onze cultuur gaat het minstens om twee goden, om niet te zeggen drie goden, die voorhanden zijn:

1. de mammon: de god van „ik eerst” en de bonussen. Bij deze god gaat het om geld, macht en uiteindelijk slavernij.
2. Daartegenover staat de God van de Bijbel, Die spreekt over bevrijding uit de slavernij van Egypte.
3. Maar een derde godheid wordt meestal over het hoofd gezien, al is zij de boosdoener waarom er zo veel Islamieten een verkeerd beeld hebben van het Christendom. Die godheid is namelijk een zogenaamd drie-ene god, welke eeuwen geleden het daglicht zag onder de toegevingen van de Christenen aan Konstantijn de Grote. In het Christendom komen wij namelijk nog steeds veel “Ongelovige Thomassen” tegen, die nog altijd blijven negeren wat  Jezus over zichzelf en over zijn God zegt.

Anno 2015 is het die laatste godheid die voor trammelant zorgt bij sommige fanatiekelingen die eigenlijk nog nooit de Bijbel noch de Koran echt goed gelezen hebben. Maar de Koran heeft voor hen toch het pleit gewonnen voor de religieuze boeken en zij hebben hun religieuze leiders hen allerlei dingen laten inprenten dat dat Heilig Boek zou vertellen en waar zij gevolg aan zouden moeten geven. De vraag is in welke mate zij hun geest wel willen open stellen voor Gods Woorden. Indien zij hun hart helemaal zouden open stellen zal God hen ook benaderen en naar Zijn kennis van hun hart inzicht geven. De Heilige Geest heeft Zijn Kracht bij miljoenen mensen gebruikt om hen tot de overtuiging te brengen dat we in de Heilige Geschriften te doen hebben met het spreken van de levende God. aldus zouden wij ons niet al te bang moeten maken voor een Islamisering indien wij zelf voldoende in dat Woord van God, de bijbel geloven en er naar leven, zodat ons voorbeeld de anderen kan aantrekken.

Veel Islamieten wijzen natuurlijk op de valse leerstellingen in het Christendom, waarbij men in bepaalde denominaties naast een verering van een drie-eenheid ook nog eens een verering van andere mensen dan Christus Jezus kan zien, zoals meerdere heiligen of apart geplaatste menselijke wezens (bijv.Maria).

Een wereld vol aanslagen

Kenianen onderweg te Matatu

Boko Haram, wiens naam betekent in de lokale taal “Oplichting is zondig”, om fraude of oneigenheid te benoemen, zoals de verplichte ‘westerse scholing’ die onder Engels koloniaal bestuur werd opgezet in het noorden van Nigeria. Hoewel Boko Haram zich verzet tegen westers onderwijs, is dit verzet niet hun hoofddoel.

Vele Europeanen vrezen dat nu het ergste is gebeurd met de aanslagen in Parijs maar vergeten dat in Afrika sinds 2011 meer dan 21.000 mensen zijn omgekomen bij meer dan 4000 terroristische aanslagen in dat continent. Uit de Global Terrorism Database van de Universiteit van Maryland in de VS blijkt dat het aantal aanslagen sinds tien jaar sterk groeit in Afrika.
De operaties van Boko Haram hebben geleid tot interne ontheemding van 1,2 miljoen mensen. Meer dan 200.000 Nigerianen vluchtten naar Kameroen, Tsjaad en Niger. In Kenia resulteerden de acties van Al Shabaab in een inkomstendaling van 25 procent in de toerismesector, een belangrijke sector voor werkgelegenheid en inkomen.

Het is arrogant te denken dat wij in het Westen dat gewelddadig extremisme zomaar eens de kop in zouden kunnen drukken. Datgene wat geen grenzen kent, kan overal kiemen, opgroeien en onverwachts toeslaan. Wel is het algemeen geweten, uit onderzoek, dat sociaaleconomische factoren bijdragen aan de radicalisering van jongeren. Een mooi voorbeeld is België waar men vandaag armoede kan vinden op 1 op de 5 gezinnen en waarbij de allochtonen zich dikwijls nergens meer thuis voelen en geperst tussen de verschillende culturen een cultuurshock ondergaan of revolteren tegen onze westerse maatschappij die voor hen geen antwoorden schijnt te brengen.

Wereld van miskenning

Het feit is dat de mens zichzelf wil erkend zien. Hij wil zich een plaats toegeëigend krijgen in de maatschappij waarin hij vertoeft. voor de mens is het zeer belangrijk wat deze persoonlijk kan ervaren. Indien zijn groeipotentieel belemmerd wordt vindt hij zich meer en meer gefrustreerd en zal hij uitwegen zoeken. Vandaag zien wij dat sommigen als een in een hoek gedreven wild dier te keer gaan. De hindernissen die voor hen voorliggen lijken hen te veel, maar in de scholing van bepaalde fundamentalistische imams kunnen zij elementen vinden die hen de mogelijkheid zullen geven zich zelf te verhogen in de maatschappij en hen (volgens hun) aan imago of aanzien zal doen winnen.

Het is wanneer mensen verblind geraken door valse leerstellingen en als zij op kosten van hun medemensen een of andere egoïstische voldoening gaan verschaffen, of iets zelfzuchtigs ondernemen dat zij het voor de anderen moeilijk maken en voor hen zelf een valse wereld creëren, die later op een bepaald ogenblik ook zal gaan instorten.

Als maatschappij moeten wij er van bewust zijn indien wij zulk een elementen onze samenleving negatief laten beïnvloeden dat zij daar dan ook aan ten onder kan gaan. Hierdoor zal men namelijk in een spiraal terecht komen waarbij de negativiteit zegeviert en een wereld zal geschapen worden die vol hindernissen zal zijn voor onze ontwikkeling.

Radicalisering en terrorisme

Wil men radicalisering tegen gaan moet men eerst de armoede tegen gaan en vervolgens een degelijk onderwijs aan bieden dat kansen op werk voor jongeren uit gemarginaliseerde groepen kan aanbieden en moet men die mensen een waardigheid geven waar zij trots op kunnen zijn.

‘Vanwege de aanslagen door IS klinkt alom de roep om vergelding. Jezus leert ons in de Bergrede een andere reactie: bid voor je vijanden, zegen wie jou vervloeken enzovoort. Aan de andere kant leert de Bijbel ook dat de overheid het zwaard voert. Welk bijbels standpunt zouden christenen nu vanuit de Bijbel moeten prevaleren in de reactie van het westen op IS?’

stellen meerdere lezers. Ook zijn er velen bang dat het niet enkel bij bomaanslagen zal blijven maar dat de volgende stap chemische wapens zullen zijn.

„Het terrorisme is veranderd”,

zegt Brad Roberts van het Amerikaanse Institute for Defense Analyses.

„De traditionele terroristen wilden politieke concessies. Maar nu zeggen sommige groepen dat hun voornaamste doel massamoord is. Dat maakt biologische wapens aantrekkelijk.”

Is het moeilijk aan zulke wapens te komen? Het tijdschrift Scientific American zegt:

„Je kunt zonder al te veel gevaar voor jezelf biljoenen bacteriën kweken met een uitrusting die niet ingewikkelder is dan een gistingsvat en een op eiwit gebaseerde kweek, een gasmasker en een plastic schort.”

Wanneer de ziektekiemen eenmaal gekweekt zijn, is het vrij gemakkelijk ze te verspreiden. De slachtoffers zullen pas na een dag of twee merken dat er een wapen in werking is gesteld. En dan zou het wel eens te laat kunnen zijn.

Miltvuurinfectie aan de onderarm

Na de novemberaanslagen heeft de Franse regering dadelijk een verhoging van antistoffen reserves tegen Antrax (miltvuur) voorzien. Dat  eenvoudig te maken bacterieel gif is volgens zeggen een voor de hand liggende keuze als biologisch wapen. Deze ziekte dankt haar naam aan het Griekse woord voor houtskool — iemand die in contact is geweest met vee dat met antrax besmet is, krijgt namelijk zweren op de huid waarop zich zwarte korsten vormen. Defensiedeskundigen maken zich meer zorgen over de longinfecties die het gevolg zijn van het inademen van antraxsporen. Bij mensen heeft besmetting met antrax een hoog sterftecijfer.

Waarom is antrax zo’n doeltreffend biologisch wapen?
De bacterie is gemakkelijk te kweken en zeer resistent. Het duurt enkele dagen voordat de slachtoffers het eerste symptoom vertonen, namelijk een grieperig gevoel en vermoeidheid. Daarna komen hoest en lichte borstklachten. En dan volgen ernstige ademnood, shock, en binnen enkele uren de dood.

Wat opvalt met machtswellustigen is dat zij domeinen willen veroveren en dat de gewonnen goederen belangrijker zijn dan de mensen. Daarom zal een atoomwapen niet voor de hand liggen want bij zulk gebruik zal de streek veel te lang onbereikbaar zijn voor de eigen troepen en zal men te veel zorgen hebben met omliggende slachtoffers van de bestraling.

Het tragische verlies van mensenlevens is het duidelijkste gevolg van terrorisme. Maar er kan nog veel meer uit voortvloeien. Terrorisme kan het vredesproces in probleemgebieden op aarde tenietdoen of vertragen. Het veroorzaakt, verlengt of verhardt conflicten, en het versnelt de geweldsspiraal.

Terrorisme kan ook invloed hebben op nationale economieën. Regeringen worden gedwongen enorme hoeveelheden tijd en middelen aan de bestrijding ervan te besteden. Alleen al in de Verenigde Staten bijvoorbeeld werd voor het jaar 2000 ruim tien miljard dollar uitgetrokken voor terrorismebestrijding.

Of we het nu merken of niet, terrorisme is op ons allemaal van invloed. Het beïnvloedt de manier waarop we reizen en de keuzes die we maken wanneer we reizen. Het dwingt landen over de hele wereld grote hoeveelheden belastinggeld te besteden aan het beschermen van bekende figuren, belangrijke installaties en burgers.

De vraag blijft dus: Is er een blijvende oplossing voor de plaag van het terrorisme?

Waarom terrorisme?

Terrorisme is systematisch, voorbereid en bewust gepland. De tol aan doden en gewonden die er het gevolg van is, vormt niet het hoofddoel. Zo’n bloedbad is een middel om het doel te bereiken; het maakt deel uit van de sfeer van angst en vrees die de terrorist wil scheppen om gezag te ondermijnen en gehoor te krijgen voor zijn specifieke zaak.
Hier volgen enkele factoren die ten grondslag liggen aan de gewelddadige acties van terroristen.

Haat.

„Terrorisme . . . wordt gevoed door haat”,

zei Louis J. Freeh, hoofd van de Amerikaanse Federale Recherche (FBI).

„Zij die een dergelijke haat koesteren, leven in een wereld gekleurd door fanatisme, met schakeringen van samenzwering, en ingelijst in onwetendheid.”

Onderdrukking.

„Zeker, er zijn leiders van groeperingen en landen wier irrationele doel de vernietiging van andere culturen is”,

schrijft Stephen Bowman in zijn boek When the Eagle Screams.

„Maar het is ook duidelijk dat terrorisme voor een groot deel geboren is uit wanhoop.”

Frustratie.

„In veel gevallen . . . is de voornaamste beweegreden van een terrorist oprechte frustratie over schijnbaar niet te veranderen politieke, sociale en economische krachten”,

merkt de uitgever van het boek Urban Terrorism op.

Onrecht.

„Terrorisme is een symptoom van een probleem, niet de werkelijke oorzaak”,

merkt Michael Shimoff op in zijn verhandeling „The Policy of Terrorism”. Hij zegt verder:

„Ons doel op de lange termijn dient het uitbannen van de onderliggende sociale en politieke oorzaken van terrorisme te zijn. . . . Gelijktijdig met onze acties tegen terrorisme moeten we ons net zo krachtig inspannen om vrijheid, waardigheid, gerechtigheid en menselijke waarden te bevorderen. Alleen wanneer die krachtsinspanningen effectief zijn, zullen we onze antiterreurorganisaties kunnen ontmantelen.”

Voorheen voorzegd en opgetekend voor de toekomst

De oorzaken en de geschiedenis van het terrorisme hebben de waarheid bewezen van de bijbelse uitspraak:

’De ene mens heeft over de andere mens geheerst tot diens nadeel’ (Prediker 8:9).

De bijbel heeft zelfs de eigenschappen voorzegd die terrorisme in de hand hebben gewerkt. Er staat:

’In de laatste dagen zullen er kritieke tijden aanbreken, die moeilijk zijn door te komen. Want de mensen zullen zichzelf liefhebben, zonder natuurlijke genegenheid zijn, niet ontvankelijk voor enige overeenkomst, kwaadsprekers, zonder zelfbeheersing, heftig, zonder liefde voor het goede, verraders, onbezonnen, opgeblazen van trots.’ — 2 Timotheüs 3:1-4.

De realiteit is dat menselijke pogingen om terrorisme te bestrijden, hoe oprecht ze ook zijn, niet met succes de oorzaken kunnen aanpakken. De bijbel merkt heel realistisch op:

’Het is niet aan de aardse mens zijn weg te bepalen. Het staat niet aan een man die wandelt, zelfs maar zijn schrede te richten’ (Jeremia 10:23).

Maar hoewel de mens niet bij machte is het terrorismeprobleem op te lossen, is God daar beslist wel toe in staat.

De oplossing

Degenen die onrechtvaardig behandeld of onderdrukt zijn en die zich gefrustreerd voelen, kunnen troost putten uit de betrouwbare belofte in de bijbel:

„De oprechten zijn het die op de aarde zullen verblijven, en de onberispelijken zijn het die erop zullen overblijven. Wat de goddelozen betreft, zij zullen van de aarde zelf worden afgesneden; en wat de verraderlijken betreft, zij zullen ervan worden weggerukt.” (Spreuken 2:21, 22.)

Deze belofte van God zal binnenkort worden verwezenlijkt. Degene die Hij als Heerser heeft aangesteld, de regerende Koning Jezus Christus, zal daarop toezien. Een bijbelse profetie zegt over Christus:

„Hij zal niet richten naar wat zijn ogen alleen maar zien, noch terechtwijzen naar wat zijn oren slechts horen. En met rechtvaardigheid moet hij de geringen richten, en met oprechtheid moet hij terechtwijzing geven ten behoeve van de zachtmoedigen der aarde.” (Jesaja 11:3, 4.)

Ja, Gods Zoon, Jezus Christus, zal binnenkort een eind maken aan alle onrecht en ook aan allen die er verantwoordelijk voor zijn. In Gods rechtvaardige nieuwe samenstel zullen terrorisme en elke vorm van geweld tot het verleden behoren. Dan zal iedereen op aarde in zekerheid leven, vrij van vrees voor enig kwaad. (Openbaring 21:3, 4)

Terwijl wij uitkijken naar die glorierijke tijd moeten wij alles in het werk stellen dat meer mensen Jehovah, de enige Ware God leren kennen en gaan beseffen dat wij best naar Zijn normen en waarden leven om samen gelukkig te zijn.

+

Voorgaand:

2015 het jaar dat ISIS duidelijk maakte dat het ook in Europa is

2015 het jaar dat ISIS duidelijk maakte dat het ook in Europa is – Vervolg 1

Tekenen te herkennen in Tijden der Laatste dagen

Politiek en macht eerste prioriteit # 3 Verhoging van Maria en de Heilige Geest

++

Aanvullende lectuur

1. Materialisme, “would be” leven en aspiraties #3
2. Materialisme, “would be” leven en aspiraties #6
3. Materialisme, “would be” leven en aspiraties #8
4. Wanneer de jongere oor kreeg voor Arabische klanken
5. Bent u op zoek naar antwoorden en Bent u op zoek naar God
6. Echte boodschap van redding niet ver te zoeken
7. Leren kennen van Hem die het hart kent
8. Ongelezen bestseller
9. Woorden gesproken door de Eeuwige tot de mensheid
10. Opgetekend in je hoofd wat is neergetekend
11. God of een god
12. Een Drievoudige God of simpelweg een éénvoudige God
13. God is geen mens
14. Groot Drie-eenheidsdebat
15. Doctrine van de Drievuldigheid
16. Calvijn worstelde ook met de drie-eenheidsleer
17. Heidense invloeden op het trinitarisme
18. Schepper en Blogger God 7 Een Blog van een Boek 1 De Blogger geloven
19. Uitdagende vordering 1 Wiens Woord
20. Uitdagende vordering 4 Goddelijk geïnspireerd 3 Zelf-consistente Woord van God
21. Gods vergeten Woord 5 Verloren Wetboek 4 De ‘katholieke’ kerk
22. Kroniekschrijvers en profeten #4b Vroege of Grote Profeten
23. Bijbel, zwaard van de Geest in de eenheid van het geloof en van de kennis van de Zoon van God om tot een volkomen mens te komen
24. Bijbel, Gods Woord ingegeven nuttig tot lering, tot bestraffing, tot verbetering en tot onderwijzing
25. Hashem השם, Hebreeuws voor “de Naam”
26. Hoe ziet God er uit
27. De uitstraling van God en zijn pleitbezorger
28. Met wie kan je hem vergelijken
29. Ongelovige Thomassen, Jezus en zijn God
30. De verkeerde held
31. Wie is Jezus volgens Prof. Buzzard
32. Christus verwekt door de Kracht van de Heilige Geest
33. Jezus van Nazareth #3 De Zoon van God
34. Jezus van Nazareth #5 Zijn Unieke persoonlijkheid
35. Jezus van Nazareth #6 Zijn unieke macht
36. Wie zijt Gij, Here?
37. Niet goddelijkheid van Christus toch
38. Joodse interpretatie van Zoon van God
39. Joodse Wetten en Wetten voor Christenen
40. Hoe kijken trinitariërs op tegen het gelijk christus worden
41. Wat Jezus Deed: Wanneer waarheid niet het doel is & Belangrijkste dingen eerst
42. Christenen
43. Bekeerlingen en omgang
44. Moslims, Christenen en Gratis Heilige Boeken
45. Hermeneutiek om uit te dragen #6 Geen Excuus
46. Hermeneutiek om uit te dragen #8 Tegenspraak
47. Hermeneutiek om uit te dragen #9 Fundamentalisme
48. Op zoek naar spiritualiteit 5 Vrucht van de geest
49. Op zoek naar spiritualiteit 6 Spiritualiteit en gebed
50. De nacht is ver gevorderd 1 Voorwoord
51. De nacht is ver gevorderd 2 Studie 1 Zijn het de laatste dagen? 1 Intro
52. Meeslepen of laten verleiden
53. Goede mensen en verborgen christenen
54. Belang van rechtvaardigheid gekend bij Nederlanders
55. Zeggingskracht van beelden in de Bijbel #5 Voorafschaduwing
56. Vertrouwen, Geloof, Roepen en Toeschrijving aan Jehovah #10 Gebed #8 Voorwaarde
57. Vertrouwen, Geloof, Roepen en Toeschrijving aan Jehovah #18 Volbrenging
58. Waarom God lijden toe laat
59. God wordt heerser van onze passies
60. Woord zonder boeien vol van kracht
61. Jood of Christen zijn
62. Een vergadering omtrent aan te houden gedrag en te houden handelingen
63. Zorg dragen om als Christus te worden
64. Hoe de Satan vandaag rond toert
65. Being Charlie 1
66. Ingrijpende gebeurtenis en Gespannen kabel
67. Fundamentalisme en religie #1 Noorwegen
68. Fundamentalisme en religie #2 Frankrijk en België
69. Fundamentalisme en religie #3 Vluchtelingen en racisme
70. Fundamentalisme en religie #4 Verdrukking
71. Fundamentalisme en religie #5 Verguisde Koran
72. Fundamentalisme en religie #6 Versplintering
73. Is Islamfobie uitgevonden door fundamentalistische regimes
74. Sharia een kwaad voor Islam
75. 15 jaar cel geëist voor leider Sharia4Belgium
76. Woede en wraak
77. God roept de gekwalificeerden niet
78. Zaai en oogst in de tuin van uw hart
79. Geduld is het vermogen om af te tellen voor explosieven te laten ontsteken
80. Zachtaardige harten zijn stilletjes zachtaardig.
81. Hij die glimlacht in plaats van te razen is altijd sterker
82. Denkend aan de hulpbehoevenden
83. Kerkgroei en samengaan
84. Gevolgen van beperkingen van vrijheid in Turkijë
85. Hoop zal niet worden beschaamd
86. Verlichting door Gods Geest
87. Hij heeft de Pneuma, de Kracht van Hem gegeven
88. Geest van God geeft liefde, hoop en vrijheid
89. Onder de Geest blijven
90. Zeker zijnde van Bevrijding
91. Volharden, Bijbelstudenten en Ondersteuning
92. Hoe zullen de doden weer levend gemaakt worden?

+++

Verder aanvullende lectuur:

1. In tijden van hoax aanslagen worden de bepaalde types op een heldenschild getild
2. Goed artikel over de beweegredenen van #IS: ‘Het brute geloof van IS’ #trouw #radicalismeIS #mondialestrijdtegenongelovigen #eu
3. 1-8-2015 Demonstratie: Solidariteit met de Koerden. Nee tegen IS en Erdogan!
4. Al Qaida is nu echt dood
5. Waarom gebeurt dit allemaal?
6. Het past in een patroon
7. Nederlanders & Zelfspot
8. Ontwikkelingshindernissen
9. Wat menselijkheid naast het mens-zijn
10. Een kattebelletje in de kantlijn
11. Een kloof? En de mbo’ers dan?
12. Verdienen en verdienen
13. Modern ambacht
14. Kenny B’s erkenning in buitenland
15. Waar zit het verschil?
16. Voor persoonlijke ontwikkeling is moed nodig
17. Niemand is vrij: Het ‘allochtone’ meisje
18. Het ongehoord woord // Twee maten en twee gewichten
19. Onrechtelijk onrecht dat onrechtvaardig kan zijn
20. Sensatiezucht versus onrecht
21. Stop it Now !
22. Liefde is groter dan haat
23. Der Terrorismus in der Welt
24. Die Scharia – das göttliche Schild und Schwert des Propheten Mohammed …
25. Islamischer Staat: Anweisung, wie Frauen zu vergewaltigen sind
26. Die Kinder des Kalifats
27. Deutsche Dschihadisten in Somalia
28. Rillers uit Rigter: Rigters 19, Die Leviet en sy byvrou.
29. Rillers uit Rigters: Rigters 4, Jael en Sisera (en Jesus)
30. Materialisme històric
31. Comment abolir la propriété privée aujourd’hui?
32. 9. desember – Om mange ting og tang

 +++

Related articles

• Bible Daily Devotional – Putting God first: Haggai
• Viral video captures man tearing Koran at Wright State
• Islam and Nazism compared
• Religious Replicates
• Fundamental Transformation? Obama To Flood US With Muslim ‘Refugees’
• War against Insurgency: Be cautious of implications – Catholic Archbishop urges Buhari
• Boko Haram insurgency un-Islamic, says Sultan
• Exclusive Interview with “Ghost Sec” Fighting ISIS on Social Media
• How Europe’s Refugee Crisis Was Years in the Making
• Glo, Conoil, UNILAG hail Muslims at sallah

Politiek en macht eerste prioriteit # 3 Verhoging van Maria en de Heilige Geest

In de vorige artikelen hebben we gezien dat geestelijken van de late derde en vroege vierde eeuw, zoals Athanasius, hun politieke invloed gebruikten om hun geformuleerde ideeën over de Drie-eenheid door te drukken zodat  op het Concilie van Nicea (325) werd besloten dat de Vader en de Zoon “van dezelfde substantie” moesten zijn. 
In het Westen had men Hilarius van Poitiers ( ca. 315 – 367), en in het Oosten Basilius van Caesarea, ook Basilius de Grote[1] (c.330-379), Griekse prelaat, bischop van Caesarea in Cappadocia, en één van de Vier Vaders van de Griekse Kerk met zijn broer Gregorius van Nyssa en zijn beste vriend Gregorius van Nazianze (c.330-390) die de Nicene formule van de orthodoxe leer van de Drievuldigheid (Drie-eenheid) bleven verdedigen en de Niceense geloofsbeleidenis interpreteerden met God als één wezen in drie hypostasen als een te nemen voorwaarde om christen te zijn. Het niet-christelijk idealisme met zijn hoge morele en esthetische niveau boeide hen en men kan zich indenken dat de beleving van de heidenen door hun verering van meerdere goden een grotere devotie bleek te verwezenlijken. De kerkvaders van die tijd waren er van overtuigd dat de toelegging voor een verering van meerdere goden de kerk tengoede zou komen en daarom opteerden zij voor de gratie van de machtshebbers met instemming voor hun godendom te transplanteren naar hun christelijke figuren, zodat de Maagd Maria en andere heiligen ook vereerd konden worden.

De wijding van Hilarius van Poitiers ook gekend als de ‘Athanasius van het Westen’ – Prent uit een 14e eeuws manuscript.

Het arianisme was een belangrijke levensbeschouwelijke stroming. Ook de keizer van het West-Romeinse Rijk, Constantius II, was het arianisme vriendelijk gezind. Hilarius verzette zich tegen de door de keizer geëiste veroordeling van kerkvader Athanasius en daarmee van de geloofsbelijdenis van Nicea, waaraan andere Gallische bisschoppen meededen, en werd daarom naar Klein-Azië verbannen (356–359). In deze periode schreef hij zijn hoofdwerk, De Trinitate (‘Over de Drievuldigheid‘). In zijn De synodis seu de fide orientalium (‘Over de synoden of de geloofstrouw van de Oosterse bisschoppen’) gaf hij daar een historische toelichting bij.
In het Griekse Oosten geraakte hij nog veel beter thuis in de christologische strijd en deze zette hij, in 360 teruggekeerd, in Gallië voort, in de eerste plaats tegen Saturninus van Arles op een synode te Parijs (361) en enige jaren later – met weinig onmiddellijk succes – tegen Auxentius van Milaan.

Voorafgaand: Politiek en macht eerste prioriteit #2 Arianisme, Nestorianisme en Monofysitisme

De vroege dagen van het Christendom

2.2.3 Politiek en macht de eerste prioriteit: Verhoging van Maria en de Heilige Geest

De keizer Constantinus voltooide wat Paulus was begonnen –  een wereld vijandig aan het geloof  waarin Jezus had geleefd en wasgestorven. De Raad van Nicea of Oecumenische Concilie in Nicea in 325 bepaalde dat de Kerk en de Synagoge niets gemeenschappelijk zouden moeten hebben, en dat wat er ook van de eenheid van God en van de vrijheid van de mens sloeg of een Joods aspect van verering aanbood, van het Katholiek Christendom moest worden geëlimineerd. Alles wat er maar op zou kunnen wijzen dat Jezus zijn leer op de Joodse leer  zou geschoeid zijn wenste men te verwijderen. Mits vele Joden de volgers van Jezus toch als een Joodse sekte beschouwden, zou het niet moeilijk zijn om  door zich te ontdoen van de Joodse verbondenheid zich als een nieuwe godsdienst te laten opmerken.

De overdracht van de zetel van macht van Rome tot Constantinopel, en het oprichten van het Oost Romeinse Rijk onder Constantinus I gaf aan Klein-Azië, en vooral aan Constantinopel, een belangrijk belang in de geschiedenis van de Kerk voor verscheidene eeuwen. De zeven oecumenische Raden van 325 tot 787 waren allen gehouden in die stad of in haar buurt, en de doctrinaire controversen op de Drievuldigheid en de persoon van Christus werden voornamelijk gedragen in Klein-Azië, Syrië, en Egypte.

Het geërodeerde rots-standbeeld van de godin Cybele op de berg Sipylus, op een vroeg 20ste-eeuwse Franse postkaart

Niet ver van Frygië (ook vaak als Phrygië gespeld) in het midwesten van de Anatolische hoogvlakte in Klein-Azië werd Montan of Montanus geboren in Ardaban (Misië) (?- 195), die zich ontdeed van zijn priesterschap van de godin Cybele en zich geroepen vond om als de profeet uit te geven als de trooster, de Parakleet, van wie Jezus beloofd had dat hij hem in de laatste dagen zou sturen.

De Romeinse Staat keurde en ontwikkelde een bepaalde vorm de cultus van de goddelijkheid van de Staat van Frygië goed. Alsook werd deze door Griekse kolonisten van Klein-Azië aangepast, en werd ze verder verspreid van daar naar het  vasteland Griekenland en zijn verdere westelijke kolonies rond de 6de eeuw vGT. In Rome, werd Cybele Magna Mater („Grote Moeder“) genoemd.  Om priester of priesteres te zijn moest men zich castreren en werden Gallos of Galli genoemd. Deze barbaarse verminking werd gerechtvaardigd door de mythe over Attis, de god van de vruchtbaarheid en minnaar van de Grote Moeder, die zichzelf ontmande onder een dennenboom. Cybeles ‘priesteressen’ gingen de uitgelaten festiviteiten voor in ceremonies met veel drank en wilde muziek, waarbij zij, en veel van haar fanatieke volgelingen, zichzelf met messen sneden. De feesten werden in grote processies gevierd nog tot 268 n.Chr. Ook de Nijldelta godin Isis (Grieks) of Aset (Egyptisch Au Set), dochter van Geb en Nut, de god van de aarde en de godin van de hemel geraakten meer verweven met de christelijke gedachten. De Egyptische Moedergodin Isis stond bekend als vruchtbaarheidsgodin zoals Cybele die in de verering werd opgenomen als evenbeeld van Maria, de moeder van Jezus, zodat deze als de ‘moeder van God’  in de cultus kon worden vereerd.[1]

De Romeinen schreven hun succes tegen Carthago tijdens de Punische Oorlogen toe aan de verheerlijking van Cybele en meerdere volgelingen en gelovigen na Montanus dachten dat hun verzoeken aan de Magna Mater of ‘Moeder Gods’ in vervulling gingen door hun toewijding aan haar.

Toen Montanus zich had bekeerd tot het Christendom nam hij de cultus van zijn godin mee over en nadat hij in een trance was gevallen begon hij aan „het profeteren onder de invloed van de Geest.“ Hij werd spoedig vergezeld door twee jonge vrouwen, Prisca, of Priscilla, en Maxirnilla, die ook aan voorspellingen begonnen. Hij kreeg het bericht dat Christus spoedig zou terugkeren en dat de Heilige Geest nu zou regeren.

Als profeet van God, overtuigd dat de Parakleet door hem sprak, kondigde Montanus de steden van Pepuza en Tymion in west-centraal Frygië aan als plaats van het Nieuw Jeruzalem. Hiervoor maakte hij het grotere Pepuza tot zijn hoofdkwartier. Zijn aanhangers, de Montanisten wachtten op de komst van de Heilige Geest om de plaats van de zoon in te nemen en een meer perfect Evangelie aan te kondigen. De Heilige Geest werd gemaakt tot het voorwerp van een exclusieve verering.

De Kerk moest die verering onderdrukken, maar zowel deze verering van de Heilige Geest als van Maria paste netjes in het raamwerk om de Heilige Drievuldigheid aanvaardbaar te maken. Door  de Anatoolse godin naar Maria te transponeren kon de moeder van Jeshua (Jezus) als de Magna Mater, de Grote Moeder, genomen worden en moest zij wel de moeder van God zijn en haar zoon Jeshua (Jezus) kon dan niet anders dan de reïncarnatie van God zijn. Nu kon zij ook tot de andere figuren  behoren als  „heilig“ of ‘apart geplaatste’ .[2]

Deze Maria verering en het maken van de Heilige Geest tot een godheid,  kwam de machthebbers ten goede en stimuleerde de handel van nog meer beeldjes en gekapte stenen.

Meer en meer werden allerlei figuren uit de heidense traditie overgenomen om als beeltenis plaats te nemen voor ‘heiligen’ uit de stroming van Jezus volgers. De anathema’s of artefacten dat in de oudheid door een bezoeker van een heiligdom aan een godheid werden geschonken geraakten alsmaar meer ingeburgerd in het christelijk geloof. Nu kon de Heilige Geest ook voorgesteld worden en kreeg deze ook een plaats op de offeraltaren en in gebedshuizen naast de vele andere artefacten die hun weg vonden in de gebedshuizen.

De Allerhoogste God, Elohim Jehovah, verafschuwt standbeelden of artefacten die vorm wordt gegeven door de mens voor verering. In het Oude Testament, werd reeds vermeld dat geen beeltenis van God hoorde gemaakt te worden. Voorwerpen die werden gebruikt voor votieve dienstenaanbod, mochten niet hergebruikt worden voor een profaan gebruik . Dergelijke voorwerpen moesten vernietigd worden. Deze voor vernietiging bestemde voorwerpen werden „vervloekt“ evenals gewijd of geconsacreerd. De gewijde beelden of anathema werden populair maar de  Apostel Paulus beschouwde ze ook als verwerpelijke standbeelden of steengravures die zouden moeten worden uitgesloten. Hij sprak over het aan de kaak stellen“ [anathema] of vervloeken „maar ook over het  „ aanbieden aan God“.Voor de eerste Christenen gold het bidden tot standbeelden als een misdaad.

De Apostel Paulus gebruikt de naam van die beeltenissen ook als de verwijzing van wat christenen zich niet mogen welgevallen. Aanbidding van beeltenissen is namelijk iets verwerpelijk voor God. Voor de Allerhoogste is het een vervloeking om met een menselijk ontwerp te worden vergeleken of uitgebeeld. Daarom gebruikt Paulus ‘anathema sit’ om uit te drukken dat “hij zij vervloekt” worde. Afbeeldaanbidders hoorden niet thuis bij de eerste christenen en werden ‘vervloekt’ of uit gesloten.  Eigenlijk zijn het afgodenaanbidders. In de betekenis van uitsluiting (excommunicatie, kerkelijke ban) is de formulering sinds de 4e eeuw tegen verschillende ketterijen gebruikt op particuliere en oecumenische concilies in de geijkte vorm “indien iemand dit of dat zegt (dat in strijd is met de besluiten van het concilie), hij zij in de ban is (anathema sit)”.[3]

Zij die hun liefde aan beelden of standbeelden toonden deden iets tegen de bevelen van God en toonden aan dat zij niet zo zeer hielden van Elohim de Hoogste God maar voorwerpen waren van afschuw en execratie aan alle heilige wezens. Voor de eerste Christenen waren zij zonder schuldgevoelens voor een misdaad die de strengste veroordeling verdient en konden zij als dusdanig niet meer deel uitmaken van de ecclesia. Bij zulke ‘verschrikkelijke daden’ moest overwogen worden hen uit de gemeenschap te verwijderen. Zij werden blootgesteld aan de zin van „eeuwige vernietiging van de aanwezigheid van de Heer“ want zij omhelsden geen blijvend geloof, zoals de zin was van geheel de mensheid vóór het zoenoffer, de rechtvaardiging en heiliging van het bloed van Christus dat de afkoop van zonden toestond.[4]

Cyrillus I van Alexandrië (Grieks: Κύριλλος Α΄ Αλεξανδρείας) (Alexandrië, 375-380 – Alexandrië, 27 juni 444) monnik en patriarch van Alexandrië van 412 tot 444. Fel bestrijder van het arianisme.

Het gebruik van het woord „anathema“werd verder gebruikt om een vloek en een gedwongen uitwijzing van de gemeenschap van Christenen te betekenen. Het werd overgenomen en werd de standaardtermijn in de kerk na de heilige Cyrillus van Alexandrië, die zijn 12 anathema’s tegen de afvallige Nestorius (in 413 GT) uitsprak. In de 6de eeuw, kwam het anathema als de strengste vorm van excommunicatie te betekenen dat een afvallige van de Christelijke Kerk formeel gescheiden werd en zijn doctrines veroordeeld; maar ook werd het gebruikt voor minder belangrijke excommunicaties, terwijl het vrije ontvangst van de sacramenten belemmerde, de zondaar verplichtend om zijn zondige staat door het sacrament van vergiffenis (Sacrament van verzoening) te rectificeren.

In de eeuw 4° hield men van de idee van de bewondering van de Heilige Geest en Magna Mater of Theotokos, de Griekse titel van Maria, de moeder van Jezus, vooral gebruikt in de Oostelijke Orthodoxe, Oosterse Orthodoxe, en Oostelijke Katholieke Kerken (het Oosters christendom). Haar letterlijke Nederlandse vertalingen omvatten `god-Drager ` ‘God baarster’ en `wie geboorte aan God’ geeft. De Raad van Ephesus die, in oppositie tegen hen werd verordend ontzegden Maria die de titel Theotokos („wie geboorte aan God“geeft) maar noemden haar Christotokos („wie geboorte aan Christus“ geeft).
In de theologische discussie over de natuur van Christus kwam het tot verschillend woordgebruik, dat voor verwarring zorgde. De mens Jezus maakte van Maria een antropotokos (Moeder van de mens Jezus), maar ook een theotokos (moeder van God). Volgens Nestorius (Nestorius van Constantinopel) kon het “eeuwig voortkomen van de Zoon uit de Vader” niet eeuwig via Maria voltrokken worden, en hij koos daarom voor de alternatieve term “christotokos” (moeder van Christus). Het leverde Nestorius een aanval van Cyrillus van Alexandrië op, die in de nestoriaanse Jezus een eenheid, die pas door de ontmoeting tussen de eeuwige Logos en de tijdelijke mens op grond van genade (van God) en vrije wil (van de mens Jezus) tot stand kwam. Hierin zou Jezus Christus niet pre-existent zijn en bovendien meenden sommigen (m.n. Dioscurus, opvolger van Cyrillus) dat de benadrukte twee naturen in een persoon zou kunnen worden geïnterpreteerd als twee personen (Jezus en Christus) in een verschijning.
Athanasius van Alexandrië in 330, Gregorius de Theoloog in 370, Johannes Chrysostomos in 400, en Augustinus gebruikte allen theotokos.[5] (De formulering Theotokos werd op het anti-nestoriaanse Concilie van Efeze in 431 bevestigd.)

Een 18e-eeuwse Russische pictogram dat verschillende soorten van de Theotokos iconen voorstelt

Naast de incarnatie van God kon nu ook de Geest op de aarde komen en kon hij bemind of aanbeden worden. In 380 zouden anathema’s die door de overspelige Paus Damasus uitgesproken werden, in de Vierde Raad van Rome, de veroordeling uitspreken over hen die zouden ontkennen dat de Heilige Geest moest bemind worden  als de Vader en de Zoon door elk schepsel [6]. Deze anathema’s werden vernieuwd door Celestinus I en Virgilius, en de oecumenische raad van 381 in zijn symbool, dat zijn plaats in de liturgie nam, formuleerde haar geloof in de Heilige Geest, „Wie te samen met de Vader en de Zoon is bemind  en verheerlijkt.“ Deze uitdrukkingen wijzen op de eenheid van de bewondering van de Vader, de Zoon, en de Heilige Geest; namelijk dat de één of andere Persoon van de Drievuldigheid kan bemind worden afzonderlijk maar niet met de uitsluiting van de andere twee.

De idee van een Drievuldigheid, die, aangezien de Raad van Nicea in370, en vooral door Basilicum de Grote of Basilius van Caesarea, ook Basilius de Grote en Vader van het Oosterse Monastieke Leven genoemd, (ca. 330 – 379) , het Katholieke dogma was geworden, werd natuurlijk niet alleen door Joden tegenstrijdig aan hun monotheïstisch geloof beschouwd. De echte studenten van de Bijbel vonden geen reden om in zulk een onderwijs te gaan. Voor hen was de Bijbel duidelijk met woorden zoals “de zoon van God”. Het werd nog slechter wanneer bepaalde Christenen ook deze drie-Ene God, `God de zoon‘ `God de Vader‘ samen met de God „de Heilige Geest [“ Ruaḥ Ha-Ḳodesh“]opvatten als een vrouwelijk wezen dat, haar parallellen had in al de heidense mythologieën.[7]

De respons op de Nieuwe Profetie bracht nog een splitsing onder de christelijke gemeenschappen, en vooral de meer orthodoxe geestelijkheid vocht hard om deze stroming te onderdrukken. Men geloofde dat de Frygische profeten werden bezeten door boze geesten, en dat zijn twee profetessen Maximilla en Priscilla, vrouwelijke presbyters, voorbeelden waren van mislukt exorcisme.

Montanisten, die in de tweede eeuw predikten, en uitkeken naar de komst van de Heilige Geest om  de plaats van de Zoon in te nemen en een meer perfect Evangelie aan te kondigen, gaven zeer veel aandacht aan droomduidingen en extase-ervaringen. Bij hen valt het eindtijd denken vooral op. Hun eindtijdverwachting legde hen een sobere levensstijl op met een strikte publieke en individuele moraal , vol vasten, seksuele onthouding, boetedoening, loslaten van het huwelijk en bereidheid tot het martelaarschap.

Montanus zag zich als de laatste definitieve openbaring en Priscilla bezag zichzelf als allerlaatste  profetes waarna  slechts het einde zou komen.

Hun exclusieve verering van de Heilige Geest werd wel hoog geschat en als een aan te nemen element in de godsdienst verering. Zo kon Gods Kracht als derde persoonlijkheid gestaafd worden.

Na het overlijden van Priscilla in 179 zagen de mensen dat Jezus niet terug kwam en liet het nieuwe Jeruzalem op zich wachten waardoor  aan de eindtijdprofetieën een einde kwam, toch bleef het verder bestaan tot het meer te lijden kwam onder de strenge legislatie tegen het Montanisme door keizer Justinianus I die heerste van 527 tot 565. Enkele overgebleven groepen zetten de beweging echter voort tot in de 9° eeuw.

In 380 werd zo een vervloeking of banspreuk uitgesproken door Paus Damasus, op de Vierde Raad of Concilie van Rome. Er werd  uitgesproken dat wie ook maar zou ontkennen dat de Heilige Geest moet worden bemind worden als de Vader en de Zoon door elk schepsel, deze zou verbannen worden uit de Katholische Kerkgemeenschap.  Deze anathema’s werden vernieuwd door Celestinus I en Virgilius, en de oecumenische raad van 381. De anathemata als versierselen in de gebedshuizen werden nu als een vorm van devotie aangekondigd en de liturgische gewaden en symbolen als tekenen van macht.

De Oost-Romeinse / Byzantijnse keizer Theodosius I zag dat er iets moest gedaan worden om de verscheurde christelijke kerk tot een eenheidskerk te brengen. Alsook wenste hij zijn keizerlijke macht te gebruiken  om de nog zeer grote invloedrijke groep aanhangers van het arianisme, dat door het eerste oecumenische concilie in 325 in Nicea al als ketterij was veroordeeld, zoveel mogelijk uit te schakelen.

De Heilige Geest werd nu door nog meer mensen hoog geschat en als een te vereren persoonlijkheid aanschouwd. Het geloof in de Heilige Geest als gelijkwaardige goddelijke derde persoon van de in essentie éne God werd in de – in 325 in Nicea vastgestelde – geloofsbelijdenis opgenomen.

De heilige drie-eenheid, icoon van Andrej Roebljov (ca. 1400)

---

[1] Jezus werd aanschouwd als de verwerkeling van God op aarde en werd als  Horus de zoon van Isis  de symbolisering van  het jaarlijks verdwijnen en opkomen van het leven, zoals dat in de landbouw zichtbaar wordt (zie ook: Geboorte van Horus). Het gebruik om poppen van de korengeest te maken bestaat nu nog altijd bij de Kopten. Tijdens de goede week wordt een voorstelling van Christus in de vorm van een mummie op het altaar gelegd van vrijdag tot zondag, omgeven door bloemblaadjes e.d. Vrouwen (mannen niet) vullen ook nog altijd potjes met aarde en zaaien daarin. Dit doet denken aan de tuin van Adonis.

[2] In deze betekenis werd de vorm van het woord anathema ooit (in meervoud) gebruikt in het Griekse Nieuwe Testament, in Lukas 21:5, waar het als „giften“ of “geschenken” wordt weergegeven.

[3] De uitdrukking werd ook gebruikt tijdens het Concilie van Trente (1545–1563) over de aanhangers van de (vanuit de katholieke leer gezien) dwaling van de Reformatie 126 keer het anathema heeft uitgesproken.

[4] Alternatief, zou de apostel Paulus kunnen voorstellen dat zij die niet van de Heer houden zouden moeten tot God aangeboden worden.

[5] “The rejection of the term Theotokos by Nestorius Constantinople and the refutation of his teaching by Cyril of Alexandria”. Egolpion.com. 2012-06-24. Retrieved 2012-10-04.

[6] Denzinger, Enchiridion, n. 80

[7] Zoals door vele Christelijke geleerden, zoals Zimmern, in zijn „Vater, Sohn, und Fürsprecher“  is aangetoond, 1896, en in Schrader’s „K.A.T.„1902, p. 377; Ebers, in zijn „Sinnbildliches: die Koptische Kunst „1892, p. 10; en anderen.

---

[1] Enkele van zijn vermeende ruggenwervels worden bewaard als relikwie in Brugge, namelijk drie in de Sint-Salvatorskathedraal en één in de Sint-Basiliuskapel op de Burg (de Heilig Bloedbasiliek).

+

Voorgaand artikel: Politiek en macht eerste prioriteit #2 Arianisme, Nestorianisme en Monofysitisme

Vervolg: Politiek en macht eerste prioriteit #3 Samengaan van Joodse, Oosterse en Helleense gedachtegoed

English version: Politics and power first priority #3 Elevation of Mary and the Holy Spirit

Mozaïek van Maria als theotokos in de Chora-kerk in Istanboel

Vindt ook:

De belangrijkste concilies

1. Nicaea I
2. Constantinopel I
3. Efeze
4. Chalcedon
5. Constantinopel II
6. Constantinopel III
7. Nicaea II

Lees meer over:

1. Doctrine van de Drievuldigheid

2. Drievuldigheid of Heilige Drie-Eeenheid
   
3. Is God Drie-één
4. De Allerhoogste is het Opperwezen
5. Drie Heilige Hiërarchen: Basilius de Grote, Gregorius van Nazianze en Johannes Chrysostomus worden in de Byzantijnse Kerken de Drie Heilige Hiërarchen genoemd.
6. Niet goddelijkheid van Christus toch
7. God, Jezus Christus en de Heilige Geest
8. Jezus van Nazareth #2 De zoon van Maria
9. Jezus van Nazareth #3 De zoon van God
10. Voorbestaan van Christus
11. Al of niet verenigen
12. De ecclesia als lichaam van Christus
13. Verzamelen of Bijeenkomen
14. Maken van een kerk
15. Congregation – Congregatie
16. Parish, local church community – Parochie, plaatselijke kerkgemeenschap
17. Kerst en wenslampions
18. Waarom gaf Jezus Maria aan Johannes
19. Slechts één ding is nodig
20. Groei eerste christenen
21. Is er een komende Eindtijd
22. Visie op Jezus’ wederkomst van invloed op vraag hoe met deze aarde omgaan
23. Laatste dagen omroepers

***

Politiek en macht eerste prioriteit #2 Arianisme, Nestorianisme en Monofysitisme

De vroege dagen van het Christendom

2.2. Politiek en macht de eerste prioriteit

2.2.2. Politiek en macht de eerste prioriteit #2

“Beeld van God, de onzichtbare, is hij, eerstgeborene van heel de schepping:” (Colossenzen 1:15 NBV)

Tussen ‘eerstgeborene’  heeft men een eerstgeborene van het gehele wereldstelsel, de eerste mens of Adam en  de eerste geborene van de Nieuwe Verbond periode, de eerstgeborene van de nieuwe schepping, welke duidelijk bij uitstek de Messias was voor de volgelingen van  Jezus, de nieuwe Adam die de poorten opende voor het nieuwe volk van God.

Het Grieks voor eerstgeborene is proto met tikto: eerstgeborene. Het Griekse woord voor ‘het eerst gemaakt’ of ‘het eerst gecreëerd’ zou proto met ktizo zijn: voor het eerst gemaakt. Paulus maakte geen gebruik van de tweede, maar het eerste. Ten tweede, het Bijbelse gebruik van het woord “eerstgeborene” is interessant. Het kan het eerste geboren kind zijn in een gezin (Lukas 2:7), maar het kan ook betekenen “pre-eminentie.” In Psalm 89:20, 27 wordt gezegd: “Ik heb gevonden David, Mijn knecht, met Mijn heilige olie heb ik hem gezalfd … ik zal hem ook Mijn eerstgeborene maken”(NASB).

“(89:21) In David vond ik een dienaar, ik zalfde hem met heilige olie.” (Psalmen 89:20 NBV)

“(89:28) Ik maak hem tot mijn eerstgeborene, tot de hoogste van de koningen der aarde.” (Psalmen 89:27 NBV)

Zoals u kunt zien, is David, die wel de laatste geboren in de familie was, de eerstgeborene van God genoemd. Dit ‘eerstgeboren” zijn is een titel van superioriteit hier. De Grieks voor eerstgeborene is proto met tikto:. Eerstgeborene. Het Griekse woord voor het eerst gemaakt zou proto met ktizo zijn: voor het eerst gemaakt. Paulus maakte geen gebruik van de tweede, maar het eerste. Ten tweede, de bijbelse gebruik van het woord “eerstgeborene” is het meest interessant. Het kan het eerste geboren kind in een gezin (Lucas 2:7), maar het kan ook betekenen “pre-eminentie.” In Psalm 89:20, 27 zegt: “Ik heb gevonden David, Mijn knecht, met Mijn heilige olie ik heb hem gezalfd … ik heb ook zal hem Mijn eerstgeborene “(NASB). Zoals u kunt zien, is David, die was de laatste geboren in de familie noemde de eerstgeborene van God. Dit is een titel van superioriteit hier. {zie ook: CARM Christian Apologetics and Research Ministry}

De gedachte van het ‘eerstgeboren zijn’ en de natuur van Jezus Christus werd onder vuur genomen. Geleidelijk aan in de tijd begonnen bepaalde mensen te geloven dat Jezus de eerste persoon geboren was, zelfs vóór Adam, de eerste mens geschapen werd. Dit idee ingevoerd in de tweede periode van de 2e eeuw en verder ontwikkeld in de 3e eeuw met Clemens van Alexandrië [c. 150 – c. 214 GT] die de term “protoktistos” gebruikt in zijn Stromata [Boek 5, hoofdstuk 6, sectie 35, en boek 5, hoofdstuk 14, sectie 89], maar later Jezus  “protoktistos”, [eerste-geschapene] noemt [Stromata in ANF 2, hoofdstuk 6, pagina 452] Clemens gebruikt de term ‘eerst geschapen’, alsof het algemeen de eerstgeborene is in het hele wereld gebeuren. Voor Clemens en anderen, hebben de twee dezelfde betekenis gekregen en waren ze in feite uitwisselbaar. Als we kijken naar Clemens zijn zelfde werk [Stromata] vinden wij al een beetje later in hoofdstuk 14, pagina 465, de uitdrukking: “tes sophias tes protoktistou tw Thew “, wat betekent” Wijsheid, dat was het eerste van de schepping van God “; hier zien we duidelijk de [genitief]” protoktistou “[van de schepping]! Clemens identificeert herhaaldelijk het Woord met de wijsheid van God, en toch   verwijst hij naar Wijsheid als eerst geschapen door God, terwijl hij in een passage dat  epitheton hecht aan “Eerst-gemaakt,” en in een ander “Eerst-verwekt,” aan het Woord.

Voor de kerkvaders [pre-Nicea] waren de termen “prototokos” en “protoktistos” natuurlijk synoniem en verwisselbare termen, ze behandelen beide even gelijkaardig en met dezelfde betekenis!

Constantijn de Grote en het Concilie van Nicea verbranden ariaanse boeken, afbeelding uit ca. 825.

Er was een vennootschap gevormd (harmonia, syymphonia) dat één van de fundamenten van het Christelijke Imperium werd. [1] Omdat de godsdienstige vrede van het Oosten werd bedreigd riep de Romeinse Keizer Constantijn de eerste oecumenische raad (de Eerste Raad van Nicaea in 325) bijeen om de problemen op te lossen die door het Arianisme werden veroorzaakt.

Arianisme had als theologische mening dat Jezus goddelijk was, werd gecreëerd en minder is dan God de Vader. Sommigen beweren dat het een stroming is die pas in de 4° eeuw ontstond, maar zij vergeten dat de Leer van Arius in lijn was met de stroming van de 1° eeuw. De apostolische leer dat Jezus de zoon van God is en niet god de zoon.  Wel is er het bijkomende element dat wel anders was dan de apostolische leer van slechts één God, namelijk dat er ook werd gedacht dat de Heilige Geest ook een schepping van God de Vader was, die ondergeschikt zou zijn aan God. De Heilige Geest is echter de Kracht van God en was er dus reeds van bij het begin, en is er steeds geweest, mits God oneindig is en aldus geen begin en geen einde heeft. Zijn Adem of Zijn ‘Zijn’ is dus zijn ‘Eigenlijk wezen’ of Zijn eigenlijk bestaan’ (van het “Ik die ben”) alom tegenwoordig in de eeuwigheid.

Er werd onjuist gekeken naar het ‘god zijn’ of ‘goddelijk zijn’ en naar de goddelijkheid in de vierde eeuw. Er was zo veel verwarring ontstaan dat er een noodzaak ontstond om dit uit te kaarten en hiervoor een raad bijeen te roepen welke vergaderde te Nicaea in 325. De aanhangers van het trinitarisme wonnen daar het pleit en het Arianisme werd er veroordeeld.

De Griekse term consubstantiële homoousios [van de zelfde substantie] die door de raad wordt gebruikt om de verhouding van de Zoon aan de Vader te bepalen was niet universeel populair: het was gebruikt voordien door de afvallige Sabellius. Wat door de Galatian geestelijke Marcellus van Ancyra, de hevigste tegenstander van Arianisme in Klein-Azië, zich ontwikkelde tot de theorie dat de Drievuldigheid het resultaat van emanaties van God was die uiteindelijk tot God in de definitieve uitspraak, het laatste oordeel, zou terugkeren.

Icoon van de heilige Gregorius van Nazianze, met de heilige Basilius de Grote de grondlegger van het Oosterse kloosterleven.

Op het Concilie van Nicea (325) werd er besloten dat de Vader en de Zoon “van dezelfde substantie” moesten zijn en er werd een Catechismus opgesteld met de Niceense Geloofsleer.

De stemmen van orthodoxie, echter, waren niet stil. In het Westen had men de heilige Hilary van Poitiers en in het Oosten de heilige Basilicum de Grote (c.330-379), Griekse prelaat, bisschop van Caesarea in Cappadocia, Dokter van de Kerk en één van de Vier Vaders van de Griekse Kerk met Cappadosische theoloog Gregorius van Nazianze (c.330-390) en de jongere broer van Basilius de Grote,  Gregorius van Nyssa (d. 394?) bleven de formule van de orthodoxe leer van de Drievuldigheid (Drie-eenheid)verdedigen en interpreteerden de Niceense geloofsbeleidenis met God als één wezen in drie hypostasen als een te nemen voorwaarde om christen te zijn. Het niet-christelijk idealisme met zijn hoge morele en esthetische niveau boeide hem. en men kan zich indenken dat de beleving van de heidenen door hun verering van meerdere goden een grotere devotie bleek te verwezenlijken. De toelegging voor een verering van meerdere goden zou de kerk tengoede komen

Tegen 364 had het Westen een Katholieke keizer met de in Cibalis (het huidige Vinkovci) geboren Flavius Valentinianus bekend als Valentinianus I, en toen de Katholieke Theodosius I (346? – 395) (schoonzoon van  Valentinianus I), Romeinse keizer van het Oosten (379-95) en de keizer van het Westen (394-95),  werd Arianisme verbannen.

Valentinianus I die ook wel wordt beschouwd als de laatste grote West-Romeinse keizer was eerlijk en hardwerkend, stichtte scholen, hoewel hij zelf amper kon lezen, en gaf geen belastinggeld uit aan luxe zaken, maar aan forten en andere praktische dingen, zoals gratis medische zorg voor de armen in Rome. Valentinianus was zelf christen, maar er was voor iedereen geloofsvrijheid.

In 379 vroeg  de Antiochië synode en de aartsbisschop Meletios, Gregorius om naar Constantinopel te komen om een theologische campagne te winnen die de stad tot de Nicea orthodoxie zou over halen.

De tweede oecumenische raad werd bijeengeroepen om de Niceense geloofsleer opnieuw te bevestigen en de eenheid van de christenen te versterken. (Constantinopel, de Eerste Raad van 381, tweede oecumenische raad). Het werd bijeengeroepen door Theodosius I, dan keizer van het Oosten en een recente bekeerling, om de overwinning over Arianisme te bevestigen. Aangezien het arianisme door het eerste oecumenische concilie in 325 in Nicea al als ketterij was veroordeeld, hoefde dit onderwerp niet op de agenda van het tweede concilie te staan. Theodosius gebruikte gewoon zijn keizerlijke macht om de nog zeer grote invloedrijke groep aanhangers van het arianisme zoveel mogelijk uit te schakelen.

Ook al leek het Arianisme binnen het imperium meteen verlopen te zijn, kon het toch verder ontwikkelen.
De Gotische Ulfilas of Wulfila [= kleine wolf], (c.311-383) werd als Gotische bisschop (341) aangesteld en vertaalde de Bijbel in het Gotisch. De fragmenten die van deze vertaling zijn overgebleven vormen de oudst opgetekende bronnen in een Germaanse taal. Zijn bekering tot het Christendom in Constantinopel en consecratie tot bischop  door de Ariaanse bisschop Eusebius van Nicomedia droeg  er toe bij dat het Homoeaanse Arianisme tot de Gothen werd gebracht (c.340). Zo werden zij die leefden in wat nu Hongarije en het NW Balkan Schiereiland is met dergelijk succes bekeerd dat Visigothen en andere Germaanse stammen hevige Arianen werden. Arianisme werd zo verder overgedragen over Westelijk Europa en in Afrika.

De Visigotische emigratie

De vandalen bleven Arianen tot hun nederlaag van Belisarius (c.534). Onder de Lombarden waren de inspanningen van Paus St. Gregorius I en de Lombardse koningin succesvol, en Arianisme verdween daar definitief (c.650). In Bourgondië verdeelden de Katholieke Franken het Arianisme door verovering in de 6^de eeuw.

Naarmate de Romeinse infrastructuur verder instortte en daarmee de invloed van Rome steeds kleiner werd, verspreidden de Visigoten zich over grotere delen van Gallië.

In Spanje, waar de veroverende Visigoten Arianen waren, werd het Katholicisme niet gevestigd tot midden zesde eeuw (toen Reccared I zich in 589 tot het katholicisme bekeerde), en overleefden de Ariaanse ideeën voor minstens een andere eeuw.
In 554 moesten de Visigoten de provincie Spania in het zuiden (weer) afstaan aan het Byzantijnse Rijk onder keizer Justinianus I, die het op zich genomen had het westen te heroveren.

Bij een poging de invasie van Amayyadische moslims in het zuiden tegen te houden,  kwam koning Roderik om en kwam het grootste deel van Spanje al snel onder islamitisch bestuur. De nog overgebleven Visigotische edelen trokken zich terug, eerst tot in Catalonië maar onder aanhoudende druk van de Moren uiteindelijk tot in Septimanië dat in 762 ook door de Moren bezet werd voor een korte tijd. In 768 werden de Moren door een Frankisch leger onder Pepijn de Korte verjaagd.

De tegenstand tegen het Arianisme bracht heel wat resultaten – de oecumenische raad, het Katholieke Christologische systeem, en zelfs Nestorianisme, en, door reactie, Monofysitisme.
Nestorianisme dat enerzijds zegt dat Jezus uit twee verschillende personen moest bestaan , en Monophystium anderzijds, dicht en onafscheidelijk verbonden met  uniteofysitisme [Gr., =geloof in één aard], of ‘ketterij‘ van de 5^de en 6^de eeuw, die uit een reactie tegen Nestorianisme voortkwam. Het werd geanticipeerd door het Apollinarianisme en was het eens met de principes van Eutyches, wiens doctrine in 451 in Chalcedon op de vierde oecumenische raad was verworpen.

Nestorius – Saint Nestorius of Kyiv Caves – Kiev klooster, Oukraïne

Ook al had Nestorius de eerste ariaanse kerk in Alexandrië  laten verwoesten en kondigde  de keizer een edict af tegen alle ketterijen op instigatie van Nestorius waarin negentien groeperingen bij naam werden genoemd, volgde hij de leer van het trinitarisme en van de incarnatie  van Jezus niet.

Volgens de leer van de Syrische monnik Nestor of Nestorius,  patriarch van Constantinopel, was er de Logos of Woord die de zoon van God was en de man Jezus. Hij trad op tegen gelovigen die Maria de mariologische eretitel Theotokos (moeder van God) gaven. Hij benadrukte de scheiding tussen Jezus’ goddelijke en menselijke kenmerken, zodat Maria enkel de moeder van de menselijke Jezus kon zijn. De tegenstanders van de Moeder Gods gedachte noemden Maria uit de stam van David (of Miriam), Maria Antropotokos. In de strijd tussen de Theotokos- en Antropotokos-aanhangers stelde Nestorius de term Christotokos als compromis voor, zolang maar duidelijk bleef, dat de twee naturen in Christus niet vermengd zijn en de menselijke natuur van Christus niet wordt opgelost in zijn goddelijke natuur. Cyrillus, de patriarch van Alexandrië, protesteerde hiertegen. Voor deze laatste was de menselijkheid van Jezus ondergeschikt aan zijn goddelijkheid. Cyrillus volgde hiermee de Alexandrijnse school. Eusebius van Doryleum timmerde een klaagschrift aan de deur van de kathedraal en stuurde preken van Nestorius naar Rome en Alexandrië. De kwestie werd voorgelegd aan paus Celestinus I (of Coelestinus I) in 430 die tijdens een synode in Rome met Cyrillus van Alexandrië als onderzoeksrechter, Nestorius vroeg zijn stellingen op te geven. In De incarnatione Domini contra Nestorium werd Nestorius veroordeeld, maar overtuigd van zijn gelijk vroeg deze de keizer een algemeen concilie bijeen te roepen in Efeze in 431. De uitspraken van dit  Concilie van Efeze waren dat in Christus de eenheid van twee naturen voorkomt, menselijk en goddelijk. Maria werd gedefinieerd als de moeder van God, ook al was God reeds eeuwig aanwezig en heeft die alles geschapen en kwam de schepping niet voor uit Maria. Cyrillus van Alexandrië heeft een zeer grote invloed gehad op deze concilaire beslissingen. Nogmaals had Cyrillus van Alexandrië als concilievoorzitter een zeer grote invloed op de beslissing om Nestorius te veroordelen.

Candidianus, die als keizerlijk vertegenwoordiger verantwoordelijk was voor de ordehandhaving en al eerder geprotesteerd had tegen de weigering tot uitstel van de zittingen, verklaarde de besluiten tegen Nestorius ongeldig. Theodosius II besloot op 29 juni dat de besluiten ongeldig waren en dat niemand mocht vertrekken.

Johannes van Antiochië en de Syrische bisschoppen kwamen uiteindelijk op 26 juni in Efeze aan en organiseerden in een plaatselijke kroeg een eigen concilie toen zij van het afzettingsbesluit tegen Nestorius hoorden. Zij excommuniceerden op hun beurt Cyrillus van Alexandrië.

Wegens de tweespalt had keizer Theodosius dan maar besloten om zowel Nestorius als Cyrillus af te zetten.

De veroordeling van Nestorius werd niet door iedereen binnen de Antiocheense kerkgemeenschap aanvaard. In de Nestoriaanse Kerk of de Kerk van het Oosten leefden zijn ideeën verder, zoals bij Theodoretus van Cyrrhus, die in de uiteenzettingen van Cyrillus een wederopleving van het apollinarisme zag.

Het Monofysitisme dat ontstond tijdens de christologische controverses van de 5e eeuw ging niet akkoord met het nestorianisme, met zijn duofysitische leer, noch met de twee-naturenleer, zoals vastgelegd in de uitspraken van het Concilie van Chalcedon waarbij men aan Christus zowel een menselijke als een goddelijke natuur gaf die onafscheidelijk van elkaar in Jezus verbonden zou zijn.

---

[1] Juni, 325. (First Council of Nicaea) plus veertien concilies, gehouden tussen 341 en 360

+

Voorgaand: Politiek en macht eerste prioriteit #1

Simplified English version: Politics and power first priority #2

Lees ook:

1. Niet goddelijkheid van Christus toch
2. Doctrine van de Drievuldigheid
3. Drie-eenheid of Heilige Drievuldigheid
4. Is God Drie-eenheid
5. Ware Geloof en Ware Geloofsgemeenschap
6. Het begin van Jezus #8 Beloofde Gezalfde zoon van God
7. Jezus, Heer maar niet God
8. Broeders en Zusters in Christus door de eeuwen heen #5 Apologeten
9. Broeders en Zusters in Christus door de eeuwen heen #6 Constantijn de Grote
10. Broeders en Zusters in Christus door de eeuwen heen #7 Afstandelijken, donatisten en arianisten
11. Broeders en Zusters in Christus door de eeuwen heen #8 Concilie van Constantinopel
12. Groot Drie-eenheidsdebat
13. God of een god
14. Heidense invloeden op het trinitarisme

+++